Μετά από δυόμιση μήνες περίπου μου κάνουν μπλόκο κάτω απ’ τη δεξαμενή της Νέας Κυψέλης. Με πήραν παράμερα σ’ ένα μικρό παρκάκι που ήταν εκεί κοντά, με ψάξανε, μου βγάλανε τα παπούτσια, τις κάλτσες και μου λένε:
― Τι τον έκανες το Ριζοσπάστη που πήρες;
― Δεν έχω ιδέα για το Ριζοσπάστη, τους λέω. Καταρχάς ο Ριζοσπάστης δεν κυκλοφορεί, δεν υπάρχει.
― Ο Ριζοσπάστης υπάρχει και ξέρουμε ότι τον παίρνεις εσύ και τον διοχετεύεις σε άλλους.
Αφού δεν βρήκαν τίποτα πάνω μου, με άφησαν να φύγω.
Πέρασε περίπου ένα τρίμηνο και μου ξαναέκαναν έλεγχο στο ίδιο σημείο. Πάλι δεν μου βρήκαν τίποτα.
Μετά απ’ αυτό, ένα βράδυ στις δώδεκα τη νύχτα χτυπάει η πόρτα του σπιτιού μου. Ανοίγω ένα τζαμάκι που είχε και βλέπω έναν ασφαλίτη με πολιτικά να μου βγάζει ταυτότητα. Ήταν ο διοικητής του παραρτήματος Ασφαλείας Κυψέλης. «Άνοιξε την πόρτα να κάνουμε έρευνα» μου λέει. Ανοίγω την πόρτα. Μέσα κοιμόταν τ’ αδέλφια μου, ο Νίκος και η Βάγια. Φωνάζει αυτός δυο αστυφύλακες που ήταν απ’ έξω ―με τα πολιτικά και αυτοί― και τους λέει: «Ψάξτε, να μη μείνει τίποτα αγύριστο». Και τους τονίζει: «Μην κάνετε θόρυβο όμως, γιατί μέσα κοιμούνται μικρά παιδιά».
Δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Άνοιξαν όλα τα συρτάρια, όλα τα ντουλάπια και ντουλαπάκια. Ο διοικητής της Ασφάλειας έπεφτε μπρούμυτα στο πάτωμα και κοιτούσε κάτω απ’ τις ντουλάπες και τα κρεβάτια να δει αν υπάρχει τίποτα εκεί. Πάνω σ’ ένα τραπεζάκι είχα κάνα–δυο βιβλία του Στάλιν και του Λένιν, δυο φωτογραφίες από τη Μαραθώνια πορεία ειρήνης μαζί με την αδελφή μου και τον Κώστα Παππά και τρία–τέσσερα φάκελα με γράμματα απ’ την αλληλογραφία που είχα με το ραδιοφωνικό σταθμό της Βουδαπέστης. Ο σταθμός μετέδιδε δυο φορές τη βδομάδα ελληνικά τραγούδια και μηνύματα και εκφωνητής ήταν ο Μόλνα, ο οποίος ήταν Έλληνας. Η αλληλογραφία ήταν για το ποια τραγούδια θέλαμε να μας βάλει και ερωτήσεις για το κοινωνικό σύστημα της Ουγγαρίας. Είχε γίνει μάλιστα και ένας διαγωνισμός δι’ αλληλογραφίας, στον οποίο κέρδισα και μου έστειλαν δυο δίσκους. Μόλις τα είδε όλα αυτά ο ασφαλίτης λέει: «Αυτά κατάσχονται».
Πάνω στη ντουλάπα είχα μια στοίβα Αυγές. Καλεί ο διοικητής έναν αστυφύλακα και του λέει: «Γιώργο, ανέβα στην καρέκλα και ψάξε να δεις τι έχει πάνω στην ντουλάπα. Βλέπω κάτι εφημερίδες εκεί». Ο Γιώργος ήταν ο αστυφύλακας που με «χτύπαγε» στην πλάτη και μου έλεγε να κλείσω την εφημερίδα μέσα στο λεωφορείο. Μόλις βλέπει τη στοίβα με τις Αυγές, μου λέει:
― Καλά ρε Χρήστο, δεν πήρες είδηση τίποτα; Εδώ έγινε επανάσταση κι εσύ κρατάς όλες τις Αυγές εδώ;
― Δεν έγινε επανάσταση κύριε Γιώργο. Έγινε πραξικόπημα, γιατί αν γινόταν επανάσταση από το λαό θα ήμουν κι εγώ μέσα, του λέω.
― Αφού άκουσες έστω ότι έγινε πραξικόπημα, γιατί τότε τις μαζεύεις εδώ όλες τις εφημερίδες;
― Η Αυγή ήταν νόμιμη και την αγόραζα, γι’ αυτό την κρατούσα.
― Μου φαίνεται ότι έχεις το μυαλό της μάνας μου, που μαζεύει ό,τι παλιό βρίσκει και δεν πετάει τίποτα! μου λέει.
