Πού πάμε σύντροφε;
–Στο αεροδρόμιο, απαντούσε ο Χάρρυ Κλυνν στα αγωνιώδη υπαρξιακά ερωτήματα του συνεπιβάτη του Γ. Κακουλίδη, στη σκηνή μιας ταινίας του.
-Κατά γκρεμνού, απαντάει η Λιάνα Κανέλλη. Αν δεν πάμε με το ΠΑΜΕ κι όλες τις άλλες δυνάμεις στα σημερινά συλλαλητήρια για τις συλλογικές συμβάσεις κι ενάντια στη θέσπιση “υποκατώτατου μισθού”, δεν υπάρχουν πολλές προοπτικές.
Όπου μας πάνε δηλαδή οι κυβερνώντες, που θεωρούν ως συμπυκνωμένη έκφραση και κορυφαία στιγμή των σύγχρονων αγώνων του ελληνικού λαού, την περσινή παράσταση με το δημοψήφισμα και το “όχι” που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του “ναι”.
Η βουλευτής του ΚΚΕ προσθέτει πως σήμερα δεν υπάρχει μισός πολίτης, ούτε καν φασίστας, που να μπορεί να ισχυριστεί πως όταν το ΚΚΕ ανέλυε και προειδοποιούσε για το τι θα συμβεί, υπερέβαλε με αμετροέπεια και έλεγε πράγματα που δεν ισχύουν.
“Δε χρειάζεται να είναι κανείς κομμουνιστής, για να στηρίξει την πρόταση των κομμουνιστών για τα μέτρα που προτείνει υπέρ των λαϊκών στρωμάτων” λέει η Λιάνα Κανέλλη. Και συμπληρώνει πως ο Ριζοσπάστης ανεβαίνει κάθε μέρα στο διαδίκτυο, χωρίς να ζητάει λεφτά από τον αναγνώστη ή να έχει κλειδωμένα κείμενα, που ανεβαίνουν κατόπιν εορτής, μετά από πέντε μέρες. Όποιος θέλει μπορεί να τον βρει και να τον διαβάσει.
Ή να ανοίξει και τη σελίδα του Ατέχνως, αν ενδιαφέρεται για πράγματα που έχουν ένα νόημα λίγο βαθύτερο στην τέχνη -για όσα κάνουν τον άνθρωπο απαλό και ανθρώπινο, όπως σημειώνουμε και στην ταυτότητα του περιοδικού.
Αλλιώς; Αυτό που λέει ο τίτλος της ανάρτησης.
Αν δεν πάρεις νερό στην ξηρασία, τότε στα τέσσερα και με τη γλώσσα έξω.
