Σχολιάζει ο Βασίλης Κρίτσας //
Πριν από λίγα χρόνια, ο Σύριζα ήταν αξιωματική αντιπολίτευση και προσπαθούσε να καρπωθεί εκλογική υπεραξία από το κίνημα των μαθητικών καταλήψεων.
Τώρα η ΔΦΑ νίπτει τας χείρας της και αφήνει τον εισαγγελέα να διαλύει, με παρέμβαση της αστυνομίας, τις καταλήψεις, προσάγοντας στο αστυνομικό τμήμα μαθητές που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Πριν από μερικές βδομάδες, ο υπουργός Παιδείας καμάρωνε για το πετυχημένο ξεκίνημα της χρονιάς, που έγινε -υποτίθεται- με ελάχιστα κενά και προβλήματα.
Σήμερα πολλά ΕΠΑΛ βρίσκονται σε αναβρασμό, καθώς κάποια απειλούνται ακόμα και με κατάργηση, ενώ οι μαθητές τους προχωρούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, γιατί δεν ανέχονται την κοροϊδία.
Πριν από λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός καμάρωνε στη Βουλή γιατί είναι “παιδί των καταλήψεων και των κινημάτων”.
Φαντάζεστε τι χαρά δίνει αυτό στους προσαχθέντες μαθητές στη Λαμία (που αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από την αντίδραση γονέων, συμμαθητών και μαζικών φορέων), αφού τους διώκει ένα κράτος όπου προΐσταται ένας… “ομοϊδεάτης” και “συναγωνιστής” τους.
Την ίδια στιγμή, ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, η ΔΦΑ υποχωρεί άτακτα στο θέμα των θρησκευτικών, ενώ στην ίδια πόλη (Λαμία) ιερείς περιέφεραν το λείψανο ενός νεκρού Μητροπολίτη, καθιστού στο θρόνο του!
Λογικό από μια άποψη. Ο (εργασιακός κι όχι μόνο) Μεσαίωνας που προωθείται συστηματικά, δε θα μπορούσε παρά να έχει και το πνευματικό του αντίστοιχο, στο εποικοδόμημα.
Όπως υπόσχονταν καθησυχαστικά προς την άρχουσα τάξη, τα στελέχη της κυβέρνησης: το κράτος έχει συνέχεια. Δεν αλλάζει από μέσα. Κι αυτό είναι ένα βασικό και πολύτιμο μάθημα που μπορούν να πάρουν αυτές τις μέρες, οι μαθητές που αγωνίζονται.
