Η παράδοση των οδικών δικτύων στα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι δεδομένη σε όλη τη “γηραιά ήπειρο”.
Σε ότι μας αφορά σαν χώρα έχει την υπογραφή όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, που τσακώνονται για τις ευθύνες πίσω από κάθε πρόβλημα που «σκάει» (θυμίζουμε τον εγκλωβισμό των οδηγών στην Αττική Οδό το Γενάρη πέρσι) ή για τα προβλήματα στους εθνικούς δρόμους. Μάλιστα, ο ένας έρχεται να προσθέσει στην αντιλαϊκή νομοθεσία του προηγούμενου, φτιάχνοντας ένα γαϊτανάκι από νόμους που θωρακίζουν τα συμφέροντα των ανάδοχων εταιρειών.
Για παράδειγμα, στο όνομα του «να ξεκολλήσουν τα έργα», ο ΣΥΡΙΖΑ απάλλαξε το 2016 τους κατασκευαστικούς ομίλους από συμβατικές τους υποχρεώσεις, όπως η εξασφάλιση της χρηματοδότησης για τα νέα έργα. Το κράτος ανέλαβε πλήρως την ευθύνη για τις όποιες καθυστερήσεις, αλλά και το κόστος επιπρόσθετης αποζημίωσης των ομίλων για «παραλείψεις» του Δημοσίου στην κατασκευή τους. Στη συνέχεια, μάλιστα, έδωσε διάφορα πακέτα κρατικής στήριξης ως «πανωπροίκια» για την επανέναρξη των έργων, όπως είχαν κάνει και στο παρελθόν οι ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι τον Ιούλη του 2021 ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ από κοινού ψήφισαν στην Ολομέλεια της Βουλής την τροποποίηση της σύμβασης για τον οδικό άξονα Ε65, για τη συνέχιση του «χορού» δισεκατομμυρίων που είχαν στήσει στις πλάτες του λαού η μία κυβέρνηση μετά την άλλη, μπουκώνοντας τους κατασκευαστικούς ομίλους με τα «μεγάλα έργα» των οδικών αξόνων και «τρέχοντας» ταυτόχρονα στρατηγικές επιλογές της εγχώριας αστικής τάξης για Ελλάδα διαμετακομιστικό και ενεργειακό κόμβο, ενταγμένο στα διευρωπαϊκά δίκτυα της ΕΕ.
Στην τροποποιημένη σύμβαση προβλέπονται μεταξύ άλλων ενισχυμένες ασφαλιστικές δικλίδες για την εξασφαλισμένη κερδοφορία των ομίλων, π.χ. κρατική επιδότηση αν υπάρχει κίνδυνος χαμηλής απόδοσης από την εκμετάλλευση, απαγόρευση κατασκευής και λειτουργίας «ανταγωνιστικών έργων», δηλαδή του υπόλοιπου οδικού δικτύου που καταρρέει, και, φυσικά, νέα διόδια.
Όπως τεκμαίρεται από τα στοιχεία της έκθεσης ανταγωνιστικότητας 2019 του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, από τη μία υπάρχουν οι χώρες της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης όπου οι πολίτες κυκλοφορούν σε προσεγμένους και ασφαλείς δρόμους, και από την άλλη οι χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης όπου το οδικό δίκτυο δυσχεραίνει την κυκλοφορία των οχημάτων, αποτελώντας μία από τις κύριες αιτίες πρόκλησης τροχαίων ατυχημάτων.
Για τη συγκρότηση της έκθεσης ανταγωνιστικότητας διενεργήθηκε έρευνα γνώμης στην οποία συμμετείχαν 12.987 στελέχη από 139 οικονομίες σε όλο τον κόσμο. Τα στελέχη κλήθηκαν να απαντήσουν σε μία πολύ απλή και σαφή ερώτηση: “Στη χώρα σας, ποια είναι η ποιότητα των οδικών υποδομών;”
Αξίζει να σημειωθεί ότι έρευνα πραγματοποιήθηκε από το 2006 μέχρι το 2019, ενώ χρησιμοποιήθηκε μία κλίμακα τύπου Likert-5, διαβαθμίσεων από το 1 (πάρα πολύ κακή ποιότητα δρόμων) έως το 7 (πάρα πολύ καλή ποιότητα δρόμων).
