Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Το σκίτσο που δημοσιεύτηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (18/5) προφανώς και παίρνει θέση στη δημόσια συζήτηση που είχε αναπτυχθεί την περίοδο εκείνη σχετικά με την φωτογράφιση της Προέδρου της Δημοκρατίας στον περίφημο «φράκτη του Έβρου»
Απ’ αυτή την άποψη η προσπάθεια δικαιολόγησης της κυβερνητικής πολιτικής- μέσω της «Ναυαρχίδας» του αστικού τύπου- μπορεί να κατανοηθεί.
Όμως η προσπάθεια η υπόθεση αυτή να δεθεί με το περίφημο «τείχος του αίσχους» (όπως το αποκαλούν χρόνια τώρα εγχώριοι και διεθνείς ανιστόρητοι αντικομμουνιστές) στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία σίγουρα αποτελεί «φτηνό χιούμορ». Το ίδιο και το λογοπαίγνιο για Τραμπ και τράμπαντ (μάρκα αυτοκινήτων στη ΓΛΔ).
Θα περιμέναμε φυσικά από τον σκιτσογράφο να αναφερόταν και σε άλλα «τείχη» που έχουν υψωθεί εδώ και χρόνια και είναι πολλές δεκάδες. Και όχι φυσικά για τους λόγους που η ΓΛΔ είχε θωρακίσει τα δικά της σύνορα…
Να σημειώσουμε όχι προς δική του ενημέρωση, αλλά των αναγνωστών του άρθρου ορισμένα στοιχεία:
–Μέσα στην τελευταία δεκαετία μόνο χτίστηκαν 9656 χιλιόμετρα τεχνητών συνόρων. Είτε με τη μορφή τειχών είτε ηλεκτροφόρων συρματοπλεγμάτων. Μάλιστα, μετά το 1989 και την πτώση του περίφημου «Τείχους του Βερολίνου», 40 χώρες έχουν υψώσει τεχνητά σύνορα ανάμεσα στους ίδιους και άλλους 64 γείτονές τους.
-Η Πράσινη Γραμμή στη Λευκωσία της Κύπρου στήθηκε το 1964. Καθιστά την πόλη σήμερα την τελευταία διαιρεμένη πρωτεύουσα παγκοσμίως.
-Το 1969 χτίζονται τείχη στο Μπέλφαστ της Βορείου Ιρλανδίας. Σκοπός είναι να σταματήσουν οι εχθροπραξίες μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών.
-Η διαφιλονικούμενη από την Ινδία και το Πακιστάν Κοιλάδα του Κασμίρ αποτελεί την αιτία για την ανέγερση ηλεκτροφόρων φραχτών μήκους 1450 χιλιομέτρων. Στην περιοχή της Κοιλάδας τα σύνορα είναι ενισχυμένα με νάρκες και ραντάρ.
-Το 1987, το Μαρόκο δημιουργεί ένα μεγάλο ανάχωμα στα σύνορα με την Δυτική Σαχάρα. Σκοπός του να κρατήσει τους αυτονομιστές και τους αντάρτες εκτός εδαφών του. Το Μαρόκο, όμως, από το 2005 έχει και ένα τείχος από την βόρεια πλευρά. Χρηματοδοτούμενο από την Ευρώπη, ο φράχτης κρατά μακριά από την Ισπανία μετανάστες και λαθρέμπορους από τη Βόρεια Αφρική.
-Το 2002 το Ισραήλ ξεκινά να χτίζει ένα τείχος γύρω από τη Δυτική Όχθη. Το τείχος, οι εργασίες στο οποίο συνεχίζονται ακόμη, έμελε να αλλάξει ριζικά την γεωγραφική και πολιτική εικόνα στην Μέση Ανατολή.
Από το 2006 ως το 2010 οι ΗΠΑ έβαλαν συρματόπλεγμα σε μήκος 1.000 χιλιομέτρων στα σύνορά τους με το Μεξικό, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την είσοδο παράτυπων μεταναστών και τη διακίνηση ναρκωτικών. Αυτός ο φράχτης, που είναι εξοπλισμένος με προβολείς και κάμερες παρακολούθησης, έχει ονομαστεί «κουρτίνα τορτίγια».
Φράκτες όμως και στη Σλοβενία, την Ουγγαρία, την Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία στην «δημοκρατική Ε.Ε»…
Επομένως ας ασχοληθεί ο σκιτσογράφος και για τα «τείχη» αυτά που καθημερινά ορθώνονται, που καθημερινά «απωθούν» αλλά και φονεύουν και που δεν έχουν «γκράφιτι» αλλά ηλεκτροφόρα καλώδια, σκυλιά, πάνοπλους φρουρούς κ.α
Και κάτι ακόμη. Το πρόβλημα της προσφυγιάς δεν μπορεί να λυθεί με “φράχτες”. Πρόκειται για ένα ακόμη κατασταλτικό μέτρο και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική αντιμετώπιση του προβλήματος, που θα οξύνεται όσο εντείνονται οι αιτίες της μαζικής μετανάστευσης – προσφυγιάς (πόλεμοι, φτώχεια, πολιτικές διώξεις). Μέρος αυτών των αιτιών είναι και η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας για το μεταναστευτικό, που ανοίγει το δρόμο για την “εργαλειοποίηση” απελπισμένων ανθρώπων και μετατρέπει τη χώρα μας σε φυλακή της ΕΕ.
Ακολουθήστε το Ατέχνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter
