Υπάρχουν ποιητές και λογοτέχνες που από την πρώτη τους εμφάνιση φιλοδοξούν να πλασαριστούν στην εκδοτική αγορά, κάνοντας έκπτωση στη θεματολόγια τους. Υπάρχουν και δημιουργοί που βασανίζουν τις σκέψεις και τις εμπειρίες τους, που σκληραγωγούνται στην καθημερινή πάλη για την επιβίωση, για να βγάλουν ένα στίχο ουσίας. Ένα στίχο που να εκφράζει την κοινωνική πραγματικότητα. Μια τέτοια περίπτωση ποιητή παρουσιάζει σήμερα το Ατέχνως και στη στήλη των Νέων Δημιουργών. Ο Ιωάννης ο Κρης αυτοσυστήνεται και μας δείχνει ένα δείγμα από τη δουλεία του.
Ειρηναίος Μαράκης
Ποίηση…εκ του ποιώ , δημιουργώ , εμπνέομαι , ονειρεύομαι. Μια απέλπιδαπροσπάθεια ανά τους αιώνες να δημιουργήσεις κάτι από τίποτα και ας μην το διαβάσει κανείς, έτσι για ένα προσωπικό εγωισμό ή ένα καπρίτσιο. Μα ποιητές γεννιούνται, δεν προκύπτουν και τα όρια του τι σε καθορίζει ποιητή παραμένουν άγνωστα και αβέβαια. Μια προσπάθεια λοιπόν, μίμησης ανθρώπων που άλλαξαν την ιστορία ή ανθρώπων που δεν τους έμαθε κανείς , μα και τα δυο έχουν την ίδια γοητεία. Σαν μιμητής και εγώ δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω με το δικό μου ονοματεπώνυμο μα με ένα λίγο διαφορετικό και τι καλύτερο από μια ταυτόχρονη αναφορά στον τόπο που με μεγάλωσε , την Κρήτη. Συστήνομαι σαν Ιωάννης Κρης , είμαι φοιτητής και δεν ξέρω για πόσο ακόμα , ασχολούμαι με κάθε είδους γραφή γύρω στα 2-3 χρόνια μα με κερδίζει πιο πολύ η ποίηση εξαιτίας αυτής της ανομίας και της απεριόριστης ελευθερίας. Έτσι για να περνάμε λίγο πιο ζωντανά τις μέρες μας …
Μαύρη ελπίδα
Μπροστά στο μαύρο ουρανό
μονάχα ένα αστέρι
είναι ικανό, μία φορά
τη λάμψη του να απλώσει
Για άλλους είν’ χαρμόσυνο
ρομαντικό και ωραίο
μα γι άλλους κάτι λυπηρό
που τη ψυχή μαυρίζει
Το όμορφο που μόνος σου
θωρείς και δε μοιράζεις
χάνει με μιας την αίγλη του
σα ναν΄ ξεθωριασμένο
Μα μια ελπίδα είναι εκεί
πίσω από αυτές τις σκέψεις
πως όλα αυτά θα αλλάξουνε
ξάφνου σε ένα φεγγάρι
Ρόλος, χρέος ή ευθύνη
Και τι να γράψω , τι να πω , σάμπως κανείς θα μάθει;
Θα αλλάξουνε οι έννοιες του, θα δει αλλιώς τον κόσμο;
Όσο και αν λένε σοβαρός είναι αυτός ο ρόλος
Τόσο οι άλλοι αδιαφορούν σε τέτοιες περιόδους
Και ας εξυμνείς τα θετικά, προβάλλεις τα ωραία
Καθείς έχει στον ώμο του , προσωπικό φορτίο
Ρομαντικό θα το λεγες , σα θες να τα αγνοήσεις
Μα ας είμαστε ρεαλιστές , έτσι δεν θα το σώσεις
Το θέμα είναι η απήχηση μες την ψύχη του άλλου
Να τόνε κάνεις να σκεφθεί , τη συλλογή να νιώσει
Και όλα τα προβλήματα , όχι να τα ξεχάσει
Μα να τα λύσει και να δει πώς να μην κάμει άλλα
Ερώτηση για το τέλος
Δεν σου αρκεί η πέννα της σελίδας της λευκής
Η σκέψη σου δεν φτάνει πιότερα σου
Δεν βλέπεις δεν ακούς· και όμως ζεις
Κυλά η ζωή χωρίς· ή με τη συντροφιά σου
Που θα βρεις τότε την εξήγηση που ψάχνεις ;
Ποιον να ρωτήσεις να σου πει γιατί το ζεις ;
Μονάχος αναρωτάς γιατί υπάρχεις
Μονάχος αγωνίας μη και στο τέλος λαβωθείς
Απόκριση ποτέ σου δε θα λάβεις
Και ας ζήσεις όπως κάποτε θα νιώσεις
Μα γύρω σου ψάξε να προλάβεις
Τη ρμήνευση άστην για όταν τελειώσεις
Η στήλη «Νέοι Δημιουργοί» θα φιλοξενεί μία φορά τη βδομάδα ποιήματα ή διηγήματα νέων δημιουργών και όχι μόνο. Προϋπόθεση, να μην έχουν δημοσιευτεί σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο και φυσικά σε βιβλίο. Τη στήλη επιμελείται ο Ειρηναίος Μαράκης.
Φιλοδοξία μας είναι, στις αρχές του 2016 να εκδοθεί μια συλλογή ποιημάτων (και αντίστοιχη διηγημάτων) που θα ανθολογηθούν από αυτά που θα φιλοξενήσουμε.
Μπορείτε να στέλνετε τη συμμετοχή σας, μαζί με ένα μικρό βιογραφικό, στο e-mail του περιοδικού: [email protected]
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1986, απόφοιτος της τεχνικής εκπαίδευσης. Συμμετέχει με ποιήματα του στα συλλογικά έργα (e-books) ενώ ποιήματα του έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες λογοτεχνικές σελίδες. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα Αγώνας της Κρήτης καθώς και στο διαδικτυακό πολιτικό και πολιτιστικό περιοδικό Ατέχνως. Διατηρεί το ιστολόγιο Λογοτεχνία και Σκέψη.
