Τώρα με το Φθινόπωρο
κάπου στα φτωχά δρομάκια της Αθήνας
Κρυφομιλώ πολλές φορές με την βροχούλα
Κανείς δεν με ξέρει και ούτε θα με μάθει
και αμέσως κρύβομαι στην μικρή μου καμαρούλα.
Τώρα με το φθινόπωρο
σε κάποια φτωχογειτονιά της Αθήνας
σαν πέσει το δειλινό
με πιάνει ένας πόνος
που και που η σιωπή της μου απαντά
στο παράθυρό μου ακόμη πιο κοντά.
Τώρα με το φθινόπωρο
που κανείς δεν με ξέρει και ούτε θα με μάθει
οι δυό μας ενωθήκαμε
ένα μοιραίο βράδυ.
