Ένα ανθρώπινο ποτάμι γεμάτο παλμό και συνθήματα έχει κατακλύσει το Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον για το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή»
«Ένας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», το σύνθημα που δονεί την ατμόσφαιρα.
«Ένας δεν είναι, μα χιλιάδες» … Χιλιάδες κόκκινες σημαίες ανεμίζουν με τους ήχους του «Οδηγητή»…

«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό»:
Με το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ να δίνει το στίγμα, κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις του 3ημέρου, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο Πάρκο Τρίτση.
Η συγκέντρωση ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του Νίκου Αμπατιέλου, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ στη συνέχεια στο βήμα βρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, την ώρα που τα συνθήματα αντηχούσαν δυνατά.

Με παρακαταθήκη την αύρα των φετινών Φεστιβάλ, μπαίνουμε αποφασιστικά μπροστά για να βάλει η νέα γενιά τη σφραγίδα της

Τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», εκεί όπου συγκεντρώνονται χιλιάδες νέοι, εκεί που χτυπά η καρδιά της αγωνιζόμενης νεολαίας, άνοιξε με χαιρετισμό του ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Νίκος Αμπατιέλος (βλ ομιλία του στο τέλος)

Δημήτρης Κουτσούμπας:
Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναπνεύσει ο λαός, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό

Με τις προσυγκεντρώσεις να καταφτάνουν στον χώρο, οι κόκκινες σημαίες πλαισίωσαν τον κόσμο που από νωρίς είχε πάρει τη θέση του στην Κεντρική Σκηνή. «Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό. Έλα μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα», ήταν το κάλεσμα που ακουγόταν ξανά και ξανά.
Από τα μεγάφωνα της Κεντρικής Σκηνής του Φεστιβάλ, οι χιλιάδες επισκέπτες αποχαιρετούν τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, τραγουδώντας για όσους  «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».

Η ογκώδης πολιτική συγκέντρωση πήρε τη σκυτάλη από το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ

Από την περιήγηση στην έκθεση για την Παρισινή Κομμούνα και τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις για την πρώτη «έφοδο στον ουρανό».
Από τις συζητήσεις για τον αντεργατικό νόμο και τον αγώνα για να μείνουν οι διατάξεις του στα χαρτιά, για την επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς, για την εργαλειοποίηση της επιστήμης που εκδηλώνεται με χαρακτηριστική ένταση στις συνθήκες της πανδημίας. Από τις επισκέψεις στο βιβλιοπωλείο και τη γνωριμία με τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής».
Από τις συναυλίες – αφιερώματα σε καλλιτέχνες που έκαναν πρωταγωνιστή στο έργο τους τον λαό, τις έγνοιες και τα βάσανά του αλλά και τον αγώνα για όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα. Όλα αυτά τροδοφότησαν τον προβληματισμό και τη σκέψη, τη συζήτηση στις παρέες των νέων. Έδωσαν το έναυσμα και την ώθηση σε νέους και νέες ώστε να πάρουν θέση στο κόκκινο ποτάμι που πλημμύρισε τον χώρο στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.

Χιλιάδες νέοι και νέες, μαζί με εργαζόμενους κάθε ηλικίας, δυναμώνουν το σύνθημα που επέλεξε η ΚΝΕ για το Φεστιβάλ της.
«Να ζεις»: Διαδηλώνουν για το δικαίωμα τους να ζήσουν με βάση τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας.
«Να τολμάς»: Διαμηνύουν την αποφασιστικότητά τους να αμφισβητήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα, τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση, τη μετατροπή της υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα.
«Να προχωράς»: Ξεκαθαρίζουν την πρόθεση τους να πάρουν  τη θέση τους στον αγώνα με την πυξίδα τους στραμμένη στην”κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό».

Το «παρών» στη συγκέντρωση έδωσαν συνδικαλιστές από μια σειρά κλάδους και χώρους δουλειάς, πρωτοπόροι αγωνιστές εργατοϋπάλληλοι που δίνουν τη μάχη για το μεροκάματο, για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Επίσης άνθρωποι του καλλιτεχνικού και του αθλητικού χώρου, πανεπιστημιακοί, καθώς και απόστρατοι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων.

Από το μεγάλο ραντεβού και το προσκλητήριο του ΚΚΕ δεν μπορούσαν να λείπουν και εκπρόσωποι της ηρωικής «δρακογενιάς», της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που πέρασαν από φωτιά και σίδερο κρατώντας «ψηλά τη σημαία».
Παραβρέθηκαν ακόμα οι πρέσβεις της Κούβας και του Βιετνάμ, καθώς και εκπρόσωπος της πρεσβείας της Παλαιστίνης. Ακόμα, ο αγωνιστής Δήμαρχος Πάτρας Κώστας Πελετίδης.
Τη δική τους θέση είχαν πάρει στη συγκέντρωση οι εκπρόσωποι των Κομμουνιστικών Νεολαίων που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ, παρακολουθώντας την ομιλία και διαβάζοντάς την μεταφρασμένη στις γλώσσες τους.

Γεμάτη μέχρι και η Λαϊκή Σκηνή κατά τη διάρκεια της μεγάλης πολιτικής συγκέντρωσης

Όση ώρα ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, μιλούσε στην Κεντρική Σκηνή με δεκάδες χιλιάδες συγκεντρωμένους, μια ακόμα συγκέντρωση πραγματοποιούνταν στη Λαϊκή Σκηνή, όπου έμειναν εκατοντάδες εργαζόμενοι και νεολαία που δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν την κεντρική σκηνή, και έμειναν εκεί για να παρακολουθήσουν μέσω γιγαντοοθόνης την ομιλία. Τρία μεγάλα, «κόκκινα» ποτάμια, που ξεκίνησαν από τη Λαϊκή Σκηνή, το Φοιτητικό Στέκι και το συντριβάνι του πάρκου Τρίτση, πορεύτηκαν και ενώθηκαν σε μια μεγάλη λαοθάλασσα στην Κεντρική Σκηνή του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», για την μεγάλη πολιτική συγκέντρωση.

Όταν οι προσυγκεντρώσεις έφτασαν στον χώρο, η Κεντρική Σκηνή ήταν ήδη γεμάτη, με τους επισκέπτες του Φεστιβάλ να κάθονται στις καρέκλες που είχαν τοποθετηθεί.
Οι κόκκινες σημαίες γέμισαν τον χώρο από το Στέκι Πολιτισμού, μέχρι την τεράστια αφίσα του Λένιν, από το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», την κεντρική έκθεση, τη Διεθνούπολη, κυκλώνοντας αυτό το μεγάλο κομμάτι του πάρκου.
Όσοι δεν χώρεσαν στο χώρο γύρω από την Κεντρική Σκηνή, γέμισαν την Λαϊκή, ακούγοντας από εκεί την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.

Φοιτητές, μαθητές, νέοι εργαζόμενοι, γονείς με τα παιδιά τους στα καρότσια, μεγαλύτεροι σε ηλικία. Με ιδιαίτερη θέρμη έγιναν δεκτοί στο χώροι πυρόπληκτοι κάτοικοι από την βόρεια Εύβοια, αλλά και αγωνιστές εργαζόμενοι της e-food, με τα χαρακτηριστικά κόκκινα γιλέκα τους που έδεναν αρμονικά με το σκηνικό.

Χιλιάδες πρόσωπα με αποφασιστικά, σίγουρα βλέμματα και τις μάσκες τους, κατέκλυσαν το πάρκο για να ακούσουν το κάλεσμα συμπόρευσης που απευθύνει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.
«Ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», ένα από τα συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα.
Το αγωνιστικό μήνυμα του ΚΚΕ έφτασε σήμερα παντού, μέσα από την μεγαλειώδη συγκέντρωση. Το μήνυμα της οργάνωσης της πάλης, της διεκδίκησης για να ζήσει ο λαός μια ζωή στο ύψος των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων.

Οι υψωμένες γροθιές, στο άκουσμα του Ύμνου της παγκόσμιας εργατικής τάξης, της «Διεθνούς» με την οποία ολοκληρώθηκε η συγκέντρωση γέμισαν με αισιοδοξία τους χιλιάδες επισκέπτες για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.

Γέμισε από τη μουσική του Μ. Θεοδωράκη και τους στίχους του Γ. Ρίτσου η Κεντρική Σκηνή

Στον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη είναι αφιερωμένη η τρίτη μέρα του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» και η Κεντρική Σκηνή πλημμύρισε με τη μουσική του και τα λόγια του δικού μας ποιητή, του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Η προσωπική, καλλιτεχνική, δημιουργική σχέση μεταξύ τους κράτησε μια ζωή χαρίζοντάς μας μερικά από τα πιο δυνατά, τα πιο όμορφα τραγούδια.

«Είμαστε πολλοί… Είμαστε όλοι… Βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον…», είναι ο τίτλος του αφιερώματος που παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή στην Κεντρική Σκηνή, σε καλλιτεχνική διεύθυνση Μανόλη Ανδρουλιδάκη και με τη μεγάλη Μαρία Φαραντούρη και τους Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιάννη Κότσιρα και Κώστα Τριανταφυλλίδη. (Δείτε video)

Ο κόσμος που έχει πλημμυρίσει απ’ άκρη σ’ άκρη όλη την Κεντρική Σκηνή έχει γεμίσει από μελωδίες και στίχους που έχουν εκφράσει μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και του λαϊκού κινήματος. Από τον «Επιτάφιο» και τη «Ρωμιοσύνη» στα «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» και τις «Γειτονιές του κόσμου».  (Δείτε video)

Και το τραγούδι δεν φεύγει στιγμή από τα χείλη. Και έτσι, τραγουδώντας και από εδώ, από το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», οι  νέοι, ο λαός μας αποχαιρετά τον Μίκη, τον άνθρωπο που έκανε τραγούδι τις αγωνίες, τους πόθους και τα οράματά του, που έντυσε μουσικά τις ιαχές των συλλαλητηρίων και τη βοή της μάχης. Με την υπόσχεση ότι θα φροντίσουν το ανεξάντλητο έργο του να ανοιχτεί διάπλατα σε κάθε νέο και νέα. (Δείτε video)

Νεανικό ξέσπασμα – Στέλνει μήνυμα αγωνιστικής συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ

Είναι όλοι εδώ! Παρόντες! Δεν είναι ένας, μα χιλιάδες! Στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».
Σε αυτή τη μοναδική γιορτή νεανικού ενθουσιασμού, αγωνιστικής ανάτασης και αισιοδοξίας που φέτος καταγράφει συμμετοχή – ρεκόρ. Σε αυτό το δυνατό, τολμηρό, ενθουσιώδες, μαχητικό συναπάντημα των νέων με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.
Οι στιγμές είναι συγκλονιστικές! Την ώρα της πολιτικής συγκέντρωσης, μια θάλασσα ανθρώπων «κύκλωσε» τους χώρους του Φεστιβάλ, έχοντας στην «καρδιά» της την Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ.
Η πολιτική συγκέντρωση του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» ήταν τεράστια, απλώθηκε απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το χώρο του Πάρκου που αξιοποιείται για τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Χιλιάδες πρόσωπα με αποφασιστικά, σίγουρα βλέμματα και τις μάσκες τους κατέκλυσαν το πάρκο για να ακούσουν το κάλεσμα συμπόρευσης που απευθύνει το ΚΚΕ.
Η σημερινή, τρίτη μέρα, επιβεβαιώνει περίτρανα ότι το φετινό Φεστιβάλ είναι ένα νεανικό ξέσπασμα, που στέλνει μήνυμα αγωνιστικής συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ. Μια συγκλονιστική, μαζική, μαχητική συνάντηση νεολαίας από ολόκληρη την Αττική, που από πολύ νωρίς σήμερα Σάββατο συνέρρεε στο Πάρκο Τρίτση.

