(η είδηση -όπως αναπαράχτηκε από τα αστικά ΜΜΕ πχ εδώ+ΑΜΠΕ )
Επίσημη αξιολόγηση για το μέλλον της στρατιωτικής φυλακής στο Γκουαντάναμο της Κούβας ξεκίνησε η κυβέρνηση Μπάιντεν, με στόχο -όπως ανέφερε υψηλόβαθμη αξιωματούχος του Λευκού Οίκου – το οριστικό κλείσιμό της.
Δύο πηγές που μίλησαν στο πρακτορείο Reuters είπαν ότι οι σύμβουλοι που συμμετέχουν στις συζητήσεις επί του θέματος αυτού εξετάζουν το ενδεχόμενο να υπογράψει ο Μπάιντεν ένα εκτελεστικό διάταγμα μέσα στις επόμενες εβδομάδες ή μήνες. Κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε μια νέα προσπάθεια για να σβήσει η «κηλίδα» αυτή από τη διεθνή εικόνα των ΗΠΑ, όπως την χαρακτηρίζουν ορισμένες οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Μια τέτοια πρωτοβουλία ωστόσο είναι μάλλον απίθανο να «ρίξει την αυλαία» σύντομα στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Γκουαντάναμο, κυρίως λόγω των πολιτικών και νομικών εμποδίων που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση.
Η φυλακή της Ναυτικής Βάσης του Γκουαντάναμο ιδρύθηκε μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον, με σκοπό «να στεγάσει ξένους υπόπτους για τρομοκρατία».
Έφτασε όμως να συμβολίζει τις υπερβολές του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που κήρυξαν οι ΗΠΑ, κυρίως λόγω των σκληρών μεθόδων ανάκρισης που κάποιοι λένε (σσ. sic!!) «ότι ισοδυναμούν με βασανιστήρια».
Η εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας Έμιλι Χορν είπε στο Reuters ότι ξεκινά «μια διαδικασία για να εκτιμήσουμε την κατάσταση που κληρονόμησε η κυβέρνηση Μπάιντεν από την προηγούμενη κυβέρνηση, σε συνδυασμό με τον ευρύτερο στόχο μας του κλεισίματος του Γκουαντάναμο».
Πρόσθεσε ότι το Συμβούλιο θα συνεργαστεί στενά με τα υπουργεία Άμυνας, Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, καθώς και με το Κογκρέσο.
Η άμεση επίπτωση αυτής της προσέγγισης θα ήταν η επαναφορά, σε κάποιο βαθμό, της πολιτικής κλεισίματος του Γκουαντάναμο που ακολουθούσε ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα. (σσ. |> αυτό είναι ψέμα –βλ παρακάτω)
Ο Τραμπ ανέτρεψε αυτήν την πολιτική όταν ανέλαβε την προεδρία, το 2017 αλλά, μολονότι κράτησε ανοιχτή τη φυλακή, ποτέ δεν την γέμισε με «κακούς τύπους», όπως είχε πει κάποτε ότι θα έκανε.
Σήμερα απομένουν στο Γκουαντάναμο 40 κρατούμενοι και οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται εκεί επί δύο δεκαετίες, χωρίς να έχουν δικαστεί ή να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες.
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, το επιτελείο του Μπάιντεν έλεγε ότι στηρίζει την προσπάθεια κλεισίματος της φυλακής, αλλά δεν διευκρίνισε πώς θα γίνει αυτό.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απαγορεύεται δια νόμου να μεταφέρει κρατούμενους σε φυλακές στην ηπειρωτική χώρα. Μια στρατηγική που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Μπάιντεν είναι να μειώσει περαιτέρω τον αριθμό τους, επαναπατρίζοντάς τους ή βρίσκοντας άλλες χώρες, πρόθυμες να τους δεχτούν.
(Πηγή: Reuters)
ΣΣ.
Πρόκειται για περιοχή στην Nοτιο-Ανατολική περιοχή της Κούβας, κράτος εν κράτει στο νησί της επανάστασης, ο «ποταμός της γης» ή «γη των ποταμών» που εμφανίζεται για πρώτη φορά σε επίσημο έγγραφο το 1524, του Diego Velázquez, κατακτητή και πρώτου κυβερνήτη του νησιού.
