Τώρα με το Φθινόπωρο κάπου στα φτωχά δρομάκια της Αθήνας Κρυφομιλώ πολλές φορές με την βροχούλα Κανείς δεν με ξέρει…

Κι αν έσβησα σαν κεράκι χάθηκε για πάντα η χαρά μου πόνεσε πολύ η καρδιά και τρύπωνε πάντα η πύρινη…

Θλιμμένα Γαρούφαλα κυριεύουν πλέον τον κόσμο τα λιμάνια σβήνουν πλέον κι εκείνα και τα πουλιά είναι σε αντιπερισπασμό με μαύρη…

Με γνώρισες να ταξιδεύω σαν πεταλούδα σ’ένα άλικο λουλούδι. Και να σκορπίζω, όσο μου επέτρεπε η καρδιά, ένα μεθυστικό, ερωτικό…

Η καρδιά μου σαν να γέρασε τελείωσε η ζωή μου στο νησί που όμοια γλυκιά με το γλέντι πέρασε και…

Η καρδιά μου σαν Σελήνη σε καρτερούσε εσύ όμως την έσβησες στην μικρή μας την λίμνη αφού πια δεν μ’αγαπούσες.…

Άνθη μάζευα για σένα χίλια αγκάθια το καθένα στον βυθό της καρδιάς μου όταν τα έσφιγγα ένα ένα. Να περάσεις…

Μην με ακούς τις νύχτες παραπατώ, ήρθαν αλκυονίδες μέρες Αφού πολύ σ’αγαπώ. Μην με ακούς τις νύχτες σε εκλιπαρώ! Χάνω…

Αγέλαστη Άνοιξη θαρρείς πως λεγόσουν μα η πυξίδα της καρδιάς μου έδειχνε πως ερχόσουν. Στο βάθος του μυαλού μου στρυφογύριζαν…

Κάθε φύλλο που έπεφτε εκείνα της καρδιάς μου Ήταν τόσα, όσα τα ασημένια φιλιά σου. Μεσ’ τα πέλαγα του μυαλού…