Με έντονο ενδιαφέρον η παρουσίαση της έκδοσης «Η συνταγματική έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου»

Παρουσίαση της νέας έκδοσης «Η συνταγματική έκφραση της δικτατορίας του κεφαλαίου» έγινε στο χώρο του βιβλιοπωλείου του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» το Σάββατο.
Το καλωσόρισμα στους παρευρισκομένους εκ μέρους της «Σύγχρονης Εποχής» έκανε η Σέβη Κοσμοπούλου, η οποία επισήμανε ότι με τη συγκεκριμένη έκδοση, που από κοινού έχουν επιμεληθεί η Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ και το Τμήμα Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ, εγκαινιάζεται μια νέα σειρά εκδόσεων με θέμα το αστικό και σοσιαλιστικό δίκαιο.
Η παρουσίαση έγινε από την Μαρίνα Λαβράνου, υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ και την Στέλλα Παπαοικονόμου, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης.

Η Μαρίνα Λαβράνου αναφέρθηκε στην επιδίωξη της έκδοσης η οποία είναι να συμβάλει στην αποκάλυψη της αστικής δημοκρατίας ως μορφής της δικτατορίας του κεφαλαίου. Όπως επίσης και στην ανάδειξη των προσαρμογών που κάνει το αστικό κράτος με βάση τις εκάστοτε επιλογές της αστικής τάξης.
Κάτω από αυτό το πρίσμα αναφέρθηκε στις προσαρμογές στο Σύνταγμα όπως με την τελευταία αναθεώρηση, αλλά και αλλαγές που είναι σε εξέλιξη στο Νομικό Δίκαιο ώστε να υπηρετηθούν καλύτερα τα τωρινά σχέδια της αστικής τάξης που συμπυκνώνονται στην «πράσινη ανάπτυξη» και την «ψηφιακή μετάβαση». Αλλαγές που έχουν στόχο τη διαμόρφωση ικανοποιητικού επενδυτικού περιβάλλοντος που περιλαμβάνει από αυτή τη σκοπιά εκσυγχρονισμούς του αστικού κράτους, μαζί με τη διευρυμένη περιστολή των λαϊκών ελευθεριών. Ολοκληρώνοντας την παρέμβασή της, πρόσθεσε ότι το περιεχόμενο της έκδοσης συνεπικουρεί στην ορθότητα της επαναστατικής θεωρίας του μαρξισμού – λενινισμού για την ανάγκη τσακίσματος του αστικού κράτους ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής κοινωνίας που στο επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος.
Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Στέλλα Παπαοικονόμου, η οποία ανέφερε πως μέσα από την ιστορική αναδρομή που κάνει η έκδοση, φωτίζεται ότι το αστικό δίκαιο δεν μένει στάσιμο, αλλά ακονίζεται στις στοχεύσεις του κεφαλαίου, πάντα σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Αυτή η κατεύθυνση, πρόσθεσε, φαίνεται σήμερα και από τη λεγόμενη ψηφιακή μετάβαση, με την ψηφιοποιήση του κράτους που συνοδεύεται από «ηλεκτρονικό φακέλωμα και πλειστηριασμούς», ψηφιακές βάσεις προσωπικών δεδομένων, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα σωματεία κλπ. Τόνισε επίσης ότι φρένο στην περιστολή των λαϊκών ελευθεριών, στο χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων δεν μπορεί να βάλει μια κυβερνητική εναλλαγή αφού οι αστικές κυβερνήσεις κινούνται στις ράγες της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αντίθετα φρένο μπορεί να βάλει μόνο ένα ρωμαλέο κίνημα που βαδίζει στο δρόμο διεκδίκησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών σε σύγκρουση με το αστικό κράτος.

«Κυνήγι» χαράς σε …όλο τον πλανήτη στον Παιδότοπο

Πράγματα που μοιράζονται οι λαοί του κόσμου, που δείχνουν πόσο μοιάζουν μεταξύ τους και πόσα τελικά τους ενώνουν, γνώρισαν οι επισκέπτες του Παιδότοπου στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» από νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου.
Αρχικά, έφτιαξαν μουσικά «όργανα» που συναντά κανείς ακόμα και σε άλλες ηπείρους, όπως τα «καλάμια της βροχής». Για να μάθουν ότι χαρίζουν τον ίδιο ενθουσιασμό, ακόμα και σε συνομηλίκους τους που ζουν σε πόλεις πέρα και από έναν ολόκληρο ωκεανό, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, στη Νότια Αμερική. «Μου αρέσει πολύ, γιατί είναι πολύ δημιουργικά, με τέτοια πράγματα φτιάξαμε κάτι που βγάζει μουσική!», περιέγραφε η 7χρονη Κατερίνα, δίπλα στο δικό της «καλάμι».
Εκτός από τις οργανωμένες δραστηριότητες, με τον αυθορμητισμό τους και με απλά υλικά, τα ίδια τα παιδιά «γέμισαν» το χώρο με τις ανάγκες τους: Για παιχνίδι, για έκφραση, για χαρά. Τις έκαναν σχέδια από νερομπογιές, κατασκευές από χαρτόνι, ρυθμικές κινήσεις από μουσική.

Λίγο μετά τις 7.30 μμ. ξεκίνησε και το «Κυνήγι του χαμένου θησαυρού». Με «οδηγό» τους τις απαντήσεις γρίφων, τα παιδιά βρέθηκαν από τους αμμόλοφους και τις πυραμίδες της Αιγύπτου, στις μακαρονάδες και τις αποκριάτικες μάσκες της Ιταλίας. Από τις πολικές αρκούδες και τα ιγκλού της Ανταρκτικής, στα καγκουρό και τα κοάλα της Αυστραλίας.
Κι ο θησαυρός εντοπίστηκε: Μια σακούλα με καραμέλες για όλους! Δίπλα ακριβώς, σε έναν παγκόσμιο χάρτη, εκεί όπου «απλώνονται» οι πατρίδες εκατομμυρίων παιδιών, με το ίδιο ακριβώς όνειρο: Μια ζωή με δικαιώματα.

Γέμισε χαρούμενες φωνές, χαμόγελα και αναμνήσεις από το Αντιιμπεριαλιστικό 2ήμερο το «Κόκκινο Αερόστατο»

Ένα μεγάλο reunion των μικρών φίλων της ΚΝΕ που συμμετείχαν στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης στη Μυτιλήνη τον Ιούλη πραγματοποιήθηκε σήμερα στον χώρο του «Κόκκινου Αερόστατου», στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».
Τα παιδιά «θυμήθηκαν» μέσω βίντεο τις στιγμές που έζησαν στην κατασκήνωση του Διημέρου, τα συνθήματα της συναδέλφωσης του ελληνικού με τον τουρκικό λαό που φώναξαν εκείνες τις μέρες και ανανέωσαν το ραντεβού τους για την επόμενη συνάντηση του «Κόκκινου Αερόστατου».
Νωρίτερα πραγματοποιήθηκε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον παιχνίδι με εργαστήρι κρουστών με τον Βασίλη Βασιλάτο, με τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ να παίζουν στο τέλος σε μια δική τους συναυλία.

Ο χώρος του «Κόκκινου Αερόστατου» αποτελεί καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου σημείο συνάντησης των μικρότερων φίλων της ΚΝΕ και συγκεκριμένα των μαθητών των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και της Α’ Γυμνασίου.
Στον χώρο βρίσκονται 4 θεματικές «γωνιές», όπου οι μικροί φίλοι απασχολούνται δημιουργικά, μαθαίνουν και διασκεδάζουν.
Πρόκειται για το «Ημερολόγιο ενός απορημένου», ένας χώρος που οι μαθητές συμπληρώνουν ένα ημερολόγιο κάνοντας τα δικά τους σχόλια για την επικαιρότητα, τον χώρο «Το “Κόκκινο Αερόστατο” ζητάει τη γνώμη σου», όπου μπορούν να καταθέσουν τις δικές τους ιδέες για το ομώνυμο περιοδικό της ΚΝΕ. Το «Αφιέρωμα στον εργαζόμενο άνθρωπο», όπου τα παιδιά μαθαίνουν και καταλαβαίνουν ότι ο εργαζόμενος είναι αυτός που παράγει τα πάντα στον κόσμο και ότι οι ιδιοκτήτες είναι παράσιτα που πρέπει να φύγουν από τη μέση. Τέλος, η έκθεση που είναι αφιερωμένη στην έκδοση «Κι όμως κινείται» μέσα από τις σελίδες της οποίας αποδεικνύεται ότι η κοινωνία αλλάζει.

Συγκινητικές στιγμές στο αφιέρωμα στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου, με τίτλο «Είμαστε πολλοί… Είμαστε όλοι… Βήματα που βαδίζουν σίγουρα στο μέλλον…», όταν ανέβηκε στη σκηνή η Μαρία Φαραντούρη, τραγουδώντας «Έτσι μικρό ήταν τ’ όνειρό μας, μα τούτο τ’ όνειρο ήταν τ’ όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων»… Δείτε βίντεο

Όπως είπε, «είμαι πολύ συγκινημένη γιατί είμαι παρούσα από το πρώτο Φεστιβάλ ΚΝΕ, μαζί με τον Μίκη τόσα χρόνια τραγουδάμε για τα όνειρά μας». Δείτε βίντεο

Κάλτσες που … «ξύπνησαν» για να δημιουργήσουν στον Παιδότοπο

Λίγο πριν τις 10 το βράδυ, οι μικροί φίλοι του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» που βρέθηκαν στον Παιδότοπο, ίσως ένιωσαν …φαγούρα στις πατούσες, αφού έμαθαν ότι οι κάλτσες … μπορεί και να ζωντανέψουν!

Στη σκηνή, άρχισε να στήνεται μια Καλτσοτεχνούπολη, όταν ένας δυνατός αέρας «ξεσήκωσε» τις κάλτσες από μια απλωμένη μπουγάδα και καθεμία τους «επέλεξε να κάνει μία τέχνη»! Η μία έγινε τραγουδίστρια, η άλλη ντράμερ. Η τρίτη, ποιήτρια, μια τέταρτη, γλύπτης.
Θεατές, παιδιά «διψασμένα» για διασκέδαση, αλλά και γονείς «διψασμένοι» να βλέπουν τα παιδιά τους χαρούμενα.

«Αν στη ζωή σου βρέξει ή χιονίσει, κάνε μια τέχνη, η καρδιά σου να ανθίσει»! Το θέατρο κούκλας της Ιρίνας Μπόικο, «White Puppet» βοήθησε τα παιδιά να γνωρίσουν την αξία και την ομορφιά της Τέχνης. Την ανάγκη να είναι και κομμάτι της δικής τους ζωής, προσαρμοσμένης στην ηλικία και τις ανάγκες τους.

Ρ. Αντωνοπούλου: Το Φεστιβάλ είναι πηγή πολιτισμού

Μελωδικό ταξίδι σε τραγούδια του Δημήτρη Χριστοδούλου στη Λαϊκή Σκηνή

Χαρακτήρα κορύφωσης έχει το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», η μεγάλη αυτή πολιτική γιορτή της ΚΝΕ σε κάθε σκηνή και σε κάθε γωνιά. Αυτό αντανακλάται και στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που ακολούθησε τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση.
Στη Λαϊκή Σκηνή που ήταν γεμάτη ήδη από την ώρα της συγκέντρωσης με κόσμο που παρακολουθούσε την  ομιλία από τη γιγαντο-οθόνη, όταν άρχισε το μουσικό της πρόγραμμα ο παλμός και ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε τραγούδι: Πλημμύρισε με τους στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου, σε ένα αφιέρωμα με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατό του, που με τίτλο «Εδώ στην άκρη του καιρού…» μας έδωσε ξανά την άνοιξη και τ’ αστέρια όπως προτρέπει ο ποιητής στο ομώνυμο τραγούδι.

