Γράφει ο Νίκος Μόττας //
«Χιλιάδες Κουβανοί κατέβηκαν στους δρόμους», «Πρωτοφανείς αντιθεστωτικές διαδηλώσεις για την φτώχεια και τον κορονοϊό στην Κούβα», «Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις στην Κούβα με σύνθημα θέλουμε ελευθερία»… Αυτοί είναι ορισμένοι ενδεικτικοί τίτλοι ελληνικών εφημερίδων και ιστοσελίδων που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες 72 ώρες. Από κοντά και τα γνωστά-άγνωστα τρολ του διαδικτύου που δεν έχασαν ευκαιρία να συκοφαντήσουν την Κούβα, να χύσουν μπόλικο αντικομμουνιστικό δηλητήριο, να επαναλάβουν τις γνωστές ασυναρτησίες περί «δικτατορίας» και «αντιδημοκρατικών καθεστώτων».
Ακολουθώντας την γκεμπελική τακτική του «πες πες κάτι θα μείνει», δημοσιεύθηκαν – εντελώς άσχετες με την Κούβα – φωτογραφίες από παλαιότερες διαδηλώσεις σε μια σειρά χώρες (Αίγυπτος, Βραζιλία, Νικαράγουα) και συγκεντρώσεις αντικουβανικών στοιχείων στη Φλόριντα, προκειμένου να στηρίξουν το ψευδεπίγραφο αφήγημα των υποτιθμενων «διαδηλώσεων στην Κούβα». Ενδεικτικό του αντικομμουνιστικού μένους κατά της Κούβας είναι η δημοσίευση, τόσο από το αμερικάνικο Associated Press όσο και απ’ την… έγκριτη «Καθημερινή», παλαιότερης φωτογραφίας από εκδήλωση υπέρ της Κουβανικής Επανάστασης η οποία παρουσιάστηκε ως… «αντικυβερνητική διαδήλωση»!
Δυστυχώς για τους παραπάνω, ισχύει αυτό που έλεγε μια σπουδαία προσωπικότητα της Αμερικής του 19ου αιώνα, ο Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ καιρό, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις όλους για πάντα». Το λέμε αυτό γιατί το ψέμα έχει κοντά πόδια και όσο ισχυρή κι’ αν είναι η προπαγανδιστική μηχανή κάποιου, η αλήθεια δεν αργεί να βγει στο φως.
Τίθενται επομένως ορισμένα ερωτήματα: Τι πραγματικά συνέβη στην Κούβα τις τελευταίες ημέρες; Υπήρξαν διαδηλώσεις; Με τι αίτημα; Ποιοί τις οργάνωσαν; Υπάρχει «έλλειψη δημοκρατίας» και «ανελευθερία» στην Κούβα όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί;
Πως ξεκίνησαν οι «διαδηλώσεις» στην Κούβα:
Οι πρώτες «διαδηλώσεις», με την συμμετοχή λίγων δεκάδων ανθρώπων, έλαβαν χώρα την Κυριακή 11 Ιούλη στο Σαν Αντόνιο ντε λος Μπάνιος, στην επαρχία της Αρτεμίσα, 26 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Αβάνας. Το αίτημα της κινητοποίησης ήταν οι εκτεταμένες διακοπές ρεύματος στην περιοχή. Επρόκειτο, επί της ουσίας, για ένα πρόβλημα τοπικής σημασίας, το οποίο μέσω πληθώρας προπαγανδιστικών μηχανισμών επιχειρήθηκε να λάβει πανεθνικές διαστάσεις υποτιθέμενης «λαϊκής εξέγερσης».
Οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν ήδη αρχίσει να πιάνουν δουλειά πριν ακόμη εκδηλωθεί η διαμαρτυρία των κατοίκων στο Σαν Αντόνιο ντε λος Μπάνιος. Ήδη από τις 10 Ιούλη είχε κάνει την εμφάνισή του στο Twitter το hashtag #SOSCuba, το οποίο δημιουργήθηκε από λογαριασμό με έδρα την Ισπανία. Το εν λόγω hashtag χρησιμοποιήθηκε ευρέως από χιλιάδες αυτοματοποιημένους λογαριασμούς (bots) και «τρολ» του διαδικτύου, στην προπαγανδιστική εκστρατεία συκοφάντησης της Κούβας. Σύμφωνα με Ισπανούς αναλυτές μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μεταξύ 10 και 11 Ιουλίου στο δημιουργήθηκαν περισσότερα από χίλια αυτοματοποιημένα tweets («Ριζοσπάστης» και «Morning Star», 14/7/2021).
