Αγαπητή αναγνώστρια,

Αποχαιρετούμε το 2023, ενώ η Παλαιστίνη φλέγεται και ο λαός της σφάζεται και λιμοκτονεί, ενώ οι γυναίκες της βιοπάλης και οι οικογένειες τους υποφέρουν από τη φτώχεια, τη φοροληστεία, την ακρίβεια, την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, ενώ Βιώνουν φυσικές καταστροφές και χάνουν τη ζωή τους γιατί η προστασία της λογίζεται κόστος για το κράτος…

Κι όμως εν μέσω όλης της Βαρβαρότητας, διαβάζοντας στις σελίδες που ακολουθούν θα πά­ρεις γνώση και δύναμη, θα διαβάσεις για το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού που τα συμφέρο­ντα του δολοφονικού κράτους του Ισραήλ, των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ εγκληματικά στραγγαλίζουν, θα ενημερωθείς για την προσέγγιση της ΟΓΕ και τις διεκδικήσεις της για την πολύμορφη βία κατά των γυναικών, όπως παρουσιάστηκαν στην Ημερίδα που οργάνωσε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, στην οποία συμμετείχαν και μίλησαν εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, ενώσεις γονέων, ΑμΕΑ και άλλοι φορείς, θα μάθεις για το πολύ σοβαρό ζήτημα των υπομεταγγίσεων που βιώνουν εδώ και μήνες οι πάσχοντες με μεσογειακή αναιμία, όπως και για τις ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες των παιδιών με αναπηρία και ιδιαίτερη στήριξη που έχουν ανάγκη, θα γνωρίσεις κάποιους από τους στόχους των πολυδιαφημισμέ­νων φθηνών και ευέλικτων «συνταγών» της ΕΕ -που επίμονα προωθεί η κυβέρνηση- όπως τις «νταντάδες της γειτονιάς», όπως τα ζητήματα φροντίδας ηλικιωμένων που οδηγούν στην απόγνωση τις γυναίκες του μόχθου.

Αγαπητή φίλη,

Η γνωριμία με τη ζωή και το έργο μεγάλων δημιουργών, όπως της χαράκτριας Βάσως Κατράκη, αποτελεί επίσης μεγάλη δύναμη για όλες όσες είχαν την τύχη να βρεθούν στον τόπο που γεννήθηκε και να γνωρίσουν από κοντά το έργο της, που εξέφρασε τον μόχθο και τους μεγάλους αγώνες του λαού μας για δίκιο και ελευθερία. Αυτή τη δύναμη προσπαθούμε να μεταφέρουμε σε όλες τις αναγνώστριες μέσα από το ρεπορτάζ που θα βρεις στις σελίδες του δελτίου μας.

Και μια θεατρική παράσταση μπορεί να δώσει φτερά στα παιδιά μας, όπως και ένα παιδικό παραμύθι που μας δίνει μια ωραία αφορμή να «πετάξουμε» μαζί τους σε κόσμους μαγικούς με το δελτίο μας ως πιλότο…

Και λίγοι στίχοι φτάνουν για να σε δυναμώσουν και να σε κάνουν να νοιώσεις τη σημασία της αλληλεγγύης και του συλλογικού αγώνα, όπως αυτούς του μεγάλου Παλαιστίνιου Ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς:

Τις μέρες, όταν τα λόγια μου ήταν χώμα… Ήμουνα φίλος με τους μίσχους του σταριού. Τις μέρες, όταν τα λόγια μου ήταν οργή. Ήμουνα φίλος με τις αλυσίδες. Τις μέρες, όταν τα λόγια μου ήταν πέτρες. Ήμουνα φίλος με τα ρέματα. Τις μέρες, όταν τα λόγια μου ήταν εξέγερση. Ήμουνα φίλος με τους σεισμούς… Αυτή η γη δεν είναι για πούλημα. Αυτή η γη ανήκει στο λαό μας. Κάποιοι είναι νεκροί, κάποιοι είναι ζωντανοί, αλλά πολλοί δεν έχουν ακόμα γεννηθεί…!