Η καλλιτεχνική επιμέλεια και η ενορχήστρωση ήταν του Γιάννη Παπαζαχαριάκη και το ταξίδι στους στίχους του Δ. Χριστοδούλου το κάναμε με τις δυνατές και τρυφερές ερμηνείες της Πέγκυς Ζήνα και του Παντελή Θαλασσινού.
Ήταν ταυτόχρονα ένα αφιέρωμα που έδεσε απόλυτα με τον φόρο τιμής που αποτίει όλο το Φεστιβάλ και ιδιαίτερα η σημερινή τρίτη μέρα του στον μεγάλο μας Μίκη Θεοδωράκη, αφού ξεκίνησε ορχηστρικά με τους δικούς του «Χαρταετούς» που καταχειροκροτήθηκαν από τις πρώτες νότες.

Ο Δημήτρης Χριστοδούλου ήταν ένας από τους παραγωγικότερους μεταπολεμικούς λογοτέχνες, με 30 ποιητικές συλλογές, 15 μυθιστορήματα και 14 θεατρικά έργα. Αγαπήθηκε ιδιαίτερα για τους στίχους του που μελοποιήθηκαν από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αποτύπωσαν τους καημούς και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Κι αυτό αποτυπώθηκε από την πρώτη στιγμή και στο αφιέρωμα του Φεστιβάλ, που η Πέγκυ Ζήνα και ο Παντελής Θαλασσινός ανέβηκαν μαζί στη σκηνή κι ερμήνευσαν το «Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός» του Γ. Μαρκόπουλου, εισπράττοντας θερμό χειροκρότημα. Από το μελωδικότατο «Μια καλημέρα είναι αυτή» του Μάνου Λοΐζου και το «Βραδιάζει» του Μίκη Θεοδωράκη, ο Παντελής Θαλασσινός έδωσε στη συνέχεια τη σκυτάλη στην Πέγκυ Ζήνα για να ερμηνεύσει επίσης γνωστά και αγαπημένα τραγούδια του Μίκη, όπως το «Γωνιά – Γωνιά» και το «Παράπονο», αλλά και να εκφράσει τη χαρά της για το αντάμωμά της με τον κόσμο στο Φεστιβάλ όπου βρέθηκε για πρώτη φορά, καλώντας τον «να γίνει μια αγκαλιά σ’ αυτά τα υπέροχα τραγούδια του Δ. Χριστοδούλου».

Ο κόσμος όλο και πύκνωνε στη Λαϊκή Σκηνή που τίμησε και με το παραπάνω τον τίτλο της σ’ αυτό το αφιέρωμα, που στάθηκε ιδιαίτερα και στη μακρά συνεργασία του Δ. Χριστοδούλου με τον Γιώργο Ζαμπέτα: «Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει», «Κι αν θα διαβείς τον ουρανό», «Κοντά στα ξημερώματα», «Τι να φταίει» κ.ά.
Και το φινάλε στράφηκε και πάλι στις λαϊκές μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη και τους καλλιτέχνες στη σκηνή να ενώνουν τις φωνές τους στο «Είναι μεγάλος ο καημός» και «Βράχο βράχο τον καημό μου» και τον κόσμο να συμμετέχει κατανυκτικά.

Πλατιά διακίνηση του «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή»

Σε χιλιάδες χέρια διακινείται ο «Ριζοσπάστης» και ο «Οδηγητής» και την τρίτη μέρα των εκδηλώσεων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».
Σε όλο το πάρκο, μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, με συνεργεία εξόρμησης, υποδέχονταν από νωρίς το απόγευμα τον κόσμο που συνέρρεε.
Ταυτόχρονα με συχνές ανακοινώσεις από τα μεγάφωνα γινόταν γνωστό ότι στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 2-3 Οκτώβρη θα κυκλοφορήσει το Κάλεσμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ προς τους εργαζόμενους, το λαό, τη νεολαία.

Με τραγούδια του Μίκη ξεκίνησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου

«Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά, αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε, αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά…», τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μόλις βγήκε στην σκηνή.

«Το μεσημέρι χτυπάνε στο γραφείο, μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ, είμαι θρεφτάρι μ’ έχουν κλείσει στο σφαγείο, σήμερα εσύ αύριο εγώ…», συνέχισε με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, και ο κόσμος ξεσηκώθηκε ακόμα περισσότερο.
Η συναυλία συνεχίζεται σε ροκ ρυθμούς, με τα τραγούδια του Βασίλη που έχει αγαπήσει η νεολαία… (Δείτε video)

Με ικαριώτικα συνεχίζεται το πρόγραμμα στη Λαϊκή Σκηνή

Με τον αγαπημένο Νίκο Φάκαρο να φέρνει με το βιολί του αιγαιοπελαγίτικο αεράκι στο Πάρκο Τρίτση.
Οι πιστοί «θαμώνες» των γνωστών ικαριώτικων γλεντιών δεν βλέπουν την ώρα να ξανακούσουν μετά από καιρό τον αυθεντικό «καριώτικο» σκοπό. «Να ‘μαστε καλά να ξανανταμώσουμε! Ζήτω η ΚΝΕ» ήταν τα λόγια με τα οποία καλωσόρισε το κοινό ο Ν. Φάκαρος.

Τραγουδώντας τιμάμε τον Μίκη

Μια συναυλία που θα θυμόμαστε για καιρό όσοι είχαμε την τύχη να την παρακολουθήσουμε…Δείτε βίντεο

Μια συναυλία που την έζησαν με όλη τους την καρδιά και αυτοί που συμμετείχαν. Από τη μεγάλη Μαρία Φαραντούρη, την «παγκόσμια φωνή του Μίκη» όπως τη χαρακτήρισε  ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, που είχε αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια και ενορχήστρωση, την Ρίτα Αντωνοπούλου, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Κώστα Τριανταφυλλίδη και τους μουσικούς. (Δείτε βίντεο).

Έτσι όπως έπρεπε αποχαιρέτησε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ τον Μίκη Θεοδωράκη, τον άνθρωπο που έκανε τραγούδι τις αγωνίες, τους πόθους και τα οράματά του, που έντυσε μουσικά τις ιαχές των συλλαλητηρίων και τη βοή της μάχης. Τραγουδώντας. Άλλωστε, όπως είπε ο Μ. Ανδρουλιδάκης, «δεν είναι απών. Είναι εδώ…».

Η κεντρική σκηνή πλημμύρισε με τη μουσική του και τα λόγια του δικού μας ποιητή, του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου. Η προσωπική, καλλιτεχνική, δημιουργική σχέση μεταξύ τους κράτησε μια ζωή χαρίζοντάς μας μερικά από τα πιο δυνατά, τα πιο όμορφα τραγούδια.
Ο κόσμος που έχει γεμίσει απ’ άκρη σ’ άκρη όλη την Κεντρική Σκηνή δεν σταματά να τραγουδά. Τραγούδια που έχουν εκφράσει μεγάλες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και του λαϊκού κινήματος. Δείτε βίντεο

«Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο…»

Και η συναυλία ξεκινά. Δείτε βίντεο

Ο Γ. Κότσιρας, ο Κ. Τριανταφυλλίδης και η Ρ. Αντωνοπούλου τραγουδούν τη «Ρωμιοσύνη» και τον «Επιτάφιο». Και στη συνέχεια ανεβαίνει στη σκηνή η Μαρία Φαραντούρη.
Ο κόσμος όρθιος την χειροκροτά. Η ίδια συγκινημένη αναφέρει πως είναι παρούσα στη μεγάλη γιορτή της νεολαίας από το 1ο Φεστιβάλ. Μαζί με τον Μίκη τραγουδούσε όλα αυτά τα χρόνια «για τα όνειρα και τους αγώνες μας». Και στη συνέχεια η ίδια τραγούδησε τραγούδια από τις «Γειτονιές του κόσμου».
Στη συνέχεια όλοι μαζί ερμήνευσαν τραγούδια από τα «18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας». Ξεχωριστή στιγμή της συναυλίας όταν η Μαρία Φαραντούρη ερμήνευσε με τη νεαρή ΚΝίτισσα Ελένη Καρτελιά το «Κυκλάμινο». Και η συναυλία ολοκληρώνεται με τους ερμηνευτές να γίνονται μια φωνή με τον κόσμο τραγουδώντας τη «Ρωμιοσύνη».
Στο αφιέρωμα συμμετείχε χορωδία, αποτελούμενη από τις Ροδάνθη Κασκαφέτου, Πολυξένη Καράκογλου, Μαριλίζα Λούντζη και Νατάσα Μουσάδη.

Διεθνείς αντιπροσωπείες: Αποχαιρετισμός με Ικαριώτικους ρυθμούς

Με ικαριώτικους ρυθμούς και μπόλικο κέφι από τον Νίκο Φάκαρο «κλείνει» το ταξίδι των διεθνών αντιπροσωπειών Κομμουνιστικών Νεολαιών που φιλοξενήθηκαν στη χώρα μας στα πλαίσια του 47ου φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».
Οι αντιπροσωπείες αναχωρούν αύριο για τις χώρες προορισμού τους μετά από ένα πλούσιο τριήμερο ανταλλαγής πείρας, συζητήσεων και διασκέδασης.
Παρά τις δυσκολίες λόγω της πανδημίας, η ΚΝΕ κατάφερε να φιλοξενήσει 25 αντιπροσωπείες από όλο τον κόσμο στην πρώτη δια ζώσης συνάντηση από την αρχή της πανδημίας. Και στο 48ο… ακόμη περισσότεροι…

«Να γίνουν όπλα οι πένες…»

Μία συγκλονιστική συναυλία με hip hop ήχο, με ανατρεπτικό στίχο και ένα κοινό γεμάτο ζωντάνια, που επαναλάμβανε τους στίχους, εναλάσσοντάς τους με συνθήματα, φιλοξένησε το βράδυ του Σαββάτου η σκηνή του Μαθητικού Στεκιού. Το θέμα της, «Να γίνουν όπλα οι πένες…», ενάντια στην καταστολή και τον τρομονόμο.
Πρώτοι εμφανίστηκαν οι «Urban Pulse» και ο Dason που ερμήνευσαν γνωστές τους δημιουργίες, αλλά και νέα τους τραγούδια, ευχαριστώντας την ΚΝΕ για την πρόσκληση, δηλώνοντας πως θα είναι πάντα εδώ. Ραντεβού στους αγώνες έδωσε το «Σφάλμα». Η σκηνή «άναψε» με τον Kooz, ενώ ο Brak ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την πρόσκληση και χαρούμενοι και περήφανοι που βρίσκονται στο Φεστιβάλ δήλωσαν από τη σκηνή Ζωγράφος και Ghetto Rock.

Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας παρεμβάλλονταν από το κοινό συνθήματα ενάντια στους φασίστες, για τον Παύλο Φύσσα, στον οποίο αναφέρθηκαν οι «Κοινοί Θνητοί» με τους οποίους έκλεισε η συναυλία, με τον ενθουσιασμό και τον παλμό να κορυφώνεται. Στο τέλος της συναυλίας ο mc από τους Κοινούς Θνητούς τραγούδησε στίχους του hip hop συγκροτήματος Razastarr, αφιερώνοντάς τους στον Οδυσσέα Τσιαμπόκαλο, μέλος των Razastarr, που πριν λίγες μέρες έφυγε πρόωρα και άδικα από την ζωή.
Αποχωρώντας από την σκηνή οι Κοινοί Θνητοί ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση, όλους τους συμμετέχοντες στη συναυλία και παρέδωσαν την σκυτάλη στην «παλιά σχολή του hip hop», όπως είπανε…

Συναυλία – καταγγελία της αδικίας και της εκμετάλλευσης από τους Υπεραστικούς

Με τον «Τελάλη» του Γιάννη Μαρκόπουλου ξεκίνησαν οι «Υπεραστικοί» τη συναυλία τους στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».
Αφού ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για τη φιλοξενία, τόνισαν πως «συναντιόμαστε ξανά σε δύσκολους καιρούς αλλά συναντιόμαστε ξανά γεροί, δυνατοί και αποφασισμένοι». Παράλληλα αφιέρωσαν τη σημερινή συναυλία στη νίκη των διανομέων της «e-food» που «έδειξε το δρόμο της ταξικής οργάνωσης, της ταξικής συσπείρωσης και ενότητας». Επιπλέον αφιέρωσαν τη σημερινή εμφάνιση στους συντρόφους που έφυγαν και «τους διαβεβαιώνουμε ότι θα συνεχίσουμε στο δρόμο τους, το δρόμο του αγώνα, της πάλης για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση».

Μετά ερμήνευσαν ένα ριζίτικο τραγούδι, απαντώντας σε αυτούς που μιλούν συνεχώς για τα μεγάλα εθνικά ιδεώδη πως η παράδοση ανήκει στο μαχόμενο λαό. «Τα καλύτερα κομμάτια της παράδοσης ήταν γέννημα – θρέμμα του ίδιου του λαού για τους αγώνες του». Από το πρόγραμμα δεν έλειπε η Παλαιστίνη και ο λαός της που σε ένδειξη αλληλεγγύης ερμήνευσαν το ομώνυμο τραγούδι τους «Παλαιστινιακό», ενώ ακολούθησαν τα «Μαλαματένια λόγια».
Από τη συναυλία – καταγγελία των «Υπεραστικών» δεν θα μπορούσε να λείπει το «Σκλάβε ημών», ένα έργο για την ελλιπή διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση και το γνωστό αφήγημα της «ατομικής ευθύνης».
Η Σκηνή των Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων ξεσηκώθηκε με το «Του Αδόλφου τα εγγόνια» που καταχειροκρότησαν το συγκρότημα, ως απάντηση στους περιορισμούς που έβαλε το «YouTube» στο τραγούδι. Θυμίζουμε πως το …προσβλητικό τραγούδι που ενόχλησε τις «ευαισθησίες» του «YouTube» είναι αφιερωμένο στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών και υμνεί την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού στο τσάκισμα του φασισμού. «Είστε η σαπίλα όλου του ντουνιά, μπλόκο στους φασίστες σε κάθε γειτονιά» απάντησαν οι παρευρισκόμενοι, με το συγκρότημα να συνεχίζει τον αντιφασιστικό λόγο του με τη «Μαύρη Αυγή», ένα τραγούδι στη μνήμη του Παύλου Φύσσα.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής στο Μίκη Θεοδωράκη, ερμήνευσαν το «Αρνιέμαι» ενώ σειρά πήρε ο «Μικρόκοσμος» .Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με τραγούδια του αγώνα.

Συναυλιακός «χαμός» που μόνο ο Βασίλης ξέρει κι όταν συναντιέται με το Φεστιβάλ απογειώνεται!

«Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι… να ‘χω σκέψη που σωπαίνει»…  τραγούδησε μ’ ένα ξεσηκωτικό μπιτ στο ξεκίνημα της μεγάλης συναυλίας του ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για να δηλώσει αμέσως μετά από σκηνής: «Λυπάμαι που έλειψα μόνο πέρσι από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, αλλά λείψατε κι εσείς… Ξεκίνησα μ’ ένα τραγούδι το Μίκη που ηχογραφήσαμε το 1974. Ξέρετε… ο Μίκης δεν μπορεί να πεθαίνει και να το ήθελε δε γίνεται… το κορμί του θα γίνει ένας μεγάλος πλάτανος και οι αγώνες του και η τέχνη του θα ταξιδεύουν για πάντα στην αιωνιότητα», είπε συνεχίζοντας με «Το σφαγείο» και ξεσηκώνοντας το τεράστιο νεανικό της Κεντρικής Σκηνής δείτε video

Συνέχισε παρουσιάζοντας δυο τραγούδια από την καινούργια του δουλειά με τίτλο «Αντίλαλος» κι αμέσως μετά συνέχισε κάνοντας «βουτιά» σε αγαπημένα κομμάτια της δισκογραφίας του. Τραγούδι του 1984 «πάνε πολλά χρόνια από τότε, κάθε φορά λέω να το αφήσω στην άκρη, αλλά δεν αφήνουν οι συνθήκες… έτσι κι αλλιώς πάντα θα φοβάμαι γι’ αυτά που γίνονται και θα γίνονται χωρίς εμάς» είπε δίνοντας το σύνθημα για το «Φοβάμαι», ενώ θύμισε ότι: «Εδώ είναι και ο Μικρούτσικος παιδιά» κι ερμήνευσε κομμάτια από τη δισκογραφία του με τον αξέχαστο Θάνο Μικρούτσικο.
Τα δυνατά μπιτ εναλλάσσονταν με τα καταπληκτικά σολαρίσματα των μουσικών του κι άλλοτε έδιναν τη θέση τους στη μελωδικότητα γιατί… «και ο Λοΐζος είναι εδώ» όπως μας θύμισε πριν τραγουδήσει για τον Τσε. Κι ύστερα ήρθε και ταίριαξε το Πουέρτο Ρίκο, γιατί «αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει» κι οι αναφορές στον Τσε δέθηκαν μ’ αυτές στον Νίκο Μπελογιάννη.
«Χαιρετίσματα», «Γουίλι», «Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο», «Βικτώρια»… και τόσα άλλα… τραγούδια που έχουν μεγαλώσει πια διαφορετικές γενιές, τραγούδια στο ρυθμό του που καίει ακόμα… ρυθμικά χειροκροτήματα, καπνογόνα, ασταμάτητο τραγούδι από το κοινό όλων των ηλικιών που «χτυπιέται» στον ρυθμό στον συναυλιακό χαμό που μόνο ο Βασίλης ξέρει να κάνει και που όταν συναντιέται με το Φεστιβάλ της ΚΝΕ εδώ και τόσα χρόνια, απογειώνεται… «δεν υπάρχει»!

Χαιρετισμός του Νίκου Αμπατιέλου

«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το ταξίδι του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – “Οδηγητή” κορυφώνεται, σήμερα, εδώ ακριβώς όπως του αρμόζει:

Με μια τεράστια πολιτική συγκέντρωση που απλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο το χώρο του Πάρκου που αξιοποιούμε και που θα ολοκληρωθεί με τις συναυλίες και τα αφιερώματα που θα ακολουθήσουν.
Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι, που με αυτές τις συγκλονιστικές εκδηλώσεις δώσαμε τη δυνατότητα σε δεκάδες χιλιάδες νέους που ήρθαν για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ να ανασάνουν και να πάρουν δύναμη.
Να συνειδητοποιούν ότι σε όλα αυτά που ζουν ούτε μόνοι είναι, ούτε μόνοι μπορούν να τα αντιμετωπίσουν.

Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε, μετά από δύο χρόνια, τις αντιπροσωπείες των 24 Κομμουνιστικών Νεολαιών από όλον τον κόσμο και την αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ, πραγματοποιώντας έτσι και την πρώτη διά ζώσης συνάντηση σημαντικού αριθμού Οργανώσεων από τότε που ξέσπασε η πανδημία.
Εκφράζουμε και από αυτό το βήμα την αλληλεγγύη μας σε όλους τους λαούς που υποφέρουν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο.
Ιδιαίτερα εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Κούβας, αυτού του νησιού της ανθρωπιάς μέσα στον ωκεανό της βαρβαρότητας, που είναι σήμερα ξανά στο στόχαστρο.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία όλου του κόσμου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, είναι πολλά αυτά που τους ενώνουν απέναντι στους εκμεταλλευτές τους.

Τα μηνύματα συμπαράστασης των εργαζομένων στα delivery από τη γειτονική Τουρκία στον δίκαιο, μαζικό και τόσο ελπιδοφόρο αγώνα των εργαζομένων στην “e-food” είναι μία μικρή γεύση από το δρόμο που χτίζουμε οι λαοί των δύο χωρών.
Τέτοια ήταν και η μεγάλη επιτυχία της αντιιμπεριαλιστικής κατασκήνωσης της Οργάνωσής μας στη Μυτιλήνη, τον Ιούλη, με το ανατρεπτικό και διεθνιστικό μήνυμα που έστειλε από κοινού με τους συντρόφους από την ΚΝ Τουρκίας.
Καλωσορίζουμε, επίσης, τους κατοίκους των πυρόπληκτων περιοχών της χώρας μας που βρίσκονται σήμερα εδώ. Ήταν συγκινητική η ανταπόκριση στο κάλεσμα της ΚΝΕ για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης και στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.
Τους τα παραδίδουμε με την υπόσχεση να συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα τους στον αγώνα που δίνουν για να μπορέσουν να ζήσουν στον τόπο τους, τώρα που “σβήσαν τα φώτα” της δημοσιότητας, να λάμψει η αλληλεγγύη!

Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλες και φίλοι,
Ολοκληρώνουμε σήμερα εδώ στο Πάρκο Τρίτση τις φεστιβαλικές εκδηλώσεις.
Σε έναν χώρο τόσο πολύτιμο για τον λαό και τη νεολαία της Δυτικής Αθήνας, που παίρνει νέα ζωή κάθε φορά που ξεκινούν οι εργασίες για το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή”.
Όλο το ταξίδι του Φεστιβάλ, από τα μέσα του καλοκαιριού που ξεκίνησε να διασχίζει τη χώρα μέχρι τις κεντρικές εκδηλώσεις εδώ στην Αθήνα, μας επιτρέπει να μιλάμε για ένα από τα πιο μαζικά, τα πιο δυναμικά, τα πιο πετυχημένα Φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων.

Τουλάχιστον 30 χρόνια είχαν να πραγματοποιηθούν τόσο μαζικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα και αλλού… Αλλά και στα Γιάννενα, στο Ηράκλειο και σε τόσες ακόμα πόλεις είδαμε φέτος τις πιο πετυχημένες εκδηλώσεις των τελευταίων αρκετών χρόνων.
Αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σε όσους δούλεψαν για αυτή την επιτυχία και ήταν πολλοί αυτοί, μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, αλλά και μεγαλύτεροι σύντροφοι, ο καθένας από το μετερίζι του.

Σφίγγουμε σε όλους θερμά το χέρι!

Ιδιαίτερα συγχαίρουμε και καλωσορίζουμε τα εκατοντάδες νέα μέλη της ΚΝΕ, τους νέους μας συντρόφους και τις νέες συντρόφισσες, που βρίσκονται στο πρώτο Φεστιβάλ της οργανωμένης τους ζωής και είχαν και αυτοί τη δική τους ξεχωριστή συμβολή.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι το Φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να λείψει, ειδικά φέτος, που είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη κάθε νέου και νέας να ψυχαγωγηθούν, να περάσουν καλά, να αθληθούν, να βρεθούν και να συζητήσουν με άλλους νέους σαν και αυτούς, ιδιαίτερα μετά τον τελευταίο 1,5 χρόνο.
Και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι τόσοι νέοι άνθρωποι επέλεξαν το Φεστιβάλ της ΚΝΕ για να τα κάνουν αυτά.

Πρόκειται για ένα πραγματικό, νεανικό ξέσπασμα.