Δηλώσεις εντυπωσιασμού και πραγματικότητα
Το σχέδιο του Τζο Μπάιντεν να κλείσει το Γκουαντάναμο –«Gitmo» made in USA –τόσο τη φυλακή, όσο και τη βάση στον ομώνυμο κόλπο, που από παλιά έχει γίνει στόχος κριτικής από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως οι Code Pink, Human Rights Watch (HRW) και Amnesty International (AI), που έχουν καταγγείλει απαράδεκτες πρακτικές για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια (βασανιστήρια, στέρηση ύπνου, εγκλεισμός γυμνών κρατουμένων σε ψυχρούς θαλάμους, εξαντλητικές ανακρίσεις και αυτοκτονίες), σε συνδυασμό και με τις διαμαρτυρίες των αμερικάνων φορολογούμενων (540 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο κοστίζει <|2018|> σύμφωνα με τους The New York Times) αποτελεί μια (φαινομενικά;) μετατόπιση πολιτικής των ΗΠΑ;
Ο όρος dystopia (δυστοπία) επινοήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα από τον John Stuart Mill σε αντίθεση με τον όρο ουτοπία, που χρησιμοποίησε ο Tomas Moro, για να ορίσει ένα ιδανικό μέρος ή κοινωνία και θα ήταν «μια αρνητική ουτοπία όπου η πραγματικότητα εμφανίζεται σε ανταγωνιστικούς όρους με αυτούς μιας κοινωνίας ιδανικής».
Οι «δυστοπίες» κατά Netanyahu «πλαισιώνονται σε αντιδημοκρατικά συστήματα, σε κλειστά ή κλειστοφοβικά περιβάλλοντα όπου η άρχουσα ελίτ πιστεύει ότι διατηρεί το δικαίωμα να εισβάλλει σε όλους τους τομείς της ζωής των ανθρώπων με τα φυσικά και εικονικά αεροπλάνα της και επί πλέον στο όνομα της ιερής κρατικής ασφάλειας, στην εξάλειψη της αρχής του απαραβίαστου (habeas corpus)της καθημερινότητας- όλα αυτά συμπτώματα μιας ολοκληρωτικής παρακμής του συστήματος, που σύντομα θα έρθει».
Στα υπόγεια της CIA, σφυρηλατήθηκε και εφαρμόστηκε ένα πραγματικό εικονικό πραξικόπημα με έναυσμα για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους (γνωστή ως 9-11), που αποδίδεται στην Αλ Κάιντα, και στον αγώνα εναντίον της.
Ο Άξονας Του Κακού (Ιράκ, Ιράν & Βόρεια Κορέα –στη συνέχεια και η Κούβα) τέθηκε έκτοτε σε εφαρμογή ως το επίκεντρο της πολιτικής (μυωπίας;) του George W. Busch παρουσιάζοντας τον «χαϊδεμένο» Bin Laden ως εικόνα της Κακής Αυτοκρατορίας.
Έτσι, ένα μήνα μετά η επίθεση 9-11 η κυβέρνηση Τζορτζ Μπους αποφάσισε στα κρυφά να ακυρώσει μία από τις –στα χαρτιά τουλάχιστον κύριες συνταγματικές προστασίες στις ΗΠΑ αυτής της χώρας (habeas corpus) μέσω του νόμου γνωστού «πατριωτική πράξη» (μετέπειτα έγινε η Patriot Day των αμερικανών για κάθε χρόνο) «καταπολέμησης της« τρομοκρατίας », σύμφωνα με επίσημα έγγραφα που αποκαλύφθηκαν στα τέλη του 2005 σε μια σειρά αναφορών στους New York Times και την επακόλουθη αποκάλυψη από την εφημερίδα της ύπαρξης ενός πολύ διαβαθμισμένου προγράμματος για την παρακολούθηση των e-mail και τηλεφωνικές κλήσεις σε όλο τον κόσμο για να αναζητήσουν ύποπτους (η πλατφόρμα δημιουργήθηκε από τον Rumsfeld και είναι γνωστή ως Talon).
