Παρουσιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης //
Η ευχή μας να ξαναβρεθούμε με την Ατζέρ Ιχτιάρ και τις δημιουργίες της στο περιοδικό Ατέχνως έγινε πραγματικότητα! Έτσι λοιπόν, δημοσιεύουμε σήμερα άλλα δύο ποιήματα της Ατζέρ, το «Δως μου την καρδιά σου» και το «Κάθε βράδυ».
Δύο ερωτικά ποιήματα, που όπως και το «Πέρασα και έφυγα» που δημοσιεύσαμε σε προηγούμενη παρουσίαση μας κι όπου θα βρείτε περισσότερα στοιχεία για την Ατζέρ, που ψάχνουν τον αληθινό έρωτα – τον έρωτα που θα δώσει σώμα και ψυχή για να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, για να κρατήσει δίπλα του το υποκείμενο του συναισθήματος του, για χωθεί σε ζεστή αγκαλιά, σε κρυφή ακρογιαλιά, ακόμα κι αν αύριο μείνει ανεκπλήρωτος…
Αλλά η φλυαρία δεν έχει θέση σε τούτη τη δημοσίευση, σταματάω εδώ. Ας αφήσουμε τα ποιήματα να μιλήσουν…
ΠΟΙΗΜΑΤΑ:
ΔΩΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ
Δως μου την καρδιά σου
και τα όμορφα φιλιά σου
για μια ατέλειωτη ζωή
θα είμαστε εμείς οι δύο
μαζί!
Δως μου φως μια βραδιά
που θα ‘μαστε σε μια αμμουδιά
με χορό, τρελούς ρυθμούς
και με φίλους μας πολλούς.
Δως μου όλα τα αστέρια
κράτα μου σφιχτά τα χέρια
με το κόσμο εμείς οι δύο
θα είμαστε στο ίδιο σημείο.
Δως μου αγόρι το κορμί σου
ένα χάδι, το φιλί σου
Θέλω ζέστη, αγκαλιά
σε κρυφή ακρογιαλιά.
ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ
Κάθε βράδυ πού πάω να κοιμηθώ
σαν όνειρο σε καρτερώ,
σε βλέπω μες στα όνειρα μου
και πεθαίνω με την πρώτη σου ματιά.
κοιτώντας σε παραμιλώ
και ξεχνιέμαι ότι είμαι εγώ!
Η αλήθεια χάνει και η εικόνα κερδίζει
και αυτό την καρδούλα μου ραγίζει.
Καθισμένη στην πολυθρόνα μου
προσπαθώ να σε ξεχάσω
με την λογική μου,
μα, που να πάρει,
η καρδιά μου σε ξαναγράφει
πάλι!
Δακρύζω και λυγίζω
από τον πόνο μου,
μα, έλα που δεν σε νοιάζει
το τι τραβάω και τι περνάω.
Θα ‘πρεπε να μη αράζω στου καραβιού την πλώρη
Μα, ευτυχώς που με ξύπνησε του καπετάν η κόρη.
Σαν άνεμος τριγυρίζεις παντού!
και εγώ σαν χαμένο ψάρι
προσπαθώ να βρω το λιμάνι
πού θα απογειωθώ.
Τελικά, μάταια όλα όσα έκανα
μα, η πυξίδα της καρδιά μου
εσένα δείχνει πάλι!
Ο πίνακας που συνοδεύει την δημοσίευση είναι του Edvard Munch – Μελαγχολία (1894)