Κόσμος χαρούμενος, νεανικά πρόσωπα χαμογελαστά, δυνατά, αισιόδοξα και κυρίως αληθινά, σε αντίθεση με αυτά που χρησιμοποιούν τα αστικά κόμματα για ντεκόρ στις εξαγγελίες τους…
Πολύ μεγάλο είναι όμως σήμερα και το ενδιαφέρον νέων ανθρώπων για τη δράση και τις θέσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ.
Η ανταπόκριση που βρήκε το σύνθημα, το κάλεσμα του Φεστιβάλ, ενισχύει κι άλλο την αποφασιστικότητά μας ώστε η νέα γενιά:

• ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ για να ζήσει όπως της αξίζει και όχι απλά να επιβιώνει.
• ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ και να προχωρήσει μπροστά, αφήνοντας πίσω όσους προσπαθούν να την πείσουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική από τη σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία που σαπίζει με τα αποτελέσματα να φαίνονται σε όλους τους τομείς.
• ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ και να μπει ορμητικά στην πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και το χτίσιμο της κοινωνίας της πραγματικής ελευθερίας, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

Η πραγματική τόλμη είναι να αμφιβάλλεις, να πηγαίνεις κόντρα στο -κυρίαρχο σήμερα- ρεύμα της υποταγής, στο “δεν αλλάζει τίποτα”, της επιλογής του μικρότερου, δήθεν, κακού.
Και επειδή τόλμη στην πράξη, χωρίς τόλμη στις ιδέες, χωρίς να βάζεις υψηλούς στόχους, δεν μπορεί να υπάρξει, τολμηρός είναι ο νέος και η νέα που οργανώνονται στην ΚΝΕ.
Άλλωστε, το αποτέλεσμα και της φετινής μας προσπάθειας για το Φεστιβάλ αυτό ακριβώς δείχνει:
Τη δύναμη της οργανωμένης, σχεδιασμένης δράσης εθελοντών ομοϊδεατών, μακριά από συμφέροντα και χορηγούς, με κίνητρο όχι το κέρδος, αλλά την ασίγαστη θέλησή μας να αλλάξουμε τα πράγματα, να μπορέσουμε να ζήσουμε σε μια κοινωνία στο ύψος των σύγχρονων δυνατοτήτων που η ανθρώπινη εργασία έχει δημιουργήσει.
Στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ μπορεί κάθε νέος και νέα να έρθει σε επαφή με έναν άλλο Πολιτισμό, πέρα από αυτόν της μαζικής κατανάλωσης και των σάπιων αξιών.
Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ δίνει πολιτική διέξοδο στα αδιέξοδα που συναντά κάθε νέος και νέα στην προσπάθεια που κάνει να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.
Εδώ μπορεί κάθε νέος να ζήσει μια εμπειρία που ξεφεύγει από αυτό που πολλοί ονόμασαν “δυστοπία” μέσα στην πανδημία, κρύβοντας ότι είναι η κανονικότητα του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου.

Εδώ κυριαρχεί η συντροφικότητα και η συλλογικότητα, αντί ο ατομικισμός και η λογική “ο θάνατός σου, η ζωή μου”.
Όλα αυτά μπορεί να διακρίνει ο καθένας και η καθεμιά που βρέθηκε στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ φέτος.
Γιατί η εικόνα με μια θάλασσα νέων στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε κάθε πόλη είναι στην πραγματικότητα εικόνα από τη νεολαία όπως παλεύει η ΚΝΕ να είναι, μαχητική, πρωταγωνίστρια, τολμηρή!
Το σίγουρο είναι ότι με όλους αυτούς τους νέους και τις νέες θα βρεθούμε ξανά από αύριο, στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στους χώρους Άθλησης και Πολιτισμού.
Θα συνεχίσουμε τη συζήτηση για όλα αυτά που απασχολούν τη νεολαία, για το παρόν και το μέλλον της, για τη διέξοδο που προτείνει το Κόμμα μας.
Με παρακαταθήκη την αύρα των φετινών Φεστιβάλ, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ θα μπούμε αποφασιστικά μπροστά για να δυναμώσει η συμβολή της νέας γενιάς στους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες, να βάλει τη σφραγίδα της παντού με τη μαζική συμμετοχή της.

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Κλείνοντας αυτόν τον χαιρετισμό, θέλουμε και από αυτό το βήμα να αποχαιρετήσουμε έναν από τους στυλοβάτες του Φεστιβάλ από τα πρώτα κιόλας βήματα αυτού του θεσμού: Τον μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
Έχουμε ακόμα νωπές τις μνήμες από εκείνη τη συγκλονιστική βραδιά, τον Σεπτέμβριο του 2017, όταν, σε προχωρημένη πια ηλικία, επισκέφθηκε το Φεστιβάλ για πολλοστή, αλλά και τελευταία φορά, έκατσε στις μπροστινές καρέκλες αυτής εδώ της Σκηνής και παρακολούθησε συγκινημένος το αφιέρωμα που είχαμε ετοιμάσει προς τιμήν του.
Αφιερώνουμε τη σημερινή μέρα του Φεστιβάλ στον Μίκη Θεοδωράκη και δίνουμε υπόσχεση ότι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να συνεχίσει το έργο του να γίνεται γνωστό στη σημερινή νέα γενιά, αλλά και στις επόμενες.

Να τις εμπνέει στον αγώνα μέχρι να “πάρουν τα όνειρα εκδίκηση”, στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, για τον νέο κόσμο, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό».

Δ. Κουτσούμπας: Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να αναπνεύσει ο λαός, για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό

Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στο Πάρκο Τρίτση

«Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς. Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό»: Με το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ να δίνει το στίγμα, κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του τριημέρου, με τη μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο Πάρκο Τρίτση.
Με τις προσυγκεντρώσεις να καταφτάνουν στον χώρο, οι κόκκινες σημαίες πλαισίωσαν τον κόσμο που από νωρίς είχε πάρει τη θέση του στην Κεντρική Σκηνή. «Δυναμώνουμε τον αγώνα για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό. Έλα μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα», ήταν το κάλεσμα που ακουγόταν ξανά και ξανά.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλες και φίλοι

Είμαστε όλοι εδώ! Παρόντες! Το ΚΚΕ, η ΚΝΕ είναι εδώ! Είμαστε εδώ, αποφασισμένοι να “γυρίσουμε τον ήλιο”. Να κάνουμε πράξη “το όνειρο όλων των πεινασμένων και των αδικημένων”. Για “όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι”!
Η μεγάλη επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ μάς γεμίζει όλους χαρά και αισιοδοξία. Είναι πραγματικά ένα μήνυμα αγωνιστικής ανάτασης, συμπόρευσης νέων δυνάμεων με το ΚΚΕ.
Δεν είναι και λίγο πράγμα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε να υπάρχει ένας τέτοιος θεσμός που όχι μόνο να αντέχει στο χρόνο, αλλά και να δυναμώνει, να βελτιώνεται και να ανανεώνεται, να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους νέους και νέες.
Πολλοί βιάστηκαν στο παρελθόν να μιλήσουν για το τέλος των ιδεολογιών, ακόμα και για το τέλος της Ιστορίας. Τα ακούσαμε και πρόσφατα αυτά, με αφορμή τον θάνατο του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη.
Τους διαψεύδουμε, με εκκωφαντικό τρόπο, όλοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ, κάτω από αυτές τις σημαίες και αυτά τα συνθήματα, κάτω από τις νότες του Μίκη και τους στίχους του Ρίτσου, όλων των μεγάλων ποιητών μας που θα πλημμυρίσουν σε λίγο αυτόν τον χώρο. Τους διαψεύδουν, βέβαια, και οι ίδιες οι αντιφάσεις του συστήματός τους.
Το γεγονός ότι αποτυγχάνει συστηματικά να δώσει ελπίδα στους νέους ανθρώπους, να απαντήσει στις ανάγκες τους που φυσιολογικά διευρύνονται. Αντίθετα, τους πάει από τη μία απογοήτευση στην άλλη, τους οδηγεί να αισθάνονται πως χάνουν τα χρόνια τους χωρίς να πετυχαίνουν αυτά που θα ήθελαν.

Δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, αφού η διεύρυνση της απόστασης ανάμεσα στο πώς ζούμε οι πολλοί και στο πώς θα μπορούσαμε να ζούμε με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες είναι η προϋπόθεση για να συσσωρεύεται αμύθητος πλούτος στους λίγους μετόχους των επιχειρηματικών ομίλων.
Γι’ αυτό και είναι υποχρεωμένοι να προσπαθούν να πείσουν τη νέα γενιά να συμβιβαστεί με τα λίγα, να κάνει στόχους της τους στόχους των εκμεταλλευτών της και να αναζητά, πότε δεξιά και πότε αριστερά, κάποιον λίγο καλύτερο διαχειριστή της ίδιας βαρβαρότητας.
Όσο κι αν φαίνεται να τον έχουν πετύχει προσωρινά αυτόν τον στόχο, είναι αδύνατο να τον πετυχαίνουν διαρκώς. Άλλωστε, η πολύ μεγάλη συμμετοχή στο φετινό Φεστιβάλ αυτό ακριβώς δείχνει: Ότι υπάρχει σε αυτόν τον τόπο και διευρύνεται μια κρίσιμη μάζα πρωτοπόρων νέων που “δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό”, που ψάχνονται, που αμφισβητούν και αναζητούν, που δεν πείθονται τόσο εύκολα από το σχέδιο που παρουσίασε πριν λίγες μέρες στη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης.
Ένα σχέδιο που συνοψίζεται στο “όλα για τους λίγους κι αν περισσέψει κάτι, βλέπουμε…”, που είναι σήμερα πιο υποψιασμένοι απέναντι στις παγίδες που τους ξαναστήνουν όσοι υπόσχονται ότι έχουν τη μαγική συνταγή για να κάνουν αυτό το βάρβαρο σύστημα λίγο πιο δίκαιο.
Αυτοί οι νέοι, όλο το προηγούμενο διάστημα, συναντήθηκαν με τη δράση και τις θέσεις του ΚΚΕ. Πήραν ανάσα, εκτίμησαν ή έστω προβληματίστηκαν από το γεγονός ότι δεν τα διπλώσαμε σε πρωτόγνωρες -για έναν νέο άνθρωπο- συνθήκες, όταν όλοι παρουσίαζαν ως μονόδρομο την εμπιστοσύνη σε αυτό το κράτος.

Για να δυναμώνει μέρα με τη μέρα ένα κίνημα που θα οργανώνεται στους χώρους δουλειάς και εκπαίδευσης, στις γειτονιές, αλλά θα αποκτά όλο και περισσότερο ενιαίους στόχους, πανελλαδικά χαρακτηριστικά και συντονισμό. Και ένα τέτοιο κίνημα το ΚΚΕ μπορεί να το εγγυηθεί ως νους, καρδιά και οργανωτής του. Υποσχόμαστε ότι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε αυτή την υπόθεση.
Τους λέμε, επίσης, πως είναι ώρα οι νέοι και οι νέες να τολμήσουν! Να τολμήσουν να πάνε σε μεγαλύτερο βάθος την αμφισβήτησή τους προς το κράτος, το σύστημα και τα κόμματα που το υπηρετούν.
Να τολμήσουν να σκεφτούν έξω από τα σημερινά πλαίσια, να δουν τα πράγματα και τον κόσμο στην κίνησή του και όχι στη σχετική, φαινομενική στασιμότητα.
Να τολμήσουν να αναλογιστούν πώς θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να ζούμε στον 21ο αιώνα και ποιος είναι ο ένοχος που αυτό δεν συμβαίνει.
Να τολμήσουν να αφήσουν πίσω ενδοιασμούς, προκαταλήψεις και δισταγμούς. Να πάρουν και αυτοί τη θέση τους στις γραμμές της ΚΝΕ, της Οργάνωσης που πρεσβεύει και μάχεται για ό,τι πιο καινοτόμο, ό,τι πιο τολμηρό γέννησε η ανθρώπινη σκέψη.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ έγιναν βήμα έκφρασης και προβολής των αγώνων του λαού και της νεολαίας, αγώνων στους οποίους τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ βρέθηκαν με συνέπεια και αυταπάρνηση στην πρώτη γραμμή.
Αγώνες για την προστασία του φυσικού πλούτου, των λαϊκών περιουσιών, της ανθρώπινης ζωής, από τις καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά πάνω από όλα από την εμπρηστική πολιτική που ακολουθεί και η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

• Αγώνες για την προστασία της υγείας και της ζωής, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, που τώρα επιχειρεί να επιφέρει νέο πλήγμα στο δημόσιο σύστημα Υγείας και τους εργαζόμενους σε αυτό, με πρόσχημα τον αναγκαίο εμβολιασμό, τροφοδοτώντας -βολικές για το σύστημα- ανορθολογικές σκοταδιστικές θεωρίες.
• Αγώνες για την προστασία των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων από τα μέτρα που η κυβέρνηση έφερε μέσα στο καλοκαίρι, όπως ήταν οι νόμοι Χατζηδάκη, για την κατάργηση του 8ωρου, για την απαγόρευση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.
• Αγώνες για τη μόρφωση των παιδιών μας, που έρχονται αντιμέτωπα με ένα ακόμη πιο σκληρό, ταξικό, σχολείο, ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, που η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής άφησε εκτός ΑΕΙ χιλιάδες νέους ανθρώπους.