Της Σύνταξης _ Καλή ανάγνωση

🇵🇸  Η σκέψη μας και η καρδιά μας
βρίσκεται στο λαό της Παλαιστίνης
στις γυναίκες και τα παιδιά του

Η ΟΓΕ διαχρονικά από την ίδρυσή της βρίσκεται στον πλευρό του παλαιστινιακού λαού και ιδιαιτέρως των γυναικών και των παιδιών, στηρίζοντας τον ηρωικό αγώ­να τους για να ζήσουν σε μια ελεύθερη πατρίδα, με το λαό κυρίαρχο σ’ αυτήν.

Αντιπροσωπείες της ΟΓΕ βρέθηκαν στην Παλαιστίνη και στις δυο ιντιφάντες, αλλά και σε καραβάνια και αποστολές αλληλεγγύης, δίπλα στις χιλιοβασανισμένες γυναίκες της Παλαιστίνης. Οργανώσαμε εκδηλώσεις συμπαράστασης εδώ στην Ελλάδα για να φωτίσουμε το έγκλημα που διαπράττεται 75 χρόνια τώρα σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, αλλά και τις αιτίες του. Ενώνουμε τη φωνή μας με τις γυναίκες από κάθε γωνιά του πλανήτη στην Παγκόσμια Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών για να καταγγείλου­με την ισραηλινή κατοχή και το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ.

Αυτές τις ημέρες που παρακολουθούμε τα φρικιαστικά εγκλήματα, τη μεγαλύτερη δολοφονική επίθεση των κατο­χικών ισραηλινών δυνάμεων κατά ενός λαού που ζει σε μια γιγαντιαία φυλακή, όπως η Γάζα, το κύμα της αλληλεγ­γύης μας δυναμώνει. Ενώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε αυτήν τη βαρβαρότητα, που ακούγεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη την ανθρωπότητα βροντοφωνάζοντας «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».

Το έγκλημα και οι συνέπειες στο λαό

Τους δύο τελευταίους μήνες (σσ. το τεύχος 4 της ΟΓΕ εκδόθηκε μέσα Δεκέμβρη 2023) διαπράττεται στην Παλαιστίνη ένα στυγερό ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Το κράτος του Ισραήλ και η αντιδραστική κυβέρνηση Νετανιάχου συνεχίζει σφαγές των προηγούμενων χρόνων, χτυπάει με τη στρατιωτική του μηχανή τον λαό, τους αμάχους, τις γυναίκες τα παιδιά, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες νεκρούς. Έχε μετατρέψει τη Γάζα σε “νεκροταφείο παιδιών”, όπως τόνισε η Κάθριν Ράσελ, επικεφαλής της UNISEF, καθώς κάθε μέρα σκοτώνονται εκατοντάδες παιδιά και την ίδια ώρα χιλιάδες παιδιά θαμμένα κάτω από τα ερείπια αγνοούνται Η δολοφονική μηχανή του Ισραήλ επιβάλλει καθολικό αποκλεισμό στερώντας τους κατοίκους από νερό, τρόφιμα φάρμακα, ιατρικά εφόδια και ηλεκτρικό ρεύμα. Μετά από πολυήμερο αποκλεισμό και δολοφονικούς βομβαρδισμούς σε νοσοκομεία, στην καρδιά της Γάζας, με ισοπεδωμένα πάνω από 230.000 σπίτια και 140 σχολεία, προχώρησε σε ολομέτωπη στρατιωτική επιχείρηση με αεροπορικές και ναυτικές επιθέσεις με χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους, ενώ ταυτόχρονα γεννιέται ένα τεράστιο κύμα προσφυγιάς και ξεριζωμού. Αντίστοιχες καταστροφές με νεκρούς και τραυματίες καταγράφονται και στη Δυτική Όχθη, στον Λίβανο, στη Συρία. Η Μέση Ανατολή φλέγεται ένα βήμα από τη χώρα μας.

Η στάση των ΜΜΕ

Μπροστά σ’ αυτά τα μεγάλα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού που συνεχίζονται με απερίγραπτη βαναυσότητα, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα βγαίνει και δίνει τη μάχη της αλήθειας ενημερώνοντας πλατιά τις γυναίκες για όλα αυτά που συμβαίνουν στη μαρτυρική γη της Παλαιστίνης.