Τι να του έλεγα μετά απ’ αυτό;…
Βγαίνοντας έξω απ το σπίτι ο διοικητής και οι δυο αστυφύλακες που ήταν μέσα, βγήκα κι εγώ έξω στη βεράντα και βλέπω γύρω–γύρω απ’ το σπίτι ότι το είχαν κυκλώσει με τ’ αυτόματα. Κάτω απ’ τη βεράντα είχε φτιάξει ο σπιτονοικοκύρης μια αποθηκούλα για να βάζουμε τον τενεκέ με τα σκουπίδια. Κατεβαίνει ο διοικητής, ανοίγει το πορτάκι και βγάζει τον τενεκέ με τα σκουπίδια έξω. Χώνεται με το κεφάλι μέσα και μ’ έναν φακό άρχισε να ψάχνει την αποθηκούλα. Βγαίνοντας από εκεί, αφού δεν βρήκε τίποτα, γύρισε ανάποδα τον κάδο με τα σκουπίδια και τα έψαχνε ένα–ένα με το φακό. Σηκώθηκε όρθιος και λέει αγανακτισμένος:
― Γ… την Παναγία του! Δεν έχει τίποτα!
― Κύριε διοικητά, τι θέλατε να βρείτε; του λέω.
― Το Ριζοσπάστη!
― Όμως δεν τον βρήκατε κι αυτό σημαίνει ότι εγώ δεν ασχολούμαι με το Ριζοσπάστη.
― Μα εγώ είχα πληροφορία ότι είχες, γι’ αυτό έκανα όλη αυτή τη φασαρία εδώ πέρα. Νομίζεις ότι για πλάκα το έκανα;
― Άρα οι πληροφορίες σας ήταν ψεύτικες, του λέω.
― Αύριο το πρωί στις δέκα να είσαι στο γραφείο μου.
Πράγματι την άλλη μέρα στις δέκα το πρωί πήγα στο γραφείο του. Μου λέει:
― Καθίστε, να σας παραγγείλω καφεδάκι;
― Όχι, ευχαριστώ. Δεν πίνω.
― Νταβαντζή, ξέρεις πολύ καλά ότι έγινε επανάσταση.
― Κύριε διοικητά, δεν έγινε επανάσταση, έγινε πραξικόπημα.
― Ξέρω ότι είσαι κομμουνιστής και όχι ΕΔΑΐτης, όπως λένε. Αυτά τα βιβλία που έχεις εδώ κατάσχονται. Τις φωτογραφίες και τα γράμματα θα σου τα δώσω. Θα σου πω όμως κάτι, έτσι, σα φίλος. Να αποφύγεις κάθε ανάμιξη και δραστηριότητα διότι αν σε πιάσουμε με το Ριζοσπάστη ή με οτιδήποτε άλλο παράνομο να ξέρεις ότι θα σε στείλω εξορία. Μου το υπόσχεσαι αυτό;
― Αν με πιάσετε με Ριζοσπάστη, τότε να εφαρμόσετε το νόμο σας.
― Άρα, δεν υπόσχεσαι;
― Σας είπα.
― Κοίταξε, εγώ είμαι δημοκρατικός, παπανδρεϊκός και απ’ ό,τι γνωρίζω σε λίγο χρονικό διάστημα θα με διώξουν από εδώ, γι’ αυτό σε προειδοποιώ να λάβεις τα μέτρα σου γιατί δεν θα γλιτώσεις με τίποτα.
Μου έδωσε τις φωτογραφίες[1] κι έφυγα. Πράγματι μετά από ένα μήνα έμαθα ότι άλλαξε ο διοικητής του παραρτήματος.
[1] Βλ.στο Παράρτημα φωτογραφιών.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Χρήστου Ι. Νταβαντζή Όσα επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας ζωής, Αθήνα 2016.
Το περιοδικό ΑΤΕΧΝΩΣ (atexnos.gr)
σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίουΌσα επέζησαν στη μνήμη… Οδοιπορικό μιας ζωής,
του Χρήστου Ι. ΝταβαντζήΣτην εκδήλωση θα μιλήσουν:
Χρήστος Τσιντζιλώνης, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης – Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ)
Κώστας Μαραγκουδάκης, Πρόεδρος του Ιδρύματος Περίθαλψης Ηλικιωμένων «Το Σπίτι του Αγωνιστή»
Νίκος Πουρναράς, συνεκδότης του περιοδικού ΑΤΕΧΝΩΣ, επιμελητής του βιβλίου
Θα διαβαστούν αποσπάσματα από το βιβλίο. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο συγγραφέας.
Κυριακή 9 Οκτώβρη 2016, στις 18:00
Κινηματογράφος Αλκυονίς
NEW STAR art cinema
Ιουλιανού 42-46, πλατεία Βικτωρίας
Τηλ: 210 8220 008Είσοδος ελεύθερη
Διαβάστε ακόμα:
Χρήστος Νταβαντζής: Εμφύλιος στα Τζουμέρκα – Μάχη του ΔΣΕ στη Χώσεψη
Χρήστος Νταβαντζής: Έτσι τη γλίτωσε ο Ζέρβας…
Περισσότερα για την εκδήλωση ΕΔΩ.
Για το βιβλίο και τον συγγραφέα ΕΔΩ.