Σε αυτούς τους αγώνες και σε πολλούς ακόμη γεννήθηκε ένα ξεχωριστό σύνθημα: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό! Αυτό το σύνθημα είναι κάτι παραπάνω από ένα κάλεσμα αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική.
Είναι κάτι περισσότερο από ένα κάλεσμα λαϊκής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης, όπως αυτή που με συγκινητικό τρόπο εκδηλώθηκε στις πρόσφατες πυρκαγιές στην Εύβοια και αλλού, για να σώσει ο λαός το βιος του που δεν μπορούσε να προστατεύσει το κράτος.
Το σύνθημα αυτό στοχεύει βαθιά, στην καρδιά του προβλήματος.
Καλεί τον λαό να πάρει συνολικά την υπόθεση στα χέρια του, να μην έχει καμία εμπιστοσύνη στο σημερινό κράτος και τις κυβερνήσεις του, οι οποίες αρχικά εμφανίζονται ως σωτήρες και τελικά καταλήγουν σε εμπρηστές των λαϊκών συμφερόντων.

Το σημερινό κράτος, που εμφανίζεται γυμνό, ανίκανο και δυσκίνητο, όταν είναι να προστατεύσει τον λαό από τις φυσικές καταστροφές, είναι το ίδιο κράτος που μετά τις καταστροφές προωθεί ταχύτατα σχέδια δήθεν ανασυγκρότησης, μαζί με τα κοράκια της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, που προσδοκάνε νέα μεγάλα κέρδη από τις “πράσινες” -στην πραγματικότητα όμως κατάμαυρες- επενδύσεις.

• Αυτό το κράτος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει ΜΕΘ, νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, να οργανώσει ουσιαστική ενημέρωση για τον εμβολιασμό, να εξασφαλίσει αίθουσες και προσωπικό για την καθαριότητα και την υγιεινή στα σχολεία και τις σχολές, είναι το ίδιο κράτος που αποζημιώνει πλουσιοπάροχα τους ιδιώτες κλινικάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες της Υγείας, γιατί -όπως λένε όλα τα άλλα κόμματα- ο δημόσιος τομέας πρέπει να συνυπάρχει με τον ιδιωτικό.
• Αυτό το κράτος, που δίνει μόλις το ποσό των 1,7 εκατομμυρίων το χρόνο για τα Δασαρχεία της χώρας και για τον κρίσιμο τομέα της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών, που για τα δάση της Αττικής και άλλων περιοχών της χώρας δεν απασχολεί ούτε έναν δασεργάτη, είναι το ίδιο που δίνει 4 δισ. για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, που δίνει εκατ. ευρώ για να σώσει εταιρείες κολοσσούς, που έχει θεσπίσει εθελοντική -παρακαλώ- φορολογία για τους εφοπλιστές.
• Αυτό το κράτος που με κάθε ευκαιρία τσακίζει τους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα, εκτοξεύει τη φοροληστεία, είναι το ίδιο κράτος που σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στην ακρίβεια και τις ανατιμήσεις προϊόντων, γιατί εκεί κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης οικονομίας και αγοράς, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου.
• Αμέτρητα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το σημερινό κράτος δεν είναι κάτι ουδέτερο, δεν είναι ένα οικοδόμημα πάνω από κοινωνικές τάξεις και συμφέροντα που υπάρχει τάχα για το καλό όλων και που ο λαός θα πρέπει απλά κάθε 4 χρόνια να βρίσκει τον κατάλληλο διαχειριστή αυτού του οικοδομήματος.
• Το σημερινό κράτος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας μηχανισμός καταπίεσης, καταστολής, εκμετάλλευσης, διαιώνισης της αδικίας.
• Είναι το κράτος των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, που έχει κάνει σημαία του την ατομική ευθύνη, για να κρύψει τον εχθρικό -για τις λαϊκές ανάγκες- χαρακτήρα του.
• Ατομική ευθύνη η προστασία από την πανδημία και την πυρκαγιά, ατομική ευθύνη η μόρφωση των νέων ανθρώπων, ανάλογα όμως με το πορτοφόλι των γονιών τους, ατομική ευθύνη η εργασία, γιατί ο εργαζόμενος είναι αυτός που δήθεν ελεύθερα θα επιλέγει αν θα δουλεύει 10ωρα ή 12ωρα, ατομική ευθύνη η Ασφάλιση, αφού με βάση το νόμο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, ο ασφαλισμένος είναι επενδυτής που θα τζογάρει τους κόπους μιας ζωής στο χρηματιστήριο και από εκεί θα προκύπτει -αν θα προκύπτει- η όποια σύνταξή του.
• Με αυτό το κράτος, με αυτή την οικονομία, με αυτήν την κοινωνική οργάνωση πρέπει να αναμετρηθεί, να συγκρουστεί ο λαός, αν θέλει να σώσει τον ίδιον του τον εαυτό και τα παιδιά του.

Κι αυτό δεν είναι μόνο το καταστάλαγμα των πρόσφατων εξελίξεων, είναι ένα δίδαγμα διαχρονικό και ιστορικό.
Από τις μεγάλες στιγμές της λαϊκής πάλης στη χώρα μας, από τις μεγάλες εφόδους στους ουρανούς, όπως της Παρισινής Κομμούνας, τις νίκες όπως του Οκτώβρη στη Ρωσία. Όποτε η εργατική τάξη, ο λαός, απαίτησε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του, πίστεψε στη δύναμή του και πήρε την τύχη του στα χέρια του, μόνο τότε ο τροχός της Ιστορίας γύρισε μπροστά.
Μόνο τότε ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό, όταν αποφασίσει να βαδίσει το δρόμο της ανατροπής, για να πάρει ο ίδιος στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας. Κι αυτό το συμπέρασμα έχει τη δική του αξία σήμερα.

Σήμερα, που τα μεγάλα γεγονότα, όπως ήταν το ξέσπασμα και η διαχείριση της πανδημίας, όπως είναι οι τεράστιοι ανταγωνισμοί, οι πολεμικοί κίνδυνοι και οι μεγάλες προσφυγικές ροές, όπως είναι η απειλή και η καταστροφή του περιβάλλοντος…, αυτά τα μεγάλα γεγονότα θέτουν και μεγάλα ερωτήματα που χρειάζονται και μεγάλες απαντήσεις.
Αλήθεια, σήμερα, στην εποχή της ψηφιακής οικονομίας και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που υπάρχουν όλες οι επιστημονικές, τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες για να ζήσουμε πολύ καλύτερα:

• Γιατί να βλέπουμε κατακτήσεις δεκαετιών όπως το 8ωρο να παίρνονται πίσω, αντί να εργαζόμαστε λιγότερες ώρες, απολαμβάνοντας καλύτερο επίπεδο ζωής, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης και Πολιτισμού;
• Γιατί να βλέπουμε κλάδους της οικονομίας, περιοχές ολόκληρες, με τεράστιες δυνατότητες, να ρημάζουν και να καταστρέφονται, μόνο και μόνο επειδή δεν χωράνε στο παραγωγικό μοντέλο της εξωστρέφειας και της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού;
• Με δυο λόγια, τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία, τι είναι αυτό που κάνει τον τροχό της Ιστορίας να γυρνάει προς τα πίσω αντί προς τα μπρος;
• Όποια πλευρά κι αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε και το ποιοι και το πώς θυσιάζουν τις ανάγκες μας στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Σήμερα, υπάρχει ακόμη πιο πλούσια πείρα

Από τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη και την κρίση, που τον πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, από την πανδημία, με τις εκατόμβες νεκρών, με τα διαλυμένα συστήματα Υγείας, με τις θεραπείες και εμβόλια, που γίνονται αντικείμενο ανταγωνισμού και κερδοφορίας, από την έλλειψη αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, γιατί οι προτεραιότητες του κεφαλαίου και του αστικού κράτους κρίνουν ως περιττά τέτοια έργα, από όλα αυτά και άλλα πολλά, προκύπτει η σημερινή κοινωνία και οικονομία που λειτουργούν με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, είναι αυτά που ακυρώνουν τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης και της τεχνολογίας και πάνω απ΄ όλα την αξιοποίησή τους προς όφελος του λαού.

Φίλες και φίλοι,
Αυτά τα συμφέροντα έχουν υπηρετήσει όλες οι εκδοχές κυβερνήσεων που ζήσαμε την τελευταία τουλάχιστον εικοσαετία. Κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας. Κεντροδεξιές και κεντροαριστερές. Δεξιές και δήθεν αριστερές. Κυβερνήσεις με πρωθυπουργούς και υπουργούς τεχνοκράτες και ειδικούς.
Όλα δοκιμάστηκαν και το συμπέρασμα ήταν ότι κάθε νέα κυβέρνηση έπαιρνε τη σκυτάλη και συνέχιζε από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες.
Από κάθε κυβερνητική θητεία, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία έβγαινε με λιγότερα δικαιώματα και με περισσότερα βάρη στις πλάτες της. Γιατί οι κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, δεν αλλάζει όμως το ποιος έχει στα χέρια του την εξουσία, ποιος αποφασίζει και καρπώνεται τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.
Σήμερα, όλα αυτοί που ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα υπόσχονται ξανά καλύτερες ημέρες.

• Προβάλλουν τη μετάβαση σε ένα πιο δίκαιο και φιλικό προς το περιβάλλον “πράσινο” καπιταλισμό.
• Μιλάνε για νέα κοινωνικά συμβόλαια, για μια νέα κοινωνική συμφωνία, για ένα νέο “πράσινο New Deal“.
• Έχουν κάνει σημαία τους την νέα Ιερή Αγελάδα της ΕΕ, το Ταμείο Ανάκαμψης, που θα φέρει επενδύσεις, χρήμα και δήθεν καλές δουλειές για τον λαό.

