Το σινεμά του Μπονγκ Τζουν-χο δεν είναι μόνο τα «Παράσιτα»

Ο Bong Joon Ho (Μπονγκ Τζουν-χο) είναι ένας ακόμα ταλαντούχος σκηνοθέτης από την Ασία, που κερδίζει τις εντυπώσεις στα διεθνή φεστιβάλ χάρη στην ξεχωριστή ματιά του.

Ο κόσμος τον έμαθε από τα όσκαρ 2020 αλλά αυτός χρόνια πριν σκαρφίστηκε ταινίες που σμίλεψαν το στιλ του και αποδεικνύουν τη δεινή ικανότητά του στην κινηματογραφική αφήγηση, μεταξύ αυτών τα φιλμ «Σκύλος που Γαβγίζει» (2000), «Μνήμες Φόνων» (2003), και «Μητέρα» (2009)
Πριν το σταθερό κινηματογραφικό μεγαλείο του θριαμβεύσει με τη μεγαλύτερη επίσημη διάκριση  είχε ήδη αφήσει ξεκάθαρα σημάδια της κινηματογραφικής ιδιοφυίας του, κάνοντας σαφές ότι τίποτα στην καριέρα του δεν ήταν θέμα τύχης
Το ντεμπούτο του –πριν 20 χρόνια, «Σκύλος που Γαβγίζει» θίγει τις θεματικές που θα συνεχίσει να εξερευνά και να εμπλουτίζει καθώς ο σκηνοθέτης, τοποθετείται σε ένα υπερμέγεθες συγκρότημα διαμερισμάτων και εστιάζει στη βίαιη πράξη ενός άντρα ο οποίος καλείται να διαχειριστεί τις ενοχές του.
Από την άλλη, οι αριστουργηματικές «Μνήμες Φόνων» εμπνέονται από την αληθινή περίπτωση του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου της Νότιας Κορέας και της επίπονης προσπάθειας δύο αστυνομικών να τον πιάσουν.
Τέλος, η δεξιοτεχνικά γυρισμένη «Μητέρα» βάζει στο μικροσκόπιο τις λεπτές ισορροπίες των μικρών κοινωνιών, το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και τον ευνουχισμό, με τις ταξικές διαφορές να βρίσκονται πάντα στο φόντο.

Από 2 Ιουλίου στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης STUDIO new star art cinema

2-7 ως 8-7 βδομάδα Μπονγκ Τζουν-χο (στις 21.00)

• «Μητέρα» Πέμπτη-Παρασκευή
• «Μνήμες Φόνων» Σάββατο ως Δευτέρα
• «Σκύλος που Γαβγίζει» Τρίτη-Τετάρτη

ℹ️  Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, Πλ. Αμερικής. 2108640054, 2108220008 & 6932479731

Θερινός τιμοκατάλογος (ως 31-Αυγ)

• Γενική είσοδος 5€
• Άνεργοι 3€
• Ημερήσιο εισιτήριο 7€
• Οικογενειακό πακέτο 4 ατόμων 10€

ℹ️  Μαζί και το εκπληκτικό πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ (Πέμπτη ως Τέταρτη στις 19.00) «στη γη του άγριου μελιού» (Страна мёда – Medena Land), των σκηνοθετών Tamara Kotevsky Τάμαρα Κοτέφσκα και Lubomir Stefanov Λιούμπομιρ Στεφάνοφ (διάρκεια 89λ)
Είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία υποψήφια για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ και Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς (Ξενόγλωσσης) Ταινίας και είχε αξιόλογες εισπράξεις (~725.000$).
Έχει την υπέροχη όψη ενός σινεμασκόπ έπους, αλλά χτίστηκε ξεκάθαρα μέσα από τη στενή σχέση και την οικειότητα μεταξύ κινηματογραφιστών και υποκειμένου.
Με αναπάντεχο χιούμορ, δημιουργούν ένα σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό πορτρέτο της λεπτής ισορροπίας μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης κι ενός τρόπου ζωής υπό εξαφάνιση.
Κυρίως, μας χαρίζουν μια αξέχαστη μαρτυρία για την αποφασιστικότητα, τη γενναιότητα και την αντοχή μιας μοναδικής γυναίκας της μελισσοκόμου Khatidze Muratova στο απομακρυσμένο ορεινό χωριό Bekirlia της «Βόρειας Μακεδονίας» απέναντι στις αντιξοότητες και οι αλλαγές που έγιναν μετά την άφιξη νομαδικής οικογένειας σε ένα γειτονικό σπίτι..
Η παγκόσμια πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στο φεστιβάλ “Sundance” στις 28-Ιαν-2019, μετά το οποίο (στις 26 Ιουλίου) στις Ηνωμένες Πολιτείες ανέβηκε στο θέατρο, ενώ θεωρήθηκε «Best New Year Times ταινία» της χρονιάς.
Αρχικά σχεδιάστηκε ως ταινία μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για την περιοχή που περιβάλλει τον ποταμό Bregalnitsa στην κεντρική περιοχή της χώρας.
Τα γυρίσματα διήρκεσαν τρία χρόνια και οι σκηνοθέτες μαγνητοσκόπησαν συνολικά τετρακόσιες ώρες υλικού.
Ασχολείται και με διάφορα περιβαλλοντικά θέματα, όπως η αλλαγή του κλίματος, η απώλεια της βιοποικιλότητας και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων.

Bong Joon (Ho Μπονγκ Τζουν-χο)

O νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης που έγραψε ιστορία στα φετινά όσκαρ με τα «Παράσιτα» είχε δείξει από την αρχή της καριέρας του πόσο ξεχωριστή περίπτωση είναι.

