Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Οι «Ρωσίδες χορεύτριες» που έγιναν… «Ουκρανές»

Η Εθνική Πινακοθήκη του Ηνωμένου Βασιλείου αποφάσισε να «διορθώσει» τον τίτλο του διάσημου πίνακα του Γάλλου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Εντγκαρ Ντεγκά (1834 – 1917), που βρίσκεται στη συλλογή της, από «Ρωσίδες Χορεύτριες» σε «Ουκρανές Χορεύτριες», καλώντας παράλληλα και άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς να «επανεξετάσουν» την εσφαλμένη σήμανση της ουκρανικής τέχνης και κληρονομιάς. Αιτία για αυτή την αλλαγή οι μπλε και κίτρινες κορδέλες που… παραπέμπουν στα εθνικά χρώματα της Ουκρανίας και φορούν στα μαλλιά τους οι χορεύτριες. «Θεωρήσαμε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να ενημερώσουμε τον τίτλο του πίνακα για να αντικατοπτρίζει καλύτερα το θέμα του πίνακα…», σημειώνεται από την Πινακοθήκη.

Ο πολιτιστικός αποκλεισμός της Ρωσίας ή αλλιώς «cancel culture» στις πιο τραγελαφικές στιγμές του… Τι κι αν όταν δημιουργήθηκε το έργο υπήρχε ρώσικη αυτοκρατορία και όχι ξεχωριστά έθνη – κράτη; Τι κι αν η εθνική αυτοσυνείδηση της Ουκρανίας πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Ουκρανικής Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, ως ιδρυτικού κράτους και συστατικού τμήματος της ΕΣΣΔ; Είναι μάλλον «ψιλά γράμματα» για τους ιθύνοντες της Πινακοθήκης.

Και απ’ ό,τι φαίνεται, η όλη αυτή προσπάθεια δεν θα σταματήσει εδώ. Οπως είχε αναφέρει η Olesya Khromeychuk, διευθύντρια του Ουκρανικού Ινστιτούτου στο Λονδίνο, σε κείμενό της που δημοσιεύτηκε στα τέλη Μάρτη στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel». «Κάθε ταξίδι σε μια γκαλερί ή μουσείο στο Λονδίνο με εκθέματα τέχνης ή κινηματογράφου από την ΕΣΣΔ αποκαλύπτει εσκεμμένη ή απλώς νωχελική παρερμηνεία της περιοχής ως μια ατελείωτη Ρωσία (…). Σε μια σπάνια περίπτωση που ένας Ουκρανός δεν παρουσιάζεται ως Ρώσος, μπορεί να παρουσιαστεί ως “Ουκρανικής καταγωγής”, όπως συνέβη με τον σκηνοθέτη Αλεξάντερ Ντοβζένκο».

Παραβλέποντας, βέβαια, ότι ο Ντοβζένκο είναι ένας από τους πιο σπουδαίους σκηνοθέτες της νεαρής Σοβιετικής Ενωσης, ο οποίος έθεσε το έργο του στο σιγούρεμα της νέας εξουσίας, στη μάχη του νέου έναντι του παλιού, ειδικότερα στο κινηματογραφικό του αριστούργημα, «Η Γη», που εικονοποιεί την περίοδο της κολεκτιβοποίησης, μια περίοδος που βρίσκεται στο επίκεντρο συγκεντρώνοντας όλα τα αντικομμουνιστικά πυρά…

Πηγή: 902.gr

Ναπολέων Σουκατζίδης Το μεγαλείο ενός αγωνιστή της Αντίστασης, του Θέμου Κορνάρου