Με παρόμοιους πηχυαίους τίτλους “έκπληκτα” τα ΜΜΕ μιλούν για μια ήρεμη χώρα που “χτυπήθηκε” από τις μαζικότερες κινητοποιήσεις καθώς κλιμακώνονται οι μισθολογικές διαφορές.
Πάνω από μισό εκατομμύριο –κατά CNN εργαζόμενοι απεργούν σε όλη τη Βρετανία από Τετάρτη 1η Φλεβάρη, κλείνοντας σχολεία, ακυρώνοντας τα πάντα στα πανεπιστήμια και ακινητοποιώντας το μεγαλύτερο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου.
Δάσκαλοι, πανεπιστημιακό προσωπικό, μηχανοδηγοί τραίνων και δημόσιοι υπάλληλοι -συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού ελέγχου διαβατηρίων στα αεροδρόμια- απεργούν σε μεγάλους αριθμούς “λόγω των συνθηκών αμοιβής και εργασίας καθώς το βιοτικό επίπεδο συνεχίζει να πέφτει μετά από χρόνια αυξήσεων κάτω του πληθωρισμού”.
Την ίδια στιγμή, το Trades Union Congress (σσ. κάτι σαν συνομοσπονδία), το οποίο εκπροσωπεί 48 συνδικάτα, πραγματοποιεί πάνω από 75 συγκεντρώσεις σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο για να διαμαρτυρηθεί για το κυβερνητικό νομοσχέδιο που αποτελεί “επίθεση στο δικαίωμα απεργίας”.
Η κλιμάκωση της απεργιακής δράσης έρχεται λίγες εβδομάδες αφότου η κυβέρνηση έδωσε κάποια ψίχουλα για να βάλει τέλος στο μεγαλύτερο κύμα κινητοποιήσεων στη βιομηχανία που έχει δει η χώρα εδώ και 25-30 χρόνια. Σε κάποιους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα προσφέρθηκαν αυξήσεις 4% ή 5% για το φέτος, με τον ετήσιο ρυθμό πληθωρισμού να τρέχει στο 10,5% με τάση αύξησης.
300.000 δάσκαλοι σηματοδοτούν την πρώτη από τις επτά ημέρες απεργίας που πραγματοποιεί –με συνέχεια τον Μάρτιο η National Education Union (Εθνική Ένωση Παιδείας) το μεγαλύτερο σωματείο στον κλάδο. Οι απεργίες επηρεάζουν ~23.400 σχολεία, το 85-89%, στην Αγγλία και την Ουαλία, με πολλά να έχουν κλείσει πλήρως.
Έναρξη απεργιών επίσης από 70.000 μέλη του University and College Union (UCU), οι οποίες θα επηρεάσουν 150 πανεπιστήμια της χώρας -2,5 εκατομμύρια φοιτητές, 18 ημέρες Φεβρουάριο-Μάρτιο..
Περισσότεροι από 100.000 εργαζόμενοι μέλη του Συνδικάτου Public and Commercial Services Union (Δημοσίων και Εμπορικών Υπηρεσιών), που εκπροσωπεί τους δημοσίους υπαλλήλους, απεργούν για μισθούς, τις συντάξεις και ασφάλιση σε 123 κυβερνητικές υπηρεσίες και φορείς.
Μόνο το 25-30% των σιδηροδρομικών υπηρεσιών εκτελέσθηκε την Τετάρτη, σύμφωνα με τη βρετανική σιδηροδρομική εταιρεία Rail Delivery Group, η οποία προειδοποίησε στον ιστότοπό της ότι η μη εκτέλεση δρομολογίων μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη εβδομάδα.
Ολίσθηση προς παραπέρα καπιταλιστική ύφεση
Σύσσωμα τα αστικά ΜΜΕ “προειδοποιούν” (τίποτε καινούργιο…) πως “οι απεργίες θα επηρεάσουν αρνητικά την ήδη επιβραδυνόμενη οικονομική ανάπτυξη”. Στην πραγματικότητα η Αγγλία είναι πιθανό να έχει κάποια οικονομική ύφεση φέτος, αφού πέρσι και τα προηγούμενα χρόνια “κατέγραψε έναν από τους ισχυρότερους ρυθμούς ανάπτυξης μεταξύ των προηγμένων οικονομιών”, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Ο διευθυντής έρευνας Pierre-Olivier Gourinchas είπε ότι αυτό οφείλεται στις υψηλότερες τιμές ενέργειας, στη χαμηλότερη παραγωγικότητα (ο νοών νοείτω) και στον “αχαλίνωτα” αυξημένο πληθωρισμό “που οδηγεί σε υψηλότερα επιτόκια και κόστος στεγαστικών δανείων”.
Το ΔΝΤ αναμένει ότι ο πληθωρισμός θα παραμείνει πάνω από το 8% στην Αγγλία φέτος, σε σύγκριση με ποσοστό 4,6% στις “προηγμένες οικονομίες” και 6,6% παγκοσμίως..
Το βιοτικό επίπεδο πέφτει
H «οικονομική επιβράδυνση» και ο πληθωρισμός θα επιδεινώσουν μια κρίση κόστους ζωής που χρόνια πλήττει χιλιάδες εργαζόμενους, καθώς οι μισθοί υπολείπονται όλο και πιο πολύ των τιμών που τραβάνε την ανηφόρα.