Στο διάστημα που ακολούθησε δημιουργήθηκαν πληθώρα ψεύτικων λογαριασμών (fake accounts) που συμμετείχαν στην αντεπαναστατική διαδικτυακή προπαγάνδα κατά της Κούβας, χρησιμοποιώντας το hashtag #SOSCuba και καλώντας σε «ανθρωπιστική επέμβαση στην Κούβα»!
Ενα πολύ μικρό δείγμα των ψεύτικων φωτογραφιών που ανέβηκαν στα social media και παρουσιάστηκαν ως «διαδηλώσεις στην Κούβα».
Οι «χιλιάδες διαδηλωτές»…
Η μικρή, τοπικής σημασίας, συγκέντρωση στο Σαν Αντόνιο ντε λος Μπάνιος για τις διακοπές ρεύματος έγινε αντικείμενο προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης από αντεπαναστατικά στοιχεία (εντός και εκτός Κούβας) τα οποία, μέσω διαδικτύου, επιχείρησαν να οργανώσουν διαμαρτυρίες και σε άλλες επαρχίες της χώρας. Προς αυτήν την κατεύθυνση χρησιμοποιήθηκαν ως πρόσχημα ορισμένα υπαρκτά προβλήματα (όπως, για παράδειγμα, τα περιοριστικά μέτρα για την πανδημία).
Οι… «χιλιάδες Κουβανοί» που είδαν τα ξένα και ελληνικά μέσα ενημέρωσης δεν ήταν παρά λίγες δεκάδες «διαδηλωτές», η πλειοψηφία των οποίων αποτελούνταν από έμμισθους αντεπαναστάτες και ολιγάριθμα περιθωριακά στοιχεία. Τέτοιου είδους «διαδηλώσεις» έλαβαν χώρα, μεταξύ άλλων, στο Κάμαγουεϊ και το Μανζανίλο, όπου κυρίαρχησαν αντικομμουνιστικά συνθήματα όπως «Κάτω η δικτατορία», «Όχι στον κομμουνισμό», κλπ.
Οι «χιλιάδες διαδηλωτές» που αποδείχθηκαν μερικές δεκάδες προβοκάτορες έλαβαν αποφασιστική απάντηση από τον Κουβανικό λαό. Στην ηρωϊκή πόλη της Σάντα Κλάρα – εκεί όπου το Δεκέμβρη του 1958 δόθηκε νικηφόρα η κρισιμότερη μάχη ενάντια στην δικτατορία του Μπατίστα – μια ομάδα αντεπαναστατών επιχείρησε να καταλάβει τα τοπικά γραφεία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ωστόσο, οι επίδοξοι πραξικοπηματίες βρέθηκαν αντιμέτωποι με εκατοντάδες άντρες και γυναίκες, κατοίκους της πόλης, που τους απώθησαν.
Ποιοί κρύβονται πίσω από τις «διαδηλώσεις»;
Η απάντηση είναι περισσότερο από ξεκάθαρη: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι πολυπλόκαμοι μηχανισμοί της. Σύμφωνα με τον Ισπανό αναλυτή μέσων κοινωνικής δικτύωσης Julian Macias Tovar, πίσω από την δημιουργία χιλιάδων ψεύτικων και αυτοματοποιημένων λογαριασμών στα κοινωνικά δίκτυα βρίσκεται ένας ακροδεξιός Αργεντίνος ονόματι Άγκους Αντονέλλι. Ο εν λόγω τύπος φέρεται να έχει πρωτοστατήσει σε ανάλογες διαδικτυακές προπαγανδιστικές εκστρατείες ενάντια σε Λατινοαμερικάνικες κυβερνήσεις, όπως για παράδειγμα το 2019 ενάντια στην κυβέρνηση του΄Εβο Μοράλες. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, βρίσκεται αλλού και πιο συγκεκριμένα στην σύνδεση του Αντονέλλι με κυβερνητικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Ο κ. Αντονέλλι ηγείται του Freedom Foundation, ενός δεξιού πολιτικού ινστιτούτου (think tank) το οποίο, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του, έχει ως στόχο «την προώθηση της ιδέας της ελεύθερης αγοράς». Με απλά λόγια της προώθησης της καπιταλιστικής οικονομίας. Το εν λόγω think tank του Αντονέλλι χαίρει της στήριξης μιας σειράς δεξιών και ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων και προσωπικοτήτων της Λατινικής Αμερικής και, μεταξύ άλλων, χρηματοδοτείται από το «Centre for International Private Enterprise» (Κέντρο Διεθνών Ιδιωτικών Επιχειρήσεων) που έχει έδρα τις ΗΠΑ.
