Γράφει ο Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος
Ελισάβετ
οδού Αβύσσου αριθμός Ο,
θανατικό,
για κάθε ιθαγενή και για κάθε λαό
Κι ο θάνατος ως άχαρος,
σε τούτη τη ζωή,
τη Μάνα του κουβάλησε,
έξω από δω,
από κάθε κοινωνική δομή.
-Να μην φωλιάσει η μνήμη της,
σ’ ανθρώπινη ψυχή,
να πάει στα τεφτέρια της ιστορίας
ως των τυράννων ο βούρκος εκεί …
Τ’ αγώι τούτο το βασιλικό ,
η κακιά σπορά του θανάτου εστί …
Ελισάβετ “οδός αβύσσου αριθμός Ο” θανατικό,
για κάθε ιθαγενή και για κάθε λαό…
Δεν είναι οι βασιλικές τιμές
που ντύνουνε με ανθρωπιά ,
ετούτες τις απάνθρωπες ζωές,
Οι μεσαίωνες είναι εδώ,
στις βασιλικές διαδοχές….
Στις 13 Μάρτη 1957, ο 18χρονος Κύπριος Ευαγόρας Παλληκαρίδης οδηγείται μεσάνυχτα από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές στην αγχόνη.
Κουβαλάνε μαζί,
κάθε Ευαγόρα Παλληκαρίδη
της λευτεριά και τη ζωή,
και κάθε απελευθερωτικού λαού την προκοπή,
Δι ο γαρ εστί,
-η προβιά,
τα σπλάχνα
και τα ροζιασμένα χέρια
των λαών-,
η βασιλική χλιδή..
Κάθε ανθρώπινη χαμοζωή
ως σημαία λευτεριάς ψηλά θα σηκωθεί,
σαν θα χώσει τα βασίλεια
ως Λερναία Ύδρα βαθιά στη γη.
Μα πάνω απ’ όλα,
ο ανθρώπινος συλλογισμός
με αιμάτινες γραφές ,
έχει ιστορήσει των εργατών τα παθήματα,
στων τυράννων βασιλέων τις αυλές…!!!
Στων κηφήνων αστών τις παρασιτικές ζωές ,
εκκολάπτονται οι βασιλικές τιμές …
Βασίλεια δεν είναι μόνο,
τα κατάλοιπα της φεουδαρχίας,
οι μεσαιωνικοί χρυσοποίκιλτοι θεσμοί ,
είναι και όλες οι σφιγγοφωλιές,
που παρασιτούν
απ’ του κάθε εργάτη
τη μελιτοφόρα ζωή,
με την εκμεταλλευτική τους δικαιοαρπαγή…
Κι όπου το στέμμα έγινε
καθικάκι για μωρά ,
μα τα παλάτια παρέμειναν,
αφού άλλαξαν προβιά
η ανθρωπότητα στα δικά τους χαμνά…
Όταν στα παλάτια,
η χρυσοφόρα ταξική συνείδηση ,
με τη μελιτοφόρα εργατιά ,
θα γεννήσουν τη νέα γενιά,
της ταξικής λευτεριάς τα παιδιά,
ο Άνθρωπος θα φωτίσει με ιστορική γνώση,
την καταγωγή της συνείδησης ,
και κάθε παλάτι της ανθρώπινης κοσμοαντίληψης πια,
θα γίνει φάρος,
για να μην πέσει η ανθρωπότητα στα βράχια ξανά …
Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος,
Των δίδυμων πύργων το 2022
