Δημήτρης Κουτσούμπας: Αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ — Να ισχυροποιηθεί το ρεύμα αμφισβήτησης της αντιλαϊκής πολιτικής VIDEO🎥ΦΩΤΟ

Εχουν μάλι­στα το θρά­σος να μιλά­νε για μειο­ψη­φί­ες και αντι­δη­μο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες, επει­δή δεν συμ­με­τέ­χουν όλοι στις αρχαι­ρε­σί­ες για εκλο­γή σωμα­τεί­ων ή στις γενι­κές συνε­λεύ­σεις. Και ποιοι είναι αυτοί που έχουν τα μού­τρα και τα λένε αυτά; Αυτοί, οι οποί­οι κυβερ­νούν με την ψήφο μόνο του 20% του εκλο­γι­κού σώμα­τος και δίνουν μόνοι τους και 50 έδρες μπό­νους στον εαυ­τό τους για να απο­κτή­σουν με το ζόρι την πλειοψηφία.

Είναι αυτοί που κατάρ­γη­σαν μέχρι και τα παρα­βάν και τις εφο­ρευ­τι­κές επι­τρο­πές στις εκλο­γές και είπαν ότι οι εργα­ζό­με­νοι, οι νέοι θα ψηφί­ζουν πλέ­ον με μια επι­στο­λή από το σπί­τι, από τον χώρο δου­λειάς, με τον οποιον­δή­πο­τε εργο­δό­τη ή κομ­μα­τάρ­χη πάνω από το κεφά­λι τους να ασκεί πιέ­σεις. Είναι αυτοί που παρα­κάμ­πτουν μέχρι και άρθρα του Συντάγ­μα­τος, του δικού τους αστι­κού Συντάγ­μα­τος, όπως το άρθρο 16 για τα δημό­σια πανε­πι­στή­μια, επει­δή απλά δεν τους βολεύ­ει. Είναι αυτοί που με κάθε ευκαι­ρία κινούν τα ΜΑΤ και προ­σπα­θούν με τη βία να κατα­στεί­λουν τους αγώνες.

Θεω­ρούν όμως αντι­δη­μο­κρα­τι­κό το να γεμί­ζουν τα αμφι­θέ­α­τρα από φοι­τη­τές, οι δρό­μοι από αγρό­τες, τα συν­δι­κά­τα από εργα­ζό­με­νους, να συζη­τούν όλοι αυτοί μαζί, συλ­λο­γι­κά και να απο­φα­σί­ζουν τις μορ­φές πάλης τους, για τα ζητή­μα­τα που τους καί­νε. Ούτε οι ίδιοι δεν τα πιστεύ­ουν τα επι­χει­ρή­μα­τά τους.

Το ΚΚΕ είναι στην πρώτη γραμμή, 
γιατί αντιπολίτευση στη χώρα υπάρχει και γίνεται 
πρώτα από όλα στους δρόμους του αγώνα

Φίλες και φίλοι,
Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι,

Οποιον και να ρωτή­σεις σήμε­ρα, θα σου πει ότι το μεγα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα που αντι­με­τω­πί­ζει η εργα­τι­κή — λαϊ­κή οικο­γέ­νεια είναι η ακρί­βεια που εξα­νε­μί­ζει το λαϊ­κό εισό­δη­μα. Κάθε αγώ­νας που ανα­πτύσ­σε­ται και που θα ανα­πτυ­χθεί το επό­με­νο διά­στη­μα, αντι­κει­με­νι­κά έχει και αυτό το υπό­βα­θρο. Τη δυσκο­λία, δηλα­δή, της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας να καλύ­ψει τις ανά­γκες της, σε πολ­λές περι­πτώ­σεις ακό­μα και τις πιο στοι­χειώ­δεις. Εργα­ζό­με­νοι που έχουν αλλά­ξει τελεί­ως τις δια­τρο­φι­κές τους συνή­θειες, ανα­γκά­ζο­νται να αλλά­ξουν τόπο, και ορι­σμέ­νες φορές ακό­μα και τρό­πο κατοι­κί­ας, για­τί τα νοί­κια δεν βγαί­νουν. Οι δια­κο­πές και τα ταξί­δια αφο­ρούν πλέ­ον μια ολο­έ­να και πιο συρ­ρι­κνω­μέ­νη μειο­ψη­φία, και ο κατά­λο­γος των επι­πτώ­σε­ων θα μπο­ρού­σε να συνε­χι­στεί για πολ­λή ώρα.

