Μετά τα τελικά αποτελέσματα (σοσιαλδημοκράτες –SPD νικητές με 25,7%, Χριστιανική Ένωση της απερχόμενης καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ CDU|CSU 24,1% [–8,9%] η χειρότερη επίδοση στην ιστορία τους, έπειτα από 16 χρόνια διακυβέρνησης).
Οι Πράσινοι καταγράφουν το υψηλότερο ποσοστό από ιδρύσεως του κόμματος, τρίτη δύναμη της ομοσπονδιακής κάτω Βουλής (Μπούντεσταγκ), το κόμμα των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) τσιμπάει κάτι (11,5%), το ξενοφοβικό – ακροδεξιό Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) πέφτει από την 3^η στην 5^η –διατηρώντας όμως ένα 10,3% των ψήφων, ενώ η «Αριστερά» (Die Linke), παρά τα ανοίγματα (ως γνωστό «φίλησε κατουρημένες ποδιές» διευκρινίζοντας προεκλογικά πως «το ΝΑΤΟ δεν είναι εμπόδιο για συνασπισμό με SPD και Πράσινους…), πέφτει στο 4,9%.

Bundeswahlleiter μέσω dpa-infocom (στις 735 έδρες) SPD (Olaf Scholz) 206 (25,7%) Ψ 11.949.756, CDU|CSU (Armin Laschet) 196 (24,1%) Ψ 11.173.806, GRÜNE (Annalena Baerbock) 118 (14,8%) Ψ 6.848.215, FDP (Christian Lindner) 92 (11,5%)

Όλες οι εκδοχές των κυβερνήσεων έχουν δοκιμαστεί στη Γερμανία, σε ομοσπονδιακό επίπεδο και σε επίπεδο κρατιδίων, σχολίασε προκαταβολικά ο Κώστας Παπαδάκης μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής σημειώνοντας ότι θα δούμε μια χιλιοπαιγμένη επανάληψη ανεξάρτητα καγκελάριος θα είναι ο αντικαταστάτης της Αγ. Μέρκελ στο CDU ή ο βασικός της υπουργός από το SPD.

Ώδυνεν όρος και έτεκε μυν

Όλοι μπορούν να πάνε με όλους και όλοι πήγαν με όλους (βλ. Ολαφ Σολτς, όταν αντικατάστησε τον Β. Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών χωρίς να αλλάξει η ασκούμενη πολιτική), αφού στο κύριο –επιδίωξη του Γερμανικού κεφαλαίου να θωρακιστεί η γερμανική βιομηχανία από τους ανταγωνιστές ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία, υπάρχει σύμπλευση με αποχρώσεις στις λεπτομέρειες που είναι τριτεύουσες, με διαφορετικές εκδοχές αστικής διαχείρισης και δοκιμασμένες κυβερνήσεις συνασπισμού.

Σε μια Γερμανία που –αν και «ατμομηχανή» +μία από τις πλουσιότερες χώρες της ΕΕ έχει τεράστιες -τις μεγαλύτερες ίσως κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και τεράστια κατηγορία πολιτών που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Με αδιέξοδα στο συνταξιοδοτικό, στην κοινωνική ασφάλεια ψάχνοντας συνέχεια για νέα μοντέλα «κοινωνικής πολιτικής», όπου δεν υπάρχει κατώτατος μισθός και δίνονται συντάξεις πείνας.

Ήδη οι Πράσινοι επισήμανα την «ιστορική πολιτική εγγύτητα με το SPD», με το οποίο συγκυβέρνησαν από το 1998 έως το 2005 με καγκελάριο τον Γκ. Σρέντερ, αλλά ταυτόχρονα ότι «μπορούμε να συνεννοηθούμε καλά με την CDU|CSU».
Θυμίζουμε πως μετά τις εκλογές του 2017 το κόμμα της Αγκελα Μέρκελ, βρέθηκε μια ανάσα πριν από τον σχηματισμό κυβέρνησης με τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους (FDP), απλά έμεινε σαν λύση εφεδρείας μια και δεν ήταν τότε αναγκαστική.
Σημειώνεται ότι όλα αυτά τα κόμματα, όπως και το οπορτουνιστικό «Η Αριστερά» (Die Linke), συγκυβερνούν σε μια σειρά από κρατίδια, ενώ η «Αριστερά» δήλωσε –όπως είπαμε, έτοιμη να συγκυβερνήσει με το SPD και τους Πράσινους και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, μόνο που δεν της βγαίνει με το 4,9%.