• Δεν ανεχόμαστε τον άθλιο προπαγανδιστικό μηχανισμό του Ισραήλ, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των κυβερνήσε­ων των κρατών της λεγάμενης «πολιτισμένης Δύσης» που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αθωώσουν τη βαρβαρότητα του ισραηλινού κράτους και να ενοχοποιή­σουν την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού και τη λαϊκή αλληλεγγύη που εκφράζεται στον αγώνα του.
• Δεν θα τους επιτρέψουμε να κάνουν το μαύρο άσπρο, και το άσπρο μαύρο. Με την καθημερινή μας δράση δεν πρέπει να τους αφήσουμε να συκοφαντήσουν το δίκαιο αγώνα του παλαιστινιακού λαού, να καλλιεργήσουν τη λο­γική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στο θύτη και το θύμα, να συγκαλύψουν τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που υπάρχουν πίσω από το Ισραήλ και το Νετανιάχου.
• Γι αυτό επιδιώκουμε να φτάσουμε και να μιλήσουμε ιδι­αίτερα στους νέους ανθρώπους, στις νέες γυναίκες τους οποίους κατά πρώτο λόγο στοχεύουν οι μηχανισμοί της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ και των ΜΚΔ. Η μεθόδευσή τους από την μία επιχειρεί να διαγράψει την ιστορία και να σβήσει από το λεξιλόγιο τη λέξη «κατοχή», ενώ την ίδια στιγμή προκλητικά ταυτίζει την αντίσταση του παλαιστινια­κού λαού με την τρομοκρατία.

Όλοι αυτοί που υπηρετούν το δίκαιο του ισχυρότερου, το δίκαιο των ιμπεριαλιστών δεν είπαν ούτε μια φορά αυτές τις μέρες πως τα παλαιστινιακά εδάφη είναι κατεχόμενα από το κράτος του Ισραήλ, επιχειρώντας ακόμα και να νο­μιμοποιήσουν τα αποτελέσματα των διαχρονικών ισραηλινών επεμβάσεων, ακόμα και του πολέμου των 6 ημερών του 1967, που χαρακτηρίζει μέχρι και ο ΟΗΕ παράνομα, θέλουν να πείσουν το λαό μας, όπως και τους λαούς όλου του κόσμου ότι η ιστορία ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη με την επίθεση της Χαμάς. Όμως η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί καθώς ο λαός της Παλαιστίνης ματώνει εδώ και 75 χρόνια.

75 χρόνια σφαγιασμών και κατοχής

Σημαντικός σταθμός για να ξετυλίξουμε το κουβάρι των εξελίξεων είναι το 1948, χρονιά που ξεκίνησε η σφαγή των Παλαιστινίων. Τότε η ΟΗΕ αποφάσισε την ίδρυση του κρά­τος του Ισραήλ, δίπλα στο κράτος της Παλαιστίνης. Αντί γι αυτό επιβλήθηκε η κατοχή από το Ισραήλ που καταπάτησε κάθε δικαίωμα του λαού της Παλαιστίνης και άρπαξε με­γάλο μέρος των Παλαιστινιακών εδαφών, ξεριζώνοντας σε πρώτη φάση 800.000 και μέχρι σήμερα πάνω από 6 εκατ. Παλαιστίνιους από τη γη τους.

Πραγματοποιείται συστηματικά αυτά τα 75 χρόνια σχε­διασμένη αρπαγή εδαφών και ξερίζωμα του λαού. Το Ισραήλ πήρε τον έλεγχο 776 παλαιστινιακών πόλεων και χωριών, εκ των οποίων 531 καταστράφηκαν ολοσχερώς και τα υπόλοιπα πέρασαν στο κατοχικό κράτος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τον “πόλεμο των 6 ημε­ρών“, τον Ιούνιο του 1967, το Ισραήλ κατέχει πλέον έδαφος διπλάσιο της έκτασης που είχε μέχρι τότε.

