Το Σάββατο 3/12, η Γραμματεία της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας (ΕΚΠ) οργάνωσε τηλεδιάσκεψη με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Ενωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Η τηλεδιάσκεψη ξεκίνησε με εισαγωγική τοποθέτηση από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα.
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από το κλείσιμο των εργασιών από τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Η σημερινή συζήτηση των κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας που οργάνωσε η Γραμματεία για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της ΕΣΣΔ συμβάλλει στην ανταλλαγή απόψεων και στην επεξεργασία χρήσιμων επιχειρημάτων στην υπηρεσία της ιδεολογικής – πολιτικής αναμέτρησης με τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, οι οποίες μεθοδικά προσπαθούν να συκοφαντήσουν τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση και το εργατικό κράτος που γέννησε, να υποβαθμίσουν και να σπιλώσουν την ιστορική προσφορά της ΕΣΣΔ στο πλευρό των λαών.
Η συζήτηση μπορεί να συμβάλλει στην ενίσχυση της αντιπαράθεσης με τον αντικομμουνισμό κάθε είδους, αυτόν που εκπορεύεται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, τις δυνάμεις του ευρωατλαντισμού, αλλά και από τη ρωσική ηγεσία και τις ηγεσίες των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών, που χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να αμαυρώσουν την επανάσταση και τον ηγέτη της, τον Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν, τον σοσιαλισμό, για να στηρίξουν την αντεπανάσταση και τον καπιταλισμό.
Υπερασπιζόμαστε την Οκτωβριανή Επανάσταση, αντλούμε δύναμη και αξιοποιούμε τα διδάγματά της που είναι πολύτιμο εφόδιο στον σημερινό αγώνα των κομμουνιστών.
Γιατί η Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία έδειξε την ανυπέρβλητη δύναμη της εργατικής τάξης, των οργανωμένων και οπλισμένων εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, που με την καθοδήγηση του επαναστατικού ΚΚ νίκησαν έναν σκληρό αντίπαλο, την αστική τάξη και ανέτρεψαν την εξουσία της.
Η επανάσταση αυτή άλλαξε τη ροή της Ιστορίας, άνοιξε μια νέα εποχή, την εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό, «ο δρόμος χαράχτηκε» κι αυτό δεν αναιρείται από την αντεπανάσταση και την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν μπορεί να δαμάσει τις αντιφάσεις του.
Η σύγκρουση μεταξύ των μονοπωλίων και των κρατών που εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους, προκαλούν ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, με θύματα τους λαούς.
Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει. Εξαπλώνονται η φτώχεια και η ανεργία, εντείνεται η εκμετάλλευση, η βασική αντίθεση κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας οξύνεται, γίνεται πιο αναγκαία, επίκαιρη και ρεαλιστική η λύση της λαϊκής αντεπίθεσης, του αγώνα για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Η ραχοκοκαλιά του σοσιαλισμού είναι οι νόμοι που διέπουν το νέο σύστημα
Υπερασπιζόμαστε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ και προβάλλουμε τις ιστορικής σημασίας κατακτήσεις και επιτεύγματα, χωρίς ωραιοποιήσεις, υποτίμηση των δυσκολιών, των αδυναμιών και των ελλείψεων, σε μια συστηματική ειλικρινή συζήτηση με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για να καταγραφεί η ιστορική αλήθεια.
Ναι! Ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ εξάλειψε την ανεργία και εξασφάλισε το δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά και στη στέγη, έδωσε στον λαό δωρεάν Υγεία και Πρόνοια, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση για όλους και αύξηση του ελεύθερου χρόνου. Εξασφάλισε την ισοτιμία των εθνών, έχει μεγάλη προσφορά στη χειραφέτηση της γυναίκας, στην ανάπτυξη του λαϊκού πολιτισμού και αθλητισμού. Είναι ανεκτίμητη η προσφορά της ΕΣΣΔ στη διεθνιστική αλληλεγγύη, στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τόσα άλλα.
Στο κέντρο όλων αυτών βρίσκεται ο άθλος της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που μαστίζει την εργατική τάξη στον καπιταλιστικό κόσμο.
Πώς κατακτηθήκαν αυτά; Πού στηρίχτηκε το εργατικό κράτος, η επαναστατική εργατική εξουσία;
Αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα.
Γιατί η ραχοκοκαλιά του σοσιαλισμού είναι οι νόμοι που διέπουν το νέο σύστημα, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής ως βάση για τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, της λαϊκής ευημερίας.
Οταν παραβιάστηκαν αυτές οι νομοτέλειες και στη θέση τους μπήκαν νόμοι και κριτήρια της καπιταλιστικής ανάπτυξης και αγοράς, το κριτήριο της ιδιοσυντήρησης των επιχειρήσεων και του κέρδους, εκδηλώθηκε στασιμότητα και οπισθοχώρηση, δημιουργήθηκαν κοινωνικές δυνάμεις που τα συμφέροντά τους ήταν σε αντίθεση με τον σοσιαλισμό και άνοιξε ο δρόμος για την αντεπανάσταση και την καπιταλιστική παλινόρθωση.
Το έχουμε εκτιμήσει. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντεπαναστατική διαδικασία εκπλήρωσε η σταδιακή οπορτουνιστική διάβρωση του ΚΚΣΕ, της ηγεσίας του.
