Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Είναι σημαντική και ιστορική, από κάθε άποψη, η χθεσινή απόφαση του δικαστηρίου που καταδίκασε τη ναζιστική-εγκληματική Χρυσή Αυγή. Η θέση των ναζιστικών καθαρμάτων είναι στην φυλακή και αυτό πρέπει να πιστοποιηθεί από την επιβολή των ανώτατων ποινών που προβλέπονται.
Η πάλη όμως ενάντια στο φασισμό-ναζισμό δεν αρχίζει, ούτε πολύ περισσότερο τελειώνει στις αίθουσες των αστικών δικαστηρίων. Είναι μια πάλη που κρίνεται μέσα στην ίδια την κοινωνία, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, σε κάθε σημείο και γωνιά όπου χτυπά η καρδιά της ταξικής πάλης.
Η καταδίκη της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής αποτελεί τη νικηφόρα έκβαση μιας μάχης. Όχι όμως και το τέλος του πολέμου. «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το κτήνος. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε όργασμο» σχολίαζε ο Μπ. Μπρεχτ για τους πανηγυρισμούς μετά την συνθηκολόγηση της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945.
Και πράγματι. Ο πόλεμος συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όσο υπάρχουν όλες εκείνες οι συνθήκες που γέννησαν και εξέθρεψαν το φασιστικό-ναζιστικό κτήνος. Οι συνθήκες αυτές συνοψίζονται στη βαρβαρότητα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, στα σπλάχνα του οποίου επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί γεννιούνται, εκτρέφονται και θεριεύουν τα φασιστικά μορφώματα, προκειμένου να παίξουν το ρόλο τους ως δεκανίκια στήριξης της εξουσίας του κεφαλαίου, όπως συνέβη με την Χρυσή Αυγή.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός. Αντίθετα, η χθεσινή ημέρα πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για εντατικοποίηση της πάλης ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά.
Έχοντας πάντα κατά νου τα – έστω και παραλλαγμένα – επίκαιρα λόγια του ποιητή: «Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει στα δικαστήρια, τσάκισε τον!».
