Παρουσιάστηκε με επιτυχία, το απόγευμα του Σαββάτου 27/11, το βιβλίο της Βάσως Ελευθεριάδου-Γαλάνη «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. ήταν μια από τις μαζικότερες (αν όχι η μαζικότερη) εκδήλωση από όσες έγιναν τις τέσσερις ημέρες της Έκθεση στους χώρους της ΔΕΘ, σε ατμόσφαιρα φιλική και οικεία.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με σύντομη χαιρετισμό του Ηρακλή Κακαβάνη εκ μέρους των εκδόσεων Ατέχνως, ενώ για το βιβλίο μίλησαν η επιμελήτριά του Ιωάννα Παλιούρα και ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Αλέκος Χατζηκώστας.
Η συγγραφέας του βιβλίου αφού αναφέρθηκε κυρίως στις αιτίες και τα κοινωνικά ερεθίσματα που την οδήγησαν στη συγγραφή του, στα μηνύματα που θέλει να περάσει μέσα απ’ αυτό απάντησε σε ερωτήσεις των παρευρισκόμενων και υπέγραψε στα βιβλία της. Η ομιλία της κυρίας Παλιούρα θα δημοσιευτεί σύντομα.
Στη συνέχεια παρουσιάζουμε ολόκληρη την παρέμβαση του Αλέκου Χατζηκώστα
Μιλώντας για πρώτη φορά σε πάνελ της Έκθεσης Βιβλίου- ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια ήμουν επισκέπτης της- σίγουρα έχω μία συγκίνηση, αν και ομολογουμένως αυτή δυστυχώς δεν έχει την λάμψη του παρελθόντος. Όμως αυτό ακριβώς είναι και το δεδομένο που επιτρέπει «μικρούς και ταπεινούς» εκδοτικούς οίκους να δηλώσουν παρών, όπως και νεοεμφανιζόμενους συγγραφείς όπως η Βάσω Ελευθεριάδου να παρουσιάσουν τα βιβλία τους.
Οι εκδόσεις «ατεχνως»- συμμετέχω σε δύο συλλογικούς τόμους που εξέδωσαν-κάνει μέχρι τώρα καλή δουλειά. Στηρίζει νέους συγγραφείς, έχει εκδώσει ορισμένα βιβλία-διαμάντια, ενώ και η ποιότητα (τυπογραφική-επιμέλεια κειμένων κλπ) είναι επαγγελματική που τολμώ να υποστηρίξω ότι ξεπερνά και αρκετούς από τους «φτασμένους». Αυτό αποδεικνύεται και στο συγκριμένο βιβλίο.
Το πρώτο βιβλίο της Βάσσως, από πρώτη άποψη μου προκάλεσε το ενδιαφέρον λόγω εντοπιότητας. Εξηγούμε: Στο εξώφυλλο είναι οι περίφημες ανθισμένες ροδακινιές του κάμπου της Βέροιας. Μοναδικός χώρος που πλέον έχει γίνει σκηνικό ταινιών, θεατρικών παραγωγών, αλλά πλέον χρησιμοποιείται και ως ντεκόρ για γάμους (εξαγώγιμο πλέον προϊόν…). Είναι το πρώτο βιβλίο που τις έχει πλέον και στο εξώφυλλο. Διαβάζοντας τους χώρους που εξελίσσεται δεν λείπει η Βέροια και οι παραδοσιακές γωνιές της, τα παραδοσιακά σπίτια, το άρωμα της, αλλά και ο τρόπος λειτουργίας των κατοίκων μεταδίδεται μέσα από τις σελίδες του.
Πρόκειται για ένα καθαρά ερωτικό μυθιστόρημα με «ελαφρές πινελιές» (τις θέλω πάντα περισσότερες) της περιρρέουσας κοινωνικής πραγματικότητας (π.χ προσφυγικό, εκπαίδευση, δωρεά οργάνων κ.α). Μία ιστορία με αρκετούς «μικρούς» χαρακτήρες, λίγους όμως πρωταγωνιστές-πρωταγωνίστριες που έχει το στοιχείο του λυρισμού αλλά και του φανταστικού, γλυκόπικρο θα έλεγα και μ’ ένα τέλος που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Μία ιστορία που συμπυκνώνει πολλές μικρότερες ανθρώπινες ιστορίες που ίσως έχουν ζήσει πολλοι/ες απ’ όλους εμάς. Στη ροή του, δεν λείπουν και μια σειρά απόψεις της συγγραφέως για τα ζητούντα του έρωτα, των κοινωνικών σχέσεων και συμβιβασμών με έναν ιδιαίτερα ποιητικό λόγο.
Πρόκειται για ένα βιβλίο ευκολοδιάβαστο που διαβάζεται μονορούφι. Άρα και όσοι έχουν πλέον περιορίσει – κακώς βέβαια- την αναγνωστική τους ενασχόληση με το φβ και το τουιτερ μπορούν κάλλιστα να το διαβάσουν ευχάριστα κάνοντας τουλάχιστον μία νέα αρχή… Είναι ένα βιβλίο που θέλει κυρίως να διεγείρει το συναίσθημα και όχι τόσο τη σκέψη και τη λογική. Άλλωστε και ο έρωτας δεν μας οδηγεί σε παρόμοια μονοπάτια. Όσο δε την προτροπή του τίτλου «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» δεν με βρίσκει σύμφωνο. Την αγάπη θα πρέπει και να την λέμε και να την δείχνουμε. Μετανιώνουμε εξάλλου για πράγματα που δεν είπαμε ή δεν κάναμε…
