Επιμέλεια: Πάνος Αλεπλιώτης //
Η εγκληματική παράνοια του φασισμού με θύματα μικρά παιδιά.
Ο διεστραμμένος αρχηγός των Ες Ες Χάινριχ Χίμλερ εμπνεύστηκε το σχέδιο αναπαραγωγής γνήσιων απογόνων της Άριας φυλής που στο μέλλον θα ήταν οι καθοδηγητές των κυρίαρχων του κόσμου της Εθνικοσοσιαλιστικής Αυτοκρατορίας. Πίστευαν οι Ναζί ότι έτσι θα εξασφαλίσουν το μέλλον της Γερμανίας, μιας Γερμανίας παγκόσμιου ηγεμόνα. Μιας Γερμανίας με καθαρόαιμους Βόρειους, χωρίς φυλετικές προσμίξεις, αλλά και με αρκετό πληθυσμό ώστε να είναι πλειοψηφία.
Δημιούργησε τα Lebensborn, τα στρατόπεδα αναπαραγωγής και ανατροφής παιδιών που ήταν καρπός συνεύρεσης Γερμανών ανδρών, κατά προτίμηση Ες Ες. Οι μητέρες ήταν Γερμανίδες ή Βόρειας καταγωγής, Σκανδιναβές κατά προτίμηση. Πήγαιναν στα στρατόπεδα με την θέλησή τους και περίμεναν να τις “διαλέξει” κάποιο στέλεχος των Ες Ες. Τα παιδιά γεννιόνταν με ασφάλεια και μυστικότητα, αν αυτό επιθυμούσαν οι ανύπαντρες μητέρες, μεγάλωναν σε αυτά τα τερατώδη “εργαστήρια” ή παραδίνονταν για υιοθεσία σε οικογένειες αξιωματικών των Ες Ες.
Το σήμα των Lebensbarn
Οι εγκαταστάσεις διέθεταν γιατρούς, νοσοκόμες, νηπιαγωγούς και στον σχεδιασμό ήταν τα παιδιά να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους ώστε να γίνουν ικανοί και πιστοί στρατιώτες του Τρίτου Ράιχ.
Τα περισσότερα “παιδοβρεφικά” στρατόπεδα εκτός Γερμανίας, οκτώ στον αριθμό, δημιουργήθηκαν στην κατεχόμενη Νορβηγία.
8.000 παιδιά γεννήθηκαν στην κατεχόμενη Νορβηγία την περίοδο 1940-45. Οι Ναζί τα άφησαν στην Νορβηγία μετά την ήττα, οπότε έγινε παγκόσμια γνωστή η ύπαρξή τους και οι Νορβηγοί δεν τα ήθελαν. Οι προσπάθειες να τα απελάσουν στην Γερμανία, στην Σουηδία ή στην Αυστραλία έπεσαν στο κενό. Τα αποκαλούσαν ¨γερμανόπουλα” και τα περισσότερα από αυτά έπεσαν θύματα για πολλά χρόνια διακρίσεων, κακοποιήσεων, σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αναγκαστικής ψυχιατρικής περίθαλψης και υιοθεσίας, γεγονός που προκάλεσε και πολλές αυτοκτονίες. Μερικά από τα παιδιά υποβλήθηκαν σε ιατρικά πειράματα με LSD και άλλα φάρμακα.
Σύμφωνα με ιατρική γνωμάτευση, όλες οι περιπτώσεις των παιδιών ήταν παιδιά «καθυστερημένα και με αποκλίνουσα συμπεριφορά». Ο λόγος μπορεί να ήταν ότι, κατά την εκτίμηση των Νορβηγών γιατρών και κοινωνιολόγων της εποχής, οι γυναίκες που συνευρίσκονταν με τους κατακτητές ήταν σε γενικές γραμμές «χαμηλής ευφυίας, ακοινώνητες ψυχοπαθείς ή εν μέρει πάρα πολύ χαμηλής ευφυίας» και έτσι θα μπορούσε να υποτεθεί ότι τα παιδιά είχαν κληρονομήσει αυτά τα άσχημα χαρακτηριστικά. Αυτό διοχετεύτηκε στην κοινή γνώμη.
Ένα από τα βιβλία που “άνοιξαν” την συζήτηση
Το 1959 η Δυτική Γερμανία πλήρωσε 50 εκατομμύρια μάρκα στην κυβέρνηση της Νορβηγίας, ως μέρος της πολεμικής αποζημίωσης. Δεν είναι ακόμη σαφές πού πήγαν αυτά τα χρήματα-τίποτα όμως δεν δόθηκε στα παιδιά ή στις οικογένειες που τα μεγάλωσαν σωστά.
Επί πολλά χρόνια κανείς δεν αναφερόταν στο φρικτό αυτό έγκλημα των Ναζί. Προσποιούνταν ότι αγνοούσαν το ζήτημα, με θύματα πάντα τα παιδιά, πολλά από τα οποία μεγάλωσαν και ακόμη και τώρα δεν ξέρουν ποιοι είναι οι γονείς τους και ούτε θα το μάθουν ποτέ. Κουβαλάνε ακόμη και τώρα επάνω τους την σφραγίδα ενός παρανοϊκού πειράματος χωρίς να έχουν καμιά απολύτως ευθύνη.
Την δεκαετία του 80 άνοιξε η συζήτηση για τα “παιδιά του Χίτλερ” από τα ομώνυμα βιβλία που γράφτηκαν από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές(τα παιδιά).
Μόλις το 1996 ζήτησε η Νορβηγική κυβέρνηση συγνώμη για την κακομεταχείριση των παιδιών και από το 2005 άρχισε να καταβάλλει αστείες αποζημιώσεις, από 200 έως 2000 ευρώ κατά περίπτωση, σε ανθρώπους που ήδη ήταν μεγάλης ηλικίας.
Το 2007, 159 από τα “παιδιά” προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο για να δικαιωθούν για την ταλαιπωρία που έχουν υποστεί από τον φασισμό και από την αστική δημοκρατία. Η απόφαση του δικαστηρίου δεν έχει βγει ακόμη, αλλά λίγο ως πολύ όλοι καταλαβαίνουμε ποιον θα δικαιώνει.
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης. Από το 2011 διαμένει στην Σουηδία στην πόλη Σβεγκ του δήμου Χεργιεντάλεν και εργάζεται ως διευθυντής τεχνικών και κοινωνικής υποδομής.
