Πάσχα χωρίς οβελία δεν είναι ελληνικό Πάσχα, αφού αποτελεί ένα από τα πιο διαδεδομένα έθιμα στην Ελλάδα. Είτε στη σούβλα, είτε μαγειρεμένο με χίλιους δύο τρόπους το ψήσιμο του αρνιού ή κατσικιού την Κυριακή του Πάσχα, είναι συνδεδεμένο με τις ελληνικές παραδόσεις.
Το σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα έχεις τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες, σαράντα μέρες μετά τον θάνατο των συγγενών τους, μαγείρευαν δίπλα από τον τάφο. Πίστευαν ότι στο γεύμα που δίνεται μετά την ταφή και στο μνημόσυνο, συμμετέχει και ο ίδιος ο νεκρός. Έψηναν αρνιά σε εστίες, έπιναν κρασί και χόρευαν για να τον τιμήσουν.
Η παράδοση αυτή πέρασε και στα χρόνια της χριστιανικής Ελλάδας. Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό του θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Γι’ αυτό και ο Χριστός ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Προδρόμο ως ο «αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου».
Έτσι την Κυριακή του Πάσχα οι πιστοί μοιράζονται το αρνί του Πάσχα που συμβολίζει τον Χριστό, o οποίος θυσιάστηκε για τους ανθρώπους.
Τα χρόνια μετά την τουρκοκρατία το σούβλισμα του αρνιού γινόταν στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο.Σήμερα ο οβελίας στη σούβλα είναι ένα έθιμο που κυριαρχεί στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στα νησιά ο οβελίας μπαίνει στο φούρνο.
Το Πάσχα είναι η λαμπρότερη, η μεγαλύτερη λαϊκή γιορτή. Ένα πανηγύρι προς τιμήν της ζωής. Ένας ύμνος στη φύση, η αγαπημένη γιορτή του Έλληνα συνυφασμένη με την ανάσταση, την άνοιξη, τη λευτεριά,
Τελέτουργία πανάρχαια, λυτρωτική, θρίαμβος των δυνάμεων της αναγέννησης και της καρποφορίας, η Λαμπρή συνδυάζει ένα πλήθος από στοιχεία:
— Υμνους ποιητικούς και μυστηριακά δρώμενα, βίαιες αντιθέσεις όπως εκείνη του μοιρολογιού και του αίνου, της σιωπής και της καμπανοκρουσίας
— Αρχαίες τελετές της άνοιξης. Η ανάσταση του Χριστού, του Άδωνι, του Άττι, του Όσιρι,του Διόνυσου… δεν είναι παρά το ίδιο επαναλαμβανόμενο θαύμα της ανοιξιάτικης βλάστησης.
Σωπάστε αδέρφια. Το τραπέζι είναι στρωμένο.
Και δεν θα το ξεστρώσουμε πριν πάρει τέλος.
Να πιήτε σεις να πιουν κι αυτοί. Να πιω κι εγώ συντρόφοι.Πασχαλινό είν’ το τραπέζι και μεγάλο.
Κι οχτρούς και φίλους τους χωράει η ίδια τάβλα.Καθένας το ποτήρι του να πιεί. Καθένας να μεθύσει
με το δικό του το μυαλό κι όποιο του πάει τραγούδι
να τραγουδήσει πάνω στα κεράσματα.Τι εδώ είναι Πάσχα. Και το θέλουμε ως το τέλος Πάσχα.
Πάσχα πλατύ. Πάσχα τρανό σαν την καρδιά μας.
Πάσχα για οχτρούς. Πάσχα για φίλους. Πάσχα για όλους.Τι ένα σφαχτό μπορεί να φτάσει σε χιλιάδες
σαν οι καρδιές μονιάσουν όλες στην αλήθεια.Όρκο μεγάλο ομόσωμεν αδέλφια αλήθεια.
Το νιόν αυτό παράδεισο που μας αντάμωσε όλους
με τους αγώνες στην αρχή, με το ψωμί κατόπι,
με τις δροσιές του, με τα λουλούδια, με τα πουλιά του
να τον απλώσουμε στη γην αγάλι-αγάλι
κι οι Ανατολίτες λαοί κι από την Δύση να το σπρώξουν.Ακούραστοι μπροστά κι αντάμα πάντα
το ζωντανό νερό της πίστης μας αδέλφια
απ΄τους φραγμούς να το λυτρώσουμε τον κόσμο να ποτίσει.Άγγελος Σικελιανός
Καλό Πάσχα Καλά να περάσετε
