Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Και ταλαιπωρία και βάσανα και εξαθλίωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας.
Και στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζουν όλες οι βρώμικες λέξεις της ελληνικής γλώσσας… Υποκρισία, Κροκοδείλια, Αθλιότητα, Ψέμα, Χυδαιότητα, Αναλγησία, Ντροπή.
Έξι ολόκληρα τυραννισμένα χρόνια, χωρίς καμία εξέλιξη, χωρίς προοπτική, χωρίς μέλλον και χωρίς ζωή.
Τα παιδιά των 14-15 χρονών κοντεύουν να γίνουν άνδρες, κοντεύουν να χάσουν την πιο δημιουργική, τη πιο εποικοδομητική περίοδο της ζωής τους.
Η γη χρειάζεται χέρια. Η βιομηχανία χρειάζεται χέρια. Η βιομηχανία και τα σχολεία χρειάζονται παιδιά και οι δάσκαλοι μαθητές.
Τους τα στέρησαν! Τους εξόντωσαν, τους σκότωσαν, κατέστρεψαν το σπιτικό και την περιουσία τους, ψαλίδισαν την προοπτική και το μέλλον τους, την ίδια τους την ζωή. Τους έκαψαν!
Υποτίθεται πως όλοι αυτοί οι δυστυχισμένοι άνθρωποι ήταν περαστικοί από τον τόπο μου, γιατί είχανε τους προορισμούς τους.
Έξι ολόκληρα χρόνια και οι δομές, ο εγκλωβισμός κάτι σαν φυλακή. Η έλλειψη ελευθερίας και η λύση καμία. Δεν έγινε απολύτως τίποτα. Αποθήκες ψυχών- τα είπανε- αποθήκες αλυσοδεμένων ψυχών είναι.
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, αλλά οι Μόριες μένουν. Και όπως φαίνεται θα εξακολουθούν να μένουν, αν και άλλαξαν στέκι.
Έτσι το λένε τώρα, ένας άθλιος εγκλωβισμός, χωρίς φυσικά να φταίνε όλα αυτά τα μικρά παιδιά.
Τώρα οι φταίχτες χάνουν κροκοδείλια δάκρυα με λόγια ευσπλαχνίας, συμπόνιας και συμπαράστασης.
Τώρα ετοιμάζεται ένας δεύτερος εγκλωβισμός, συμπληρωμένος με αρρώστιες και κορονοιό.
Και τι ζητάνε; Τι ζητάνε; Μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάνε…!!!
Ελευθερία να πάνε όπου θέλουν και να ζήσουν όπως θέλουν, αναζητώντας μία καλύτερη ζωή.
Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει λύση; Να τι λέει ένας ανεκδιήγητος πολιτικός: «Να τους εγκλωβίσουνε και πάλι, να τους φυλακίσουνε, να τους τσουβαλιάσουν και να τους στείλουν σε μικρά ακατοίκητα νησιά». Και τι ειρωνεία, το πρότεινε κιόλας… Μακρόνησος και Γιούρα.
Μήπως πρέπει να υπογράψουνε δήλωση μετάνοιας που είναι πρόσφυγες και βασανισμένοι;
Μόρια λοιπόν και μωρία, βρείτε σωστές ανθρώπινες λύσεις. Υπάρχουνε τόσες!!!
Αρκεί να υπάρχει θέληση, πραγματική ΘΕΛΗΣΗ!
