Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σάββατο …μετά θεαμάτων…

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //

Τι ένδοξες μέρες ή μάλλον ώρες και αυτές…

Ήταν γεμάτες τόλμη, γοητεία αλλά και τετοστερόνη.

Τα δύο Κ, ως υποψήφιοι του Αγγλικού θρόνου, έδωσαν τα ρέστα τους κατά την διάρκεια της παρουσίας τους στην Ελλάδα. Κάρολος και Καμήλα, ως υποψήφιο βασιλικό ζεύγος δέχτηκαν και με το παραπάνω την πατροπαράδοτη Ελληνική φιλοξενία . Τα ΜΜΕ έκαναν το καθήκον τους συναγωνιζόμενα για το ποια θα παρουσιάσουν με τις πιο γαργαλιστικές λεπτομέρειες την παρουσία τους. Τι έφαγαν, τι ήπιαν, που περπάτησαν, με ποιους συνομίλησαν, τι φορούσαν….Και από κοντά οι «αριστεροί» της κυβέρνησης που έμαθαν γρήγορα τα «βασιλικά Πρωτόκολλα» κάνοντας τους πατροπαράδοτους «βασιλόφρονες» να τους βγάλουν το καπέλο…Όμως υπήρχε- δυστυχώς- και λαός που ανταποκρίθηκε, που «τσίμπησε» παίζοντας το ρόλο του ντεκόρ. Φαίνεται ότι τα παραμύθια με πρίγκιπες και πριγκιποπούλες πουλάνε ακόμη…

Αλλά και εκείνος ο τελικός μεταξύ των δύο προσφυγικών ποδοσφαιρικών ομάδων; Τα λεωφορεία που επιχείρησαν εκ νέου την «κάθοδο των μυρίων», αυτή τη φορά προς το OAKA, μεταφέροντας χιλιάδες προσκυνητές της στρόγγυλης Θεάς. Τα όσα προηγήθηκαν (επεισόδια, δηλώσεις, προσκλήσεις ξένων διαιτητών, εκατοντάδες άρθρα, αναλύσεις κ.α), αλλά και τα όσα ακολούθησαν στα επινίκια. Και τελικά μήπως φτάσαμε στο σημείο «όλο το έθνος να προσκυνά/ σώβρακα και φανέλες;»

Και ήρθε ως επιστέγασμα και η μεγάλη βραδιά με Eurovision όπου η Netta και το «Toy» κατάφεραν να οδηγήσουν το Ισραήλ στην πρώτη θέση, αφήνοντας στην δεύτερη θέση την Κύπρο και την Ελένη Φουρέιρα, που παρά τα προγνωστικά των τελευταίων ημερών δεν κατάφερε να κατακτήσει την πρωτιά. Αλλά γιατί να στεναχωρηθούμε, σύμμαχοι δεν είναι πλέον οι κυβερνήσεις μας και στη συνεκμετάλλευση των πετρελαίων; Και αν εκατοντάδες χιλιάδες παρακολούθησαν το φαντασμαγορικό πανηγυρικό, ιδιαίτερα όσοι δεν είχαν δυνατότητα Σαββατιάτικης εξόδου, τι έγινε; Μπορεί «άρτον» να μην έχουν αλλά από «θεάματα» είναι «γεμάτοι»

Και όσο και αν θέλουμε να το αποφύγουμε, θα πρέπει να σκεφτούμε βαθύτερα. Το ερώτημα «πού βαδίζουμε;» ίσως είναι πομπώδες αλλά πραγματικό.

Το σύστημα με τους πολύμορφους και πολυπλόκαμους μηχανισμούς του προσπαθεί (και το πετυχαίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό) να κρατήσει το λαό και συνείδηση του δέσμια «ιδανικών» και «αξιών» που είναι ξένα προς τα πραγματικά του συμφέροντα. Η αλλοτρίωση περνά πλέον από πολλά κανάλια και χρέος όσων μοχθούν να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για τον τόπο μας είναι αφού πάρουν υπόψη όλες τις παραμέτρους να μην συμβιβαστούν ή απογοητευτούν από όλα αυτά αλλά με πείσμα, αποφασιστικότητα, μαστοριά, πειθώ, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να γίνουν όλοι οι παραπάνω «από τάξη για τους άλλους, τάξη για τον εαυτό τους».

Έργο δύσκολο, όχι μονόπρακτο, αλλά αναγκαίο!

_________________________________________________________________________________________________

Αλέκος Α. Χατζηκώστας  Δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας «Η Άλλη Άποψη της Ημαθίας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες, περιοδικά και site εδώ και δεκαετίες, ενώ έχει συμμετάσχει με εισηγήσεις σε μια σειρά ιστορικά συνέδρια και ημερίδες. Έχει εκδώσει 7 βιβλία και συμμετέχει σε συλλογικούς τόμους.