Στα παλαιστινιακά εδάφη, που κατέλαβε το Ισραήλ, χτίστη­καν και συνεχίζουν να χτίζονται μέχρι σήμερα εποικισμοί, που είναι εργαλεία επέκτασης και εδραίωσης της κατοχής και της καταπίεσης ενός ολόκληρου λαού. Το 60% περίπου της Δυτικής Όχθης βρίσκεται στα χέρια των εποίκων που έχουν πολλαπλασιαστεί επτά φορές από το 1993 μέχρι σή­μερα και από 115.000 οι έποικοι έφτασαν τις 750.000.

Χρόνο με τον χρόνο τα παλαιστινιακά εδάφη συρρικνώ­νονται. Η Δυτική Όχθη, που στο 60% ελέγχεται από τις κα­τοχικές δυνάμεις, έχει περικυκλωθεί από το «τείχος της ντροπής» και κάθε πόλη, γειτονιά και χωριό ελέγχεται από «ζώνες ασφαλείας» και εκατοντάδες φυλάκια («σημεία ελέγχου»), όπου Ισραηλινοί στρατιώτες με παρατεταμένα όπλα κάνουν τον Βίο των Παλαιστινίων αβίωτο, συλλαμ­βάνουν, δέρνουν, σκοτώνουν, ανάλογα με τα κέφια τους, όπως σκότωσαν δεκάδες παιδάκια που αντιτάχθηκαν με τις σφεντόνες στους πάνοπλους κατακτητές.

Η Λωρίδα της Γάζας είναι αποκλεισμένη και ο λαός υποφέρει. Μόνο την περίοδο 2008-2022, έχει δεχτεί για 93 μέρες θανατηφόρους ισραηλινούς Βομβαρδισμούς με τραγικά αποτελέσματα, 6.260 νεκρούς και 22.902 τραυμα­τίες, με τα επίσημα στοιχεία.

Συνολικά περισσότεροι από εκατό χιλιάδες (100.000!) Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από τις ισραηλινές στρατι­ωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Η βαρβαρότητα της ισραηλινής κατοχής οδήγησε σε με­γάλα κύματα προσφύγων. Από τα ίδια τα στοιχεία του ΟΗΕ αποδεικνύεται πως ο αριθμός των εγγεγραμμένων Πα­λαιστίνιων προσφύγων τον Γενάρη του 2020 ήταν περίπου 6,3 εκατομμύρια, το 30% των οποίων ζει σε 58 επίσημους προσφυγικούς καταυλισμούς, κατανεμημένοι σε 10 κα­ταυλισμούς στην Ιορδανία και σε 9 στη Συρία, 12 στον Λί­βανο, 19 στη Δυτική Όχθη και 8 στη Λωρίδα της Γάζας. Και ο αριθμός αυτός δεν περιλαμβάνει τους χιλιάδες μη καταγεγραμμένους πρόσφυγες. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι κάθε χρόνο οδηγούνται στην προσφυγιά. Μόνο το 2023, στους 8.820 πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο που έφτασαν στην Ελλάδα, το μεγάλο μέρος, το 22%, είναι από την Παλαιστίνη και ακολουθούν από άλλες χώρες που έχουν πληγεί από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, όπως το Αφγανιστάν, η Συρία κ.ά.

Πάνω από 5000 Παλαιστίνιοι είναι πολιτικοί κρατού­μενοι στις ισραηλινές φυλακές συμπεριλαμβανομένων παιδιών, γυναικών, ηλικιωμένων, χρόνια πασχόντων και επιπλέον 1.200 «διοικητικοί κρατούμενοι», που είναι φυλακισμένοι χωρίς δίκη. Ας θυμηθούμε τον αγώνα που δώσαμε και εμείς οι γυναίκες της ΟΓΕ για την απελευθέ­ρωση της 1 άχρονης Αχεντ Ταμίμι που κρατούνταν επί μή­νες στις Ισραηλινές φυλακές. Από τις αρχές του 2023, οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής έχουν συλλάΒει περισσότε­ρους από 5.000 Παλαιστίνιους, μεταξύ των οποίων παιδιά και γυναίκες.

