Σπ. Μελετζής, ο φωτογράφος της Αντίστασης

Επιμέλεια – Σύνθεση Ηρακλής Κακαβάνης //

Σαν σήμερα 13 Νοέμβρη του 2003 πέθανε ο Σπύρος Μελετζής. Ο Πρωτομάστορας και ποιητής της τέχνης της φωτογραφίας, όπως τον αποκάλεσαν. Ο άνθρωπος που με το φακό του αποθανάτισε το πέρασμα του φασισμού και τον αγώνα του λαού για μια νέα Ελλάδα.

Μια τιμητική αναφορά στη μνήμη του είναι το σημερινό αφιέρωμα με 11 φωτογραφίες του (λιγότερο γνωστές) που αντλήσαμε από το λεύκωμα «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Από το έπος της Εθνικής Αντίστασης Φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή» που εκδόθηκε το 1982 από τη «Σύγχρονη Εποχή».

 

 

Δικοί σου εχθροί, δικοί μου εχθροί,
του σκεφτόμενου ανθρώπου είναι εχθροί.

(Ναζίμ Χικμέτ)

Μαχαίρι στο λαό, φωτιά, κρεμάλα
ή περασμένοι αραδαριά με μπάλα!
Τα θύματα βουνό και στην κορφή,
ξένοι, ντόπιοι φονιάδες αδερφοί!

(Κ. Βάρναλης)

Σαν ήρθε ο ξένος κουρσευτής, ευτύς μαζί του οι πρώτοι
πρώτοι στα νιτερέσα τους, στην ατιμία πιο πρώτοι!
Μαζί του κάνανε τα μπλόκα, φανερά ή με μάσκα!

(Κ. Βάρναλης)

Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

«Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια
εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος
Εδώ σηκώνετ’ όλ’ η γη με τους αποθαμένους
και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της

Κι απάνω-απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους
φωτάει με μιας Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος

Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες
-χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια-
κι είναι οι νεκροί, στα ξάγναντα, πρωτοπανηγυριώτες!»
(Άγγελος Σικελιανός)

 

 

 

 

 

Με χίλια ονόματα, μια χάρη
Ακρίτας, είτ’ αρματολός,
Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι
Πάντα είν’ ο ίδιος ο Λαός

Εγώ δεν είμ’ ένας λαός! Όλ’ οι λαοί της Γης!
Της Ιστορίας, παλιάς και νέας, τα πτώματα!
Ακούτε; Ο κόκορας λαλάει τον ξύπνο της αυγής.
Όλοι ενωμένοι, μια φωνή μυριάδες στόματα:
Τρέμε φονιά, τρέμε άρπαγα και τρέμε απατεώνα.
Σάπιο θρασίμι, που βρομάς και κλέβεις στον αιώνα!

(Κ. Βάρναλης)