Κι αυτά τα λένε -έστω και με αποχρώσεις ή παραλλαγές- όλα τα άλλα κόμματα. Για μια ακόμη φορά προσπαθούν να εξαπατήσουν.
Κι απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους, στα νέα παιδιά που δίκαια αγωνιούν και νοιάζονται για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
Δεν μπορούν να προστατεύσουν το περιβάλλον οι κυβερνήσεις που ευθύνονται για την καταστροφή εκατομμυρίων στρεμμάτων δασών όλα αυτά τα χρόνια, που έχουν ξεχειλώσει ο ένας μετά τον άλλο την περιβαλλοντική νομοθεσία για να γίνονται φαστ τρακ επενδύσεις.
Δεν είναι δυνατόν να είναι προστάτης και σωτήρας του περιβάλλοντος η ΕΕ που έχει ως βασική της πολιτική την αρχή “ο ρυπαίνων πληρώνει”, που σημαίνει ότι οι πολυεθνικές μπορούν ανενόχλητες να μολύνουν, αρκεί να καλύπτουν τα εγκλήματά τους με λίγα ευρώ παραπάνω στο παγκόσμιο χρηματιστήριο ρύπων. Άρα…

Κάποιο λάκκο έχει η φάβα

• Να, γιατί βλέπουμε να απαξιώνονται τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες στη χώρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης υπέρ του λαού.
• Σε αυτές τις μπίζνες, λοιπόν, θα πάνε τα πακέτα του Ταμείου Ανάπτυξης και ο λαός θα τα πληρώσει πολύ ακριβά, όχι μόνο με φόρους και χαράτσια, όχι μόνο με αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, που είναι τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης και που ψηφίζονται σωρηδόν στη Βουλή.

Θα τα πληρώσει και με πολλούς άλλους τρόπους:

• Θα τα πληρώσει ως ακριβότερο ρεύμα, με τα τιμολόγια να έχουν πάρει ήδη φωτιά, γιατί εκεί οδηγεί η εξάρτηση από τις διακυμάνσεις της διεθνούς αγοράς, η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η απελευθέρωση της Ενέργειας, όπως είχε προβλέψει το ΚΚΕ, και όχι σε πιο φτηνό ρεύμα, όπως μας κορόιδευαν εδώ και χρόνια οι οπαδοί αυτής της πολιτικής.
• Θα τα πληρώσει ως ανατιμήσεις στα προϊόντα που θα παράγονται με ακριβότερη Ενέργεια, ως ενεργειακή φτώχεια που στο μέλλον θα αφορά ακόμα περισσότερα νοικοκυριά.
• Θα τα πληρώσει όμως και με νέους μεγάλους κινδύνους, γιατί οι νέες αγορές, στο έδαφος των σημερινών οξύτατων ανταγωνισμών, εξασφαλίζονται πάνω από όλα με νέους πολέμους, νέες επεμβάσεις, νέα επιθετικά ιμπεριαλιστικά σχέδια στα οποία η χώρα μας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, συμμετέχει ενεργά και μάλιστα σε ρόλο πρωτοπαλίκαρου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτό που έκαναν εδώ και μια εικοσαετία όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν και σε άλλες χώρες.
Και τώρα τα ίδια κόμματα, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, εμφανίζονται ως “αθώες περιστερές” και ως “τεθλιμμένοι συγγενείς”, μιλώντας για δήθεν “αποτυχία της Δύσης να αποκαταστήσει τη δημοκρατία”.

• Τα νέα σχέδια εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, στην περιοχή και ευρύτερα, είναι ήδη εδώ και έχουν τις υπογραφές όλων τους. Έχουν τις υπογραφές όλων οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ για τις βάσεις, μετατρέποντας ακόμα περισσότερο τη χώρα σε μαγνήτη κινδύνων. Έχουν τις υπογραφές όλων τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα που δεν έχουν σχέση με την άμυνα της χώρας.
• Έχουν τις υπογραφές όλων η συμμετοχή σε ΝΑΤΟικές αποστολές και ασκήσεις, τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας και της Κίνας, η αποστολή πολεμικού στρατιωτικού υλικού στη Σαουδική Αραβία, οι πολύμορφες συνεργασίες με το Ισραήλ, το κράτος-δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού, αλλά και οι απάνθρωπες συμφωνίες για την αντιμετώπιση των προσφύγων που δημιουργεί αυτή η πολιτική.
• Γι’ αυτό και όλοι εισπράττουν τα εύσημα από τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα. Και όλα αυτά τα εγκληματικά, προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν στο λαό, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας, της προστασίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας από την τουρκική επιθετικότητα, που δήθεν θα διασφαλίσουν οι ισχυροί μας σύμμαχοι.
• Είναι στάχτη στα μάτια. Είναι η άλλη όψη των παζαριών για διευθετήσεις με ΝΑΤΟική σφραγίδα σε Αιγαίο και Κυπριακό.
• Οι αιτίες που τροφοδοτούν τους ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων Ελλάδας – Τουρκίας όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά αντίθετα δυναμώνουν, σ’ ένα παγκόσμιο περιβάλλον οξύτατων ανταγωνισμών και ανακατατάξεων, όπως η πρόσφατη συμφωνία AUKUS, ανάμεσα σε ΗΠΑ – Ην. Βασίλειο και Αυστραλία.
• Οι πρόσφατες εξελίξεις στο Αφγανιστάν αποκαλύπτουν πώς συμπεριφέρονται ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ στους συμμάχους τους.
• Γι’ αυτό κι όταν τα ελληνικά κόμματα του ευρωατλαντισμού μας μιλήσουν την επόμενη φορά για τους “διαβολικά καλούς” και “ισχυρούς συμμάχους” μας, που δήθεν υπερασπίζονται τα “εθνικά συμφέροντά μας”, ας φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα του αεροδρομίου στην Καμπούλ. Είναι πέρα για πέρα διδακτική!

🇨🇺  “Είμαστε Κουβανοί” hasta la victoria siempre!

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο. Πόσες φορές δεν ντύθηκαν με φανταχτερά χρώματα οι μύθοι, οι αυταπάτες, οι ψευδαισθήσεις ότι είναι δυνατόν να ταιριάξουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου με αυτά του λαού.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για νέες αυταπάτες.
Το κυβερνητικό πρόγραμμα της σημερινής κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και των προηγούμενων, αλλά και το πρόγραμμα όλων των αστικών κομμάτων είναι ήδη γραμμένο. Είναι γραμμένο με βάση τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, που είναι το νέο υπερμνημόνιο της ΕΕ σε βάρος των λαών.
Είναι γραμμένο με βάση το στόχο της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της χώρας που σηματοδοτεί την εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς.
Αυτό το πρόγραμμα, η μεν ΝΔ το προωθεί περισσότερο με το “μαστίγιο” και την πυγμή, βάζοντας πότε – πότε μια μικρή δόση καρότου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ κυρίως με το “καρότο” και την κοροϊδία μέσα από την καλλιέργεια νέων ψευδαισθήσεων, αν κι αυτός ως κυβέρνηση δεν έχασε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει πότε – πότε και το μαστίγιο της καταστολής.
Δεν είναι τυχαίο ότι ανέσυραν και το χρεοκοπημένο σύνθημα “η Ευρώπη αλλάζει”, συνδέοντάς το με την πιθανή επικράτηση στη Γερμανία του πιο “αμαρτωλού” κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Εδώ βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να αποθεώνει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν και να εμφανίζει την εκλογή του ως ελπίδα των λαών και των κινημάτων. Αλλά εμείς δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτός, ο Μπάιντεν, που οργανώνει στα πρότυπα του Τραμπ το πιο εξοντωτικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα.

Γι’ αυτό και εμείς όλοι και όλες εδώ στην Ελλάδα “είμαστε Κουβανοί”. Η Κούβα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας, “hasta la victoria siempre”.

Φίλες και φίλοι,
Είναι μέγιστη υποκρισία εκ μέρους των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται και να υψώνουν τόνους για τους αντιλαϊκούς νόμους της κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που αποδέχονται το στρατηγικό πλαίσιο πάνω στο οποίο αυτοί βασίζονται, ενώ παράλληλα έχουν ψηφίσει τους μισούς και πάνω από τους νόμους αυτούς.
Γι αυτό κοροϊδεύει τον λαό ο ΣΥΡΙΖΑ όταν λέει ότι αύριο θα μπορεί να εφαρμόσει “ανεμπόδιστος το πρόγραμμά του”, επειδή δήθεν “δεν θα δεσμεύεται από μνημόνια”.
Δεν υπάρχει πιο χοντρό ψέμα από αυτό. Αφού δεσμεύεται από το μνημόνιο των μνημονίων, τη στρατηγική της ΕΕ. Προσπαθεί να ξαναπουλήσει το ίδιο παραμύθι με λίγο διαφορετικό περιτύλιγμα.

Τι έλεγε τότε, την περίοδο 2012-2015; Ότι μπορούν να υπάρχουν δανειακές συμβάσεις χωρίς μνημόνια και αντιλαϊκά μέτρα. Τι λέει τώρα; Ότι μπορεί να υπάρχει ένα καλό Ταμείο Ανάκαμψης, με δανεικά, χωρίς αντιλαϊκά προαπαιτούμενα. Άλλη μια κοροϊδία δηλαδή.

Αυτή η κοινή στρατηγική, παρά τις επιμέρους διαφορές, είναι που επιτρέπει και τη μεταπήδηση στελεχών από το ένα κόμμα στο άλλο.
Αυτή η κοινή στρατηγική είναι που επιτρέπει για παράδειγμα στον κ. Μητσοτάκη, στον πρόσφατο ανασχηματισμό, από τη μία να τοποθετεί ακροδεξιούς υπουργούς και από την άλλη να συζητά με πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν τελικά ο αρραβώνας δεν καταλήγει πάντα σε γάμο.
Αυτή είναι η αποκρουστική “σούπα” του αστικού πολιτικού συστήματος, που μπορεί να ανακατεύεται κάθε φορά, όμως την κουτάλα την κρατά σταθερά η ολιγαρχία του πλούτου.
Γι’ αυτό και κανένας δεν πρέπει να παρασυρθεί από τη φαγωμάρα τους κι από την προσπάθειά τους να εμφανιστούν με αγεφύρωτες διαφορές, ενισχύοντας ψεύτικα διλήμματα παγίδευσης του λαού. Με την ίδια ευκολία που τρώγονται σήμερα, με την ίδια ευκολία αύριο και μεθαύριο, ψηφίζουν από κοινού αντιλαϊκούς νόμους.

Ο λαός πρέπει να τους πετάξει στα μούτρα αυτά τα ψεύτικα διλήμματα.

Και το δίλημμα “Μητσοτάκης ή χάος” της ΝΔ και το δίλημμα “προοδευτική διακυβέρνηση ή Μητσοτάκης” του ΣΥΡΙΖΑ.
Αποδείχθηκε ότι καμία τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να βγει έξω από τις ράγες που καθορίζει η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας, η στρατηγική της ΕΕ και η εξουσία του κεφαλαίου.
Ο δε μύθος της δήθεν “προοδευτικής διακυβέρνησης” έχει χρεοκοπήσει σ’ όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλοι και φίλες,
Η επίθεση σε βάρος μας δεν πρόκειται να σταματήσει, αν δεν την σταματήσουμε εμείς, αν δεν οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Εδώ βρίσκεται και η προοδευτική διέξοδος.
Σ’ αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία για να ανοίξει ο δρόμος μια πραγματικά ελπιδοφόρα διέξοδο σας καλούμε να συμπορευτούμε.

