Μια ιδιαίτερη επέτειος για το νησί της επανάστασης και για όλους εμάς ήταν αυτές τις μέρες.
144 χρόνια από τον θάνατο του 27χρονου Αμερικανού διεθνιστή αγωνιστή Χένρι Ρίιβ, που έπεσε μαχόμενος δίπλα στους Κουβανούς, στον στρατό των Μαμπί, στον πρώτο αγώνα για την ανεξαρτησία το 1876 και έχει δώσει το όνομά του στη Διεθνή Μπριγάδα Ειδικευμένων Υγειονομικών για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών και μεγάλων επιδημιών.
Η μπριγάδα «Χένρι Ρίιβ» δημιουργήθηκε με πρόταση του ιστορικού ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο, το 2005, αμέσως μετά τον καταστροφικό κυκλώνα «Κατρίνα», όπου η Κούβα συγκέντρωσε 1.586 από τους υγειονομικούς της, έτοιμους για να προσφέρουν βοήθεια στις Ηνωμένες Πολιτείες, πρόταση που απέρριψε η αμερικανική κυβέρνηση.
Η Μπριγάδα, όμως, από τότε προσφέρει τις υπηρεσίες της σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου της ζητηθεί. Οι διεθνιστές γιατροί και υγειονομικοί της Κούβας έχουν βοηθήσει σε σεισμούς, άλλες καταστροφές, στην επιδημία του Εμπολα στην Αφρική, και φέτος βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή στην αντιμετώπιση της πανδημίας Covid-19.

ℹ️  45 μπριγάδες βρέθηκαν σε 38 χώρες (ανάμεσά τους: Ιταλία, Ανδόρα, Μαρτινίκα, Γουαδελούπη, Γουιάνα, Σουρινάμ, Γρανάδα, Τζαμάικα, Αϊτή, Βενεζουέλα, Νικαράγουα, Αγκόλα).
Σε αυτές συμμετείχαν 3.772 υγειονομικοί, το 66% γυναίκες και έσωσαν ζωές.
Σύμφωνα με τα στοιχεία (τέλη Ιούνη):
Περιέθαλψαν 255.372 ασθενείς με Covid-19 και έσωσαν 8.099 ζωές.
Εκτός από αυτούς τους υγειονομικούς, επιπλέον 28.000 σε 58 χώρες έχουν συμμετάσχει σε εθνικές και τοπικές προσπάθειες για την καταπολέμηση της πανδημίας, φροντίζοντας 83.268 ασθενείς και σώζοντας τις ζωές 13.636 ανθρώπων.

ℹ️  Για αυτήν την προσφορά των Κουβανών υγειονομικών των Μπριγάδων «Χένρι Ρίιβ», στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες του κόσμου έχει ξεκινήσει μια μεγάλη καμπάνια για να τους αποδοθεί φέτος το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Στην καμπάνια, όπου συμμετέχουν άνθρωποι των Γραμμάτων, του Πολιτισμού, εργαζόμενοι, ταυτόχρονα απαιτείται ο τερματισμός του απάνθρωπου πολύμορφου αποκλεισμού (εμπάργκο) των ΗΠΑ κατά της Κούβας, που «δεν ρίχνει βόμβες αλλά σώζει ζωές».

Ταυτόχρονα, η διεθνής αναγνώριση της Κούβας προκύπτει και από την πρόσφατη έκθεση της OΥΝΕΣΚΟ, όπου εκφράζεται θαυμασμός για το εκπαιδευτικό της σύστημα.
Σημειώνει χαρακτηριστικά:
«Στη χώρα είναι εγγυημένη η εκπαίδευση για όλους τους πολίτες, χωρίς διάκριση, μέσω διαφορετικών προγραμμάτων που ξεκινούν από την προσχολική περίοδο και καταλήγουν στην εκπαίδευση ενηλίκων (…) Το σχολείο στοχεύει στη διαμόρφωση σκεπτόμενων μαθητών, με κριτική σκέψη, ανεξάρτητους, που δείχνουν αγάπη και σεβασμό στην πατρίδα, στην οικογένεια, στο σχολείο, στους συμμαθητές τους και τη φύση».

ℹ️  Ο Henry [Mike] Reeve [Carroll] (4-Απρ-1850 Νέα Υόρκη <|> 4-Αυγ-1876, Yaguaramas, Κούβα) ήταν μαχητής της ταξιαρχίας «Ejército Libertador» της Κούβας (Στρατός της Απελευθέρωσης) – πιο γνωστό ως «Ejército Mambí» – κατά τη διάρκεια του πρώτου κουβανικού πολέμου της ανεξαρτησίας (1868-1878).
Νωρίτερα, ήταν “ντράμερ” στον στρατό της Ένωσης κατά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο.
Χαϊδευτικό El Inglesito (το εγγλεζάκι).
Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, γιος του Αλεξάντερ Ρέιβ και της Μάντι Κάρολ και πέθανε στο Ματάνζας της Κούβας στα 26 χρόνια του έχοντας υπηρετήσει στον Κουβανικό απελευθερωτικό Στρατό για 7 χρόνια και συμμετάσχει σε περισσότερες από 400 μάχες εναντίον των ισπανών κατακτητών.
✔️  Τιμήθηκε από την κουβανική κυβέρνηση το 1976 στα 100χρονα του θανάτου του με ειδικό μετάλλιο.

Σε απάντηση στον τυφώνα Κατρίνα, η Κούβα δημιούργησε ιατρική ταξιαρχία 1.586 ανθρωπιστικών γιατρών για να προσφέρει βοήθεια στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η προσφορά απορρίφθηκε και το Σεπτέμβριο του 2005 ο Φιντέλ Κάστρο μετονόμασε την ταξιαρχία «διεθνές σώμα ιατρών Henry Reeve» που ειδικεύεται σε καταστροφές και σοβαρές επιδημίες προς τιμήν του.
Τον Μάρτιο του 2020, 144 υπάλληλοι υγείας από αυτήν την ταξιαρχία Henry Reeve στάλθηκαν από την Κούβα για να βοηθήσουν την Τζαμάικα να αντιμετωπίσει τον κοραναϊό , ενώ μια άλλη ομάδα –η πιο γνωστή, στάλθηκε στην Ιταλία για να καταπολεμήσει την πανδημία
Στη συνέχεια στάλθηκαν σε 10άδες άλλες χώρες σ’ όλες τις ηπείρους

🔺   Henry Reeve    🔻
Ένας νεαρός Αμερικανός που στα  δεκαεννιά του εγκατέλειψε το Μπρούκλιν των Ηνωμένων Πολιτειών, για να ενταχθεί στην χειραφέτηση της Κούβας και να γίνει μαχητής ταξιαρχίας του Απελευθερωτικού Στρατού.
Γνωστός στο Camagüey με το ψευδώνυμο Enrique el americano (Χένρι ο αμερικάνος), αλλά στην υπόλοιπη Κούβα, τόσο οι Κουβανοί όσο και Ισπανοί, τον γνώριζαν ως «el inglesito».
Τραυματίστηκε -χωρίς να το βάλει ποτέ κάτω, στις 10 από 400 πολεμικές αποστολές που συμμετείχε και πήρε μέρος στη διάσωση του μπριγαδίστα στρατηγού Julio Sanguily.

Το ξεκίνημα

Γεννήθηκε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στις 4-Απρ-1850, σε μια πρεσβυτεριανή μεσοαστική οικογένεια, που έδωσε στο γιο της μια σε βάθος εκπαίδευση.
Ήταν έφηβος όταν συνέβη η δολοφονία του αμερικανού Προέδρου Αβραάμ Λίνκολν, αφήνοντας ένα βαθύ ίχνος κατά της δουλείας στον Ρίιβ, που πήρε μέρος στον πόλεμο Βορρά-Νότου στις τάξεις του Βορείων –κατά της δουλείας.
Στην ηλικία των 19 εργάστηκε ως λογιστής σε μια τοπική τράπεζα, όπου σύντομα ήρθε σε επαφή με τις ιδέες των κουβανών επαναστατών που είχαν μεταναστεύει στην Αμερική.

Δεκτικός, με βάση τα φιλελεύθερα και ενάντια στη σκλαβιά αισθήματα του, στις ιδέες της αλληλεγγύης ενώθηκε με τους αντάρτες που στην Κούβα αγωνίζονταν σκληρά για να κατακτήσουν την ανεξαρτησία ενάντια στην ισπανική αποικιοκρατία.
Έτσι, έφυγε κρυφά από το σπίτι και συμμετείχε στην εκστρατεία Vapor Perrit
Μαζί και υπό τις διαταγές του Thomas Jordan, ο οποίος ταυτίστηκε με τη χειραφέτηση της Κούβας

ΣΣ|>
Desembarco del Perrit -απόβαση Περίτ,  σημαντικό γεγονός κατά τον πρώτο πόλεμο της Ανεξαρτησίας, όπου αναδείχθηκε το θάρρος και η διεθνιστική συνεργασία με τα κουβανικά στρατεύματα Mambisas, όταν αποκαλύφθηκε από τις ισπανικές αρχές το σχέδιο απόβασης στον κόλπο Bahía de Nipe 11-Μάη-1869.
Οι περισσότεροι από τους 200 μαχητές οποίους ήταν κουβανικής καταγωγής και μαζί 80 αμερικανοί, κάποιοι από τη Βενεζουέλα, Μεξικανοί επίσης ένας Ούγγρος και ένας Πολωνός, με τεράστιο φορτίο πολεμικού εξοπλισμού (6 κανόνια 2.340 τουφέκια Springfield, 50 Remington, 50 καραμπίνες, 300 περίστροφα Colt και άφθονα πυρομαχικά). υπό τη διοίκηση του στρατηγού της Βόρειας Αμερικής

🙄 😁 Ο Henry έμαθε την ισπανική γλώσσα χρησιμοποιώντας ένα ελλιπές αντίγραφο του Δον Κιχώτη που το «κατέσχεσε» σε μια επίθεση (όπως επεσήμανε ο δημοσιογράφος Manuel de la Cruz: με ευκολία, σωστή προφορά και να παίζει στα δάχτυλα τους πιο δύσκολους κουβανέζικους ιδιωματισμούς).

Ο 10ετής πόλεμος

Συμμετείχε –όπως ειπώθηκε, στον εμφύλιο πόλεμο της χώρας του φορώντας τη στολή του στρατού του Βορρά, προσχωρώντας μετά στην αποστολή του ατμόπλοιου «Perrit» Henry Earl υπό τον στρατηγό Thomas Jordan, στην χερσόνησο El Ramón (Bahía de Nipe, στη βόρεια ακτή της επαρχίας Oriente).

Εκείνη την ημέρα είχε την πρώτη συνάντηση με τον εχθρό και πέντε ημέρες αργότερα πήρε το «βάπτισμα του αίματος» ακριβώς εκεί.
Στις 20 Μαΐου, πολέμησε στο El Canalito, λίγο μετά έδωσε τη μάχη της La Cuaba, κοντά στο Holguín, όπου τα μέλη της αποστολής αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς το Las Calabazas.
Λίγες μέρες μετά στις 27 Μαΐου 1869, ο Reeve πιάστηκε αιχμάλωτος- μαζί με άλλους μαχητές, και καταδικάστηκε σε θάνατο με τυφεκισμό.
Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης όμως αν και δέχτηκε τέσσερις σφαίρες επέζησε και κατάφερε να δραπετεύσει.

Περιπλανήθηκε για δύο μέρες με μια ομάδα πατριωτών που τον οδήγησαν στο στρατόπεδο El Mijial, όπου βρίσκονταν οι δυνάμεις του μπριγαδίστα στρατηγού Luis Figueredo, ο οποίος ήταν υπό τις διαταγές του Ignacio Agramonte.

Αφού ανάρρωσε από τους τραυματισμούς του – απογοητευμένος (!!) από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα του αγώνα του, ζήτησε να πάει στο Camagüey για να εμφανιστεί ενώπιον του Προέδρου Carlos Manuel de Céspedes και να του ζητήσει να τον επαναφέρει στις δυνάμεις του Jordan.
Ο Figueredo, το πήρε επί προσωπικού και έγραψε στην άδεια ότι ήταν «άχρηστος και ανίκανος να κρατάει όπλα».

Στις πρώτες μέρες του Οκτώβρη 1869 διορίστηκε βοηθός του Jordan, που μόλις είχε αναδειχθεί σε γενικό αρχηγό του Απελευθερωτικού Στρατού.
Στη συνέχεια το Μάρτη του 1870, ο Ρεβ αποποιήθηκε το ρόλο και μπήκε στην πρώτη ομάδα ιππικού της Βόρειας Ταξιαρχίας Camagüe, υπό τη διοίκηση του μπριγαδίστα στρατηγού από τη Βενεζουέλα Cristóbal Acosta Páez.
Στις 16 Απριλίου 1870, διορίστηκε επικεφαλής ιχνηλάτης.
Συμμετείχε στις μάχες στην Tana, Imia και La Jagua (18-Νοε-1870, όπου τραυματίστηκε)
Τον Μάρτιο του 1871, μπήκε στη διοίκηση –απευθείας υπό τις διαταγές του στρατηγού Ignacio Agramonte, στο ιππικό Camagüey.
Στις 28-Μαΐ-1871, τραυματίστηκε στο Hato Potrero πολεμώντας σε La Entrada και El Mulato, συμμετείχε στη διάσωση του τότε στρατηγό Julio Sanguily στις 8 Οκτωβρίου.

✔️  Πριν τελειώσει το 1871 πήρε μέρος στις μάχες El Plátano, La Redonda, San Ramón de Pacheco, San Tadeo, La Matilde και Sitio Potrero, όπου τραυματίστηκε ξανά.

Στις 29-Νοε-1872, κατά τη μάχη του El Carmen, μια πληγή στην κοιλιά τον ανάγκασε να παραμείνει εκτός μετώπου δράσης για δύο μήνες.
Τα προβλήματα αυτού του τραύματος τον ακολούθησαν μέχρι το θάνατό του.

Ήδη το 1873 ξεχώρισε στις μάχες των Ciego de Najasa, Soledad de Pacheco και Cocal del Olimpo. Συνόδευσε τον Ignacio Agramonte στη μάχη Jimaguayú, όπου έπεσε στις 11 Μαΐου 1873.
Με την ευκαιρία εκείνη ανέλαβε τη διοίκηση του τμήματος για να το παραδώσει, οκτώ ημέρες αργότερα, στον Manuel Sanguily.
Αργότερα πολέμησε στο Yucatán και τον Ιούλη του 1873, τέθηκε υπό τις διαταγές του νέου επικεφαλής του Camagüey, στρατηγού Máximo Gómez, ο οποίος στις 27 Ιούλη τον διόρισε επί κεφαλής  ίλαρχο ιππικού.
Πήρε μέρος στις μάχες των Las Yeguas, La luz y Atadero.

Στη μάχη της Santa Cruz del Sur στις 28-Σεπ-1873, αντιμετωπίζοντας ένα ισπανικό πυροβόλο που προκαλούσε καταστροφές στο ιππικό, τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι, για το οποίο μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο στο Ciego de Najasa.
Αυτό το γεγονός περιγράφεται από τον συνταγματάρχη Mambí Ramón Roa Travi Era:
Ένας Ισπανός πυροβόλησε τον Reeve με την καραμπίνα του από κοντινή απόσταση, τραυματίζοντας σοβαρά, κάτι που –όμως, δεν τον εμπόδισε, από το να κατευθύνει μια επίθεση σε εχθρική ομάδα που κατέβηκε προς τη θάλασσα, ψάχνοντας για σκάφη.
Ο τραυματισμός κατέστησε ανάπηρο το δεξί του πόδι για πάντα και τον έστειλε στο νοσοκομείο για το υπόλοιπο του 1873 και το μισό του 1874.
Όταν ανάρρωσε έλαβε τον τιμητικό βαθμό του ταξιάρχου (brigadier).
Μετά από περίπου έξι μήνες ανάρρωσης, επανήλθε στις τάξεις των μάχιμων.
Μια μεταλλική προσθήκη (ΣΣ |> (τεχνητό μέλος της εποχής) προσαρμόστηκε στο προσβεβλημένο άκρο, το οποίο ήταν μικρότερο με μια συσκευή «πατέντα»  για να το κρατάει σταθερό στη βάση του.

Στις 20-Ιουν-1874 έγινε διοικητής της 1^ης μεραρχίας και στις 4 Ιουλίου τραυματίστηκε στο χέρι και στο στήθος κατά τη μάχη του San Antonio de Camujiro, κοντά στο Port-au-Prince.
Στις 6-Ιαν-1875, έδωσε ιστορική μεγάλη μάχη στο μονοπάτι Júcaro-Morón για να διευκολύνει τη διέλευση του επιθετικού σώματος με τον Máximo Gómez προς τις Las Villas.

ΣΣ |>
Το μονοπάτι «Trocha de Júcaro a Morón» ήταν (μια από τις πολλές) οχυρωμένη στρατιωτική γραμμή από το λιμάνι του Júcaro -στη νότια ακτή, προς την πόλη Morón, στη βόρεια, που χτίστηκε μεταξύ 1869 και 1872 στην Κούβα για να εμποδίσει το πέρασμα των εξεγερμένων mambisas στο δυτικό τμήμα του νησιού κατά τη διάρκεια του 1ου Πολέμου της Ανεξαρτησίας (1868– 1878) και είχε μήκος 68 χλμ.
Ήταν η μεγαλύτερη ισπανική οχύρωση στις αποικίες κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, σηματοδοτώντας μια βιομηχανική επέκταση των παραδοσιακών ισπανικών αποικιακών άμυνας.
Χτισμένη από σκλάβους και κινέζους μετανάστες, αποτελούταν από οχυρά διαφορετικού μεγέθους που βρίσκονταν κατά μήκος μιας ευρείας τάφρου με περίφραξη γύρω-γύρω και μια, χωρίς εμπόδια ζώνη πυρός.
Αρχικά είχε 17 οχυρά και μέχρι το 1874, είχαν προστεθεί άλλα 16, με περισσότερους από 5.000 άντρες (εκτός των περιπόλων), που ήταν εξοπλισμένοι με τα πιο σύγχρονα όπλα πεζικού και 10 μεγάλα μετακινούμενα πυροβόλα.
Μια παράλληλη σιδηροδρομική γραμμή, ο πρώτος κυβερνητικός σιδηρόδρομος στην Κούβα, ένωνε, προμήθευε και ενίσχυε τα οχυρά.
Σε αυτό το «Maginot», υπήρχε από ένα κυρίως οχυρό σε αποστάσεις μιας λεύγας (4-7 χλμ), μεταξύ τους ένα μικρότερο και παντού περιπολίες και ενέδρες, ενώ οι πόλεις Ciego de Ávila και Morón προστατεύονταν από διπλά τείχη με πόρτες πρόσβασης μέσω κλειστής στοάς.
Το αμυντικό σύστημα του Trocha δομήθηκε σε τρία επίπεδα:
➗ Ένα πρώτο από φυλάκια ιππικού, στα ανατολικά της στρατιωτικής γραμμής, όπου 2.000 άντρες φρουρούσαν τους δρόμους και τα μονοπάτια
➗ Το δεύτερο ήταν το ίδιο το Trocha, το οποίο είχε ήδη 60 προστατευμένα με πολλά εμπόδια και επικοινωνούντα μέσω σημάτων μεταξύ τους οχυρά, με φρουρά 200 ατόμων, ενώ Júcaro, Ciego de Ávila και Morón είχαν μόνιμα νοσοκομεία και επικοινωνία μέσω τηλεγράφου.
➗ Το τρίτο –συμπληρωματικό, μια γραμμή οχυρών στα δυτικά της Trocha, που βρίσκεται στους Chambas, Marroquí, Lázaro López και Arroyo de los Negros, με στρατόπεδα και συνεχείς περιπολίες, συνολικά  ~10.000 άντρες.
Το La Trocha, σύμφωνα με τα κριτήρια του ισπανικού στρατού, ήταν απόρθητο, επειδή ήταν πρακτικά αδύνατο για τις ένοπλες ομάδες να το διασχίσουν χωρίς να γίνουν αντιληπτές, ωστόσο οι ένοπλες ομάδες και αγγελιοφόροι του στρατού Mambí, πέτυχαν το «αδύνατο» παραπάνω από μια φορά.
Σήμερα πολλές από τις οχυρώσεις έχουν επιβιώσει και η Trocha θεωρείται από τα πιο σημαντικά στρατιωτικά μνημεία της Καραϊβικής, τμήματα των οποίων προστατεύονται από την κουβανική υπηρεσία εθνικής κληρονομιάς.

