Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σμαρούλα Γιούλη, διέπρεψε στο θέατρο και τον κινηματογράφο

Στις 7 Μαρτίου 2012 έφυγε χτες από τη ζωή, σε ηλικία 78 ετών, η ηθοποιός Σμαρούλα Γιούλη. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (1934) και αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Δ. Ροντήρη, ενώ συνέχισε με χορό και τραγούδι. Το καλλιτεχνικό ντεμπούτο της το έκανε με την ταινία «Η φωνή της καρδιάς» (1943), πλάι στον Αιμίλιο Βεάκη. Στο θέατρο ξεκίνησε με το έργο «Χαρούμενα νιάτα». Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη και τον Μάνο Κατράκη στο έργο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Το 1958 με δικό της θίασο ανέβασε τα έργα: «Αννα Φρανκ», «Κουρέλι», «Πειρασμός» κ.ά. Συνεργάστηκε με δημοφιλείς ηθοποιούς όπως οι Μίμης Φωτόπουλος, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κ.ά.

Το 1960 απέκτησε δική της θεατρική στέγη και μαζί με το σύζυγό της Βαγγέλη Λιβαδά, ανέβασαν πολλά ελληνικά έργα (Γ. Σουρή, Π. Παλαιολόγου, Σπ. Μελά, Δ. Γιαννουκάκη, Δ. Ψαθά, Γ. Ρούσσο, Γ. Τζαβέλλα, Κ. Μουρσελά κ.ά.), αλλά και ξένα (Εντ. Φίλιπο, Α. Νικολάι, Ντ. Φο, Αλ. Χάκετ κ.ά.), συνεργαζόμενη με όλους, σχεδόν, τους Ελληνες σκηνοθέτες. Σκηνοθέτησε πρόζες και μιούζικαλ («20 χρόνια Θεοδωράκης», «Καφενείον η Ελλάς» κ.ά.). Χαρακτηριστικές ταινίες της ήταν: «Ελα στο θείο», «Της νύχτας τα καμώματα», «Το σωφεράκι», «Το οργανάκι», «Στουρνάρα 288», «Ο Θόδωρος και το δίκανο» κ.ά.