Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Στις περιόδους κρίσης συχνά δίνονται περισσότερα εφόδια για να ξεκαθαρίζει «η ήρα από το στάρι» στην λαϊκή συνείδηση. Στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο για παράδειγμα αναδείχθηκε ξεκάθαρα ο πατριωτικός ρόλος του ΚΚΕ σε αντίθεση με αυτόν των αστικών κομμάτων. Στην περίοδο της πανδημίας («πόλεμο με αόρατο εχθρό» τον ονόμασαν) δίνονται πάλι πλείστα παραδείγματα. Ας αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικά:
Από τη μία μεριά έχουμε τη γνωστή υπόθεση με την εορταστική συγκέντρωση στο γραφείο του προέδρου του ΔΣΑ. Που λειτουργεί αφενός αποπροσανατολιστικά και αφετέρου είναι ενδεικτική ενός κόσμου αλαζονείας, ηθικής σήψης, υποκρισίας. Να θυμίσουμε εδώ τη στάση του προέδρου και της πλειοψηφίας του Δ.Σ με αφορμή τις κινητοποιήσεις για το Πολυτεχνείο.
Από την άλλη έχουμε τη στάση του Γιώργου Λαμπρούλη, βουλευτή του ΚΚΕ και Στ’ Αντιπρόεδρο της Βουλής, που με επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής, ζητά να απαλλαγεί προσωρινά από τα καθήκοντα του ως Στ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής, προκειμένου να διευκολυνθεί να συμβάλλει ως γιατρός – πνευμονολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας στο οποίο υπηρετούσε ή να ενταχθεί σε όποια δημόσια μονάδα υγείας στη Λάρισα κριθεί αναγκαίο. Παράλληλα, ο Γ. Λαμπρούλης κάνει έκκληση στους γιατρούς, εκλεγμένους βουλευτές στο Κοινοβούλιο να πράξουν αντίστοιχα. Στάση αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης, αγώνα και ηθικού μεγαλείου.
Έχουμε λοιπόν «δύο κόσμους» στην πράξη. Ο καθένας μας ας κάνει την επιλογή του σε ποιον κόσμο θέλει ν’ ανήκει, για ποιον κόσμο θέλει να παλέψει!