Το συγκεκριμένο αμερικάνικο κέντρο βρίσκεται υπό την αιγίδα του περίφημου «Εθνικού Κληροδοτήματος για τη Δημοκρατία» (National Endowment for Democracy-NED), ενός ιδρύματος που έχει χρησιμοποιηθεί ως «βιτρίνα» για επιχειρήσεις της κυβέρνησης των ΗΠΑ, του Αμερικάνικου ΥΠΕΞ και της CIA. Η ιστορία του NED ως βοηθητικό όργανο για πραξικοπήματα, ανατροπές κυβερνήσεων, χρηματοδότηση φιλοαμερικάνικων αντιπολιτευτικών ομάδων, ακόμη και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι πλούσια. Θα αρκεστούμε να θυμίσουμε ότι ανάμεσα στο πλούσιο ιστορικό της δράσης του περιλαμβάνεται η χρηματοδότηση της αντεπαναστατικής «Αλληλεγγύης» του Λεχ Βαλέσα στην Πολωνία, αντεπαναστατικών ομάδων στη Νικαράγουα και τη Βενεζουέλα καθώς και η ανάμειξή του στο ακροδεξιό πραξικόπημα («πορτοκαλί επανάσταση») στην Ουκρανία.
Υπάρχει οικονομική κρίση στην Κούβα;
Ένα από τα συνήθη επιχειρήματα των ιμπεριαλιστών και των πραιτωριανών τους είναι ότι η Κούβα διέρχεται πολύ σοβαρή οικονομική και κοινωνική κρίση, ότι «ο λαός πεινάει» και η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα «ανθρωπιστικής κρίσης». Τίποτε απ’ αυτά δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα είναι ότι στην Κούβα υπάρχουν ελλείψεις σε ορισμένα βασικά αγαθά. Η πανδημία του COVID-19 ήρθε να οξύνει την κατάσταση καθώς αυξήθηκε η ανάγκη για φαρμακευτικά-νοσοκομειακά υλικά και άλλες πρώτες ύλες.
Ποιός όμως ευθύνεται για τις όποιες ελλείψεις αντιμετωπίζει η Κούβα και ο λαός της; «Ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική κυβέρνηση» απαντά ξεδιάντροπα με μια φωνή ο θίασος της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Και πάλι όμως το ψέμα τους έχει κοντά ποδάρια. Διότι αποκρύπτουν, σκόπιμα και μεθοδευμένα, ότι εδώ και πάνω από 60 χρόνια η Κούβα βρίσκεται κάτω από τον συνεχή οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό που έχουν επιβάλλει και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο εμπάργκο ή ένα σύνολο οικονομικών κυρώσεων – πρόκειται για καραμπινάτη, καλά οργανωμένη και στοχευμένη, απόπειρα γενοκτονίας. Ο αποκλεισμός που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ στην Κούβα δεν είναι μόνο απάνθρωπος και κτηνώδης, αλλά αντιβαίνει κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και στοχεύει στον «στραγγαλισμό» ενός ολόκληρου λαού.
Στο έγκλημα αυτό ήρθαν να προστεθούν 242 επιπλέον μέτρα που πήρε ενάντια στην Κούβα η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ και τα οποία συνεχίζει να εφαρμόζει η διοίκηση του «Δημοκρατικού» Τζο Μπάιντεν. Μόνο μέσα στο 2020 – έτος που ξέσπασε η πανδημία του COVID-19 – η κυβέρνηση των ΗΠΑ προέβη σε επιπλέον 11 μονομερείς ενέργειες ενίσχυσης του αποκλεισμού, προκαλώντας επιπλέον προβλήματα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Κούβας σε μια εξαιρετικά δύσκολή περίοδο.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας, στις έξι δεκαετίες που διαρκεί ο εγκληματικός αποκλεισμός που έχουν επιβάλλει οι ΗΠΑ, οι ζημιές στο Κουβανικό Σύστημα Υγείας υπολογίζονται σε 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Από τον Απρίλη του 2019 έως το Μάρτη του 2020, το αμερικανικό εμπάργκο προκάλεσε στην Κούβα οικονομική ζημιά ύψους 5,57 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Έχουν το θράσος να μιλάνε για «οικονομική κρίση», «ελλείψεις» και «ανθρωπιστική κρίση» οι ίδιοι που με την πολιτική τους επιχειρούν να στραγγαλίσουν τον Κουβανικό λαό. Οι ίδιοι που, εν μέσω πανδημίας, στερούν από τον λαό της Κούβας μια σειρά από αναγκαία ιατροφαρμακευτικά σκευάσματα και εξοπλισμό, αναπνευστήρες, μάσκες, αντιδραστήρια, ιατρικές σύριγγες, μηχανήματα και άλλα αναλώσιμα απαραίτητα για την διαχείριση της κατάστασης. Είναι οι ίδιοι που απαγορεύουν, απειλούν και εκφοβίζουν χώρες και εταιρείες προκειμένου να μην προμηθεύσουν την Κούβα με καύσιμα, πρώτες ύλες, φαρμακευτικό υλικό, κλπ.