Η αντίσταση των Παλαιστινίων στον κατακτητή

Όσο παραμένει η κατοχή, θα συνεχίζεται η αντίσταση των Παλαιστινίων, η οποία είναι συνεχόμενη και πολύμορφη τόσο στη Λωρίδα της Γάζας. όσο και στη Δυτική όχθη, με πολλές εμβληματικές περιόδους που η καθημερινή αντί­σταση στον κατακτητή κλιμακώθηκε, μετατράπηκε σε ξε­σηκωμό. Αυτό έγινε στην πρώτη Ιντιφάντα το 1987, που αντιμετω­πίστηκε από τον ισραηλινό στρατό με δολοφονίες, μαζικές φυλακίσεις και διώξεις, κατεδαφίσεις σπιτιών και κράτησε μέχρι τις παραμονές των «ειρηνευτικών συνομιλιών» για την υπογραφή της Συμφωνίας του Όσλο, το 1993. Αυτό έγι­νε και στη δεύτερη Ιντιφάντα, το 2000 που διάρκεσε πέντε χρόνια.

Ο παλαιστινιακός λαός όχι μόνο δεν είναι τρομοκράτης, όπως αναπαράγουν τα παπαγαλάκια των ιμπεριαλιστών, αλλά έχει αναφαίρετο δικαίωμα και ιστορικό καθήκον να διεκδικεί τα δικαιώματά του και να παλεύει για να ζήσει σε ελεύθερη πατρίδα, χωρίς κατοχή και κατοχικό στρατεύμα­τα, κυρίαρχος στον τόπο του.

Οι δεκαετίες καταπίεσης και εξαθλίωσης γεννούν τη δικαιολογημένη οργή των Παλαιστινίων που θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα στην αναμέτρηση με το κράτος-δολοφόνο. Τρομοκράτης επομένως δεν Παλαιστινιακός λαός, αλλά το κράτος του Ισραήλ, ο κατακτητής, που την πολιτική του την πληρώνει κι ο λαός του Ισραήλ. Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν ο μισοί Ισραηλινοί πολίτες είναι εναντίον της βάρβαρης επίθεσης στη Γάζα

Για ακόμα μία φορά οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ χρησιμοποιούν την “τρομοκρατία” ως πρόσχημα για να εξυπηρετήσουν τους βρώμικους σχεδιασμούς τους, όπως εξάλλου και στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία, τη Λιβύη.

Το ίδιο κάνει εδώ και δεκαετίες το Ισραήλ προβάλλοντας την παλαιστινιακή αντίστασή ως “τρομοκρατία”. Εξάλλου όπως σήμερα κατηγορείται η Χαμός ως “τρομοκρατική οργάνωση”, είχε και στο παρελθόν κατηγορηθεί η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και ο ίδιος ο Γιασέρ Αραφάτ.

Εμείς δεν κρίνουμε τις παλαιστινιακές οργανώσεις με τα κριτήρια που θέλει το Ισραήλ και το ΝΑΤΟ επειδή η Χαμάς είναι κόντρα στα συμφέροντά τους. Ανεξάρτητα θέση που έχουμε για τη Χαμάς, πρόκειται για μία οργάνωση που συσπειρώνει μεγάλο κομμάτι του Παλαιστινιακού λαού και έχει αναδειχθεί πρώτη δύναμη στη Λωρίδα της Γάζας στις εκλογές του 2006. Αυτοί που σήμερα προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη Χαμός για να δικαιολογήσουν τα ισραηλινό εγκλήματα κάνουν ότι δεν βλέπουν την ανακοίνωση της παλαιστινιακής αρχής ότι είναι δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να αμυνθεί από την τρομοκρατία των εποίκων και των δυνάμεων κατοχής. Δεν ξεκίνησε σήμερα ο πόλεμος, στον όποιο ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί όλα τα βίαια μέσα σφαγιάζοντας έναν λαό που δεν σκύβει το κεφάλι, δεν υποτάσσεται. Ο ίδιος ο πόλεμος είναι μία βαρβαρότητα. Η ισραηλινή κατοχή και βαρβαρότητα γεννά αντικειμενικά και οργή και αντίποινα και πράξεις αντεκδίκησης. Η λογική της εξίσωσης του θύτη με το θύμα δίνει κάλυψη στο Ισραήλ.

