Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Του Τζέικομπ Μπλέικ

Του Τζέικομπ Μπλέικ

(26/8/20, τον πυροβόλησαν πισώπλατα 7 φορές την ώρα που προσπαθούσε να ιδεί αν είναι καλά οι 3 γιοι του, 3, 5 και 8 ετών μέσα στο αυτοκίνητο του)

Ένας ένστολος πυροβολεί πισώπλατα
Τον άοπλο Τζέικομπ Μπλέικ
Τον “έγχρωμο”.
Δεν άντεχε την όψη του.
Εξάλλου, δεν ήταν καν πρόσωπο,
Ήταν εφτά σφαίρες στην πλάτη του.
Και στην καρδιά του να ήταν;
Πόσο να κόστιζε μια σφαίρα στην καρδιά του Τζέικομπ;
Κι αυτή τίποτε.
Όσο κι ο θάνατος στα μάτια των παιδιών του.
Συνεχίστε λοιπόν
Συνεχίστε , “ατέχνως”
Δεν είναι ακόμα “βάρβαρο” , ” το να γράφεις έστω και ένα ποίημα μετά το Άουσβιτς”
Το χρωστάμε στα παιδιά του Τζέικομπ
Το χρωστάμε σε όλου του κόσμου τα παιδιά.

Χρήστος Νικ. Ζήκος