Το ΚΚΕ ανα­δει­κνύ­ει τον πολύ­πλευ­ρο χαρα­κτή­ρα της επί­θε­σης στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό εισό­δη­μα. Για­τί είναι κοροϊ­δία να μιλά κανείς για την ακρί­βεια και να ξεχνά­ει το ύψος των μισθών και τη δρα­στι­κή μεί­ω­σή τους την τελευ­ταία δεκαπενταετία.

Και αυτό έχει γίνει:

• - μέσω της νομο­θε­τι­κής ρύθ­μι­σης για το ύψος του κατώτατου,
• - της κατάρ­γη­σης — ουσια­στι­κά — των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Εργασίας,
• - των αλλα­γών στις υπερωρίες,
• - της μεγά­λης υπο­χώ­ρη­σης του μέσου μισθού,
• - της δρα­στι­κής περι­κο­πής των συντάξεων,
• - της εκτε­τα­μέ­νης ανεργίας,
• - του πετσο­κόμ­μα­τος των όποιων επιδομάτων.

Αυτά είναι μερι­κά μόνο μέτρα που ήρθαν για να μεί­νουν, με τα μνη­μό­νια που δια­δο­χι­κά, όλοι μαζί, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, εφάρ­μο­σαν και, όσο και αν λένε ότι βγή­κα­με από αυτά, οι συνέ­πειές τους, οι ψηφι­σμέ­νοι νόμοι είναι ακό­μα εδώ και παρά­γουν απο­τε­λέ­σμα­τα. Αν συνυ­πο­λο­γί­σου­με την εκτό­ξευ­ση της έμμε­σης και άμε­σης φορο­λο­γί­ας και των ασφα­λι­στι­κών εισφο­ρών, το πραγ­μα­τι­κό δια­θέ­σι­μο εισό­δη­μα των εργα­ζο­μέ­νων έχει μειω­θεί σχε­δόν κατά 40%.

Με αυτό το τσα­κι­σμέ­νο εισό­δη­μα, οι εργα­ζό­με­νοι ήρθαν αντι­μέ­τω­ποι με ένα πελώ­ριο κύμα ανα­τι­μή­σε­ων στις τιμές των εμπο­ρευ­μά­των μετά την παν­δη­μία. Και για να κατα­λά­βει κανείς πως η επί­θε­ση του κεφα­λαί­ου απλά αλλά­ζει μορ­φή, είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό πως τώρα οι εργα­ζό­με­νοι δου­λεύ­ουν για λιγό­τε­ρα, όχι επει­δή μειώ­νε­ται ο μισθός, αλλά για­τί ο μισθός αντι­στοι­χεί σε λιγό­τε­ρα πράγ­μα­τα που μπο­ρούν να αγοράσουν.

Η εργατική — λαϊκή οικογένεια 
καθηλώνεται σε μια ζωή όλο και πιο μίζερη

Η ακρίβεια είναι μια ακόμα πλευρά 
της ληστρικής φύσης του καπιταλισμού

Κι όμως, σήμε­ρα, στην επο­χή της τεχνη­τής νοη­μο­σύ­νης και των τερά­στιων και­νο­το­μιών σε κάθε τομέα, η δια­σφά­λι­ση ενός πραγ­μα­τι­κά σύγ­χρο­νου βιο­τι­κού επι­πέ­δου, που να περι­λαμ­βά­νει το σύνο­λο των ανα­γκών των εργα­ζο­μέ­νων, βρί­σκε­ται έξω «απ’ τα βαλά­ντια» της συντρι­πτι­κής τους πλειο­ψη­φί­ας, παρά το γεγο­νός ότι οι εργα­ζό­με­νοι είναι αυτοί που παρά­γουν όλα αυτά τα αγαθά.

