Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σωτήρης Τσιόδρας, τέτοιους επιστήμονες θέλουμε στο σοσιαλισμό

Σχόλιο Ηρακλής Κακαβάνης //

Σωτήρης Τσιόδρας, ένας εξαιρετικός επιστήμονας, από αυτούς που σε μια άλλη κοινωνία, που θα είχε στο κέντρο της προσοχής του τον άνθρωπο, θα ήταν αναγκαίος. Τέτοιους επιστήμονες χρειαζόμαστε, αφοσιωμένους σ’ αυτό που λέμε «έκαστος εφ ω ετάχθη» και αυτός στην επιστήμη του. Αδιαμφισβήτητη και η επιστημοσύνη του, και η ανθρωπιά του και η ειλικρίνεια και η αυταπάρνηση με την οποία δόθηκε στη μάχη να προστατευτεί ο λαός από τον Covid-19. Ενας στρατηγός που πολεμά με τα μέσα και τους ανθρώπους που έχει στη διάθεσή του. Ίσως και να μην είναι υπερβολή αυτό που πολλοί πιστεύουν. Είναι ευτυχής συγκυρία που επικεφαλής σε αυτή τη δύσκολη μάχη είναι ο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας.

Άκαιρη, άδικη και αποπροσανατολιστική η όποια κριτική του έχει ασκηθεί μέχρι τώρα. Και εν πάση περιπτώσει, θα έχουμε το χρόνο να τον κρίνουμε όταν θα κριθεί αυτή η μάχη (Τώρα κρίνουμε και ελέγχουμε την κυβέρνηση).

Ευτυχής συγκυρία όμως που το χλευασμένο και συκοφαντημένο από τους θιασώτες της αγοράς δημόσιο σύστημα Υγείας το υπηρετούν σαν γιατροί, εργαζόμενοι και αγωνιστές εξαιρετικοί επιστήμονες. Επιστήμονες που δίνουν τη μάχη για καλύτερη υγεία για το λαό και στο νοσοκομείο και στο δρόμο όπου κρίνεται η ποιότητα της Υγείας του λαού. Γιατροί στο νοσοκομείο και αγωνιστές στον καθ’ ημέραν βίο, η Αφροδίτη Ρέντζιου, ο Γιώργος Σιδέρης, ο Ηλίας Σιώρας και πολλοί άλλοι.

Ήρεμοι, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, γιατί χιλιάδες γιατροί, νοσηλευτές και εργαζόμενοι, με αυταπάρνηση και σε πείσμα των ελλείψεων και των προβλημάτων, δίνουν στα νοσοκομεία τη δική τους μάχη και είμαστε βέβαιοι ότι καθένας τους ξεχωριστά και όλοι μαζί θα κάνουν το καλύτερο σε αυτή τη μάχη για τη ζωή.

Ανήσυχο και θυμωμένοι με την κυβέρνηση που στέλνει τους γιατρούς στη μάχη χωρίς όπλα. Και περισσότεροι έμπειροι πλέον για τις ευθύνες όλων αυτών έφεραν το Δημόσιο Τομέα Υγείας σε θέση να στηρίζεται κυρίως στην αυταπάρνηση των γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών εργαζομένων.