Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιώργος Σκούρτης, στιχουργός ανυπέρβλητων τραγουδιών: “Μιλώ για τα παιδιά μου” — “Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί”

Στις 19 Νοεμ­βρί­ου 2018, σε ηλι­κία 78 ετών, έφυ­γε από τη ζωή μια σπου­δαία φυσιο­γνω­μία της λογο­τε­χνί­ας και ειδι­κά του θεά­τρου, ο Γιώρ­γος Σκούρτης.

Ο Γιώρ­γος Σκούρ­της γεν­νή­θη­κε και μεγά­λω­σε στην Αθή­να, όπου και έζη­σε όλη τη ζωή του.

Είχε γρά­ψει πολ­λά θεα­τρι­κά έργα, διη­γή­μα­τα, νου­βέ­λες, μυθι­στο­ρή­μα­τα, σενά­ρια, καθώς και στί­χους τραγουδιών.

Ο Γιώρ­γος Σκούρ­της πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε το 1970 στο Θέα­τρο Τέχνης του Καρό­λου Κουν με το θεα­τρι­κό έργο «Οι ντα­ντά­δες», ένα έργο-σταθ­μό της σύγ­χρο­νης δρα­μα­τουρ­γί­ας μας.

Ακο­λού­θη­σαν: Οι μου­σι­κοί, Οι εκτε­λε­στές, Οι ηθο­ποιοί, Κομ­μά­τια και θρύ­ψα­λα, Ο Καρα­γκιό­ζης παρά λίγο Βεζύ­ρης, Απερ­γία, Το θρί­λερ του έρω­τα, η άπαι­χτη ακό­μα Ιστο­ρι­κή τρι­λο­γία (Η δίκη του Σωκρά­τη, Η κωμω­δία του βασι­λιά Ιου­γούρ­θα, Υπό­θε­ση Κ.Κ.), Εφιάλ­τες και πολ­λά άλλα, γραμ­μέ­να σε μια πρω­τό­φα­ντη για το ελλη­νι­κό ρεπερ­τό­ριο σκλη­ρή και συνά­μα απο­κα­λυ­πτι­κή γλώσ­σα, με πολύ χιού­μορ, προ­σω­πι­κές και συλ­λο­γι­κές τραγωδίες.

Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζο­γρα­φή­μα­τά του (Mπάρ­μπα-Tζωρτζ, Αυτά κι άλλα πολ­λά, Ιστο­ρί­ες με πολ­λά στρας, Το χει­ρό­γρα­φο της Ρωξά­νης, Το συμπό­σιο της Σελή­νης, Πήδη­μα Θανά­του, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπά­τσος), δημιούρ­γη­σαν «τομή» στο ελλη­νι­κό θεα­τρι­κό και το λογο­τε­χνι­κό πεδίο, επη­ρε­ά­ζο­ντας τους νεό­τε­ρους συγ­γρα­φείς, με το και­νούρ­γιο ήθος και ύφος γραφής.

Η φωνή του Λάκη Χαλ­κιά και της Βίκυς Μοσχο­λιού, σε μελο­ποί­η­ση του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου από τον εμβλη­μα­τι­κό κύκλο τρα­γου­διών “Μετα­νά­στες”, σε στί­χους Γιώρ­γου Σκούρ­τη, θα “μιλή­σουν” στο νου και την καρ­διά της εργα­τι­κής τάξης, με τη “Φάμπρι­κα” και το ανυ­πέρ­βλη­το “Μιλώ για τα παι­διά μου”. Και ποιος, άλλω­στε, δεν τρα­γού­δη­σε το “Μπή­καν στην πόλη οι οχτροί”, σε μελο­ποί­η­ση του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου και ερμη­νεία του Νίκου Ξυλούρη.

Στί­χους του Γιώρ­γου Σκούρ­τη μελο­ποί­η­σαν και πολ­λοί άλλοι μεγά­λοι συν­θέ­τες, όπως οι Σταύ­ρος Ξαρ­χά­κος, Δήμος Μού­τσης, Γιάν­νης Ζου­γα­νέ­λης, Γιάν­νης Σπυ­ρό­που­λος-Μπάχ, Χρή­στος Νικο­λό­που­λος, Γιώρ­γος Κατσα­ρός, Μίμης Πλέσ­σας, κ.ά.

Τα θέμα­τα του Γιώρ­γου Σκούρ­τη έχουν να κάνουν με το «δίδυ­μο» Πολί­της-Εξου­σία, με ξεκά­θα­ρο το στοι­χείο της κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κής καταγ­γε­λί­ας, αλλά και την ψυχο­λο­γι­κή εμβά­θυν­ση στις δια­προ­σω­πι­κές σχέ­σεις και τις υπαρ­ξια­κές αγω­νί­ες του σύγ­χρο­νου παγκο­σμιο­ποι­η­μέ­νου ανθρώπου.

Τα δύο ‑μικρά, αλλά πολυ­δια­βα­σμέ­να- βιβλία του Εκποί­η­ση, και Νύχτα­θλο, είναι μια «εκ βαθέ­ων» κατα­γρα­φή στί­χων, ερω­τι­κών σπα­ραγ­μά­των και νυχτε­ρι­νών κατανύξεων.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο