Η αρχή της ξένης τετράχρονης φασιστικής σκλαβιάς, αλλά και της ηρωικής πάλης Πρωί, ακριβώς 8.10. τα γερμανικά μηχανοκίνητα μπαίνουν στην Αθήνα. Μέρα σημαδιακή για τη νεοελληνική ιστορία. Ήταν η αρχή της ξένης τετράχρονης φασιστικής σκλαβιάς, αλλά και η αρχή της ηρωικής πάλης του λαού μας ενάντια στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους. Τα όσα προηγήθηκαν απέδειξαν τον πραγματικό χαρακτήρα της άρχουσας τάξης, του Παλατιού και των αστικών πολιτικών κομμάτων.
Αυτή τη μέρα οι εκπρόσωποι του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπέγραψαν την παράδοση της Αθήνας και του Πειραιά στους ξένους κατακτητές, πραγματοποιώντας την εντολή να σταματήσει ο πατριωτικός αντιφασιστικός αγώνας των φαντάρων στο μέτωπο. Η παράδοση έγινε στο καφενείο “Παρθενών” στους Αμπελοκήπους – διασταύρωση των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας.
Σύμφωνα με το σχέδιο “Μαρίτσα”, οι γερμανικές μηχανοκίνητες μονάδες μπήκαν στην Αθήνα από δύο κατευθύνσεις. Από την Ιερά οδό και από τη λεωφόρο Κηφισίας. Επικεφαλής των επιδρομέων είναι ο ίλαρχος Γιακόμπι του 10ου Συντάγματος του Βραδεμβούργου, ο υπολοχαγός ΄Ελσιτς της 6ης Ορεινής Μεραρχίας και ο συνταγματάρχης φον Στέφεν, που θα είναι και ο πρώτος Γερμανός φρούραρχος της Αθήνας.
Στις 21 Απρίλη, στο Βοτονόσι Μετσόβου υπογράφεται το «Πρωτόκολλο Παραδόσεως» της Ελληνικής Στρατιάς Ηπείρου – Μακεδονίας. Το πρωτόκολλο υπογράφουν από την Ανώτατη Γερμανική Διοίκηση ο αντιστράτηγος Γκρίφεμπεργκ και από την ελληνική πλευρά ο στρατηγός Γ. Τσολάκογλου. Ακολουθεί η κατάρρευση και η διάλυση του στρατού.
Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και δεν ξέρει καν πού βρίσκονται οι Γερμανοί. Το μόνο που ενδιαφέρει τους αξιωματούχους του καθεστώτος είναι να φύγουν το γρηγορότερο από τη χώρα. Από τις 17 Απρίλη, ενώ δίνονταν ακόμη μάχες στον Όλυμπο και τη Δυτ. Μακεδονία, έφυγαν οι πρίγκιπες, οι πριγκίπισσες και πολλοί αυλικοί.
Τέσσερις μέρες (24 Απριλίου 11941) πριν μπούνε οι Γερμανοί στην Αθήνα, έφυγαν για την Κρήτη και στη συνέχεια πήγαν στη Μέση Ανατολή ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ Γλύξμπουργκ, καθώς και τα μέλη της κυβέρνησης του Εμμ. Τσουδερού, που είχε διορίσει ο βασιλιάς. Στο Κάιρο ασφαλείς απολαμβάνουν όλα τα προνόμια της εξουσίας. Έχουν όμως αφήσει “οπισθοφυλακή” τον υφυπουργό Ασφαλείας Κ. Μανιαδάκη, που έχει αναλάβει να παραδώσει στους φασίστες κατακτητές τούς 1.600 φυλακισμένους και εξόριστους κομμουνιστές και αντιφασίστες πολιτικούς κρατούμενους, που βρίσκονταν από χρόνια στα ξερονήσια απ’ το δικτατορικό καθεστώς του Ι. Μεταξά.
Ο Μανιαδάκης, «που έπρεπε να φροντίσει να μην απολυθούν οι φυλακισμένοι και οι εξόριστοι και να εμποδιστεί η αναχώρηση, στην Κρήτη ή αλλού, των ανεπιθύμητων στο καθεστώς. Έτσι, πολλοί φυλακισμένοι και εξόριστοι παραδόθηκαν στον κατακτητή και Κρητικοί, που ήθελαν να πάνε στο νησί τους και να πολεμήσουν, εμποδίστηκαν από το φρουρό του καθεστώτος, τον Μανιαδάκη». (Γιώργη Αθανασιάδη, Η πρώτη πράξη της ελληνικής τραγωδίας, σελ. 67, εκδ. Σύγχρονη Εποχή. )
Στην “υπηρεσία” των κατακτητών τρέχουν να μπούνε Γερμανόφιλοι χιτλερικοί φασίστες και εθνικά ξεπεσμένα στοιχεία. Άλλωστε ο Χίτλερ το είχε προβλέψει:
“Σε κάθε τόπο – είχε πει – θα βρεθούν κάμποσα φιλόδοξα και υποτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αναδειχτούν και να πλουτίσουν στη χώρα τους”.
Μέσα στη γερμανική πρεσβεία σχηματίζεται (29 Απρίλη) η πρώτη κατοχική “κυβέρνηση ανδρεικέλων” όπως ονομάστηκε, με πρωθυπουργό τον στρατηγό Γ. Τσολάκογλου (29.4.1941-1.12.1942) και μέλη έξι αντιστράτηγους και υποστράτηγους, πλαισιωμένους από δύο καθηγητές, ένα δόκτορα και ένα μεγαλέμπορο. Την κυβέρνηση αυτή διαδέχθηκαν άλλες δύο, που είχαν τα ίδια γνωρίσματα. Το φιλοχιτλερισμό και τον αντικομμουνισμό. Του Κ. Λογοθετόπουλου (2.12.1942-7.4.1943) και του Ι. Ράλλη (7.4.1943-12.10.1944), ιδρυτή των Ταγμάτων Ασφαλείας, που οργίασαν σε βάρος του λαού μας.
Και κάτι που πρέπει όλοι μας να το γνωρίζουμε:
«Ο Πρωθυπουργός κ. Τσολάκογλου εδέχθη χθες τους πολιτικούς ηγέτας της χώρας, κ.κ. Πάγκαλον, Γονατάν, Οθωναίον, Μάξιμον, Κ. Τσαλδάρη, Γ. Παπανδρέου, Π. Κανελλόπουλον, Β. Δηλιγιάννην, Γ. Πεσματζόγλου, Γ. Μερκούρην, Βελέτζαν και Πέρτρον Ράλλην. Μετά τας συνομιλίας εδόθη εις τον Τύπον η κάτωθι επίσημος ανακοίνωσις: « Ο κ. Πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσεν την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της Κυβερνήσεως. Πάντες ανεγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Εθνικής Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς. Επίσης πάντες ανεγνώρισαν το σφάλμα του εκπεσόντος καθεστώτος να κηρύξη τον πόλεμον κατά της Γερμανίας…»
Κομνηνού Πυρομάγλου, Ο Γεώργιος Καρτάλης και η εποχή του, τομ. Α΄, σελ. 136-137, Αθήναι, 1965
Ένα καθαρά επαίσχυντο κείμενο!
Από το βιβλίο του Χρήστου Α. Τούμπουρου «Με την Ηπειρώτικη Λαλιά», Αθήνα 2018