Συνο­λι­κά, η ακρί­βεια είναι μια ακό­μα πλευ­ρά της ληστρι­κής φύσης του καπι­τα­λι­σμού, που βασί­ζε­ται στην εκμε­τάλ­λευ­ση στον χώρο δου­λειάς και την απλή­ρω­τη εργα­σία. Αυτή η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εξη­γεί άλλω­στε και τον λόγο που τα αστι­κά κόμ­μα­τα δεν μπο­ρούν να την αντι­με­τω­πί­σουν και τα μέτρα που προ­τεί­νουν εξα­ντλού­νται σε ψίχου­λα και κοροϊ­δία. Ετσι και τα κατά και­ρούς κυβερ­νη­τι­κά μέτρα δεν είναι τίπο­τα άλλο παρά ένα προ­πέ­τα­σμα καπνού για να απο­προ­σα­να­το­λί­σει απ’ τα πραγ­μα­τι­κά αίτια της φτώ­χειας του λαού.

Δεί­τε: Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ «παί­ζει» με το «πλα­φόν» σε ορι­σμέ­να εμπο­ρεύ­μα­τα, που, στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση, ακό­μη κι αν οδη­γή­σει σε κάποιες ελά­χι­στες μειώ­σεις, την ίδια στιγ­μή θα οδη­γή­σει σε ανα­τι­μή­σεις σε κάποια άλλα. Η κυβέρ­νη­ση κάνει πως δεν κατα­λα­βαί­νει πως το 1/4 της τιμής στο σού­περ μάρ­κετ και πάνω από το 65% της τιμής της βεν­ζί­νης, είναι οι άδι­κοι, έμμε­σοι φόροι που πλη­ρώ­νουν οι κατα­να­λω­τές στο κρά­τος για να δια­σφα­λί­ζο­νται τα ματω­μέ­να πλεονάσματα.

Οι αυξή­σεις μισθών που προ­τεί­νει ο ΣΥΡΙΖΑ υπο­λεί­πο­νται δρα­στι­κά ακό­μα και του πλη­θω­ρι­σμού των τελευ­ταί­ων ετών, πολύ περισ­σό­τε­ρο απ’ τη μεί­ω­ση που έχουν υπο­στεί οι μισθοί την τελευ­ταία 15ετία. Η δια­τί­μη­ση της Ενέρ­γειας, και ο περιο­ρι­σμός του κέρ­δους των ενερ­γεια­κών ομί­λων που επί­σης προ­τεί­νει, δεν μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει το πρό­βλη­μα της αντι­κει­με­νι­κά πανά­κρι­βης «πρά­σι­νης» Ενέρ­γειας, του εισα­γό­με­νου φυσι­κού αερί­ου. Είναι πρό­κλη­ση, όταν τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προ­τεί­νει να μειω­θούν οι έμμε­σοι φόροι και μάλι­στα σε ορι­σμέ­να μόνο είδη, αφού οι αυξή­σεις στους έμμε­σους φόρους ήταν βασι­κό εργα­λείο που χρη­σι­μο­ποί­η­σε η δική του κυβέρνηση.

Το βασι­κό, όμως, που κρύ­βουν όλοι τους είναι πως τα ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα της ΕΕ βρί­σκο­νται πάλι στο προ­σκή­νιο και από τη στιγ­μή που τα απο­δέ­χο­νται, είναι δεδο­μέ­νο ότι θα εξα­πο­λύ­σουν νέο γύρο επί­θε­σης στα εργα­τι­κά — λαϊ­κά δικαιώματα.

