Γράφει ο Σφυροδρέπανος //
το EURO (ευρώ) το κάνει πέρα.
EURO (γιούρο) εν τω μεταξύ δεν έχουμε για την εθνική (την τελευταία πρωταθλήτρια Ευρώπης πριν από το ισπανικό μονοπώλιο) αφού παρά την αύξηση των ομάδων της τελικής φάσης σε 24, απέτυχε παταγωδώς, με επικεφαλής τον άμπαλο Ρανιέρι, που πάει να βγάλει τη Σταχτοπούτα Λέστερ πρωταθλήτρια στην Αγγλία.
EURO (ευρώ) θεωρητικά έχουμε, αφού παραμείναμε στην Ευρωζώνη, και μπορούμε να ονειρευόμαστε σαν τον Καραγκιόζη και σαν Ευρωπαίοι, σε ευρώ. Με το Ευρώ καλύτερα, που έλεγε κι ένας παλιός αγωνιστής του Πολυτεχνείου, όταν πέρασε στην άλλη όχθη.
Το GRexit δεν έρχεται ποτέ, αλλά η διαρκής και συνεχιζόμενη απειλή του, σα σπάθη πάνω από το κεφάλι μας, κάνει τη δουλειά της τρομοκρατώντας τον κόσμο με μια πρωτοφανή καταστροφή. Αλλά τι έχει αλήθεια να φοβηθεί από τη βροχή ο βρεγμένος; Τι ακριβώς φοβάται ο Έλληνας φίλαθλος από μια πιθανή διεθνή αποβολή της Ελλάδας; Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πέσει το βιοτικό μας επίπεδο και το ελληνικό ποδόσφαιρο (κατηγορία άρτος και θεάματα), με το αναξιόπιστο πρωτάθλημα, τα στημένα παιχνίδια, τις προκλητικές διαιτησίες, το χουλιγκανισμό (στα πέταλα αλλά και στους επίσημους) και τα επιχειρηματικά συμφέροντα να στήνουν πάρτι πάνω στο πτώμα της φίλαθλης παιδικής μας αθωότητας (τη λες κι αφέλεια); Ως πότε παλικάρια…;
Το GRexit είναι ένα ενδεχόμενο που δε φάνηκε ποτέ στον ορίζοντα, γιατί η ΔΦΑ (δεύτερη φορά αριστερά) δεν είναι ικανή -και βασικά πρόθυμη- να προωθήσει ούτε καν ρήξη χιαστών με τα κυρίαρχα συμφέροντα. Αλλά το βασικό, με αυτό το στημένο σκηνικό του φόβου, είναι ότι μπορούν να μας σερβίρουν μετά στο πιάτο το δόλωμα της ανακούφισης για το σκόπελο που αποφύγαμε, και να δηλώνουν όλοι ευχαριστημένοι, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας.
Η ΟΥΕΦΑ γιατί διατήρησε το περιβόητο αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου, που καθιστά την ομοσπονδία άβατο για την πολιτεία και οποιονδήποτε ελεγκτικό οργανισμό. Η κυβέρνηση γιατί εξασφάλισε μερικά καλά προσχήματα για να υποχωρήσει στο θέμα της οριστικής (ναι καλά) διακοπής του Κυπέλλου και για να παίξει το χαρτί της κάθαρσης. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες μάλιστα, το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Κι οι ΠΑΕ γιατί ετοιμάζονται να πλακωθούν σαν τα βουβάλια στο ελληνικό ποδόσφαιρο που βαλτώνει, για τον έλεγχο της ομοσπονδίας και του παρασκηνίου. Θα την πληρώσουν και πάλι τα βατράχια, που περιμένουν ακόμα το μαγικό φιλί που θα αλλάξει τα πάντα και θα μεταμορφώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Και η ζωή συνεχίζεται, σαν το Κύπελλο, που είναι λέει ο θεσμός των εκπλήξεων (αν και μόνο έκπληξη δεν ήταν η κωλοτούμπα της κυβέρνησης κι η επανέναρξή του). Τα σκηνικά αλλάζουν, το γενικό σκηνικό όμως όχι και εμείς στο ίδιο έργο θεατές…