Αυτό που πραγματικά ενοχλεί τις ΗΠΑ και όσους βυσσοδομούν ενάντια στην Κούβα είναι ότι, παρά τα εξήντα χρόνια του βάρβαρου αποκλεισμού, το Νησί της Επανάστασης δεν λύγισε, δεν γονάτισε, δεν υπέστειλε την σημαία. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα όχι μόνο άντεξε κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, αλλά απέδωσε καρπούς και οδήγησε σε κοινωνικά επιτεύγματα πρωτόγνωρα για την αμερικάνικη ήπειρο. Στους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, των εργασιακών δικαιωμάτων, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού, η Κούβα πρωταγωνίστησε και πρωταγωνιστεί, την ίδια στιγμή που οι λαοί των καπιταλιστικών χωρών (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ) βιώνουν τη βαρβαρότητα και την σήψη του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Αδυνατούν να χωνέψουν οι εχθροί της Κούβας ότι, εν μέσω οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού και πανδημίας, η χώρα αυτή όχι μόνο κατάφερε να παράγει πέντε εμβόλια κατά του COVID-19, όχι μόνο αντιμετώπισε με επιτυχία την υγειονομική κρίση, αλλά αποδείχθηκε πρωταθλήτρια στη διεθνιστική αλληλεγγύη στέλνοντας ιατρική και νοσηλευτική βοήθεια σε σχεδόν 40 χώρες (Διεθνής Ιατρική Ταξιαρχία «Henry Reeve»). Την ίδια ακριβώς στιγμή που στις ΗΠΑ έσκαβαν μαζικούς τάφους για τα θύματα του COVID έξω από τη Νέα Υόρκη, ενώ στην Βραζιλία του φασίστα Μπολσονάρο τα νεκροταφεία δεν έφταναν να χωρέσουν τους νεκρούς της πανδημίας.
Περί Δημοκρατίας στην Κούβα και στις ΗΠΑ
Η κυβέρνηση Τζο Μπάιντεν, μαζί με μια σειρά αντικομμουνιστές Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές (Μάρκο Ρούμπιο, Νικόλ Μαλλιωτάκη, Μπομπ Μενέντες, Τεντ Κρουζ, κλπ), βρήκαν την ευκαιρία να επαναλάβουν την γνωστή καραμέλα περί «αυταρχικού καθεστώτος» και «δημοκρατικών δικαιωμάτων». Από κοντά και τα αστικά ΜΜΕ να παπαγαλίζουν τα περί «κομμουνιστικής δικτατορίας» και «εκδημοκρατισμού».