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, βέβαια, είναι πως η «ακρί­βεια» δεν οφεί­λε­ται σε λαθε­μέ­νους χει­ρι­σμούς της τωρι­νής, ή της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης. Απο­τυ­πώ­νει τελι­κά την εξα­θλί­ω­ση της εργα­τι­κής τάξης λόγω της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, η οποία προ­ω­θεί­ται με πολι­τι­κές που απο­δέ­χο­νται όλα αυτά τα κόμ­μα­τα. Γι’ αυτό και χτυ­πά­ει απο­φα­σι­στι­κά όχι μόνο τους εργα­ζό­με­νους στην Ελλά­δα αλλά σε όλες τις χώρες της ΕΕ, όπως άλλω­στε μαρ­τυ­ρούν οι τερά­στιες κινη­το­ποι­ή­σεις που βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη σε πολ­λές από αυτές.

Για να κερδίσουν οι εργαζόμενοι,
πρέπει να χάσει το κεφάλαιο

Σήμε­ρα, το ΚΚΕ μπαί­νει μπρο­στά στη συν­δυα­σμέ­νη πάλη απέ­να­ντι σε όλες τις πλευ­ρές αφαί­μα­ξης του λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος. Μπαί­νει μπρο­στά στην πάλη για ουσια­στι­κές αυξή­σεις μισθών, για να καταρ­γη­θεί επι­τέ­λους ο εμβλη­μα­τι­κός μνη­μο­νια­κός νόμος Βρού­τση — Αχτσιό­γλου, που απα­γο­ρεύ­ει τις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για τον βασι­κό μισθό, ο οποί­ος πρέ­πει να πάει άμε­σα του­λά­χι­στον στα 900 ευρώ, για να επα­νέλ­θει η αρχή της ευνοϊ­κό­τε­ρης σύμ­βα­σης. Να δοθούν πίσω στους εργα­ζό­με­νους οι κλεμ­μέ­νες τριε­τί­ες της περιό­δου 2012 — 2023 και να ανα­προ­σαρ­μο­στούν αμέ­σως οι μισθοί με βάση αυτό.

Το ΚΚΕ μπαί­νει μπρο­στά για:

• Την κατάρ­γη­ση της αντι­λαϊ­κής φορο­λο­γί­ας, των έμμε­σων φόρων και μετα­κύ­λι­ση των φορο­λο­γι­κών βαρών στο μεγά­λο κεφάλαιο.
• Για διεύ­ρυν­ση του αφο­ρο­λό­γη­του και επα­να­φο­ρά του και για τους αυτοαπασχολούμενους.
• Για να αυξη­θούν οι συντά­ξεις και να μειω­θούν οι ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές των εργα­ζο­μέ­νων με παράλ­λη­λη μετα­κύ­λη­σή τους στην εργοδοσία.
• Για να μπει φρέ­νο στις ανα­τι­μή­σεις των προ­ϊ­ό­ντων πλα­τιάς λαϊ­κής κατα­νά­λω­σης με ουσια­στι­κή παρέμ­βα­ση κατά των δια­φό­ρων καρ­τέλ και όχι με τα πρό­στι­μα της κοροϊ­δί­ας που δεν θίγουν στο ελά­χι­στο την κερ­δο­φο­ρία των ομίλων.
• Για τη δρα­στι­κή μεί­ω­ση του ενερ­γεια­κού κόστους.

Αυτά τα αιτή­μα­τα βρί­σκο­νται στην προ­με­τω­πί­δα των διεκ­δι­κή­σε­ων της γενι­κής απερ­γί­ας που έχουν ήδη απο­φα­σί­σει για τις 28 Φλε­βά­ρη δεκά­δες συν­δι­κά­τα, Ομο­σπον­δί­ες και Εργα­τι­κά Κέντρα, ανά­με­σά τους και το μεγα­λύ­τε­ρο της χώρας, εδώ στην Αθή­να. Ολες οι οργα­νώ­σεις της εργα­τι­κής τάξης πρέ­πει να πάρουν αντί­στοι­χες απο­φά­σεις, αφή­νο­ντας στην ανυ­πο­λη­ψία της τη θλι­βε­ρή ηγε­σία της ΓΣΕΕ, που απο­φά­σι­σε απερ­γία λίγο πριν από το Πάσχα.

