«Η σημερινή συζήτηση για το σωφρονιστικό σύστημα γίνεται υπό το βάρος μιας αποπροσανατολιστικής αντιπαράθεσης που έχει ανοίξει αυτές τις μέρες, στον απόηχο των σκληρών εγκληματικών πράξεων που εκδηλώθηκαν το τελευταίο διάστημα», επισήμανε η Μαρία Κομνηνάκα, ξεκινώντας την ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση Επερώτησης του ΣΥΡΙΖΑ προς το υπ. Προστασίας του Πολίτη για την κυβερνητική πολιτική στο σωφρονιστικό σύστημα.
«Η συζήτηση λειτουργεί αποπροσανατολιστικά, κρύβει τις κοινωνικές αιτίες της έξαρσης της εγκληματικότητας με την όλη συζήτηση να εξαντλείται στα ζητήματα της αυστηροποίησης των ποινών, ενισχύοντας μια κατασταλτική λογική συνολικά της δικαιοσύνης, αλλά και της σωφρονιστικής νομοθεσίας»,σημείωσε χαρακτηριστικά η βουλευτής του ΚΚΕ.
Τόνισε πως «η πρόληψη της εγκληματικής δράσης υπονομεύεται όταν ενισχύονται οι επιχειρησιακοί βραχίονες της Αστυνομίας που σχετίζονται με την καταστολή του λαϊκού κινήματος και όχι με την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος. Αυτό τον προσανατολισμό ενίσχυσε η σημερινή κυβέρνηση, τον διατήρησαν όμως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις».
Η κατασταλτική αντίληψη στη λειτουργία του σωφρονιστικού συστήματος αποτυπώθηκε σε διάφορες αποφάσεις, όπως στην απόφαση για τη μεταφορά της ευθύνης από το υπ. Δικαιοσύνης στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ενώ η πρακτική έκφρασή της είναι η μεταχείριση των κρατουμένων που οδηγεί στη στέρηση των ατομικών τους δικαιωμάτων χωρίς να ενισχύεται η ουσιαστική επανένταξή τους στην κοινωνία. Μία αντίληψη αντιδραστική και αδιέξοδη που επιτείνει το πρόβλημα αντί να το λύνει, σημείωσε χαρακτηριστικά. Αυτή την αντίληψη εξέφρασαν και οι πρόσφατοι νόμοι για το σωφρονιστικό σύστημα που εισήγαγαν με οριζόντιο τρόπο περιορισμούς στην άσκηση του δικαιώματος άδειας των κρατουμένων, ενός θεσμού με αδιαμφισβήτητα αποτελέσματα.
Η ΝΔ σήμερα ασκεί κριτική στα προβληματικά μέτρα της οριζόντιας αποσυμφόρησης των φυλακών, δεν λέει όμως ότι στην ίδια λογική πατάνε και τα αντιδραστικά μέτρα του περιορισμού των ατομικών δικαιωμάτων των κρατουμένων.
Η Μ. Κομνηνάκα αναφέρθηκε ακόμα στις χρόνιες ασφυκτικές συνθήκες υπερπληθυσμού των φυλακών που δεν επιτρέπουν την αξιοπρεπή διαβίωση, τη δημιουργική απασχόληση, την εκπαίδευση, την επαγγελματική κατάρτιση των κρατουμένων ώστε να υπάρχει έστω μια ελπίδα σωφρονισμού και ουσιαστικής κοινωνικής επανένταξης.
Αναφέρθηκε στις σοβαρές ελλείψεις επιστημονικού προσωπικού που είναι απαραίτητο, κοινωνικών λειτουργών, ψυχολόγων, εκπαιδευτικών, ακόμα και προσωπικού φύλαξης, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα.
