Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Eurovision: Ενα πανηγυράκι που ξέραμε το νικητή: η ευρωΝΑΤΟϊκή προπαγάνδα

Σχόλιο Ηρακλής Κακαβάνης //

Το “πανηγυράκι Eurovision πέρα από μια καλοστημένη φιέστα της βιομηχανίας του θεάματος, ανέκαθεν εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπεύσεις αλλά και σκοπιμότητες… Επιβεβαιώνοντας τον ρόλο της ως ενός «θεσμού» που (χωρίς προσχήματα) προωθεί τις ευρωατλαντικές …«αξίες», στον 66ο διαγωνισμό της Eurovision κέρδισε το τραγούδι της Ουκρανίας, κάτι αναμενόμενο και προεξοφλημένο σε μεγάλο βαθμό εδώ και μέρες.

Καθόλου περίεργο. Κάθε χρόνο η γεωπολιτική “σκακιέρα” αναδεικνύει ακόμα τον ίδιο τον νικητή της Eurovision ή τουλάχιστον επιβάλλει το κεντρικό θέμα συζήτησης που κερδίζει ή φτάνει ψηλά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο διαγωνισμός Eurovision το 2016 όταν πάλι «κέρδισε» το τραγούδι του συγκροτήματος από την Ουκρανία, το οποίο είχε σαν θέμα ένα “θρήνο” για τους συνεργάτες των ναζί που σκοτώθηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη χώρα (!;), ακριβώς την περίοδο που κορυφωνόταν η επέμβαση ΗΠΑ – ΕΕ στην Ουκρανία, με την επιβολή μιας κυβέρνησης με τη συμμετοχή φασιστών. Ή πάλι πρόσφατα το ξέπλυμα του κράτους δολοφόνου – Ισραήλ.

Καθόλου τυχαία, αμέσως μετά το διαγωνισμό, ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του NATO, Μ. Τζεοάνα, έσπευσε να δηλώσει ότι η νίκη της Ουκρανίας στην Eurovision δείχνει «την τεράστια υποστήριξη από τον κόσμο» στη χώρα αυτή στην οποία επιτέθηκε η Ρωσία, ενώ η επικεφαλής της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντε Λάιεν έγραψε « Η ΕΕ είναι μαζί σας».

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Β. Ζελένσκι χαιρέτισε τη νίκη της χώρας του και την συνέδεσε με τον πόλεμο, λέγοντας πως «το θάρρος μας εντυπωσιάζει τον κόσμο, η μουσική μας κατακτά την Ευρώπη».

Σημειώνεται πως η Ρωσία έχει αποβληθεί από τον «θεσμό», ενώ κατά τ’ άλλα ο «θεσμός» απαγορεύει ρητά τα πολιτικά μηνύματα!

Για την ιστορία, το ουκρανικό συγκρότημα «Kalush Orchestra», με το τραγούδι «Stefania», έναν συνδυασμό χιπ-χοπ και παραδοσιακής μουσικής, κατέκτησε την πρώτη θέση με 631 βαθμούς. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε η Βρετανία. Η Ελλάδα κατέλαβε την 8η θέση.

Όσο για την καραγκιόζ μπερντέ αισθητική, το σαχλό στίχο και τη μουσική που οδηγεί τις νότες στην… αυτοκτονία, τα λέμε και επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο.

Φώτης Αγγουλές, ο προλετάριος ποιητής