Εκείνη τη μέρα, όλοι οι επιμέρους αγώνες 
που βρίσκονται σε εξέλιξη, πρέπει να συνενωθούν. 
Να συνενωθούν όλοι οι αγώνες σε έναν ενιαίο, 
γενικό, πανελλαδικό απεργιακό ξεσηκωμό:

• Των υγειο­νο­μι­κών για να μην απο­λυ­θούν 6.000 συμ­βα­σιού­χοι συνά­δελ­φοί τους και για να μην περά­σει το απα­ρά­δε­κτο μέτρο που κάνει το φακε­λά­κι νόμι­μο για ένα χειρουργείο.
• Των οικο­δό­μων για να γίνει η σύμ­βα­σή τους υπο­χρε­ω­τι­κή και να τους απο­δο­θούν οι ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές που χρό­νια τους έχουν κλέψει.
• Των μεταλ­λερ­γα­τών του Πει­ραιά, του Θριά­σιου, που με τον αγώ­να τους κατά­φε­ραν να υπο­γρά­ψουν την 3η κατά σει­ρά επι­χει­ρη­σια­κή Συλ­λο­γι­κή Σύμ­βα­ση με ουσια­στι­κές αυξή­σεις και συνεχίζουν.
• Των συντα­ξιού­χων που είδαν στους λογα­ρια­σμούς τους νέες περι­κο­πές και βγαί­νουν στον δρό­μο του αγώνα.
• Των νέων εργα­ζο­μέ­νων στα τηλε­φω­νι­κά κέντρα που ζητούν ανθρώ­πι­νες συν­θή­κες εργα­σί­ας και αυξή­σεις μισθών.
• Των εργα­ζο­μέ­νων στο Φάρ­μα­κο που έσπα­σαν την τρο­μο­κρα­τία και πέτυ­χαν την επα­να­πρό­σλη­ψη του συνα­δέλ­φου τους συνδικαλιστή.
• Να βρε­θούν μαζί φυσι­κά με όλους τους φορείς που βρέ­θη­καν στην οδό Αβύ­δου 146 για ακό­μα μία μάχη που δεν αφο­ρά μόνο την Ιωάν­να Κολο­βού και τον γιο της, αλλά όλους μας για να σώσου­με τα σπί­τια του λαού από τα «κορά­κια».

  

  

  
  

Να ακουστεί ξανά δυνατό το σύνθημα 
«‘Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας»

Όλοι μαζί, λοι­πόν, παίρ­νου­με τη σκυ­τά­λη από τους εργά­τες της ΛΑΡΚΟ, των Λιπα­σμά­των της Καβά­λας, των Πετρε­λαί­ων, της «Μαλα­μα­τί­να», της «efood», των εκα­τομ­μυ­ρί­ων λαού που βγή­κε στον δρό­μο μετά το έγκλη­μα στα Τέμπη και για πάνω από 20 μέρες φώνα­ξε «‘Η τα κέρ­δη τους ή οι ζωές μας!».

Κι αυτό το σύν­θη­μα, που συντά­ρα­ξε όλη τη χώρα στις μεγα­λειώ­δεις κινη­το­ποι­ή­σεις που ακο­λού­θη­σαν το έγκλη­μα στα Τέμπη, μπο­ρεί να ακου­στεί ξανά δυνα­τά σε ολό­κλη­ρη τη χώρα τη μέρα που συμπλη­ρώ­νε­ται ένας χρό­νος από αυτό, στις 28 Φλεβάρη.

