Έξι ποιήματα της Ελένης Καλαγκιά τα οποία με τον τρόπο τους, εκφράζουν προβληματισμό μέσα από τις προσωπικές της παρατηρήσεις και τις εσωτερικές της αναζητήσεις. Είναι σαν να μεταφέρει κάποιες καταστάσεις με τη δική της ματιά.
Η Ελένη Καλαγκιά γεννήθηκε στην Τασκένδη. Από το 1980 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι Μηχανικός-Ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα. Από το 2000 ξεκίνησε να γράφει στίχους για τραγούδια και ποιήματα. Κάποια από αυτά δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.
Έως σήμερα έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές με τίτλο: “Ερωτώ… Η εντελέχεια του έρωτα”, “Ερωτώ… Όνειρα άλικα”, “Του φθινοπώρου η πικρή καντάδα” και πριν λίγο καιρό την τελευταία της ποιητική συλλογή «Σε χωρητικότητα ολίγων στροφών»
Στέκια
Περασμένα μεσάνυχτα
Σε ολονύχτια μισοσκότεινα στέκια
Έξαλλες φιγούρες
Καθιστές όρθιες λικνιζόμενα περιφερόμενες
Με προκλητικά ιμάτια και περίεργες κόμες
Συνωστίζονται μ’ ένα ποτήρι στο χέρι
Ποτά ποικίλα με βάση βότκα και τζιν
Τσιγάρα σφηνωμένα σε κόκκινα χείλη
Ασταμάτητα ντουμανιάζουν το χώρο
Έντονες ματιές μες απ’ τα μαύρα περιγράμματα
Σπαθίζουν τον πυκνό καπνό
Σε βαριά ατμόσφαιρα που ασφυκτιεί
Στα ντεσιμπέλ των heavy metal…
Έως πρωίας…
Και πάλι απαρατήρητες θα χαράξουν τον ουρανό
Οι πρώτες διστακτικές ηλιαχτίδες
Μες απ’ τα γλυκοξυπνημένα τιτιβίσματα πουλιών
Ποιος άλλωστε να νοιαστεί για τις ουράνιες
Ανησυχίες;
Κατεδαφίζεται
Το γωνιακό ερειπωμένο κτίριο
Εγκαταλείπει κι ο τελευταίος ένοικος
Ένας γέρος ξερακιανός –
Ερείπιο κι εκείνος
Σαν να καρφώθηκε το ανέκκλητο «κατεδαφίζεται»
Στη χαρακωμένη σάρκα του…
Πιο πέρα
Τον αέρα διασχίζουν ζωηρά δυο χελιδόνια –
Κάτω απ’ τα παλιά κεραμίδια
Του υπό κατεδάφιση κτιρίου
Επιμελώς χτίζουν τη φωλιά τους…
Ποιός άραγε αναιδώς παγίδεψε την άνοιξη
Και βρέθηκε ανυπεράσπιστη
Σε λάθος τόπο;
Μια ροδιά
Ανάμεσα σε τσιμεντένιους τοίχους
Άνθισε μια ροδιά
Σαν θείο δώρο
Έμοιαζε
Μια ροδαλή υπενθύμιση
Πως κάποια άνοιξη περιδιαβαίνει
Μια γλυκόπικρη υπόσχεση
Για λιγοστούς καρπούς
Της ακριβοπληρωμένης τύχης
Ή πολυπόθητης ελπίδας
Που με κάποιο ανεξήγητο τρόπο
Ανιχνεύει διεξόδους
Ακόμα κι εκεί των τελεσίδικων
«Αποκλείεται»
Όλοι μας κάποτε υπήρξαμε παιδιά
Όλοι μας κάποτε υπήρξαμε παιδιά
Μικρά αθώα παιδιά
Με αψεγάδιαστα αστεία προσωπάκια
Κι ατίθασα τσουλούφια πάνω στο μέτωπο
Με μαργαριταρένια δοντάκια
Που ξεπρόβαλλαν μες απ’ το αστραφτερό χαμόγελο
Και δυο ζωηρά παιχνιδιάρικα ματάκια
Που κοιτούσαν κατάματα κι αφοπλιστικά
Μετά από θορυβώδεις σκανταλιές
Και χαριτωμένες αδέξιες σκηνές…
Όλοι μας κάποτε υπήρξαμε παιδιά
Ανέμελα ευκολόπιστα απονήρευτα
Μικρά αθώα παιδιά
Σε καιρούς όχι και τόσο αθώους…
Ωστόσο μεγαλώσαμε
Κι έπαψε ο κόσμος να μας προσέχει
Και πια προσέξαμε εμείς τον κόσμο
Που περιέργως έγινε οξύς και τραχύς
Και πολύπλοκος και πολύπλευρα πιο σκούρος
Σαν να χάθηκαν όλες οι αποχρώσεις του ροζ
Και δεν περίσσευε καμία τρυφεράδα
Ανοιξιάτικης αγνότητας για μας
Μα ούτε και καμία αγκαλιά να μας χωρέσει
Παρά μόνο
Έπρεπε αδιάκοπα να προχωράμε και να προχωράμε
Κάτω απ’ τις άχαρες αψίδες χαραγμένες με διλήμματα…
Μας πήρε καιρό
Να ζυγιάζουμε σωστά το κάθε «ναι» και το κάθε «όχι»
Σμιλεύοντας τα «θέλω» και υποκύπτοντας στα «πρέπει»
Για κάθε καίριο «μετά»
Κι αλλάξαμε
Σ’ έναν κόσμο που δύσκολα αλλάζει…
Αποδήμηση
Μες στο αδειανό σπιτικό
Ένα τραπέζι
Και δυο καρέκλες
Έξω στο προαύλιο
Ένα κυπαρίσσι
Και δυο γλάστρες με βασιλικό
Πάνω ψηλά
Ένας ουρανός
Και δυο πουλιά
Κανείς δεν γνωρίζει πού αποδημούν…
Η γέννηση
Πράξη
Μόλις ολίγων λεπτών
Και μετά
Η σύλληψη
Στο σκοτάδι
Αόρατη κι άηχη
Θα πάρει χρόνο
Να ωριμάσει
Και να σπάσει τα… δεσμά
Κραυγή
Εισπνοή
Φως…
Επώδυνο
Ξεκίνημα στο… αβέβαιο
Ή μήπως … βέβαιο…
Χωρίς δικαίωμα επιστροφής…
Η στήλη «Νέοι Δημιουργοί» θα φιλοξενεί μία φορά τη βδομάδα ποιήματα ή διηγήματα νέων δημιουργών και όχι μόνο. Προϋπόθεση, να μην έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο και φυσικά σε βιβλίο. Από αυτά που εσείς θα μας στέλνετε ο Λουκάς Σπήλιος (ψευδώνυμο ποιητή) θα επιλέγει και θα σας προτείνει.
Φιλοδοξία μας είναι, στις αρχές του 2016 να εκδοθεί μια συλλογή ποιημάτων (και αντίστοιχη διηγημάτων) που θα ανθολογηθούν από αυτά που θα φιλοξενήσουμε.
Μπορείτε να στέλνετε τη συμμετοχή σας, μαζί με ένα μικρό βιογραφικό, στο e-mail του περιοδικού: [email protected]