Τα σημειώνουμε αυτά, γιατί έχει μεγάλη σημασία να γίνουν κτήμα των κομμουνιστών και των λαών οι αιτίες που οδήγησαν στην αντεπανάσταση και να μελετηθούν παραπέρα, πολύ περισσότερο που σήμερα είναι σε εξέλιξη μεθοδική προσπάθεια αμφισβήτησης και καταπάτησης των αρχών της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης και προβάλλεται ως κατευθυντήρια γραμμή η «συνταγή» που οδήγησε στην επικράτηση του καπιταλισμού, στην ΕΣΣΔ και στα άλλα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Με αυτή τη γραμμή καλούμαστε να συγκρουστούμε.
Δεν είμαστε αντιμέτωποι μόνο με τη χυδαία προβολή του οπορτουνιστικού κοινοβουλευτικού δρόμου, τη λεγόμενη «εξανθρώπιση» του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Είμαστε επίσης αντιμέτωποι με ένα πλέγμα αναλύσεων, τοποθετήσεων, πρακτικών που αναιρούν βασικές αρχές και υπονομεύουν την επαναστατική πάλη, στο όνομα του σοσιαλισμού.
Όπως ο λεγόμενος «σοσιαλισμός με αγορά» ή ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» που στηρίζουν και στηρίζονται σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις, στα μονοπώλια και το κέρδος τους, με χαρακτηριστικό στοιχείο την αντιμετώπιση της εργατικής δύναμης ως εμπορεύματος, την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Η πάλη των ΚΚ αποκτά νόημα όταν αγωνίζονται με αρχές για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την επαναστατική εργατική εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, σε μια διαρκή προσπάθεια να αναπτύσσονται οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής.
Η πάλη των κομμουνιστών σε όλες τις συνθήκες αποκτά νόημα μέσα από τη σύγκρουση με την αστική εξουσία, την αστική τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, φιλελεύθερα ή σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και κυβερνήσεις, με κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο και συμμαχία.
Κάθε παρέκκλιση από αυτή την αρχή, κάθε συμμετοχή, στήριξη ή ανοχή σε αστικές κυβερνήσεις και συνεργασίες με αστικά κόμματα οδηγεί ΚΚ σε ουρά των αστικών τάξεων, σε συμμετοχή στη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος και συνενοχή στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής και των επιθέσεων του κεφαλαίου κατά των λαών.
Τα ΚΚ κρίνονται στην πράξη, από τη σταθερότητά τους στην ταξική πάλη
Μελετάμε τις εξελίξεις, τις συγκεκριμένες συνθήκες, τις δυσκολίες και τις δυνατότητες σε κάθε χώρα με το κριτήριο της επεξεργασίας επαναστατικής στρατηγικής, της συγκέντρωσης, της διαπαιδαγώγησης και της προετοιμασίας της εργατικής τάξης, στη σύγκρουση με τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό για την ανατροπή του, σε αντιπαράθεση με τη λογική της διαχείρισης και ενσωμάτωσης στο σύστημα.
Τα ΚΚ δεν κρίνονται από τα συνθήματα που χρησιμοποιούν. Δεν αρκεί ένα κόμμα να δηλώνει πως στόχος του είναι ο σοσιαλισμός, δεν αρκεί μια γενικόλογη καταδίκη του ιμπεριαλισμού.
Τα ΚΚ κρίνονται στην πράξη, στα δύσκολα, δοκιμάζονται από τη σταθερότητά τους στην ταξική πάλη, τη στάση τους απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την ετοιμότητα να απορρίπτουν τα αστικά προσχήματα που χρησιμοποιούνται για τον εγκλωβισμό των λαών, είτε πρόκειται για προσχήματα ενσωμάτωσης στο όνομα του «αντι-νεοφιλελευθερισμού» και των λεγόμενων «προοδευτικών μετώπων», είτε στο όνομα των αποκαλούμενων «αντιφασιστικών μετώπων» με τη σοσιαλδημοκρατία, με αντίπαλες αστικές πολιτικές δυνάμεις. Είτε ακόμη στο όνομα του «αντιφασισμού» που χρησιμοποιείται για τη δικαιολόγηση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία μεταξύ των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ με την καπιταλιστική Ρωσία, του πολέμου που σκοτώνει, που καταστρέφει τον ουκρανικό και τον ρωσικό λαό προς όφελος των μονοπωλίων.
Η πάλη ενάντια στον φασισμό είναι υπόθεση των κομμουνιστών, της εργατικής τάξης, των λαών, με γραμμή ανατροπής της δικτατορίας των μονοπωλίων, του καπιταλισμού που τον γεννά. Η θέση που μεταβιβάζει αυτό το καθήκον στην αστική τάξη και το κράτος της, υποβαθμίζει τη σημασία της λαϊκής πάλης, καλλιεργεί συγχύσεις και προσφέρει κακές υπηρεσίες στο εργατικό κίνημα.
(…) Εχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας και η σημερινή συζήτηση μπορεί να συμβάλει στον παραπέρα προβληματισμό και να δώσει ώθηση στην προσπάθεια των αναγκαίων επαναστατικών προγραμματικών αλλαγών, στην ένταση των προσπαθειών για την ενίσχυση της πάλης των ΚΚ, για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για τη νέα σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία.
902.gr