Να επι­βε­βαιώ­σου­με ότι είμα­στε εδώ για να μην ξεχα­στεί το έγκλη­μα, για να τιμω­ρη­θούν και τα φυσι­κά πρό­σω­πα και η πολι­τι­κή που ευθύ­νε­ται, για να βρουν δικαί­ω­ση οι 57 αδι­κο­χα­μέ­νες ψυχές και οι οικο­γέ­νειές τους. Αυτό το σύν­θη­μα να γίνει συνεί­δη­ση και οδη­γός δρά­σης και πρά­ξης, σε όλες τις μάχες που έχου­με μπρο­στά μας.

Οι τρεις βδο­μά­δες που μεσο­λα­βούν μέχρι την απερ­γία, μπο­ρούν να είναι πολύ παρα­γω­γι­κές και να αφή­σουν σημα­ντι­κά κατα­στα­λάγ­μα­τα για τη συνέ­χεια. Ολη μας η σκέ­ψη, η δρά­ση, οι πρω­το­βου­λί­ες πρέ­πει να στρα­φούν στο πώς θα δυνα­μώ­σει η συζή­τη­ση, η οργά­νω­ση, η συμ­με­το­χή, εκεί που κρί­νο­νται όλα, εκεί που φαί­νε­ται πιο καθα­ρά ποιος είναι με ποιον και εκεί που πραγ­μα­τι­κά μπο­ρούν να αλλά­ζουν συνει­δή­σεις: Μέσα στους αγώ­νες, μέσα στα συν­δι­κά­τα, στους συλ­λό­γους και φορείς του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινήματος.

Εκεί μπο­ρεί ο καθέ­νας και η καθε­μιά να σκε­φτεί, να προ­βλη­μα­τι­στεί και να δει έμπρα­κτα πως η κυβέρ­νη­ση, η μεγα­λο­ερ­γο­δο­σία, κάθε άλλο παρά άτρω­τες είναι. Εκεί μπο­ρεί να δει ποιες δυνά­μεις, με τις θέσεις και τη δρά­ση τους, συμ­βάλ­λουν στην αντε­πί­θε­ση των εργα­ζο­μέ­νων και ποιες είναι αυτές που τους βάζουν εμπό­δια και τρικλοποδιές.

Αρα, αυτό που σήμε­ρα απαι­τεί­ται είναι να κατο­χυ­ρω­θούν και να πλη­θύ­νουν το επό­με­νο διά­στη­μα τα βήμα­τα που απο­τυ­πώ­νο­νται στη στα­θε­ρή αύξη­ση, ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο, των εργα­ζο­μέ­νων στις αρχαι­ρε­σί­ες των συν­δι­κά­των, στη βελ­τί­ω­ση του συσχε­τι­σμού, σε μεγά­λες Ομο­σπον­δί­ες και Εργα­τι­κά Κέντρα.

Τα ψέμα­τα των κομ­μά­των της ΕΕ έχουν απο­κα­λυ­φθεί, να πάρουν απά­ντη­ση και στις ευρωεκλογές

Εκεί, μέσα στο κίνη­μα, υπάρ­χει χώρος και πεδίο δόξης λαμπρό, για την κοι­νή δρά­ση με κάθε τίμιο εργα­ζό­με­νο, κάθε συν­δι­κα­λι­στή, που δεν έχει ξεπου­λη­θεί στην εργο­δο­σία και τις κυβερ­νή­σεις και ξέρου­με ότι είναι πολ­λοί αυτοί, ανε­ξάρ­τη­τα από το τι πολι­τι­κές επι­λο­γές έκα­ναν μέχρι χτες. Εκεί χτί­ζο­νται οι βάσεις, για να δυνα­μώ­σει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο η αγω­νι­στι­κή συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ.

Για να ισχυ­ρο­ποι­η­θεί κι άλλο το ρεύ­μα αμφι­σβή­τη­σης της αντι­λαϊ­κής πολι­τι­κής, των κυβερ­νή­σε­ων, της αντι­λαϊ­κής συναί­νε­σης που προ­σφέ­ρουν τα κόμ­μα­τα του συστή­μα­τος. Για να μπει στο στό­χα­στρο πιο απο­φα­σι­στι­κά η ΕΕ, αυτή η φυλα­κή των λαών, που υπάρ­χει μόνο για να εξα­σφα­λί­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα των ευρω­παϊ­κών μονο­πω­λί­ων, τσα­κί­ζο­ντας κάθε λαϊ­κό δικαί­ω­μα με τις κατευ­θύν­σεις και απο­φά­σεις της σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Πλέ­ον έχουν απο­κα­λυ­φθεί τα ψέμα­τα των κομ­μά­των της ΕΕ περί «σύγκλι­σης», «ευη­με­ρί­ας», «εξα­σφά­λι­σης δικαιω­μά­των» που θα προ­σέ­φε­ρε στον λαό μας η συμ­με­το­χή σε αυτήν την Ενωση.

• - Πίσω από τα βάσα­να των αγρο­τών βρί­σκε­ται η Κοι­νή Αγρο­τι­κή Πολι­τι­κή της ΕΕ, που ψήφι­σαν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.
• - Πίσω από την ίδρυ­ση ιδιω­τι­κών πανε­πι­στη­μί­ων βρί­σκο­νται οι ευρω­παϊ­κές οδη­γί­ες για τη δια­μόρ­φω­ση κοι­νής ευρω­παϊ­κής αγο­ράς πτυχίων.
• - Πίσω από τη 10ωρη και 13ωρη εργα­σία, χωρίς αμοι­βή για τις υπε­ρω­ρί­ες, βρί­σκο­νται οι οδη­γί­ες της Κομι­σιόν για τη διευ­θέ­τη­ση του χρό­νου εργα­σί­ας, για απα­σχό­λη­ση σε πολ­λα­πλούς εργοδότες.

Και ο κατά­λο­γος δεν έχει τέλος…

Το ΚΚΕ είπε την αλήθεια πολύ έγκαιρα για όλα αυτά. 
Τα αποκάλυψε, τα αντιπάλεψε, συνέβαλε ώστε η εφαρμογή 
κάποιων από αυτά να έχει καθυστερήσει σημαντικά 
στην Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες — μέλη, 
προς το συμφέρον του ελληνικού λαού.

Είναι πρό­κλη­ση, από τη μια, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ να προ­σπα­θεί να κρυ­φτεί πίσω από τα προ­βλή­μα­τα των άλλων λαών της ΕΕ, για να μειώ­σει, όπως νομί­ζει, τις δικές της ευθύ­νες, όταν έχει προ­ω­θή­σει με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα αυτήν ακρι­βώς την πολι­τι­κή που δημιουρ­γεί τα προ­βλή­μα­τα. Είναι όμως εξί­σου πρό­κλη­ση, από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η «Νέα Αρι­στε­ρά» να παρου­σιά­ζουν μια ψεύ­τι­κη, ειδυλ­λια­κή κατά­στα­ση για την υπό­λοι­πη ΕΕ στο όνο­μα μιας βολι­κής, δήθεν αντι­πο­λί­τευ­σης, που έχει ορί­ζο­ντα μόνο την κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή και δεν αλλά­ζει τίπο­τα για τη ζωή του λαού.

Όλα αυτά πρέ­πει να πάρουν απά­ντη­ση από τον ελλη­νι­κό λαό και στις ευρω­ε­κλο­γές στις 9 του Ιού­νη. Να στεί­λου­με από την Ελλά­δα πανευ­ρω­παϊ­κό μήνυ­μα ελπί­δας και ενδυ­νά­μω­σης των αγώ­νων, με ένα ακό­μα πιο δυνα­τό ΚΚΕ στην Ελλά­δα και στην Ευρώπη!

Πάμε λοιπόν να δώσουμε κι αυτές τις μάχες 
με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα! Θα τα καταφέρουμε!