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά και διαθέτει όλες του τις δυνάμεις για να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του, για να καθορίζουν οι εργαζόμενοι τις εξελίξεις προς όφελός τους.
Να οργανώσουμε την πάλη μας για τα προβλήματά μας, να φέρουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, να αναμετρηθούμε με τους μεγάλους ενόχους για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, την εξουσία του κεφαλαίου και τους συμμάχους της, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Σε αυτόν τον αγώνα έχουμε πολύτιμα, αλλά ακόμη αναξιοποίητα, όπλα:
Πολύτιμο όπλο είναι η οργάνωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μόρφωσης, στις εργατικές γειτονιές. Όλες οι προσπάθειες θα ξεκινούν από καλύτερη αφετηρία, αν βγαίνουν πιο ενισχυμένα τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι αυτοαπασχολουμένων της πόλης και της υπαίθρου, των βιοπαλαιστών αγροτών, οι Σύλλογοι Γυναικών, οι φορείς των νέων που είναι στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στις Σχολές Κατάρτισης.
Πολύτιμο όπλο είναι η κοινωνική συμμαχία. Γιατί υπάρχει ένας κοινός αντίπαλος και είναι το μεγάλο κεφάλαιο και η εξουσία του, οι κυβερνήσεις του και τα κόμματά του. Γιατί απέναντι στον κατακερματισμό, τη λογική “ο καθένας για τον εαυτό του” πρέπει να αντιπαρατεθούν τα κοινά αιτήματα, ενότητα και πάλη όλου του εργαζόμενου λαού:

• Για την εξασφάλιση αξιοπρεπούς εργατικού – λαϊκού εισοδήματος.
• Για την κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων κάθε είδους.
• Για την κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, για να μείνουν στα χαρτιά και νόμος Χατζηδάκη και όλοι οι άλλοι αντεργατικοί νόμοι που διαμορφώνουν τη σημερινή ζούγκλα.
• Για να πληρώσουν οι λίγοι και μεγάλοι και όχι τα μόνιμα υποζύγια, ο λαός.
• Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, το κύμα πλειστηριασμών, οι ταξικοί φραγμοί στην Εκπαίδευση, η υπεράσπιση των λαϊκών ελευθεριών ενάντια στην κρατική καταστολή και τις απαγορεύσεις, η υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού, η διεκδίκηση ουσιαστικής ανακούφισης των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών αγροτών είναι στην προμετωπίδα των λαϊκών διεκδικήσεων.
• Με απεμπλοκή και απεξάρτηση της χώρας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ, το κλείσιμο όλων των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, την αποδέσμευση από αυτούς τους οργανισμούς με το λαό στην εξουσία. Το δυνάμωμα του αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στα σχέδια αλλαγής διεθνών συνθηκών και συνόρων, στα παζάρια συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό “ευρωΝΑΤΟική εποπτεία”.

Πολύτιμο όπλο η αλληλεγγύη

Η πρόσφατη εμπειρία από τις πυρόπληκτες περιοχές, η διαρκής προσπάθεια εργατικών σωματείων, φορέων της νεολαίας για να στηρίξουν έμπρακτα τους πυρόπληκτους, τα παραδείγματα από χώρους δουλειάς, όπου η δράση της εργοδοσίας βρίσκει απέναντί της δεκάδες εργάτες που η απόλυση του ενός γίνεται υπόθεση εκατοντάδων εργατών, μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση αγωνιστικής ανάτασης κάνοντας κανόνα το “ένας για όλους και όλοι για έναν”.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εργαζόμενοι στην αλυσίδα “e-food“, με τις δυναμικές κινητοποιήσεις τους αυτή την εβδομάδα που κατάφεραν να κάμψουν την εργοδοσία. Έχουν την αλληλεγγύη μας και το παρατεταμένο χειροκρότημά μας.
Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες μπορούμε να διαμορφώσουμε ένα πανελλαδικά συντονισμένο κίνημα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Απέναντι σε έναν ισχυρό και πανούργο -αλλά όχι παντοδύναμο- αντίπαλο πρέπει και μπορεί να υψωθεί η μεγάλη δύναμη της λαϊκής πρωτοβουλίας.
Να είστε σίγουροι: Κανένα αντεργατικό μέτρο, κανένας αντεργατικός νόμος από αυτούς που διαμορφώνουν τη σημερινή γαλέρα δεν θα καταργηθεί, αν δεν νιώσουν οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους την καυτή ανάσα του εργατικού – λαϊκού κινήματος, αν αυτούς τους νόμους δεν τους αχρηστεύσει η ίδια η εργατική – λαϊκή πάλη.

Η κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο το πιο πολύτιμο όπλο που μπορεί να δώσει δυναμική και προοπτική

Φίλες και φίλοι,
Η πολιτική των αστικών κομμάτων, εκτός από πυγμή φανερώνει και φόβο. Υπηρετούν μια τάξη που ξέρει πολύ καλά ότι ο τροχός της ταξικής πάλης δεν μπορεί να σταματήσει.
Είναι μάλιστα τέτοιος ο φόβος τους, που έφτασαν στο σημείο να σπαταλήσουν τον -πολύτιμο γι’ αυτούς- χώρο και χρόνο στα Μέσα Ενημέρωσής τους και να κάνουν μέγα πολιτικό θέμα το γεγονός ότι ένα νέο κορίτσι φόρεσε μια μπλούζα με το σφυροδρέπανο, ακριβώς επειδή η νεολαία όλου του κόσμου ταύτισε τα “θέλω” της με τη δική της στάση.
Τόσο τους πονάει και τόσο τους φοβίζει ο σοσιαλισμός, η κόκκινη σημαία και το σφυροδρέπανο.
Κι αυτό είναι το πιο πολύτιμο όπλο που μπορεί να δώσει δυναμική και προοπτική στον καθημερινό αγώνα.
Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική πρόοδος, η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν απ’ το περιθώριο της πολιτικής ζωής και συμμετέχουν ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια.
Η κοινωνική ιδιοκτησία είναι το πραγματικά νέο, ώστε να πάψει να λειτουργεί η οικονομία με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Πάνω σ’ αυτό το γόνιμο έδαφος ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής μπορεί να θέσει και να πετύχει επιστημονικά καθορισμένους κοινωνικούς στόχους στην αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Και το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που με το Πρόγραμμά του φωτίζει ότι αυτός ο δρόμος και μπορεί και πρέπει να ανοίξει.
Το ΚΚΕ έχει σχέδιο για το σήμερα και το αύριο, σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα που φωτίζει αυτή τη διέξοδο, τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα.

Φίλες και φίλοι,
συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όταν πριν 30 χρόνια, λυσσομανούσαν όλοι -δεξιοί, φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, μετανοημένοι αριστεροί- πως “δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική” πέρα από το γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα, το ΚΚΕ κράτησε ψηλά την κόκκινη σημαία!
Κρατήθηκε όρθιο, γιατί έμεινε πιστό στα “Μεγάλα Μεγέθη” που μας υπενθύμισε ο μεγάλος Μίκης στην τελευταία του επιστολή. Και αυτά τα Μεγάλα Μεγέθη, της ιστορικής μας διαδρομής, αλλά και όσα μεγάλα κατακτήσαμε αυτά τα 30 χρόνια, είναι που κρατάνε ζωντανή την ελπίδα και εμπνέουν την καθημερινή πάλη σήμερα.
Όλα αυτά τα χρόνια:

• Υπερασπιστήκαμε χωρίς ταλαντεύσεις, αλλά και χωρίς εξιδανικεύσεις, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα, κόντρα στον αντικομμουνισμό κάθε απόχρωσης.
• Εξετάσαμε κριτικά και επιστημονικά την ιστορική πορεία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ, ως αναπόσπαστο κομμάτι του. Επεξεργαστήκαμε σύγχρονο επαναστατικό πρόγραμμα. Αποκαλύψαμε στον λαό την αλήθεια για την ΕΕ, γι’ αυτήν τη σιδερένια φυλακή των λαών της Ευρώπης, όταν όλοι οι άλλοι την εμφάνιζαν ως μονόδρομο και απάνεμο λιμάνι.
• Παλέψαμε ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε αυτούς τους σχεδιασμούς που μετατρέπουν τη χώρα μας σε θύτη άλλων λαών.
• Στηριγμένοι στο Πρόγραμμά μας, δεν προδώσαμε την εργατική τάξη και τον λαό, όταν σύσσωμοι οι μηχανισμοί του συστήματος πάσχιζαν να συρθεί το Κόμμα πάση θυσία σε μια κυβέρνηση της καπιταλιστικής -εχθρικής από χέρι για το λαό- διαχείρισης.
• Δεν κάτσαμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους εκμεταλλευτές και τους άρπαγες.
• Δεν υπογράψαμε “κοινωνικά συμβόλαια” που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η κωδική ονομασία της ταξικής συμφιλίωσης, δηλαδή της υποταγής των πολλών στους λίγους.
• Δεν χτίσαμε Μόριες, όπως άλλοι, αλλά οργανώσαμε την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.
• Δεν είδαμε ως διαβολικά καλό κανένα κοράκι, είτε ονομάζεται Τραμπ, είτε Μπάιντεν, αλλά συνεχίσαμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των λαών που αγωνίζονται και αντιστέκονται.

Είμαστε περήφανοι γι’ αυτές τις επιλογές μας που σήμερα μπορούν να τις κατανοήσουν πολύ περισσότερες εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

Ήταν επιλογές που έδωσαν τη δυνατότητα στο εργατικό κίνημα, στο λαό και στη νέα γενιά να συνεχίσει να “αναπνέει”.
Χάρη σε αυτή τη στάση όλα αυτά τα χρόνια το Κόμμα μας μπόρεσε να είναι νους και καρδιά, μπροστάρης σε κάθε μάχη, για την απόκρουση και την καθυστέρηση αντιλαϊκών μέτρων, για την απόσπαση έστω και της παραμικρής κατάκτησης.
Με βαθιά ταυτόχρονα γνώση ότι στο σημερινό σύστημα μπορούν να υπάρχουν και κατακτήσεις, αλλά κεκτημένα μόνιμα και σταθερά δε μπορούν να υπάρξουν, όσο δεν ανοίγει ο δρόμος της ριζικής ανατροπής.

Το Κόμμα μας συνεχίζει να ανοίγει ρωγμές στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας δεν “κλάψαμε τη μοίρα μας”, γίναμε φωνές ενωμένες και δυνατές. Γιατί η πανδημία μπορεί να άφησε και να συνεχίζει να αφήνει ένα τραγικό αποτύπωμα, όμως φανέρωσε ποιος είναι αυτός που έχει την πραγματική αξία, την πραγματική δύναμη. Ποιος είναι ο αναγκαίος και ο απαραίτητος και ποιος ο περιττός και ο επιζήμιος για την κοινωνία.
Για πρώτη φορά χειροκροτήθηκαν όσοι κινούν τον κόσμο, έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούμε όλοι στην ολότητά του: Οι γιατροί και οι νοσοκόμοι των δημόσιων μονάδων Υγείας, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι διανομής φαγητού και ποτού, οι εργάτες στην παραγωγή και διανομή Ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, οι ταχυδρόμοι και οι courier, όλοι οι εργαζόμενοι.
Αυτοί κρατάνε όρθιες και ζωντανές τις κοινωνίες. Όταν σταματήσουν αυτοί, σταματούν τα πάντα, οι πόλεις νεκρώνουν! Το είδαμε με τα μάτια μας.

Είδαμε ότι είναι αλήθεια αυτό που λέει το σύνθημα που φωνάζουμε εδώ και χρόνια στις συγκεντρώσεις μας:
“Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”!

Αυτά είναι λοιπόν τα Μεγάλα Μεγέθη και μέσα στις περιπέτειες που ζούμε, μέσα στα αδιέξοδα που βιώνουμε, ας κάνουμε όλοι και όλες έναν άλλον απολογισμό.
Πέρα από λεπτομέρειες, πέρα από επιμέρους διαφορές και προβληματισμούς, που μπορούν να λυθούν μέσα στη ζωή και τον αγώνα, να κρατήσουμε τα Μεγάλα και Σημαντικά.
Και να πάρουμε την απόφαση:

Να συμπορευτούμε με το ΚΚΕ, να κάνουμε πράξη το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ:
“Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς – Για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό”.

Γεια σας! Καλή δύναμη και υγεία σε όλους και όλες!.