Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κάτι παλικάρια…

Πρώτα ήταν το ευρωψηφοδέλτιο που ξεκινούσε από το γράμμα «Λ» για να αποφευχθούν μπερδέματα και να είναι σίγουρο ότι οι χρυσαυγίτες θα στείλουν στην Ευρωβουλή τον υπόδικο Λαγό, ο οποίος τελικά έγινε «λαγός» και για άλλες εξελίξεις, διασπώντας τη ναζιστική συμμορία. Μετά ήρθαν οι λιποθυμίες στο δικαστήριο την ώρα της απολογίας ενός από τους μαχαιροβγάλτες νεοναζί. Και σαν κερασάκι ήρθαν οι αποχωρήσεις πρωτοκλασάτων στελεχών, που σαν τα ποντίκια εγκαταλείπουν τη ναζιστική οργάνωση και «όπου φύγει – φύγει». Προφανώς δεν έλειψαν τα αλληλοκαρφώματα, αφού ο χαφιεδισμός είναι δεύτερη φύση τους, με τον Μίχο για παράδειγμα να δείχνει τον Λαγό ως επικεφαλής μίας από τις δολοφονικές επιθέσεις της συμμορίας. Ομορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος… Τώρα, που όλοι τους τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια, ανοίγουν ξανά το καπάκι του φασιστικού βόθρου τους. Και τι άλλο θα έβγαινε στην επιφάνεια αν όχι η μπόχα που αναδίδουν πάντα αυτές οι δυνάμεις – μαντρόσκυλα ενός συστήματος σάπιου μέχρι το μεδούλι; Η «παλικαριά» τους παραμένει ίδια, όπως την έδειχναν άλλωστε όταν κατά δεκάδες κυνηγούσαν ξεμοναχιασμένους μετανάστες, εξαθλιωμένους πρόσφυγες, κάνοντας πλάτες στα αφεντικά τους, όταν επιτίθεντο με μπαμπεσιά σε συνδικαλιστές, «καθαρίζοντας» για λογαριασμό της εργοδοσίας, όταν έστηναν δουλεμπορικά γραφεία και τα περιφρουρούσαν με τάγματα εφόδου κ.ο.κ. Τα «παλικάρια της φακής», λοιπόν, τώρα και σε νέες περιπέτειες…

Πηγή: Ριζοσπάστης