Αχ βρε ζωή
παλιοζωή
πώς με ξεγέλασες
δίπλα μου πέρασες.
Άλλα μού έταξες
μα εσύ με πέταξες
στο βούρκο μέσα
δεν έχεις μπέσα.
Όμως κι αν μάτωσα
καράβι αρμάτωσα
κόντρα στα κύματα
στα μύρια κρίματα.
Κι αν τώρα ναυάγιο
χωρίς θεό και άγιο
στα βράχια με χτυπάς
όσο κι αν με πονάς,
εγώ δε θα λυγίσω
δε θα σε προσκυνήσω!
Μπορεί εσύ να κέρδισες
μα δε με εξευτέλισες.
Σε πάλεψα στα ίσια
δε ζήτησα μπαξίσια.
Περήφανος τον χαιρετώ
τον κόσμο τον απόπατο.
Μα θέλω πριν να φύγω
να με ακούσεις λίγο:
Η μέρα δε θ’ αργήσει
που η γης θα κοκκινίσει!
Και στους υποτακτικούς σου
τους λαγούς, τους ποντικούς σου
μία συμβουλή τους δίνω
και μια μούντζα τους αφήνω:
Μάθετέ το, ρε κιοτήδες
κι όλοι εσείς οι φασουλήδες
δίχως τους σκυφτούς ραγιάδες
δε θα υπήρχανε αγάδες!
(15/12/2021)
Δημήτρης Βαλαής
Δάσκαλος, Νάουσα
