«Της φτώχειας την οργή κάνουμε αγώνα για την ανατροπή!». Αυτό το κάλεσμα – σύνθημα αντήχησε δυνατά στη συγκέντρωση που διοργάνωσαν στο γήπεδο του Σπόρτιγκ οι Κλαδικές Οργανώσεις της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ τη Δευτέρα στις 5 του Φλεβάρη.
Η συγκέντρωση άνοιξε με ένα βίντεο γύρω από πλειστηριασμούς, διακοπές ρεύματος και την πάλη του κινήματος και των λαϊκών δυνάμεων για τα σπίτια του λαού και για τα δίκια του, ενώ οι «πρωταγωνιστές» του, οι άνθρωποι που μοιράστηκαν στο βίντεο την εμπειρία τους για την κρατική βία που υπέστησαν και για τα σωματεία και τους ανθρώπους του ΚΚΕ που βρέθηκαν στο πλευρό τους και τους στήριξαν, έδωσαν και οι ίδιοι το «παρών» στη συγκέντρωση.
Βλέποντας το βίντεο ανατρίχιασα, συγκινήθηκα, εμπνεύσθηκα και, κυρίως, αισθάνθηκα υπερήφανος που κινούμαι και εγώ στον πολιτικό χώρο αυτό. Οι άνθρωποι αυτοί που έχαναν τα σπίτια τους δεν αισθάνονταν, ούτε ήταν μόνοι. Δεν ήταν απελπισμένοι στη μοναξιά τους. Το έβλεπες στο βλέμμα τους, το έλεγαν, το υπονοούσαν, το διαδήλωναν. Ήταν μπροστά και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Η ίδια η Ιωάννα Κολοβού περιέγραψε τη βία που υπέστη, μαζί με τον γιο της, όταν στο σπίτι τους εισέβαλε ολόκληρη ομάδα αστυνομικών και τους συνέλαβε για «διατάραξη οικιακής ειρήνης»! «Θα είμαι όρθια και δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω πίσω», διαβεβαίωσε, επαναλαμβάνοντας πως θα συνεχίσει να δίνει το «παρών» στον αγώνα για την προστασία της πρώτης κατοικίας. Μαζί με τον γιο της ήταν στην πρώτη γραμμή της διαδήλωσης.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν δυνατοί, γιατί είχαν κάποιους δίπλα τους, να συμπορεύονται μαζί τους στις δύσκολες αυτές στιγμές της ζωής τους. Δίπλα τους είχαν γνήσιους ανθρώπους που γνώρισαν τη φτώχεια και την καταπίεση και έτσι μπορούν να νιώσουν τον φτωχό, τον ανήμπορο. Ναι, αυτοί οι άνθρωποι μπαίνουν πάντα μπροστά, οι κομμουνιστές. Και δεν ζητούν τίποτα. Μόνο έχουν να δώσουν, ψυχή και σώμα. Ο καθένας στο μετερίζι του. Χωρίς ιδιοτέλεια. Να κερδίσουν τον πόλεμο. Να δικαιωθούν στα παιδιά τους. Να αποδείξουν ότι δεν πουλιούνται όλα. Τους γνωρίζουν αυτούς τους ανθρώπους και τους καλούν στις δύσκολες στιγμές και αυτοί είναι πάντα εκεί. Έχουν έναν κόσμο, μια ζωή και αξίες να υπερασπιστούν. Και αυτό κάνουν.
Είναι πάντα εκεί για εκείνους που η φτώχεια έχει αναγκάσει να ριχτούν από τα νιάτα τους στην περιπέτεια της επιβίωσης, αγνοώντας την περιπέτεια της ζωής. Φτώχεια, ανέχεια και ο μόχθος για την επιβίωση. Άνθρωποι της γειτονιάς, της διπλανής πόρτας που ανακάλυψαν πόσο δυνατοί ήταν όταν δεν είχαν άλλη επιλογή. Ήταν επιλογή ζωής ή επιβίωσης. Και γι’ αυτό δεν είναι κακομοίρηδες. Τους είδαμε και στο βίντεο πώς μιλούσαν. Φαίνονται όμορφοι άνθρωποι. Συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά τόσο σπάνιοι, σαν να είχαν το χάρισμα.
Και οι κομμουνιστές είναι πάντα μαζί με τους ανθρώπους αυτούς. Στους τόπους εργασίας, στις γειτονιές, στα σπίτια, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, είναι παντού. Γιατί γνωρίζουν καλά ότι το μόνο «αντίπαλο δέος» στην κυβέρνηση και στην άγρια πολιτική που κλιμακώνεται και ο μόνος τρόπος για να έχουμε νίκες και κατακτήσεις, είναι οι εργατικοί – λαϊκοί αγώνες, που ξεδιπλώνονται μέρα με τη μέρα. Και τώρα είναι η ώρα να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο. Γιατί μόνο ο λαός σώζει τον λαό.
Του Σπύρου Τζόκα,
πανεπιστημιακού – συγγραφέα