Επιπλέον, σύμφωνα με έρευνα της Washington Post, από το 2002 ιδρύθηκε το Γραφείο Στρατηγικής Υποστήριξης (SSB), το οποίο λειτούργησε παράνομα χωρίς νομικούς περιορισμούς και υπό τις εντολές του Υπουργού Άμυνας, Ρόναλντ Ράμσφελντ μεταξύ των οποίων αιματηρά επεισόδια παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Αμπού Γκράιμπ και το Γκουαντάναμο.
Στρατόπεδο Deer Point, Κόλπος του Γκουαντάναμο, Κούβα, 26-Απρ-1911
Η νομική πλευρά του Γκουαντάναμο
Μετά τη σημαντική διάβρωση της εικόνας των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο μετά από τα αιματηρά επεισόδια παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Αμπού Γκράιμπ και το Γκουαντάναμο, μία από τις πρώτες αποφάσεις του Ομπάμα μετά την πρώτη εκλογή του το 2009 ήταν να «υπογράψει» εκτελεστική εντολή για να απαιτήσει το κλείσιμο του φυλάκιση στη ναυτική βάση του Γκουαντάναμο μέσα σε ένα χρόνο, αλλά στη δεύτερη θητεία του, οι σύμβουλοί του εξακολουθούσαν να αναζητούν νομικούς μηχανισμούς για να τερματίσουν το «νόμιμο άκρο» του Γκουαντάναμο, ένα εικονικό διαστημικό φρούτο της νομικής μηχανικής της λεγόμενης «Πολεμικής Επιτροπής» (κωδικός το όνομα της επιλεγμένης ομάδας νομικών και συμβούλων που εργάστηκαν υπό τις διαταγές της ισχυρής Τρόικας Ράμσφελντ- Χέιντεν-Τσέινι.
Και μετά ήρθε ο «διαβολικά καλός» Τραμπ, που ενέπλεξε και άλλους «κακούς» (Υεμένης κλπ) μιλώντας για πιθανή μεταδοτική επίδραση εγκατάστασης στις ΗΠΑ τρομοκρατικών ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα.
Σχέδιο του Τζο Μπάιντεν να κλείσει τον κόλπο του Γκουαντάναμο;
Καταρχήν άλλο ο κόλπος με την ναυτική βάση και άλλο το στρατόπεδο – φυλακή (ένα το κρατούμενο)
Μετά από τις «πιέσεις» στον Μπάιντεν και «δεσμεύσεις», που αναφέραμε παραπάνω (Διεθνής Αμνηστία κλπ) «να δεσμευτεί για το κλείσιμο της εξωδικαστικής – έτσι την λένε, φυλακής» και επίσης του πρώην γενικού εισαγγελέα της στρατιωτικής επιτροπής του Γκουαντάναμο Ντέιβις, ο οποίος σε δηλώσεις του στο Change.org συνέστησε το κλείσιμο της εν λόγω φυλακής, υποστηρίζοντας ότι «εάν κάποια άλλη χώρα μεταχειριζόταν τους κρατούμενους της όπως εμείς στο Γκουαντάναμο, θα την επικρίναμε –οριζοντίως και καθέτως» (sic!!) + το κόστος της «συντήρησής του» (οι The New York Times επανήλθαν), ξεκίνησε πάλι το «γαϊτανάκι».
ΣΣ|>
Στο κολαστήριο κρατούνται 40 όλοι κι όλοι κρατούμενοι «περιορισμένοι» για περισσότερο από μια δεκαετία σε «αόριστη κράτηση» (detainees indefinitely).
Το καθεστώς του «αόριστου κρατούμενου» καθιερώθηκε από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών το 2001 ως τύπος αιχμάλωτου πολέμου «Κάφκα» -καθημερινής τρέλας –φυλακισμνένου εφ όρου ζωής, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, για «σοβαρό κίνδυνο εθνικής ασφάλειας», που δεν μπορεί καν να δικαστεί, καθώς δεν υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία εναντίον του ή τα αποδεικτικά στοιχεία είναι άκυρα, αφού έχουν ληφθεί «μέσω ακατάλληλων πρακτικών», (διαβάστε βασανιστήρια).