Πχ. η μέση αύξηση των μισθών κατά 5% για τους εκπαιδευτικούς φέτος είναι ανεπαρκής, ιδιαίτερα καθώς ακολουθούν μια δεκαετία “μισθολογικής διάβρωσης” που οδηγεί και σε “κρίση προσλήψεων”, δήλωσε ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας Niamh Sweeny. Σύμφωνα με το σωματείο, οι αμοιβές για τους παλιούς εκπαιδευτικούς έχουν μειωθεί κατά 23% από το 2010, του προσωπικού υποστήριξης, όπως οι βοηθοί διδασκαλίας, κατά 27-35% σε πραγματικούς όρους κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, φτάνοντας μετά βίας “την αμοιβή ενός υπάλληλου στο τοπικό σούπερ μάρκετ”.
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας απάντησε: “σταματήστε επί τέλους !! Η απεργία είναι πολύ επιζήμια για την εκπαίδευση των παιδιών, ιδιαίτερα μετά τη διαταραχή που αντιμετώπισαν τα τελευταία δύο χρόνια”.
Κατά την Trades Union Congress η λύση στο κύμα των απεργιών ήταν απλή: “Το μόνο που χρειάζεται για να επιλυθούν οι τρέχουσες διαφορές είναι να προσφέρετε μια βελτιωμένη και δίκαιη συμφωνία αμοιβών”.
Ωστόσο, αντί να επιλύει τις μισθολογικές διαφορές, η κυβέρνηση έχει “εκτοξεύσει” ένα νομοσχέδιο κατά της απεργίας στο κοινοβούλιο χωρίς να σκέφτεται συνέπειες.
Σε ένδειξη ότι οι κινητοποιήσεις θα μπορούσαν να κλιμακωθούν περαιτέρω, οι πυροσβέστες του Ηνωμένου Βασιλείου ψήφισαν για απεργία για πρώτη φορά από το 2003. Η Fire Brigades Union (Πυροσβεστική Ένωση) έδωσε στην κυβέρνηση προθεσμία έως τις 9 Φεβρουαρίου για να κάνει μια πρόταση σωστής αμοιβής. Στο μεταξύ νοσηλευτές και οδηγοί ασθενοφόρων θα ξεκινήσουν ένα νέο κύμα απεργιών την επόμενη εβδομάδα.
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα
Στους δρόμους, το αίσθημα αλληλεγγύης σε όλη τη χώρα ήταν αισθητό, καθώς πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις σε μεγάλες πόλεις και οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν για να πουν όχι στη συνεχιζόμενη αποδιάρθρωση των συνθηκών εργασίας που πλήττει ένα όλο και περισσότερο αυξανόμενο ποσοστό εργαζομένων στη Βρετανία, συμπεριλαμβανομένων πολλών από τους εκείνους που μόλις πριν από δύο χρόνια γιορτάζονταν ως ήρωες κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Εργαζόμενοι από όλο και ευρύτερο φάσμα τομέων, όπως το ευρύτερο δημόσιο, η εκπαίδευση και οι μεταφορές, κατέβηκαν σε διαμαρτυρία όχι μόνο για τις χαμηλές αμοιβές, τις άδικες συνθήκες εργασίας, αλλά και τις συντάξεις καθώς και την επισφάλεια. Η απεργία δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτελεί αποκορύφωμα πολλών μηνών απεργιακών κινητοποιήσεων, συμπεριλαμβανομένων πρωτοφανών απεργιών από τους νοσηλευτές και τους εργαζόμενους στα ασθενοφόρα. Αυτές οι κινητοποιήσεις αποτελούν απάντηση τόσο στην τρέχουσα κρίση του κόστους ζωής, η οποία ωθεί μεγάλες μάζες εργαζόμενων στα όρια της φτώχειας, όσο και στη μακροχρόνια πραγματικότητα του κουρέματος μισθών και συντάξεων.
Καθώς τα αυτοκίνητα χτυπούσαν τις κόρνες τους σε ένδειξη αλληλεγγύης και οι δρόμοι ακινητοποιήθηκαν, έγινε σαφές ότι δεν πρόκειται πλέον μόνο για μεμονωμένους αγώνες, αλλά για ένα κίνημα σε ολόκληρη τη χώρα. Δεν είναι πλέον απλώς μια περίπτωση εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, καθηγητών πανεπιστημίου ή επαγγελματιών υγείας που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Ο λαός σε ολόκληρη τη χώρα έχει βαρεθεί τα σουξου_μουξου_του και τα συνθήματα «εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι» ακούγονταν πάνω από το βουητό της κυκλοφορίας, με τους απλούς ανθρώπους να σταματούν στο δρόμο για να χειροκροτήσουν όσους περνούσαν με πορείες και συγκεντρώσεις.
Η απεργία αποτελεί μια δυνατή υπενθύμιση προς τη βρετανική κυβέρνηση ότι ο λαός έχει δύναμη. Ότι δεν θα γίνει ανεκτή η προσφορά μισθών σε πραγματικό χρόνο κάτω από τον πληθωρισμό και οι προσδοκίες ότι θα συνεχίσουν να εργάζονται άπειρες ώρες με ελάχιστη αναγνώριση, μαζί με την διάβρωση των μέτρων ασφαλείας κλπ.
Φυσικά προς το παρόν τα αιτήματα είναι στενά εργασιακά, στα πλαίσια του συστήματος αλλά -αν κάτι δείχνει αυτή η κινητοποίηση είναι ότι ο αγώνας είναι μακρύς, επίπονος.
