Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μπρος γκρεμός και πίσω Καιάδας

Σχολιάζει ο Βασίλης Κρίτσας //

Τις προάλλες η Βουλή των Ελλήνων τίμησε στην αίθουσα του κοινοβουλίου τους Παραολυμπιονίκες του Ρίο. Αυτό που προκάλεσε έντονη αντίδραση και ξεσήκωσε θύελλα δυσμενών σχολίων είναι οι “αυτοφωτογραφίες” (selfie) που τράβηξαν κάποιοι αθλητές μαζί με τους βουλευτές της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Κανονικά δε θα δικαιολογούνταν καμία φιέστα στις πλάτες των παραολυμπιονικών από την πλευρά της Πολιτείας, που εγκαταλείπει τα ΑμεΑ αβοήθητα, πετσοκόβοντας μάλιστα τις αναπηρικές συντάξεις. Είναι όμως λογικό και ανθρώπινο για αυτά τα άτομα να επιδιώκουν την επιβράβευση και την αναγνώριση των κόπων τους, να χαίρονται με κάθε απόδοση τιμών.

Αυτό που δεν είναι λογικό είναι να δίνουν στους φασίστες συγχωροχάρτι και πάτημα για να καπηλευτούν τον αγώνα τους. Μιλάμε για το κόμμα του Καιάδα, που φλερτάρει ανοιχτά με την ιδέα της ευγονικής και με την τιμωρία του Καιάδα για όσους δεν πληρούν τα κριτήρια της Άριας Φυλής και δεν είναι αρκετά δυνατοί να προχωρήσουν.

Οι παραολυμπιονίκες οφείλουν να είναι (πρώτα απ’ όλα για τους εαυτούς τους) πολύ προσεκτικοί σε τέτοιες κινήσεις, γιατί η δικαιολογία της “κακιάς στιγμής” δεν αποτελεί πειστική εξήγηση.