Γράφει ο Σφυροδρέπανος //
Χτες μαζί με την ΕΠΟΝ είχε γενέθλια κι ο θρυλικός Κόκκινος Στρατός.
Ιδρύθηκε το 1918, για να υπερασπίσει στον εμφύλιο την Οχτωβριανή Επανάσταση, τσακίζοντας τη διεθνή και εγχώρια αντίδραση, δηλαδή τους λευκοφρουρούς και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που τους εξόπλιζαν και τους ενίσχυαν με τους στρατούς τους. Εισήγαγε για ένα διάστημα πρωτοπόρα δοκιμαστικά μέτρα, όπως η κατάργηση των γαλονιών και ο θεσμός του πολιτικού επιτρόπου-καθοδηγητή μιας μονάδας πλάι στο διοικητή της. Έφτασε στο απόγειο της δόξας του στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όπως πέρασε στη σοβιετική ιστορία, όπου φρέναρε την αήττητη ως τότε ναζιστική πολεμική μηχανή και τσάκισε το φασισμό, απελευθερώνοντας τη μισή Ευρώπη και υψώνοντας το κόκκινο λάβαρο στο Ράιχσταγκ, σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές του εικοστού αιώνα. Το 46’ μετονομάζεται σε σοβιετικό στρατό και παραμένει ένας από τους ισχυρούς στρατούς παγκοσμίως (αν όχι ο ισχυρότερος).
Η σημερινή ρωσική εξουσία προσπαθεί να αντλήσει πολιτική υπεραξία από την ιστορική κληρονομιά του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα να τη φέρει στα μέτρα της και να την ψαλιδίσει. Διατηρεί λχ τη σημερινή επέτειο ως «ημέρα του στρατού» (γενικά κι αόριστα), αλλά το 2005, στα 60χρονα της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης των λαών, επιχείρησε να αντικαταστήσει στον εορτασμό το ιστορικό κόκκινο λάβαρό του, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων, με πρωτοστάτες τους βετεράνους μαχητές του, που κατάφεραν, σε εκείνη τη φάση τουλάχιστον, να ματαιώσουν το σχεδιασμό της ρώσικης κυβέρνησης.
Γιατί το ιστορικό χνάρι παραμένει ανεξίτηλο και επίκαιρο όσο ποτέ σήμερα, με την άνοδο του νεοναζισμού. Και πάντα θα ενεργοποιεί παρόμοια αντανακλαστικά στους λαούς, όταν ακούνε πχ τις γνώριμες νότες από τα τραγούδια του…