Από τις συνολικά 40 χώρες της Γηραιάς Ηπείρου που συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση, «πρωταθλήτρια», σε επίπεδο οδικών υποδομών αναδείχθηκε η Ολλανδία με σκορ 6,4, ακολουθούμενη από την Ελβετία (6.3), ενώ την τρίτη θέση μοιράστηκαν με σκορ 6,0 οι χώρες Αυστρία και Πορτογαλία.
Πολύ καλές επιδόσεις, επίσης, σημείωσε η Ισπανία (5,7), η Κροατία (5,6), η Δανία (5,6), το Λουξεμβούργο (5,5), η Γαλλία (5,4), η Φινλανδία (5,3), η Γερμανία (5,3), η Σουηδία (5,3) και η Κύπρος (5,1).
Όσον αφορά τις χώρες με τη χαμηλότερη βαθμολογία, αρνητική πρωτιά έλαβε η Μολδαβία με 2,6 _ενώ ακολούθησαν οι χώρες Βοσνία Ερζεγοβίνη (2,8), Ρουμανία (3,0), Ουκρανία (3,0), Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία (3,4) και η Σερβία (3,5).
Όσον αφορά τη χώρα μας, αυτή βρέθηκε στα μεσαία στρώματα της λίστας, καταλαμβάνοντας τη 19η θέση, με σκορ 4,6, χάνοντας σχεδόν… στο νήμα τη μάχη με τη Τουρκία (14η θέση).
Με βαθμολογία 5,0, η γειτονική μας χώρα δεν ξεπέρασε απλά την Ελλάδα, αλλά και άλλες πιο προηγμένες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο. Έκπληξη, επίσης, προκαλεί η βαθμολογίας της Νορβηγίας (4,5)η οποία βρέθηκε στην 20η θέση, κάτω από Ελλάδα και Τουρκία.
Αναλυτικά οι βαθμολογίες των 40 χωρών στην Ευρώπη
1. Ολλανδία – 6.4
2. Ελβετία – 6,3
3. Αυστρία – 6
4. Πορτογαλία – 6
5. Ισπανία – 5,7
6. Κροατία – 5,6
7. Δανία – 5,6
8. Λουξεμβούργο – 5,5
9. Γαλλία – 5,4
10. Φινλανδία – 5,3
11. Γερμανία – 5,3
12. Σουηδία – 5,3
13. Κύπρος – 5,1
14. Τουρκία – 5,0
15. Σλοβενία – 4,9
16. Ηνωμένο Βασίλειο – 4,9
17. Λιθουανία – 4,8
18. Εσθονία – 4,7
19. Ελλάδα – 4,6
20. Νορβηγία – 4,5
21. Βέλγιο – 4,4
22. Ιρλανδία – 4,4
23. Ιταλία – 4,4
24. Πολωνία – 4,3
25. Ισλανδία – 4,1
26. Ουγγαρία – 4,0
27. Σλοβακία – 4,0
28. Αλβανία – 3,9
29. Τσεχία – 3,9
30. Μαυροβούνιο – 3,9
31. Λετονία – 3,6
32. Ρωσία – 3,5
33. Σερβία – 3,5
34. Βουλγαρία – 3,4
35. Βόρεια Μακεδονία – 3,4
36. Μάλτα – 3,337.
37.Ρουμανία – 3,0
38. Ουκρανία – 3,0
39. Βοσνία Ερζεγοβίνη – 2,8
40. Μολδαβία – 2,6
Αντίστοιχή έρευνα έγινε και το Μάη του 22, χωρίς σημαντικές αλλαγές, δείτε την έχει σημαντικά κοινωνικο-οικονομικά στοιχεία