Ο πραγματικός στόχος

Παρά τα όσα επικαλούνται ο στόχος δεν είναι η καταστροφή της Χαμός. Αν ο στόχος είναι η Χαμός τότε γιατί στη Δυτική Όχθη που δεν είναι υπό τον έλεγχο της Χαμός το Ισραήλ έχει δολοφονήσει από την αρχή του έτους πάνω από 300 Παλαιστίνιους και τουλάχιστον 50 παιδιά; Γιατί μετά τις 7 Οκτώβρη έχουν συλλάβει οι ισραηλινοί 3.500 Παλαιστίνιους στην Δυτ. Οχθη_:

Ο σχεδιασμός του κράτους του Ισραήλ έχει στόχο να συ­κοφαντήσει τη λαϊκή πάλη και να ενταφιάσει ιη λύση των δύο κρατών, να διώξει μαζικά τους Παλαιστίνιους από τα εδάφη τους, να αρπάξει τη Γάζα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τους υδρογονάνθρακες της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου και να ελέγξει τους δρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων.

Μέσα στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Οι εξελίξεις στην Παλαιστίνη συνδέονται με τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στηρί­ζουν αποφασιστικά το Ισραήλ και γι’ αυτό συμμετέχουν ήδη στις πολεμικές επιχειρήσεις με αεροπορικές, ναυτικές και ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις. Αποστέλλουν μεγάλα φορ­τία πυραύλων στο Ισραήλ, διεξάγουν ηλεκτρονικό πόλεμο, αξιοποιούν τα πιο σύγχρονα αεροπλανοφόρα τους. Στηρί­ζουν στην πράξη την κλιμάκωση προς έναν πιο μεγάλο πόλεμο στην περιοχή. Γι’ αυτό αρνούνται και κάθε σχέ­διο «κατάπαυσης του πυράς» στον ΟΗΕ.

Διότι η πολεμική σύγκρουση δεν αφορά μόνο τα σχέδια εδαφικής επέκτασης του Ισραήλ, αλλά την ευρύτερη ανα­μέτρηση ΗΠΑ – Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα

Θα καθορίσουν, για παράδειγμα, αν θα ισχυροποιηθεί ο κινεζικός ή ο ανταγωνιστικός ινδικός δρόμος μεταφο­ράς εμπορευμάτων απ’ την Ασία στην Ευρώπη, που αφορά την επιρροή των ΗΠΑ και της Κίνας στα κράτη διέλευσης αυτών των δρόμων. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση οι ΗΠΑ στή­ριξαν τις λεγόμενες «Συμφωνίες του Αβραάμ» ανάμεσα στο ισραηλινό κράτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Μαρόκο, το Σουδάν, που προωθούνταν και με τη Σαουδική Αραβία το τελευταίο διάστημα. Όχι μόνο επειδή οι συμφωνίες αυτές οδηγούσαν στην ενίσχυση της θέσης του Ισραήλ ως παραδοσιακού συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή, που ήδη έχει σχετικές συμφωνίες με Αίγυπτο και Ιορδανία, αλλά και γιατί οι «Συμφωνίες του Αβραάμ» συνδέονταν με τους ευρύτερους σχεδιασμούς τους στην αντιπαράθεση με την Κίνα, στη μάχη για τα με­ρίδια των αγορών στη Μέση Ανατολή και Ευρώπη, όπου εμπλέκεται ο λεγόμενος εμπορικός «Ινδικός δρόμος», που ακουμπά σε Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αρα­βία, Ιορδανία και Ισραήλ, σε ανταγωνισμό με τον κινέζικο «δρόμο του μεταξιού».