Το αστυνομικό θρίλερ «Μνήμες Φόνων» του Μπονγκ Τζουν-χο

Η παρακολούθηση της μόλις δεύτερης μεγάλου μήκους ταινίας του «Μνήμες φόνων» -ή «μνήμες («Memories of murders» |> «Sa-lin-eui chu-eok») αποτελεί πραγματική αποκάλυψη.

Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλερ που διαδραματίζεται στην επαρχία Τζιουνγκ-Τζι της Νότιας Κορέας το 1986. Ένα κορίτσι βρίσκεται δολοφονημένο. Η τοπική κοινωνία είναι σοκαρισμένη και οι αρχές αδυνατούν να βρουν τον δολοφόνο ώσπου μετά από λίγες βδομάδες ο δράστης ξαναχτυπά με πανομοιότυπο τρόπο. O υπαστυνόμος Σέο Τάε-γιουν καταφτάνει από την Σεούλ για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στις προσπάθειες των τοπικών αρχών και σύντομα έρχεται σε μετωπική σύγκρουση μαζί τους καθώς τόσο οι ανορθόδοξοι μέθοδοι τους όσο και το μπρουτάλ, επαρχιώτικο στυλ τους δεν ταιριάζει με την δική του πιο φινετσάτη μενταλιτέ.
«Έχεις ξαναδεί κάτι τέτοιο στην Σεούλ»; τον ρωτά ο τοπικός υπαστυνόμος Παρκ Ντου-μαν με τον οποίο έχει γερή κόντρα ο πρωτευουσιάνος ήρωας.
«Ποτέ» απαντά εκείνος στη μοναδική ίσως σκηνή προς το φινάλε του φιλμ όπου οι δύο άντρες καταφέρνουν κάπως να επικοινωνήσουν κι ενώ τα κορμιά των νεκρών κοριτσιών πυκνώνουν γύρω τους.
Ο δημιουργός των «Παράσιτων» υφαίνει μια λεπτοδουλεμένη ιστορία πάνω στη σύνθεση δύο διαφορετικών κόσμων με όχημα ένα αυθεντικό περιστατικό.
Όμως από ένα σημείο και μετά μοιάζει να μην τον ενδιαφέρει και τόσο η ανακάλυψη του δολοφόνου. Το δεξιοτεχνικό crime story του αρχίζει να γεμίζει με πολιτικούς συμβολισμούς και νοήματα γύρω από την βαθιά κρίση της νοτιοκορεατικής κοινωνίας και το χάσμα που απλώνεται ανάμεσα στους πολίτες της. Η διχοτόμηση της είναι αναπόφευκτη. Όπως αναπόφευκτη είναι και η μεταμόρφωση του ορθολογιστή και ψύχραιμου υπαστυνόμου από την Σεούλ σε έναν άλλο, νέο άνθρωπο. Λιγότερο σίγουρο για τον εαυτό του και σαφώς πιο ευάλωτο στο φρέσκο πρόσωπο της βίας που σχηματίζεται μπροστά του.

Πρόκειται για ένα αυθεντικό αριστούργημα που επιβεβαιώνει τις αρχικές εκτιμήσεις περί σπάνιου ταλέντου που γεννήθηκαν μετά από το «Σκύλος που γαβγίζει» (Barkind dogs never bite) το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μπονγκ Τζουν-χο από το 2000.
Αφορά στην προσπάθεια ενός νέου ανθρώπου να βρει δουλειά ως καθηγητής αλλά η διαπλοκή και τα φαινόμενα αισχροκέρδειας – πρέπει να λαδώσει έναν πρύτανη- στην Ν.Κορέα σε συνδυασμό με τα ενοχλητικά γαβγίσματα από τα κατοικίδια των γειτόνων δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Κωμικοτραγικές καταστάσεις με ένα σενάριο-κέντημα που καταγγέλλει την ασυδοσία σε μια «χώρα όπου κανείς δεν ακολουθεί τους κανόνες» αλλά και πρώτα σημάδια της προβληματικής ενός άκρως πολιτικοποιημένου σκηνοθέτη που θα εκφραστεί ιδανικά στις επόμενες δημιουργίες του. Το κλειδί πρόσωπο του φιλμ δεν είναι άλλο από τον άστεγο που κρύβεται στο υπόγειο της πολυκατοικίας και φυσικά μας θυμίζει την αντίστοιχη συνθήκη στα εξαίσια «Παράσιτα», όπου και πάλι η λύση του δράματος προήλθε από ένα άλλο υπόγειο.

Το ιδιότυπο «Madeo» ή «Μητέρα» που ακολούθησε την μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του σκηνοθέτη, τον «Ξενιστή» (The host) από το 2006.
H ταινία, παραγωγής 2009, ακολουθεί τα χνάρια της Χίε-τζα, μητέρας του 27χρονου Ντο-τζουν που βρίσκεται κατηγορούμενος για το φόνο μιας κοπέλας. Η ηρωίδα είναι αποφασισμένη να αποδείξει την αθωότητα του αγαθού Ντο-τζουν και για να τα καταφέρει θα ξεπεράσει κάθε όριο.
Ο Μπονγκ Τζουν-χο υπενθυμίζει τις οικονομικές και ταξικές ανισότητες της χώρας του (η σπαρταριστή σκηνή με την Μερσεντές και τους πλούσιους γκόλφερ) αλλά όσο η δράση προχωρά μοιάζει να χάνει κάθε διάθεση για χιούμορ οδηγώντας την λύση σε ένα αλησμόνητο και πέρα ως πέρα λυρικό φινάλε που θυμίζει με πίκρα το δράμα κάποιων αθώων που ψάχνουν να βρουν παρηγοριά στα πιο απλά ή φαινομενικά ασήμαντα πράγματα, όπως πχ ένα χορό ή μια εκδρομή.