Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Ενώ συνεχίζεται η ενδοαστική αντιπαράθεση στην Ισπανία για το θέμα της Καταλονίας και η Βαρκελώνη ζει μερόνυχτα διαδηλώσεων και συγκρούσεων, το ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας (PCTE) εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία κατηγορηματικά αποδοκιμάζει την καταδίκη των καταλανών αυτονομιστών ηγετών από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Ταυτόχρονα, στην ανακοίνωση του, το Πολιτικό Γραφείο του PCTE παραθέτει συνοπτικά ορισμένες βασικές θέσεις του κόμματος για το ζήτημα της Καταλονίας.
«Το κόμμα μας – σημειώνει η ανακοίνωση – επανηλλειμένα προειδοποίησε την εργατική τάξη και το λαό πως η διαδικασία της ανεξαρτητοποίησης οδηγούσε σε αδιέξοδο. Τα τμήματα της Καταλανικής μεσαίας και μικροαστικής τάξης που ηγήθηκαν της διαδικασίας υποτίμησαν την ικανότητα του Ισπανικού κράτους να ανταπαντήσει».
Το ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας, αναλύοντας από ταξική σκοπιά και υπό το πρίσμα των συμφερόντων της εργατικής τάξης την κατάσταση, σημειώνει τα εξής ενδιαφέροντα:
«Οι εξελίξεις στην Καταλονία δε μπορούν να αναλυθούν ξέχωρα από την παρούσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο παγκόσμιος καπιταλισμός, η οποία χαρακτηρίζεται από σοβαρή ενίσχυση των αντιθέσεων μεταξύ βασικών καπιταλιστικών δυνάμεων όπου τα κράτη χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που διαθέτουν (αστυνομία, δικαστική εξουσία, ΜΜΕ, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα), ποδοπατώντας δημοκρατικές διαδικασίες και δικαιώματα (…) προκειμένου να επιβάλουν τα συμφέροντα τους».
Το PCTE υπενθυμίζει πως είχε προειδοποιήσει το λαό για το γεγονός ότι το ισπανικό κράτος θα χρησιμοποιούσε την «διαδικασία ανεξαρτητοποίησης» (της Καταλονίας), θέτοντας ως πολιτικό στόχο την ολοκληρωτική ήττα του καταλανικού εθνικισμού, την ίδια στιγμή που θα ενισχύονταν τα αντιδραστικά στοιχεία και ο ισπανικός εθνικισμός.
Η ανακοίνωση του κόμματος υπογραμμίζει ότι «το κράτος έχει χρησιμοποιήσει τις πλέον σύγχρονες μεθόδους μαζικής ψυχολογικής χειραγώγησης στο ζήτημα της Καταλονίας» και προσθέτει, μεταξύ άλλων:
«Ο διαχωρισμός των εξουσιών έχει αποκαλυφθεί ως φάρσα. Υπάρχει μια και μόνη εξουσία, η καπιταλιστική εξουσία, την οποία η αστική τάξη δεν την μοιράζει. Έτσι εξηγείται η στοίχηση των βασικών καπιταλιστικών κομμάτων στο ζήτημα της Καταλονίας, καθώς το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE), το Λαϊκό Κόμμα (PP), οι Ciudadanos και το (ακροδεξιό) Vox ταυτίζονται στο θέμα αυτό και οι PODEMOS επέλεξαν να σκύψουν το κεφάλι στην κρατική πολιτική, στο καταλανικό ζήτημα, για μια θέση στο Συμβούλιο των Υπουργών».
Η καταδίκη των καταλανών ηγετών από το Ανώτατο Δικαστήριο συνιστά, σύμφωνα με το PCTE, «ενα νέο αντιδραστικό βήμα ενάντια στα δικαιώματα του εργατικού-λαϊκού κινήματος». Ταυτόχρονα, το κόμμα «καλεί το λαό να απορρίψει κάθε είδους εθνικισμό και να εκδηλώσει την πλήρη καταδίκη του απέναντι στην αύξηση στης κρατικής καταστολής, απαιτώντας την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατούμενων».
Το τελευταίο σημείο της ανακοίνωσης είναι εκείνο που συνοψίζει την ουσία της όλης υπόθεσης στο θέμα της Καταλονίας και της ενδοαστικής αντιπαράθεσης που αναπτύσσεται στη χώρα:
«Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, ως μέσο για την ένωση των λαών στη βάση του σεβασμού και της ισότητας, αποδεικνύεται αδύνατο να κατακτηθεί στην καπιταλιστική Ισπανία. Η εργατική τάξη δεν πρέπει να συνταχθεί κάτω από καμία ξένη σημαία, να μην τσιμπήσει στο δόλωμα του ενός ή του άλλου εθνικισμού. Είναι αναγκαίο να ακολουθήσει ενα ανεξάρτητο δρόμο, αυτόν της ενότητας όλων των εργαζόμενων, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής, ώστε να νικήσει τον καπιταλισμό και να χτίσει μια κοινή πατρίδα της εργασίας πάνω στα συντρίμμια της καπιταλιστικής κοινωνίας (…) Μια πατρίδα για την εργατική τάξη».
Η ανάλυση του ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας (PCTE) για το ζήτημα της Καταλονίας έρχεται να επιβεβαιώσει την θέση ότι ο εργαζόμενος δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον να μπει στη διαδικασία να διάλεξει αν ο εκμεταλλευτής του θα είναι ισπανός ή καταλανός. Ο ισπανικός και ο καταλανικός εθνικισμός είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η Ιστορία έχει δείξει ότι πολλές φορές, πίσω από τις διακηρύξεις περί «εθνικής ανεξαρτησίας», κρύβεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης για το ποιο θα πάρει ακόμα μεγαλύτερο μέρος από το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής ή γλώσσας.
Οι εργαζόμενοι, φορώντας πάντα τα «ταξικά γυαλιά» τους, δεν έχουν άλλο δρόμο από αυτόν του αγώνα ενάντια στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, ώστε να πάρουν τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους και να τη θέσουν στην υπηρεσία της ικανοποίησης των δικών τους αναγκών.
____________________________________________________________________________
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