Σύμφωνα με την προαναφερθείσα έκθεση της ΜΚΟ Διεθνής Αμνηστία, από τους 40 κρατουμένους, μόνο ένας καταδικάστηκε επίσημα και εκτίει ποινή.
15 παραμένουν φυλακισμένοι χωρίς καμιά κατηγορία και θα μπορούσαν να αφεθούν ελεύθεροι και 24 βρίσκονται σε …προφυλάκιση !!, χωρίς καμία κατηγορία εναντίον τους.
Κατά συνέπεια (θεωρητικά), ο Μπάιντεν θα μπορούσε πολύ απλά να διορίσει έναν αξιωματούχο στον Λευκό Οίκο για να συντάξει ένα σχέδιο για το κλείσιμο της φυλακής με αποστολή των 39 κρατουμένων χωρίς ενεργές κατηγορίες εντός Αμερικής και του μοναδικού καταδικασθέντος (Kalid Sheikh Mohamed, «αυτοανακηρυγμένου» εγκέφαλου της 9-11) σε φυλακή –ακόμη και ύψιστης ασφάλειας στις ΗΠΑ (υπάρχει η Standish στο Μίσιγκαν), όμως…
«Στιλέτο στην καρδιά της Κούβας»
Ήταν άνθρωποι και όχι ζώα αυτά τα κορμιά, μέσα στις πορτοκαλί φόρμες, με κουκούλες στο πρόσωπο, αλυσοδεμένα πισθάγκωνα και ναρκωμένα, που μεταφέρθηκαν μια Πέμπτη του Γενάρη 2002 από τη βάση της Κανταχάρ στην αμερικανική ναυτική βάση στον κόλπο του Γκουαντανάμο, στην Κούβα.
Στις εξελιγμένες εγκαταστάσεις, που είχαν ήδη τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν σε ειδικές φυλακές περί τους 100 κρατουμένους (στα μέσα της δεκαετίας του ’90, είχαν χρησιμοποιηθεί για την κράτηση μέρους Αϊτινών αλλά και Κουβανών προσφύγων), βάση που –όπως είδαμε, θεωρείται αμερικανικό έδαφος, λάφυρο της λήξης του ισπανοαμερικανικού πολέμου υπέρ των ΗΠΑ και κατοχυρωμένο βάσει της συμφωνίας του 1903 αλλά και του 1934 μεταξύ των αμερικανικών και κουβανικών κυβερνήσεων που ο Φιντέλ Κάστρο χαρακτήρισε «στιλέτο καρφωμένο στην καρδιά της Κούβας».
Στον κάλαθο των αχρήστων το Διεθνές Δίκαιο
Επισήμως, το επιχείρημα για την επιλογή τοποθεσίας δεν ήταν άλλο από το …«πλεονέκτημα της βάσης είναι ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους πρόσβαση σε αυτήν, εκτός από τον αμερικανικό στρατό».
Και θα κρατηθούν στο «Camp X–Ray», μία προσωρινή φυλακή στρατοπέδου που αποτελείται από μικρά κελιά με ανοιχτούς τοίχους που συνδέονται με αλυσίδες, πάτωμα από μπετόν και ξύλινη οροφή περιβαλλόμενα από φράχτες με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, ενώ, σύμφωνα με τον τότε Αμερικανό υπΕθΑ, Ντόναλντ Ράμσφελντ, όντας «παράνομοι μαχητές», είναι κατ’ αρχήν χωρίς δικαιώματα, σύμφωνα με τις Συνθήκες της Γενεύης!
Το 2006 ο εν Ελλάδι εκπρόσωπος των βασανιστών του Αμπού Γκράιμπ, Τσαρλς Ρις -πρεσβευτής στην Αθήνα, σε άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» (18-Φεβ) δήλωνε: «Η αλήθεια για το Γκουαντάναμο είναι ότι αποτελεί την καλύτερη λύση που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή, προκειμένου να προστατεύσουμε τους πολίτες των ΗΠΑ και άλλων χωρών…»!
Θυμίζουμε πως όταν μιλούσαν στον Γκαίμπελς για τα βασανιστήρια και τη γενοκτονία των Εβραίων, απαντούσε: «Αποκλείεται. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!