Η πολεμική αναμέτρηση θέτει επίσης μπροστά σε κρί­σιμες επιλογές μια σειρά από περιφερειακές δυνάμεις, όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος, που μέχρι τώρα επιχειρούσαν να διατηρήσουν έναν ενδιάμεσο ρόλο διατηρώντας σχέσεις συνεργασίας και με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, απ’ τη μια, και με το Ιράν και την Κίνα, απ’ την άλλη. Για την προώθηση των δικών τους συμφερόντων δεν είναι τυχαίο ότι το Ιράν και η Τουρκία σήμερα εμφανί­ζονται ως “προστάτες” του λαού της Παλαιστίνης.

Δυναμώνουμε την πάλη ενάντια
στην εμπλοκή της χώρας μας στη σφαγή και  τον πόλεμο

Η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την εγκληματική επέμ­βαση του Ισραήλ, με τις δολοφονίες χιλιάδων αμάχων και παιδιών στη Γάζα, εμπλέκοντας τη χώρα όλο και πιο Βαθιά στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, απ’ την Ουκρα­νία μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου επικαλού­νται το χυδαίο πρόσχημα περί “αυτοάμυνας” του Ισραήλ ενώ ξέρουν ότι πρόκειται για γενοκτονία.

Η κατάπτυστη επιλογή της κυβέρνησης να απόσχει απ’ την ψηφοφορία του ψηφίσματος του ΟΗΕ που ζητούσε την άμεση κατάπαυση του πυράς και την ανθρωπιστική εκε­χειρία στη Γάζα, το οποίο υπερψήφισαν 120 κράτη, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Η Ελλάδα εμπλέκεται στρατιωτικά στηρίζοντας ενεργά τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Στέλνει στην φλεγόμενη περιοχή τις φρεγάτες «Ψαρά», «Σαλαμίς» και «Αιγαίον».

Βάζει επίσης πλάτη για τον ξεριζωμό και τη μεταφορά εκτός Γάζας δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων με τη δη­μιουργία ενός κατ’ όνομα «ανθρωπιστικού θαλάσσιου δι­αδρόμου», με ενδιάμεσο σταθμό την Κύπρο. Στην ουσία, η Ελλάδα είναι σήμερα ο μεγαλύτερος στυλοβάτης των αμερικανικών αεροναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική και στα Βαλκάνια.

Ποιος όμως ωφελείται από τις στρατηγικές σχέσεις και τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, που φτάνει ακόμα και σε ασκήσεις προσομοίωσης, για να γίνουν ακόμα πιο αποτελεσματικές οι επιθέσεις του ισραηλινού κράτους στα παλαιστινιακά εδάφη και να προετοιμαστεί για πόλεμο με το Ιράν_;

Το «εθνικό συμφέρον» στο οποίο αναφέρεται η κυβέρ­νηση είναι ταυτισμένο με τα συμφέροντα και τα κέρδη των εκμεταλλευτών του μόχθου μας. Η αναβάθμιση του ρόλου των ελληνικών επιχειρηματικών ομίλων βρίσκεται πίσω από την εμπλοκή στην ισραηλινή σφαγή των Παλαιστινί­ων. όπως και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στη συμμετοχή πολεμικών πλοίων στις αποστολές ΝΑΤΟ, στη διάθεση των Βάσεων της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, της Λάρισας και της Μαγνησίας, στην παραχώρηση της 112 Πτέρυγας Μάχης της Ελευσίνας στους Αμερικανούς.

Η κυβέρνηση είναι συνένοχη στο έγκλημα και βάζει λαό μας σε μεγάλους κινδύνους, καθώς μετατρέπει τη χώρα μας σε πιθανό στόχο αντιποίνων στην περίπτωση μιας ευρύτερης πολεμικής αναμέτρησης. Στη σι του με τον σφαγέα Νετανιάχου στο Τελ Αβίβ, ο Μητσοτακης προσέβαλε τον ελληνικό λαό που περήφανα εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αγώνα των Παλαιστίνιων Εξάλλου και η κυβέρνησή του, όπως και του ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται να υλοποιήσουν την ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής το 2015 για αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.

