Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ελένη Μακαντάση: _Σχήμα Πόνου_ …για τους φράχτες

Φράχτες, κελιά και σίδερα
ορίζουν τόσους πόνους
Δίνουν στην καταπίεση
και παίρνει ένα σχήμα.

Σύμβολα εκμετάλλευσης
για τους αδικημένους
Εργαλεία προς εκμετάλλευση
γι’ αυτούς που αδικούνε.

Κι αν είχαν φωνή θα σπάραζαν
γι’ αυτή την αδικία
Για κείνους που ματώνουνε
στον πόθο για ελπίδα
Για κείνους που προσδοκούν το όφελος
απ’ τους απελπισμένους
Για κείνους που διχάζονται
στις δύο πλευρές του φράχτη

Γι’ αυτούς που στέκουν από την μια
Αλλά και από την άλλη
Καθώς εδώ η οπτική
κρύβει μεγάλη απάτη.

Κι αν φώναζαν,
αν κραύγαζαν, αν επαναστατούσαν,
φράχτες, κελιά και σίδερα
Δεν θα ‘ταν σχήμα πόνου
Θα ‘ταν ο πόνος των πολλών
Που παίρνει ένα σχήμα.