Σε εθνικό επίπεδο, παρά τις επιμέρους διαφορές, όλα τα αστικά κόμματα υπερασπίζονται τους βασικούς στρατηγικούς στόχους που θέτει το γερμανικό κεφάλαιο στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα (προς σύγκριση και με τους δικούς μας -“φτωχούς συγγενείς”):

Μαζικές «πράσινες» επενδύσεις και «ενεργειακή μετάβαση» για νέες πηγές κερδοφορίας σε συσσωρευμένα κεφάλαια,
Εκσυγχρονισμός υποδομών,
Ψηφιοποίηση,
Νέες τεχνολογίες και καινοτομία,
Ενίσχυση της «συνοχής της ΕΕ» με τη γερμανική αστική τάξη σε θέση ισχύος, αλλά και ενίσχυση της «αυτονομίας» της σε Άμυνα και εξωτερική πολιτική για αποτελεσματικότερη διασφάλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων,
Σύσφιξη της διατλαντικής συμμαχίας αλλά και μεγαλύτερη «αυτονομία» από τις ΗΠΑ,
«Ισορροπίες» στην αντιμετώπιση της Κίνας και της Ρωσίας με κριτήριο τα ιδιαίτερα συμφέροντα του γερμανικού κεφαλαίου κλπ.

Επιλέξτε «αντίσταση κι αγώνας»

(δείγμα γραφής)
Υπάρχει κάτι όπου το DKP δεν διαφέρει από τα άλλα κόμματα. κατεβαίνει στις εκλογές της Bundestag, τις πολιτειακές εκλογές στο Mecklenburg-Western Pomerania και τις εκλογές της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Βερολίνο και θέλει να εκλεγεί.
Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, αυτό δεν μας αρκεί. Η ψηφοφορία από μόνη της δεν θα δώσει κάτι θετικό σε αυτή τη χώρα.
Μετά τις εκλογές, τα κόμματα θα μαζέψουν ξανά τις αφίσες τους – και μαζί τους τις προεκλογικές τους υποσχέσεις.
Όλοι ήθελαν το «καλύτερό μας»: υψηλότερους μισθούς, καλύτερη φροντίδα, προσιτά ενοίκια, οικολογική αναβάθμιση.
Στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις συνασπισμού – ανεξάρτητα από το ποια κόμματα κερδίσουν, ένα είναι σίγουρο: οι υποσχέσεις θα αθετηθούν.
Αυτό που κρατήθηκε κάτω από το καπάκι πριν από τις εκλογές θα εφαρμοστεί μετά τις εκλογές: Το βάρος της κρίσης μεταφέρεται στο λαό – με μια πράσινη πινελιά.

Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, το DKP έθεσε με συνέπεια το ζήτημα της ειρήνης σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία.
Αντιτάχθηκε στην υποκίνηση πολέμου των CDU | CSU, FDP, SPD και των Πρασίνων και κατέστησε σαφές ότι ο κύριος κίνδυνος πολέμου προέρχεται από το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και των εδώ «πρόθυμων» (BRD-unterstützten).
Έχει καταστήσει σαφές ότι η Ρωσία και η Κίνα δεν είναι οι επιτιθέμενοι, αλλά απειλούνται από τον εξοπλισμό του ΝΑΤΟ, τον εκσυγχρονισμό των πυρηνικών τους όπλων και την πολιτική περικύκλωσής τους.
Το DKP αντιπροσωπεύει την ειρήνη με τη Ρωσία και την Κίνα και την αποχώρηση της Γερμανίας από το ΝΑΤΟ. Ζητά την απόσυρση των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ από τη Γερμανία. Ως εκ τούτου, στις 5 Σεπτεμβρίου, βοήθησε να κλείσει η ανθρώπινη αλυσίδα γύρω από την αεροπορική βάση στο Μπόχελ, όπου αποθηκεύονται 20 ατομικές βόμβες των ΗΠΑ.
Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, το DKP ήταν σταθερά στο πλευρό των εργαζομένων, των ανέργων και των οικογενειών τους σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία. Διαμαρτυρήθηκε ότι οι συνάδελφοι στην πανδημία στάλθηκαν μαζικά για εργασία ή πετάχτηκαν στο δρόμο, ενώ οι εταιρείες έλαβαν bonus δισεκατομμυρίων.
Δεν στάθηκε στο περιθώριο δε χειροκρότησε, αλλά υποστήριξε ενεργά τους αγώνες των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, για βελτίωση της ζωής όλων μας, υψηλότερους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Παλεύει ενάντια στο κλείσιμο των νοσοκομείων εν μέσω της πανδημίας.

Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, το DKP πάλεψε με συνέπεια ενάντια την αποδιάλυση του κοινωνικού κράτους υπό τη δαμόκλεια σπάθη της πανδημίας και χαρακτήρισε υπερβολικά τα μέτρα στον έλεγχο της και τους «νόμους προστασίας» ως άσκηση έκτακτης ανάγκης.
Η πολεμική πολιτική και οι εξοπλισμοί αφενός και οι κοινωνικές περικοπές, η ιδιωτικοποίηση και η εξαθλίωση από την άλλη δημιουργούν νέες αντιφάσεις.
Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, το DKP δεν εντόπισε «δημοκρατικό έλλειμμα» μεταξύ των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας και δεν συμμετείχε στη δαιμονοποίηση της ΛΔΓ. Αντίθετα: Το DKP έθεσε επίτηδες υποψηφίους – συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν ήταν κομματικοί – που βοήθησαν στην οικοδόμηση του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους και οι οποίοι είναι ακόμα πεπεισμένοι σήμερα ότι το κράτος ειρήνης και πρόνοιας της ΛΔΓ ήταν η καλύτερη Γερμανία.
Σε αντίθεση με όλα τα άλλα κόμματα, το DKP διεξήγαγε αντικαπιταλιστική προεκλογική εκστρατεία. Για να δοθεί στον άνθρωπο και στη φύση ένα μέλλον, κοινωνική ιδιοκτησία και κοινωνικός σχεδιασμός, ο σοσιαλισμός είναι απαραίτητος. Όποιος το αντιλαμβάνεται αυτό ενόψει των προφανών αντιφάσεων σε αυτήν τη χώρα, δεν πρέπει πλέον να χάνει την ψήφο του σε εκείνους που αθετούν τις προεκλογικές τους υποσχέσεις, αλλά να υποστηρίζει το DKP.

Η καλυτέρεψη της ζωής σε αυτή τη χώρα δεν θα έρθει από την κάλπη, αλλά έξω από το κοινοβούλιο, σε κοινούς αγώνες στο δρόμο, στις γειτονιές, σε εργοστάσια και σχολεία.
Το DKP αντιπροσωπεύει αυτούς τους αγώνες.
Γι ‘αυτό δεν χρειάζεται μόνο ψηφοφόρους, αλλά κυρίως μάχιμους και ενεργούς υποστηρικτές.

🔺 Δείτε και unsere zeit (εφημερίδα του DKP)

Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ…

Το Die Linke ξαναχτύπησε: Το ΝΑΤΟ δεν είναι εμπόδιο για συνασπισμό με SPD και Πράσινους

«Κατεβάζουν τους τόνους» ανάφεραν τα μεγάλα αστικά γερμανικά ΜΜΕ (που αμέσως αναπαρήγαγαν και τα δικά μας) στο αμφιλεγόμενο ζήτημα του ΝΑΤΟ οι επικεφαλής του ψηφοδελτίου του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke), Ντίτμαρ Μπαρτς και Γιανίνε Βίσλερ, «δείχνοντας» σε έναν ενδεχόμενο συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες αφού το προεκλογικό πρόγραμμα της Die Linke μιλά για διάλυση της Συμμαχίας και όχι μονομερή αποχώρηση της Γερμανίας.
Αναφέρθηκε μάλιστα το προηγούμενο –1998 όταν το SPD με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος σχημάτισε συνασπισμό με τους Πράσινους και ο Γιόσκα Φίσερ ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών, αν και οι τελευταίοι περιλάμβαναν επίσης στο πρόγραμμά τους τη διάλυση του ΝΑΤΟ.
«Το 1998 οι Πράσινοι είχαν συμπεριλάβει στο προεκλογικό τους πρόγραμμά τη διάλυση του ΝΑΤΟ. Πιστεύετε ότι ο Gerhard Schröder ζήτησε ομολογία πίστης στο ΝΑΤΟ από τον Joschka Fischer ως Υπουργό Εξωτερικών;» είπε ο Μπαρτς, αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο υποψήφιος καγκελάριος του SPD, Όλαφ Σολτς, την έχει θέσει προεκλογικά ως όρο για όλους τους πιθανούς εταίρους του συνασπισμού.