Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ έχει αναγάγει σε εγγυητές της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας η κυβέρνηση της ΝΔ, σε μια περίοδο που κλιμακώνεται η προκλητικότητα και οι απειλές της τουρκικής αστικής τάξης.
Το ίδιο ψευδεπίγραφο αφήγημα, της «ασφάλειας» που δήθεν παρέχει η συμμετοχή της χώρας στους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Πόσες φορές δεν ακούσαμε για «σφαλιάρες των συμμάχων στον Ερντογάν» την ίδια στιγμή που ΗΠΑ και ΕΕ προτρέπουν Ελλάδα και Τουρκία να «τα βρουν προς όφελος της συνοχής του ΝΑΤΟ», ενώ μαίνεται η ενδοιμπεριαλιστική διαμάχη του ευρωτλαντικού άξονα με την Ρωσία και την Κίνα.
Ο εφυσυχασμός και η ανάδειξη, από την κυβέρνηση και τις λοιπές αστικές δυνάμεις, των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε «προστάτες» της ειρήνης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο ελοχεύουν τεράστιους κινδύνους για τον Ελληνικό λαό. Και αυτό διότι μια αναδρομή στην ιστορία του περασμένου αιώνα μας υπενθυμίζει ότι η σχέση της χώρας μας με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και συμμαχίες υπήρξε πηγή μεγάλων δεινών.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
— Την σφραγίδα των τότε μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες έδιναν αέρα στα πανιά των τυχοδιωκτικών βλέψεων της ελληνικής αστικής τάξης, φέρει η τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής τα 100 χρόνια της οποίας συμπληρώνονται φέτος.
— Μέλος του ΝΑΤΟ ήταν η Ελλάδα όταν ξέσπασαν τα Σεπτεμβριανά του 1955, τα οποία ο τότε ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Φόστερ Ντάλλες είχε χαρακτηρίσει ως «έκρηξη λαϊκής οργής».
— Μέλος του ΝΑΤΟ ήταν η Ελλάδα όταν, με την ανοχή των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών δυνάμεων, πραγματοποιήθηκε το 1974 η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τέθηκε υπό την κατοχή της Τουρκίας το 37% του νησιού.
— Μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ήταν η Ελλάδα όταν, στα μέσα της δεκαετίας του 1995, οι αμερικανονατοικοί «σύμμαχοι» έβαζαν πλάτη για το γκριζάρισμα του Αιγαίου, μετά το φιάσκο της κρίσης των Ιμίων.
— Αλλά και πιο πρόσφατα, δεν είναι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ που ρίχνουν διαρκώς νερό στο μύλο της τουρκικής προκλητικότητας προκειμένου να διατηρήσουν την Άγκυρα στο «μαντρί» της ευρωατλαντικής συμμαχίας και να αποτρέψουν κάθε πιθανή ρωσική επιρροή;
Η ιστορία, λοιπόν, διδάσκει ότι η πολυεπίπεδη εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, για χάρη των συμφερόντων της αστικής τάξης, μόνο μεγάλους κινδύνους περιλαμβάνει για την εδαφικη ακεραιότητα της χώρας και τον λαό της. Το «ευτυχώς ανήκουμε στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ» έπαψε προ πολλού να είναι μια γραφικότητα της αστικής πολιτικής σκηνής και έχει πλέον μετεξελιχθεί σε ένα άκρως επικίνδυνο δόγμα με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Όσο μόνοτονο κι’ αν ακούγεται οφείλουμε να το επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους: Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος ήταν και είναι η ενίσχυση της πάλης για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους τυχοδιωκτικούς ευρωνατοϊκούς σχεδιασμούς, το κλείσιμο όλων των αμερικανονατοικών βάσεων και την απεμπλοκή της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον λαό αφέντη στον τόπο του.
Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σε Ελλάδα και Τουρκία έχουν κάθε συμφέρον να παλέψουν ενάντια στο ΝΑΤΟ, ενάντια στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, με μέτωπο ενάντια στον εθνικισμό και τον ρατσισμό, προκειμένου να δυναμώσει το μήνυμα πως οι δύο γειτονικοί λαοί μπορούν και πρέπει να ζήσουν ειρηνικά!