Ο Reeve έμεινε αρχικά στη διοίκηση των δυνάμεων του Camagüey, αλλά λίγο μετά ζήτησε από το αρχηγείο να του επιτρέψει να συμμετάσχει στις επιθέσεις έτσι, στις 5-Οκτ-1875, πήγε στην Las Villas για να ενωθεί με τις δυνάμεις του Máximo Gómez, στο Ciego Potrero, Sancti Spíritus.
Αυτός τον διόρισε επικεφαλής της 2^ης μεραχίας (division) που περιελάμβανε τη δικαιοδοσία του Σιενφουέγος και της δυτικής Κούβας.
Σχετικά με τον Henry, ο Goméz είχε επισημάνει:
Ο Reeve έχει καθαρά στρατιωτική στόφα και χαρακτήρα, συνενώνοντας αποδεδειγμένο το θάρρος με μια ασυνήθιστη ορθότητα και σοβαρότητα στις εντολές του.
Ως εκ τούτου, οι στρατιώτες του, πέρα από τον βαθύ σεβασμό, τον αγαπούν ως πατέρα.

Στις 30 Οκτωβρίου, διέσχισε τον ποταμό Hanábana με μοίρα ιππικού για να διεισδύσει στην επαρχία Matanzas, και έγινε η πρωτοπορία του επιθετικού σώματος.
Λίγο αργότερα, αναδιοργάνωσε την ταξιαρχία Colón και ανέλαβε τη διοίκηση.
Το τέλος του 1875 τον βρήκε να πολεμάει σε Los Cupeyes, Santa Isabel de las Lajas, Los Abreus, Cocodrilos, Quemado Grande, Santa Teresa, Espinal, Lagunillas, Orbea κά.
Μεταξύ των μαχών του 1876 είναι αυτές του Aguacate, του Guanal Grande, του Zacatecas και του ποταμού Hanábana, όπου τραυματίστηκε και πάλι.

✔️  Έκανε -και μετά εξαφανιζόταν περισσότερες από 50 επιθέσεις στην Valle de los Ingenios.