Ένα πρώτο σχόλιο που οφείλουμε να κάνουμε είναι το εξής: Είναι τουλάχιστον υποκριτικό, φαιδρό και συνάμα εξοργιστικό να κάνει λόγο για «δημοκρατία» και «δημοκρατικά δικαιώματα» το πολιτικό προσωπικό των ΗΠΑ. Αναρωτιόμαστε, για ποιά «δημοκρατία» μιλούν οι δολοφόνοι των λαών, οι μακελλάρηδες του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης, της Συρίας, οι «νταβατζήδες» κάθε λογής φασιστικών δικτατοριών (Πινοσέτ, Σουχάρτο, Σομόζα, Καστίγιο Άρμας, Τζονγκ-χούι, κλπ), οι υποκινητές και ένθερμοι υποστηρικτές πραξικοπημάτων (Ουκρανία, Βενεζουέλα, Βολιβία, Γουατεμάλα, Ονδούρα, κλπ). Για ποια «ανθρώπινα δικαιώματα» μιλούν άραγε οι φονιάδες του Τζορτζ Φλόιντ και εκατοντάδων Αφρο-αμερικανών που έπεσαν νεκροί, μέρα μεσημέρι στις μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ, απο χέρι αστυνομικού;
Πάμε τώρα και στην ουσία του ζητήματος. Οι έννοιες της «δημοκρατίας» και της «δικτατορίας» έχουν πρωτίστως ταξικό περιεχόμενο. Οι παπαγάλοι του αντικομμουνισμού αποκρύβουν σκόπιμα το ταξικό αυτό περιεχόμενο, βαφτίζοντας «δικτατορία» οποιοδήποτε καθεστώς δεν συνάδει με το μοντέλο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Όμως η αστική δημοκρατία, την οποία με τόσο πάθος υπερασπίζονται, είναι κι’ αυτή μια μορφή δικτατορίας – αυτή της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, πάνω στην εργατική τάξη. Η κυριαρχία του κεφαλαίου συγκαλύπτεται πίσω από την τυπική ισότητα, τα τυπικά «ίσα πολιτικά δικαιώματα» και τον υποτιθέμενο «πολιτικό πλουραλισμό». Αποκρύπτουν, βέβαια, την ύπαρξη ενός ολόκληρου νομικού οπλοστασίου και του πολυπλόκαμου μηχανισμού του αστικού κράτους που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμα να καταλύσουν κάθε δικαίωμα εάν κινδυνεύσει η αστική εξουσία.
Η Δημοκρατία στην Κούβα βρίσκεται στον αντίποδα της κατ’ επίφαση «δημοκρατίας» του υπάρχει στις ΗΠΑ και τον καπιταλιστικό κόσμο. Στις ΗΠΑ η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του κεφαλαίου, τα μεγάλα μονοπώλια που εκπροσωπούνται στην πολιτική σκηνή από το δίπολο των «Δημοκρατικών» και των «Ρεπουμπλικάνων». Ακόμη και η ίδια η ψήφος του Αμερικάνικου λαού, κάθε τέσσερα χρόνια στις προεδρικές εκλογές, μικρή σημασία έχει καθώς η εκλογή του προέδρου γίνεται με το σύστημα των εκλεκτόρων που καθορίζουν το αποτέλεσμα.
Αντίθετα, στην Κούβα η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων και ασκείται από τους ίδιο τον λαό μέσω εκλεγμένων λαϊκών οργάνων, από την βάση ως την κορυφή, από τα τοπικά Λαϊκά Συμβούλια μέχρι την Εθνοσυνέλευση. Αποτελεί χυδαίο ψέμα ο ισχυρισμός ότι στην Κούβα δεν γίνονται εκλογές. Όπως, επίσης, αποτελεί ψέμα το επιχείρημα ότι στις εκλογές δεν συμμετέχουν και αυτοχαρακτηριζόμενοι «αντιφρονούντες» (dissidents). Στις τοπικές εκλογές του Απρίλη 2015 έλαβαν μέρος ως υποψήφιοι στην Αβάνα οι Ιλντεμπράντο Τσαβιάνο και Γούνιο Λόπες, αυτοπροσδοιοριζόμενοι ως «αντιφρονούντες», που δεν κατάφεραν να εκλεγούν και παραδέχθηκαν δημοσίως την εκλογική τους ήττα.