Γι αυτό η πιο ισχυρή φωνή συμπαράστασης στην Παλαιστίνη μεταφράζεται σήμερα ως απαίτηση να σταματήσει κάθε πολιτική-οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το κράτος δολοφόνο, το Ισραήλ, να επιστρέψουν όλες οι ελληνικές φρεγάτες από την Ανατολική Μεσόγειο, να μη γίνει το αεροδρόμιο της Ελευσίνας πολεμικό ορμητήριο ΝΑΤΟικών στη Μέση Ανατολή, να κλείσουν όλες βάσεις, να σταματήσει κάθε εμπλοκή στο μακελειό

Η ΟΓΕ στο πλευρό
του παλαιστινιακού λαού

Μπροστά στη σφαγή του λαού της Γάζας η σκέψη μας και η καρδιά μας βρίσκεται στις γυναίκες και το λαό της Παλαιστίνης χρησιμοποιώντας τα όπλα της αλληλεγγύης, της γνώσης, της συλλογικής δράσης. Η φωνή μας πρέπει να φτάσει στις γυναίκες του μόχθου, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες. Να μην αφήσουμε να κυριαρχήσουν ψεύτικα διλήμ­ματα και κάλπικοι διαχωρισμοί. Να μην συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο από την αλήθεια. Ο αγώ­νας του Παλαιστινιακού λαού είναι δίκαιος και γι αυτό τον στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις, μέχρι να αποκτήσει τη δική του πατρίδα στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ.

Χρονογράφημα

Για τις πονεμένες και ηρωικές
μανάδες της Παλαιστίνης…

Πόνος είναι να ξεχνά
η γυναίκα σου ν’ απλώσει τα πλυμένα
και να της φτάνει να μην έχει η σημαία της Παλαιστίνης
τον παραμικρό λεκέ.

Μαχμούνχ Νταρουίς,
Παλαιστίνιος ποιητής (1942-2008)

Αχμέτ, Αχμέχ Πού είσαι; Εγώ είμαι, η μαμά σου.

Έλα, βγες. Σταμάτησαν. Δεν είναι η πρώτη φορά που μας βομβαρδίζουν. Πάντα ερχόσουν. Αχμέτ! Βλέπω το
παπούτσι σου. Έλα Αχμέτ! Πρέπει να σε λούσω, θα είσαι μέσα στα χώματα. Μη μου κρύβεσαι. Πρέπει να πλυθείς και να διαβάσεις. Πρέπει να βρω και τα βιβλία σου μέσα στα χαλάσματα.

Έλα να δεις, η λεμονιά μας τη γλύτωσε πάλι. Την μπάλα σου δεν βρίσκω, θα σου φτιάξω άλλη. Κουρέλια πια, έχουμε πολλά. Να δεις τι ωραία που θα γίνει!

Αχμέτ! Έλα μη με τρομάζεις. Αφού σου λέω, βλέπω το παπούτσι σου. Χάλια έγινε. Έλα, δεν άργησα πολύ, μη θυμώνεις. Έψαχνα να βρω το φάρμακό μου.

Αχμέτ, τι θέλεις, να βάλω τα κλάματα; Όχι, δεν θα κλάψω.

Μην παίζεις μαζί μου. Έλα παλιόπαιδο. Βρήκα αλεύρι και θα σου φτιάξω πιττούλες. Πάντα σου αρέσανε οι πιττούλες μου. θα πάω να βρω και χόρτα. Όσα μείνανε.

Αλήθεια, σου είπα; Η λεμονιά μας γλύτωσε, θα σου κάνω και λεμονάδα, σου υπόσχομαι. Την μπάλα σου μόνο δεν βρίσκω. Ναι, πρέπει να σου κάνω καινούρια.

Δεν θυμάμαι αν σου το είπα. Η λεμονιά μας γλύτωσε.

Αχμέτ! Βλέπω το παπούτσι σου. Τι θέλεις, να με τρομάξεις και να βάλω τα κλάματα; Όχι, δεν θα κλάψω.

Αφού σε βλέπω. Φαίνεται το παπούτσι σου Αχμέτ!

Ολυμπία Χαλτσοτάκη
Μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