ℹ️ ΣΣ |> που ονομάζεται επίσης  «Valle de los Molinos de azúcar», είναι μια σειρά από (τρεις) διασυνδεδεμένες κοιλάδες -San Luis, Santa Rosa και Meyer, ~12 χλμ έξω από το Τρινιδάδ, που αποτέλεσαν κέντρο παραγωγής ζάχαρης από τα τέλη του 18ου αιώνα έως τα τέλη του 19ου αιώνα.
Στην κορυφή της βιομηχανίας στην Κούβα τα –πάνω από 70, τριβεία ζαχαροκάλαμου είχαν περισσότερους από 30.000 σκλάβους να εργάζονται στους μύλους και στις φυτείες που τους περιβάλλουν, σε μια έκταση 270 km² .
Μαζί με τον Maceo και τον Gómez δούλεψαν σκληρά για να μεταφέρουν τον πόλεμο στη δύση, όταν διορίστηκε επικεφαλής της εμπροσθοφυλακής των Mambistas.
Σε μόλις έξι μήνες επιτέθηκε και κατέστρεψε  περισσότερα από 50 εργοστάσια επεξεργασίας ζάχαρης που οι Ισπανοί χρησιμοποιούσαν για να πληρώνουν τα έξοδα του πολέμου.

Έπεσε στο καθήκον μαχόμενος

Ενώ σχεδίαζε μια σημαντική εκστρατεία μεταξύ των εδαφών του Colón και του Cienfuegos τον Αύγ-1876, έμαθε ότι ο εχθρός ήταν κοντά στην πόλη Yaguaramas.
Με την παρόρμηση που τον διέκρινε, ο brigadier βγήκε για να τον συναντήσει και παρατάχτηκε μπροστά στο στρατό των Ισπανών.
Ήταν 4 Αυγούστου όταν μετά από μια άνιση μάχη, διέταξε υποχώρηση, καλύπτοντας τους μαχητές του, δέχτηκε πρώτα ένα βλήμα στο στήθος και μετά ένα δεύτερο στη βουβωνική χώρα.
Πέφτοντας από το άλογό του, δέχτηκε άλλη μια σφαίρα στον ώμο και όταν ο εχθρός σκότωσε το άλογο χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσε να τα καταφέρει ο υπασπιστής του, του πρόσφερε ένα άλλο … του είπε όχι! και τον διέταξε να υποχωρήσει!
Συνέχισε –μόνος πλέον και με ασφαλείς τους στρατιώτες του να υπερασπίζεται τον εαυτό του με ένα μαχαίρι στο χέρι και στο άλλο ένα περίστροφο μέχρι, αφού εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά του, αυτοπυροβολήθηκε στον κρόταφο για να μην πέσει ζωντανός στα χέρια του εχθρού.
Όταν πέθανε ήταν 26 ετών, έχοντας αφιερώσει τα επτά της νιότης του στον ιερό σκοπό της απελευθέρωσης του σημερινού νησιού της επανάστασης.

Μετά την πτώση του στη μάχη, μια ομάδα κουβανών πατριωτών έγραψε στη μητέρα του El Inglesito:
Ορμώμενος από τις γαλαντόμες παρορμήσεις του, ήρθε σε αυτές τις παραλίες, έναν νεαρός και φλογερός λεγεωνάριος της λεφτεριάς, χωρίς άλλους τίτλους εκτός από τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό και την αποφασιστικότητά του να αγωνιστεί για την ανεξαρτησία της Κούβας, την οποία έχει υιοθετήσει και αγαπήσει ως πατρίδα του.

Σχετικά με αυτό το γεγονός, ο ιστορικός της Αβάνας, ο Δρ. Eusebio Leal Spengler, είπε:
Ο πυροβολισμός στον κρόταφο υπήρξε ο  εντυπωσιακός επίλογος -σύμβολο θάρρους και της στρατιωτικής διακόσμησης, με τις βολές της αποτυχημένης εκτέλεσης χαραγμένες στο θώρακα και σφραγίδα τα πολλά άλλα σημάδια από σφαίρες. Αλλά πάνω απ ‘όλα το πόδι… το άχρηστο πόδι, δεμένο με δερμάτινες και μεταλλικές ράβδους, που κράτησαν ορθό στις ιδέες του αυτόν τον νέο μαχητή της αρχαιότητας.

---

Πηγές

🔻 Ριζοσπάστης
Πλήρης βιογραφία