Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο «Μπομπ Ντύλαν της Γιουγκοσλαβίας» Τζόρτζε Μπαλάσεβιτς

Έφυ­γε από τη ζωή σε ηλι­κία 68 ετών ο Σέρ­βος τρα­γου­δο­ποιός Τζόρ­τζε Μπα­λά­σε­βιτς, έχο­ντας προ­σβλη­θεί από Κορωνοϊό.

Αν και άγνω­στος στη χώρα μας, ο Μπα­λά­σε­βιτς υπήρ­ξε ιδιαί­τε­ρα δημο­φι­λής στην πρώ­ην Γιου­γκο­σλα­βία και την σημε­ρι­νή Σερ­βία, κερ­δί­ζο­ντας το προ­σω­νύ­μιο «Μπομπ Ντύ­λαν της Γιου­γκο­σλα­βί­ας» εξαι­τί­ας της φιλει­ρη­νι­κής του δρά­σης σε μια χώρα που μαστί­ζο­νταν από εθνι­κι­στι­κό μίσος.

Γεν­νη­μέ­νος στο Νόβι Σαντ, από γονείς με κατα­γω­γή από την Σερ­βία, την Κρο­α­τία και την Ουγ­γα­ρία, ο Μπα­λά­σε­βιτς εξε­λί­χθη­κε σε μου­σι­κό, αρχι­κά ως μέλος του συγκρο­τή­μα­τος Žetva και αργό­τε­ρα με το ροκ συγκρό­τη­μα Rani Mraz, ενώ για πολ­λά χρό­νια ακο­λού­θη­σε επι­τυχ­μέ­νη σόλο καριέρα.

Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Μπα­λά­σε­βιτς θεω­ρού­σε τον εαυ­τό του «Γιου­γκο­σλά­βο», όντας συνε­πής εχθρός κάθε εθνι­κι­σμού. Ήταν ο πρώ­τος Σέρ­βος τρα­γου­δι­στής που πραγ­μα­το­ποί­η­σε συναυ­λία στο Σαρά­γε­βο το 1998, ενώ ο πόλε­μος βρι­σκό­ταν σε εξέ­λι­ξη. Με στί­χους όπως «είμα­στε ένο­χοι για­τί σιω­πή­σα­με» ο Μπα­λά­σε­βιτς ανα­δεί­κνυε την φρί­κη των εθνι­κι­στι­κών διχα­σμών και της μισα­λο­δο­ξί­ας, απο­κτώ­ντας δημο­σιό­τη­τα που υπε­ρέ­βαι­νε όλες τις εθνο­τι­κές δια­χω­ρι­στι­κές γραμ­μές στην ρημαγ­μέ­νη απ’ τον πόλε­μο Γιουγκοσλαβία.

Οι εθνι­κι­στές τον μισού­σαν. Ο ίδιος άσκη­σε σφο­δρή κρι­τι­κή στην πολι­τι­κή Μιλό­σε­βιτς, στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1990, ενώ το 1996 έγι­νε Πρέ­σβης Καλής Θέλη­σης της Ύπα­της Αρμο­στεί­ας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Σε πολ­λά από τα τρα­γού­δια του ανα­φέ­ρε­ται στην φρί­κη του πολέ­μου: «Δεν έχεις ιδέα αδελ­φέ μου, δεν ξέρεις τι σημαί­νει να σκο­τώ­νεις μια πόλη, δεν γνω­ρί­ζεις τη φρί­κη των χαρα­κω­μά­των… Ξέρεις, κανείς δεν “απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε”. Σώθη­κε μόνον ο πρώ­τος σκο­τω­μέ­νος: όλοι οι άλλοι είναι αιχ­μά­λω­τοι του εφιάλ­τη».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο