Συμπληρώνονται σήμερα 71 χρόνια από την εκτέλεση του ΕΛΑΣίτη κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα. Εκτέλεστηκε στις 19 Νοέμβρη του 1948 στην Κέρκυρα από το αστικό κράτος αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση μετανοίας».
Το παράδειγμά του όπως και χιλιάδων άλλων κομμουνιστών που βρέθηκαν στην ίδια θέση μένοντας μέχρι τέλους ακλόνητοι στα πιστεύω τους αποτελεί πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού για τις επόμενες γενιές κομμουνιστών στον αγώνα για το δίκιο του λαού.
Μέχρι την τελευταία ώρα, ο Νίκος Γόδας έμεινε πιστός στα ιδανικά του χωρίς να λυγίσει, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα και από τις μαρτυρίες των συγκρατουμένων του για το πώς αντιμετώπισε το θάνατο σε ηλικία μόλις 27 ετών.
«Νενικήμαμεν. Ζήτω οι Ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας συναθλητές μου», ήταν τα τελευταία του λόγια πριν φύγει για το νησί Λαζαρέτο της Κέρκυρας για να εκτελεστεί. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι το μόνο που ζήτησε ως τελευταία επιθυμία ήταν να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα και το λευκό σορτς. «Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου» ήταν η τελευταία του επιθυμία.
«Αφιερωμένη στη μανούλα μου και στον πατέρα μου εις ένδειξη σεβασμού και αγάπης. Νίκος Γόδας. Φυλακές Κέρκυρας 22/2/48»
Παιδί προσφύγων από την Κοκκινιά, ο Νίκος Γόδας υπήρξε σπουδαίο ποδοσφαιρικό ταλέντο, κάτι που τον οδήγησε να γίνει παίκτης του Ολυμπιακού στη διάρκεια της Κατοχής. Ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να συμμετάσχει στους αγώνες για τη λευτεριά και την κοινωνική αλλαγή εντασσόμενος στις τάξεις του ΕΛΑΣ, όπου έφθασε μέχρι το βαθμό του λοχαγού του 5ου λόχου της Κοκκινιάς.
Ηγήθηκε στη μάχη της Ηλεκτρικής το Μάρτη του ’44 ενώ την ίδια χρονιά, το Δεκέμβρη, με το λόχο του πολεμάει τους Αγγλους στον Πειραιά. Αρχές του ’45, αμέσως μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, ο Γόδας, άρρωστος από πνευμονία, επιστρέφει στην Αθήνα για πρώτη φορά μετά τα Δεκεμβριανά. Τον καρφώνουν, συλλαμβάνεται και εξορίζεται. Περνώντας από τις φυλακές της Αίγινας συμμετέχει στην ποδοσφαιρική ομάδα των κρατουμένων.
Είναι χαρακτηριστικό αυτήν την περίοδο ότι αν και ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού οι τότε ιδιοκτήτες της ομάδας δεν έκαναν τίποτε για να τον σώσουν εξαιτίας της πίστης του στις ιδέες του. «Όπως έστρωσε να κοιμηθεί» είπε, πιστός στο ταξικό του καθήκον, ο βιομήχανος και τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Μιχάλης Μανούσκος…