Ο ίδιος ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, ο Φιντέλ Κάστρο, έδινε την δική του απάντηση στο γιατί η Κούβα δεν χρειάζεται την ύπαρξη άλλου κόμματος, παρά μονάχα του Κομμουνιστικού Κόμματος που αποτελεί την πολιτική πρωτοπορία του λαού. Σε ομιλία του στις 26 Ιούλη 1988 ο Φιντέλ έλεγε:
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε που βρισκόμαστε. Δεν είμαστε στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά στην Καραϊβική, δεν απέχουμε 90 μίλια απ’ την Οδησσό αλλά 90 μίλια απ’ το Μαϊάμι, συνορεύουμε με τον ιμπεριαλισμό πάνω στην ίδια μας την χώρα με ένα κατεχόμενο κομμάτι γης (Γκουαντάναμο). Ο λαός είναι κυβερνά αυτήν την χώρα και το Κόμμα μας είναι υπεύθυνο για την πολιτική, τη γραμμή, την άμυνα της […] Χωρίς το Κόμμα δεν είναι εφικτή η επανάσταση, χωρίς το Κόμμα δεν είναι εφικτή η οικοδόμηση του σοσιαλισμού! Και πρέπει εδώ να ξεκαθαρίσουμε, μια για πάντα, ότι δεν χρειαζόμαστε πάνω από ένα κόμμα, όπως ο Μαρτί δεν χρειάστηκε πάνω απο ένα κόμμα προκειμένου να ξεκινήσει τον αγώνα για την ανεξαρτησία της Κούβας, όπως ο Λένιν δεν χρειάστηκε πάνω από ένα κόμμα προκειμένου να πραγματοποιήσει την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το λέω αυτό για εκείνους που πιστεύουν ότι θα αρχίσουμε να επιτρέπουμε σε άλλους να δημιουργούν και να ελέγχουν κόμματα. Για να οργανώσουν ποιούς; Τους αντεπαναστάτες, τους οπαδούς των Γιάνκηδων, την αστική τάξη; Όχι, εδώ υπάρχει μόνο ένα κόμμα, το οποίο είναι το κόμμα του προλεταριάτου μας, των αγροτών μας, των φοιτητών μας, των εργαζόμενων, του λαού μας, δυνατά και ακατάλλυτα ενωμένο…» («Granma» 13/5/2021)
Όσο κι’ αν βυσσοδομούν οι αστικές γραφίδες κατά της Κούβας, η πραγματικότητα είναι μία: Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας, έχοντας γερές βάσεις στο λαό της χώρας και όντας εμποτισμένο με την πολιτική και ιδεολογική κληρονομιά του του Φιντέλ, του Τσε, του Ραούλ, του Σιενφουέγος και των άλλων, λιγότερο ή περισσότερο γνωστών, ηρωϊκών μορφών που γέννησε η μικρή αλλά περήφανη αυτή χώρα, αποτελεί την εγγύηση της λαϊκής κυριαρχίας και την προμετωπίδα της Επανάστασης.
Ο Κουβανικός λαός απάντησε!
Η προβοκάτσια των τελευταίων ημερών που στήθηκε ενάντια στην Κούβα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και τους συμμάχους της είναι από τις σοβαρότερες προσπάθειες αποσταθεροποίησης του Νησιού την τελευταία τριακονταετία. Από την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων τον Απρίλη του 1961 (όταν οι μισθοφόροι των ΗΠΑ συνετρίβησαν από την αντίσταση του ένοπλου λαού), η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη δεν έχει σταματήσει, με πληθώρα τρόπων και μέσων, να επιχειρεί την υπονόμευση της Κουβανικής κυβέρνησης.
Όι ιμπεριαλιστές και οι αντεπαναστάτες κολαούζοι τους, οι θλιβεροί απολογητές της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, ουδέποτε συμφιλιώθηκαν με το γεγονός ότι επί εξήντα και πλέον χρόνια, εν μέσω αποκλεισμού και τεράστιων δυσκολιών, ευρισκόμενη στο «στόμα του λύκου», η μικρή αυτή χώρα κατάφερε να όχι μόνο να σταθεί όρθια αλλά και να προοδεύσει, να κάνει βήματα προς την κατεύθυνση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και να επιτύχει σπουδαίες κατακτήσεις για τις εργατικές-λαϊκές μάζες.
Τις τελευταίες ημέρες, με σύμμαχο την διεθνιστική αλληλεγγύη απ’ όλο τον κόσμο, ο περήφανος λαός της Κούβας έδωσε άλλη μια απάντηση στους εχθρούς της Επανάστασης. Για άλλη μια φορά, η Κούβα και ο λαός της δίδαξε στην ανθρωπότητα τι σημαίνει αξιοπρέπεια, μαχητικότητα, αλύγιστη πίστη στα ιδανικά της Επανάστασης. Και αν χρειαστεί θα το ξαναπράξει, έχοντας στο πλευρό της την εργατική τάξη και τους προοδευτικούς ανθρώπους σε κάθε γωνιά της Γης. Αποδεικνύοντας στην πράξη τι σήμαινε η περίφημη φράση που φέρεται να είπε κάποτε ο αλησμόνητος Φιντέλ: «Ξέρεις τι σημαίνει ανεξαρτησία; Ανεξαρτησία σημαίνει να είσαι μέσα στο στόμα του λύκου και να του λες “άντε γαμήσου”!».
