Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κολομβία: Το φως τα εγκλήματα του αστικού κράτους

Το διαρκές έγκλημα του αστικού κράτους της Κολομβίας και των μηχανισμών του έρχεται στην επιφάνεια με την εξέλιξη της έρευνας του λεγόμενου Ειδικού Δικαστηρίου για την Ειρήνη (JEP), που συστάθηκε στο πλαίσιο της ειρηνευτικής συμφωνίας του 2016 ανάμεσα στην κυβέρνηση του τότε Προέδρου Μ. Σάντος και το αντάρτικο κίνημα των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας – Στρατός του Λαού (FARC-EP).

Την Πέμπτη ανακοινώθηκε πως έχουν συγκεντρωθεί στοιχεία που τεκμηριώνουν ότι «τουλάχιστον 6.402 Κολομβιανοί και Κολομβιανές σκοτώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από τις κρατικές αρχές (στρατό, αστυνομία και άλλες υπηρεσίες σε διασύνδεση με παραστρατιωτικούς) και παρουσιάστηκαν ως σκοτωμένοι αντάρτες σε μάχες» την περίοδο από το 2002 έως το 2008. Πρόκειται για τη γνωστή υπόθεση των «ψευδών αποδείξεων» (falsos positivos), που ταλανίζει τη χώρα εδώ και τουλάχιστον 6 δεκαετίες ένοπλης σύγκρουσης.

Τα θύματα συχνά ρίχνονταν σε κοινούς τάφους, για να χάνονται τα ίχνη τους. Το επιτελείο του στρατού έχει ισχυριστεί επανειλημμένως ότι δεν ευθύνεται, ότι δεν επρόκειτο για συστηματική γενοκτονία κατά αμάχων αλλά για μεμονωμένα περιστατικά, ωστόσο μαρτυρίες αξιωματικών και στρατιωτών που άνοιξαν τα στόματά τους, προκειμένου να τύχουν καλύτερης δικαστικής μεταχείρισης, αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο. Οτι δηλαδή ήταν ακριβώς μια συστηματική γενοκτονία ενάντια σε λαϊκούς ανθρώπους και αγωνιστές.

Αυτές οι δολοφονίες άλλωστε συνεχίζονται και σήμερα από το αστικό κράτος, την αντιδραστική κυβέρνηση του Ιβάν Ντούκε και τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς της. Από το 2016 έχουν δολοφονηθεί πάνω από 900 λαϊκοί αγωνιστές, μεταξύ τους πάνω από 255 πρώην αντάρτες. Αυτή η νέα έξαρση της κρατικής και παρακρατικής βίας οδήγησε μια ομάδα πρώην στελεχών των FARC-EP να ξαναπάρουν τα όπλα και να βγουν στα βουνά, δημιουργώντας τις νέες FARC – Νέα Μαρκετάλια (από την τοποθεσία όπου συγκροτήθηκε το πρώτο αντάρτικο τη δεκαετία του 1960), διαφωνώντας και με τη συμβιβαστική λογική της ηγεσίας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος FARC και στη συνέχεια Comunes, που προέκυψε μετά την ειρηνευτική συμφωνία και την παράδοση των όπλων.

Ριζοσπάστης.