Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Raymond Chandler, Η μικρή αδερφή / The Little Sister (1949)
Σκηνοθεσία: Paul Bogart
Πρωταγωνιστεί ο James Garner. Μαζί του οι Bruce Lee, Gayle Hunnicutt, Rita Moreno, Sharon Farrell, Carroll O’Connor και ο Jackie Coogan.
Η «Μικρή αδερφή» (εκδόσεις Κέδρος, 2021) ήταν το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ο Chandler μετά την εργασία του ως σεναριογράφος για την Paramount στο Χόλιγουντ. Το μυθιστόρημα αντανακλά ορισμένες από τις εμπειρίες του και την περιφρόνηση του συγγραφέα για την κινηματογραφική βιομηχανία και ιδιαίτερα για τον Billy Wilder, τον συνεργάτη του στη συγγραφή του Double Indemnity (1944). Η πλοκή του μυθιστορήματος διαδραματίζεται στο Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και ακολουθεί την έρευνα του ιδιωτικού ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου για μια υπόθεση εξαφάνισης και εκβιασμού με επίκεντρο, τι άλλο, μια σταρ του Χόλιγουντ. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Ιούνιο του 1949 και κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες τρεις μήνες αργότερα.
Στην ταινία που σκηνοθετεί ο Paul Bogart, η Όφαμεϊ Κουέστ (Orfamay Quest) μια νεαρή γυναίκα από το Κάνσας προσλαμβάνει τον Μάρλοου για να βρει τον αδερφό της. Τα ίχνη οδηγούν σε δύο άνδρες που αρνούνται κάθε γνώση της ύπαρξης του. Σύντομα και οι δύο σκοτώνονται από έναν παγοκόφτη, οπότε ο ντετέκτιβ συμπεραίνει ότι πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή υπόθεση εξαφάνισης. Ο δρόμος του Marlowe διασταυρώνεται με αυτόν μιας εκβιαζόμενης σταρ του κινηματογράφου, της Mavis Wald, και της φίλης της, της εξωτικής χορεύτριας Delores. Ένας μαφιόζος στέλνει με τη σειρά του, τον ειδικό στο καράτε Γουίνσλοου Γουόνγκ για να εισβάλει στο γραφείο του Μάρλοου και να τον προειδοποιήσει για την υπόθεση, ενώ ο υπαστυνόμος Φρεντς προειδοποιεί επίσης τον πρωταγωνιστή μας να μην μπλέκεται στα πόδια της αστυνομίας. Εδώ η δράση τοποθετείται στα τέλη της δεκαετίας του ’60.
(Με στοιχεία από τη Βίκιπαιδεία)
Σχόλιο:
Μια ταινία-έκπληξη για τους φίλους του Αμερικανού συγγραφέα και του ήρωα του Φίλιπ Μάρλοου καθώς και για όσους γνωρίζουν τις κινηματογραφικές του εκδοχές είτε μιλάμε για τον Hamphrey Bogart στην ταινία The Big Sleep (1946), είτε για τον Robert Michum στο Farewell, My Lovely (1975) και The Big Sleep (1978). Η επόμενη έκπληξη που ακολούθησε ήταν η ταινία «The Long Goodbye» (1973) του Ρόμπερτ Αλτμαν με τον Έλλιοτ Γκουλντ, όπως αναφέρω στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας.
Ο James Garner σηκώνει ολόκληρη την ταινία στους ώμους του – μαζί με την υπέροχη Rita Moreno και τον πρωτοεμφανιζόμενο Bruce Lee(!) – καθώς ερμηνεύει ένα σκληρό αλλά και ευαίσθητο Philip Marlowe, ο οποίος δεν χάνει στιγμή το κυνικό και αυτοσαρκαστικό χιούμορ του που μοιάζει σα να ξεπήδησε κατευθείαν από τις σελίδες κάποιου μυθιστορήματος του Chandler. Μακάρι να τον είχαμε δει και άλλες φορές στον ίδιο ρόλο. Η ταινία είναι μάλλον μια ελεύθερη μεταφορά του πρωτότυπου υλικού και βλέπεται αρκετά ευχάριστα. Το μυστήριο σε κρατάει μπροστά από την οθόνη σου ενώ οι υπόλοιπες ερμηνείες, αν και δεν παρουσιάζουν κάτι το ιδιαίτερο ή/και το καινοτόμο αν θέλετε, για το είδος των νουάρ ταινιών, παράλληλα αποτυπώνουν με επάρκεια τους σταθερούς τύπους ανθρώπων που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο λογοτεχνικό και κινηματογραφικό είδος.
Η αναπαράσταση της εποχής δεν αποτελεί πρόβλημα. Έχουν μεσολαβήσει πολλά από τη δεκαετία του ’40 έως εκείνη του ’60 αλλά η σκηνική ατμόσφαιρα (τα πραγματικα κτίρια και τα σκηνικά, τα κοστούμια, τα αυτοκίνητα, το καμπαρέ κτλ) δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα και ταιριάζουν απόλυτα με το πνεύμα του βιβλίου και της εποχής. Έτσι κι αλλιώς, οι νέες ιδέες και οι μετασχηματισμοί της εποχής αφορούν κυρίως τη νεολαία και την εργαζόμενη τάξη παρά τους πλούσιους ή έστω τους αρκετά εύπορους του Λος Άντζελες και της Καλιφόρνια. Ίσως για κάποιους θεατές, το μόνο μελανό σημείο της ταινίας να είναι η, χωρίς βίαιες εξάρσεις, εξέλιξη της που μπορεί να ξενίσει τους νεότερους θεατές. Στην πραγματικότητα, αποτελεί ακόμα ένα από τα προτερήματα της.
Συνοπτικά, το Marlowe ακόμα και αν δεν είναι μια αστυνομική περιπέτεια της πρώτης γραμμής αυτό δεν αναιρεί ότι πρόκειται για μια ταινία που δεν πρέπει να χάσουν οι φίλοι του είδους. Οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν.
Μουσική: Ακούμε το τραγούδι των τίτλων αρχής από τη ροκ μπάντα Orpheus.
***
Στο επόμενο: Κινηματογράφος – The Long Good Friday / Βρώμικο σαββατοκύριακο (1980) του Τζον Μακένζι με τους Μπομπ Χόσκινς και Έλεν Μίρεν
